Ocalała z chińskiego gułagu

Gulbahar Haitiwaji to pierwsza urugijska kobieta, która została zwolniona z chińskiego obozu reedukacyjnego. W obozie przetrwała trzy lata. Spędziła setki godzin na przesłuchaniach, była torturowana i głodzona.
Gulbahar znalazła w sobie odwagę by opowiedzieć o tym co ją spotkało, a jej "wspomnienia" zostały spisane przez francuską dziennikarkę Rozenn Morgat i wydane we Francji 13 stycznia 2022r.
Gulbahar opowiada o okolicznościach w jakich została zatrzymana, co było powodem oraz o warunkach w jakich przyszło jej odbywać karę.
Obozy reedukacyjnego są dla Chin tym, czym kiedyś dla ZSRR był Gułagu. Od 2015 roku do obozów tych trafiają Ujgurzy, mniejszość etniczna i religina zamieszkującą prowincję Sincjang. Obszar ten jest szczególnie ważny dla Chin, ponieważ znajduje się na Nowym Jedwabnym Szlaku, który jest flagowym projektem politycznym prezydenta Xi Jinpinga.

"Ocalała z chińskiego gułagu" to przerażający portret ukazujący nam, jak traktowana jest mniejszość etniczna przez władze Chin. To bardzo ważna i potrzeba książka, którą powinien przeczytać każdy, by wiedzieć, że obozy koncentracyjne wciąż są "w użyciu".
Historia Gulbahar jest bardzo wstrząsająca i bolesna, tym bardziej, że wydarzyła się w XXI wieku. I takich historii jest więcej, tylko nie każdy ma w sobie odwagę by o nich opowiedzieć. Ja natomiast ze swojej strony gratuluję Gulbahar odwagi, że nie bała się mówić głośno o tym co ją spotkało. Mam nadzieję, że z czasem takich osób będzie więcej a przerażające szkoły reedukacyjnego i obozy znikną z użytku codziennego.
Jeżeli lubicie reportaże to z całego serca zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę i poznania historii Gulbahar.

Gulbahar Haitiwaji jest Ujgurką i trzy lata spędziła w chińskim obozie reedukacyjnym. Była bita, katowana i głodzona, a to wszystko działo się w latach 2016-2019.

Autorka powoli wprowadza nas w świat Sinkiangu. Na początku znajdziemy mapę regionu oraz drzewo genealogiczne rodziny Gulbahar. Poznajemy historię ludności tam żyjącej, następnie główną bohaterkę ? jej dzieciństwo, małżeństwo, rodzinę, wspomnienia oraz powody podjęcia decyzji o wyprowadzce do Francji. Spokojne życie w Europie zakłócił telefon, który zmusza kobietę do powrotu do ojczyzny, gdzie następnie została zatrzymana i ślad po niej zaginął. Zaczynają się przesłuchania, głodówka i strach o siebie i najbliższych.

Jest to bardzo ważna lektura na rynku czytelniczym. Dla własnej świadomości i ku przestrodze. Żeby coś się zmieniło na lepsze, trzeba mówić o takich miejscach jak to, w którym Gulbahar spędziła trzy lata swojego życia. Zamknięta w celi i poniżana przez strażników. Wypchnięta za margines społeczny. Mam nadzieję, że dożyję czasów, iż takich miejsc na świecie nie będzie. Proszę, sięgnijcie po nią, bo naprawdę warto.