Latarnik

skrzydła. Była jak druga matka. Teraz też z nią najchętniej rozmawiał. - No więc, - wydusił. - Wejdź - przerwała mu. - Usiądziemy w kuchni, napijemy się kawy, opowiesz mi, co się dzieje. Martin zdjął buty i poszedł za nią do kuchni. - Siadaj. - Wprawnym ruchem nabrała kilka miarek kawy i wsypała do filtra. - Co zrobiłeś z Pią i Tuvą? - Zostały w domu. Powiedziałem, że idę się przejść, więc niedługo będę musiał wracać. Mamy jechać nad wodę. - Leia też uwielbia się kąpać. Parę dni temu, gdy już mieliśmy wracać do domu, nie mogliśmy jej wyciągnąć z wody. Prawdziwy z niej stwór wodny. Dziś Lennart też z nią pojechał, żebym mogła trochę posprzątać. Promieniała, opowiadając o adoptowanej córeczce. Wkrótce miał minąć rok, odkąd przywieźli ją z mężem z Chin. Teraz wszystko w ich życiu kręciło się wokół Lei. Martin nie potrafiłby sobie wyobrazić lepszej matki. Była taka ciepła i opiekuńcza, że nawet on czuł się przy niej bezpiecznie. Najchętniej położyłby głowę na jej ramieniu i dał upust łzom, które go paliły pod powiekami. Powstrzymał się. Jeśli się rozpłacze, nie będzie mógł przestać. - Chyba wyjmę kilka drożdżówek. - Sięgnęła do zamrażarki, wyjęła torebkę z bułkami i włożyła ją do mikrofalówki. - Wczoraj upiekłam, miałam zamiar wziąć kilka do pracy. - Ale wiesz, że pieczenie dla nas bułek nie należy do twoich obowiązków służbowych? - Nie jestem pewna, czy Mellberg by się z tobą zgodził. Gdybym się bliżej przyjrzała swojej umowie o pracę, na pewno by się okazało, że gdzieś stoi drobnym drukiem: pracownica zobowiązuje się również dostarczać do komisariatu policji w Tanum domowe wypieki. - Prawda. Bertil nie przeżyłby jednego dnia bez ciebie i twoich wypieków. - Zwłaszcza odkąd Rita trzyma go na diecie. Paula mówi, że u Bertila i Rity podaje się teraz wyłącznie chleb pełnoziarnisty i jarzyny. - Chciałbym to zobaczyć. - Martin wybuchnął śmiechem. Przyjemne uczucie objęło brzuch, napięcie zaczęło puszczać. Zabrzmiał dzwonek mikrofalówki. Annika wyłożyła na talerz gorące bułeczki i postawiła na stole filiżanki z kawą. - Gotowe. A teraz opowiadaj, co cię gryzie. Od paru dni widzę, że coś ci jest, ale pomyślałam, że jak zechcesz, to sam powiesz. - Może to nic takiego, i nie chciałem cię obarczać swoimi problemami, - Martin się zdenerwował. Czuł, że gardło mu się zaciska. - Nie mów głupstw, po to tu siedzę. Opowiadaj. Martin musiał odetchnąć kilka razy. - Pia jest chora - odezwał się w końcu. Jego słowa odbiły się echem od ścian kuchni. Annika zbladła. Nie tego się spodziewała. Martin obracał filiżankę w dłoniach. Znów zaczerpnął tchu i wyrzucił z siebie wszystko: - Od dawna czuła się zmęczona. Właściwie od urodzenia Tuvy, ale myśleliśmy, że to nic dziwnego, zwyczajne zmęczenie po połogu. Ale Tuva ma już prawie dwa lata, a zmęczenie nie ustępowało. Była zmęczona coraz bardziej. A potem wymacała sobie na szyi jakieś Dłoń Anniki powędrowała do ust. Już się domyślała, co będzie dalej. - Kilka tygodni temu pojechałem z nią do lekarza. Od razu widzieliśmy, co podejrzewa. Dał jej pilne skierowanie do Uddevalli. Pojechaliśmy na badania. Jutro przed południem ma wyznaczoną wizytę na onkologii, mają jej dać wyniki. Ale właściwie już wiadomo, co nam powiedzą. - Łzy pociekły mu po policzkach, wytarł je ze złością. Annika podała mu serwetkę. - Popłacz sobie, ulży ci. - To okropnie niesprawiedliwe. Pia ma dopiero trzydzieści lat, a Tuva jest jeszcze taka malutka. Poguglowałem, żeby się zorientować, jakie statystycznie są szanse na wyleczenie, i okazuje się, że marne. Pia jest bardzo dzielna, a ja jestem pospolitym tchórzem. Nie potrafię się zdobyć na to, żeby z nią o tym rozmawiać. Prawie nie mogę patrzeć, jak się zajmuje Tuvą. Nie mogę nawet spojrzeć jej w oczy. Czuję się jak ostatnia szmata! - Już nie mógł powstrzymać łez. Oparł głowę na rękach i zatrząsł się od płaczu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Słowa Stine Renate H?heims, która ocalała z masakry na wyspie Ut?ya (wszystkie przypisy tłumaczki). [wróć] Svensson - bardzo popularne w Szwecji nazwisko, synonim przeciętności. [wróć] Pierwowzorem Helgi Svensson jest Hilda Nilsson, która w 1917 roku jako ostatnia ,,fabrykantka aniołków" została skazana na śmierć za zamordowanie przyjętych na wychowanie dzieci (według różnych źródeł ośmiorga lub siedemnaściorga). Wyroku nie wykonano, Hilda Nilsson powiesiła się w celi. [wróć] A project for peace in our time - projekt pokojowy na miarę naszych czasów. [wróć] Mojje, Morgan Johansson, muzyk i prezenter programu dla dzieci nadawanego w TV4, największej komercyjnej szwedzkiej stacji telewizyjnej. [wróć]