Mitologia

akazasona

recenzja nagrodzona 2.00pkt

Wiara towarzyszyła nam od zarania dziejów. Już w prehistorii ludzie oddawali cześć słońcu czy błyskawicom. My mieliśmy swojego Świętowida czy Kupałę, a co działo się z oświeconą Grecją i Rzymem to już inna historia. Historia, do której możemy się przybliżyć min. dzięki pisarstwu Jana Parandowskiego. Książka dzieli się na dwie części: w pierwszej przedstawiana jest mitologia ludu Greckiego, w drugiej- Rzymu. W każdej z tych części mamy odpowiednie wprowadzenie, owy prysznic czekający nas przed wejściem do basenu. A później... później pozostaje nam tylko nurkowanie wśród zawiłości boskich namiętności, mocy i zawiści, które dzięki lekkiemu piórowi Parandowskiego nie są aż tak zawiłe jakby się na początku wydawało. Serdecznie polecam każdemu, kto z mitologią nie miał jeszcze do czynienia, albo miał, ale zdążył już o niej zapomnieć. Wierzę, że "Mitologia" Jana Parandowskiego stanie się dla was natchnieniem i inspiracją.

Marta

,, Mitologia ,, Jana Patandowskiego to świetna literatura, bardzo dobrze napisana. Jej znaczenie niestety docenia się w dorosłym życiu , a nie gdy jest lekturą obowiązkową . Do dziś posługuję się nazewnictwem i określeniami zawartymi w tej książce .Doskonale przybliża wiedzę o tamtym okresie w historii. Czyta się lekko i z zainteresowaniem. Lektura obowiązkowa każdego wykształconego człowieka ,
systematyzująca wiedzę z zakresu mitologi.
Garąco polecam nie tylko miłośnikom historii, ale także sympatykom literatury fantastycznej, naukowej itd. Każdy znajdzie dla siebie coś ciekawego. Lata płyną,,zmieniają się czasy, a ta pozycja jest w dalszym ciągu żelaznym repertuarem współczesnej młodzieży .

szczur

CO TO KURWA JEST KSIĄŻKA TO TOTALNE GÓWNO.

marcelka05

Przeczytałam wiele mitologii, ale ,,Mitologia" autorstwa Jana Parandowskiego to najlepiej napisana mitologia ze wszystkich możliwych. Zbiór opowiadań napisany jest w sposób mistrzowski. Autor w świetnym stylu opisuje poszczególnych bogów, boginie, bóstwa, świetnie zdaje relacje z ich życia, i z pięknym kunsztem przybliża czytelnikowi tajniki świata bogów, zarówno greckich jak i rzymskich.
Książkę z czystym sumieniem mogę polecić każdemu, kto jest laikiem w kwestii wierzeń starożytnych i podań o nich. Czytając te opowiadania bardzo szybko uzupełni luki w swej wiedzy. Takę jest to świetna książka dla uczniów - w sposób szybki, łatwy i przyjemny posiądą niezbędną im wiedzę. Niemniej jednak książka jest wspaniałą opcją dla osób znających już mitologię, ale pragnących przypomnieć sobie mity o ulubionych bóstwach dla czystego relaksu.
,,Mitologia" Jana Parandowskiego może być doskonałym pomysłem na prezent. Bez wątpienia ucieszy niejednego konesera literatury.

niunia00

recenzja nagrodzona 2.00pkt

„Mitologia” Jana Parandowskiego to jedna z najlepszych i najbardziej znanych mitologii. Mity służyły pogłębianiu wiedzy o otaczającym świecie, wiązały się z kultem, rytuałami i wierzeniami. Były nieodłączną częścią czasów antycznych. Ta książka Parandowskiego opisuje podania i wierzenia starożytnych Greków i Rzymian. Jest obszernym zbiorem podań i mitów o bogach, których czcili w antyku i innych bohaterach stanowiących ważną cześć tamtych religii. Jest to mitologia, którą naprawdę warto przeczytać. Serdecznie polecam.

Olga

recenzja nagrodzona 2.00pkt

„Mitologia” Parandowskiego to, moim skromnym zdaniem, najlepsza z możliwych mitologii. Jasna i przejrzysta, prawdziwie mitologiczna.
Parandowski pewną ręką oprowadza czytelnika – po antycznej Grecji i starożytnym Rzymie. „Na początku był Chaos”, a później z niego wyłoniły się bóstwa. I bóstwa te autor skrupulatnie nam opisuje. A my – czytelnicy – wszystko już rozumiemy, wszystko zaczyna się nam układać w logiczną całość.
Bajkowa podróż po Olimpie, zaznajamianie się z Zeusem, Herą, Ateną, Hefajstosem i Apollem, wędrówka do królestwa piekieł, do Hadesu, herbatka u Kory-Persefony, spacer z jej matką – panią pól i urodzaju – Demeter, po drodze napomknięcie się na wiecznie pijanego boga wina – Dionizosa, Narcyza, gdzież zapatrzonego w siebie kwiatuszka, morze i władca mórz – Posejdon, piana morska i rodząca się z niej, za każdym razem, gdy czytamy Afrodyta… i Iris, moja ulubiona Iris, różanopalca bogini jutrzenki.
Plus mojry/parki, przecinające nić życia, liczni herosi, królowie, hydry hermafrodyty, nici Ariadny i same Ariadny, Ikary i Dedale, Prometeusze, Odyseusze i ich wierne Penelopy… świat starożytnych Greków ściele się nam pod stopami jak najmiększy dywan, o którym marzymy, ażeby stopy w nim zanurzyć. I tak pozostać, przynajmniej na chwilę.
„Mitologia” jest lamnie lektura, do której wracam co jakiś czas. Jest tak obecna w naszym życiu, tak jej pełno, ze nie sposób jej nie znać, nie sposób przejść obok nie rzuciwszy choć okiem. Jest skarbnicą związków frazeologicznych, ocieka wprost stajniami Augiasza, nićmi Ariadny, pracami Herkulesa, piętami Achillesa, wiernością Penelopy, końmi trojańskimi, Scyllami i Charybdami, itd., itd.
To właśnie „Mitologia” jest źródłem, z którego wodę czerpiemy wszyscy. Wszędobylska jest, śmiem twierdzić. Pełno jej w poezji, pełno i w prozie, bez niej zrozumienie chociażby „Fausta” Goethe’go jest niemożliwe.
Moja księga jest wyświechtana do granic możliwości. Pełna podkreśleń, uwag na marginesach. O tej książce śmiało mogę powiedzieć, ze zaczytana jest na śmierć. Choć jeszcze wskrzeszam ją czasem, i pewna jestem, ze często jeszcze wskrzeszała będę.
„Mitologię” polecam. Z czystym sumieniem polecam. Niechaj wam gra harfa Apollina, i nie przestaje.