Głosy z lasu

Hmm.. siadam do pisania recenzji i mam problem. Z jednej strony książka wciąga, czyta się ją jednym tchem i przeżywa problemy bohaterów tak, jakby były to nasze troski i zmartwienia. Ukazana jest tu walka o bycie rodzicem, a także walka o powrót do normalnego życia po utracie dziecka. Pojawiają się łzy smutku, wzruszenia i radości. Autorka prowokuje też czytelnika do dyskusji czy warto czekać z podjęciem decyzji o rodzicielstwie, czy na pewno zawsze jest jeszcze czas na bycie mamą czy tatą. Życie lubi przecież zaskakiwać i płatać psikusy.

 Z drugiej strony mamy wątek Wandzi, który wzbudza moje mieszane uczucia. Myślę po prostu, że wątki mistyczno-paranienormalne ukazane tak jak w tej książce, nie wywołują u mnie odpowiednich odczuć. Choć poruszane tematy (akcja T4) są bardzo poważne i wzbudzają zarówno lęk, jak i złość, to niestety za sprawą Wandzi nie potrafię podejść do nich w odpowiedni sposób. No nie jestem w stanie tego prawidłowo określić, ale ta dziewczynka nie wzbudziła mojego zaufania i sprawiła, że do wątku z jej udziałem podchodziłam z pewną dozą sceptycyzmu.

Oceniając jednak książkę całościowo, daję jej mocne 4/5. Myślę, że jeśli ktoś lubi twórczość Agnieszki Kaźmierczyk, to wie czego może oczekiwac po lekturze "Głosów z lasu". Tym z kolei, którzy autorki jeszcze nie znają, polecam przeczytać książkę i samemu ocenić jej zawartość.