Nasza pierwsza piosenka

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo lubię historię jakie tworzy Ewelina, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok jej najnowszej książki jaką jest właśnie "Nasza pierwsza piosenka". Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko, ja pochłonęłam historię bohaterów w jedno popołudnie! Z zainteresowaniem śledziłam losy Joanny i Grzegorza i byłam szalenie ciekawa w jakim kierunku autorka poprowadzi ich relację. Fabuła książki została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie interesująco, autentycznie wykreowani. To postaci, które nie są krystaliczne, popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, chwili dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy. Myślę również, że śmiało moglibyśmy takich ludzi spotkać w rzeczywistości. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. O ile Joanna zaskarbiła sobie moją sympatię w zasadzie od początku, mimo iż czasami denerwowała mnie jej naiwność, to niestety o Grzegorzu nie mogę tego powiedzieć.. Ten mężczyzna bardzo irytował mnie swoim zachowaniem. Zagłębiając się bardziej w ich historię okazuje się, że na to jacy są, jakimi wartościami się kierują ogromny wpływ miała ich przeszłość, ich dzieciństwo, które nie należało to najłatwiejszych, a które odcisnęło piętno na ich obecnym życiu. To nie jest łatwa opowieść, a taka, która wywołuje wiele skrajnych emocji podczas czytania. To historia bolesnej, skomplikowanej i wręcz niezdrowej, niszczycielskiej relacji, jest swego rodzaju przestrogą i ostrzeżeniem. Autorka stworzyła emocjonującą, momentami poruszającą i pełną życiowych prawd historie, która skłania do głębszych przemyśleń nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy każdego dnia. Miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści Eweliny! Polecam!

"Nasza pierwsza piosenka" jest tylko z pozoru lekką powieścią. Pod płaszczykiem delikatności Ewelina Miśkiewicz przemyca trudne i bolesne wątki. W rezultacie otrzymujemy smutną historię o niespełnionej, nieidealnej i toksycznej miłości, rozczarowaniu, wyrzeczeniach, bólu i szukaniu swojego szczęścia. Jest to również książka o ważnym społecznie temacie - depresji oraz wynikajacej z tego samotności i pustce. To, że ktoś się uśmiecha, wcale nie oznacza, że ten problem go nie dotyczy. Bo depresja bywa podstępna, może dotknąć każdego z nas.

Pierwsza miłość jest tą najważniejszą. Tą, która często definiuje nasze pozostałe związki. Nieprzepracowana strata, rozstanie może odbić się na przyszłych relacjach. Czy muzyczna twórczość może zrekompensować braki przeszłości, dzieciństwa? Czego brakowało Joannie i Grzegorzowi, że nie potrafili być razem? Sporo pytań, po odpowiedzi, których odsyłam Was do lektury książki. 

Mówi się, że przeszłości nie da się zmienić. I to prawda, ale może da się naprawić popełnione błędy? A człowiek? Przecież nie tak łatwo poddajemy się zmianom. Mimo tego, iż autorka dobrze pokazała emocje bohaterów, ich złożoną psychikę, mierzenie się ze strachem i obawami, trudno było mi zrozumieć i zaakceptować ich wybory. Jednak mieli w sobie coś takiego, że mocno trzymałam za nich kciuki. Chciałam, aby potrafili zrozumieć samych siebie i swoje uczucia. To Joannę polubiłam bardziej, gdyż Grzegorz okazał się emocjonalnie niedojrzały.

Fabuła zbudowana została w większości na wewnętrznych monologach bohaterów. Zabrakło mi większej ilości dialogów i dynamizmu akcji.

"Nasza pierwsza piosenka" to chwytająca za serce opowieść o dwójce ludzi szukających samorealizacji w muzyce i literaturze. Czy miłość zawsze może oznaczać szczęście? A czy szczęście to miłość? Czy po latach zawsze warto dać sobie drugą szansę? Sprawdźcie, jak było w przypadku Joanny i Grzegorza.