Kobieta w burzy

Po "Kobiecie w deszczu" przyszedł czas na "Kobietę w burzy" - drygi tom Sagi nadmorskiej. Powracamy do pięknego Kołobrzegu i znanych nam już bohaterek, śledząc ich dalsze losy. Aletta, Julia i Eryka - trzy kobiety, trzy pokolenia i odmienne spojrzenie na świat. Tak bardzo różne, a jednak podobne. Tym, co je łączy jest samotność. Każda z nich pragnie również odnaleźć siebie i swoje miejsce na ziemi. W poprzedniej części byliśmy świadkami, jak zawiązywała się między nimi nić przyjaźni, porozumienia, którą chyba tylko kobiety są w stanie zrozumieć. Teraz każda próbuje realizować swoje marzenia, stawiając sobie nowe wyzwania. Nieśmiałe są te ich kroki w tym kierunku, ale dają nadzieję, że być może w końcu dotrą do upragnionego celu i zza chmur wyjrzy dla nich słońce...

Nie ominą je liczne rozterki, tajemnice i życiowe zakręty. Oprócz poważniejszych tonów książki możemy liczyć na elementy, w których pojawi się uśmiech oraz radość. W dalszym ciągu ważną rolę odgrywa motyw psychologiczny. Wszak Aletta jest psychoterapeutką. Boleję tylko nad tym, że jej postać jakby najmniej się otworzyła. 

Najbardziej przekonała mnie do siebie i darzę coraz większą sympatią Erykę. To kobieta o ciętym języku, odważna, niebojąca się ryzyka, zarówno tego prywatnego, jak i zawodowego. 

Dorota Milli potrafi przyciągnąć uwagę sposobem, w jakim opowiada tę historię. Ten tom utrzymany jest w podobnym niespiesznym klimacie. Próżno tu szukać dynamicznego tempa czy zaskakujących zwrotów akcji, jednakże w żadnym razie nie jest to książka przygnębiająca czy dołująca. Znajdziemy tu motyw kompleksu Edypa, kult piękna u płci męskiej, nieśmiałość, manipulacje, depresję czy żałobę po rozpadzie związku. 

To powieść, która pokaże Wam jak wiele siły w sobie ma każda z nas, by zawalczyć o to, co ważne. Czasem wystarczy tylko impuls, by ją w sobie obudzić... Marzenia, nowe wyzwania, cele, miłość, szczęście - to wszystko jest w naszym zasięgu. Pozbądźcie się, jak bohaterki "Kobiety w burzy" wewnętrznych blokad i odmieńcie swój świat! 

"Czasem na własne życzenie żyjemy w cieniu ograniczeń, traum czy strachu, lecz żeby wyzbyć się wszystkiego, co zalega i jest złe, trzeba odważyć się wyjść do światła, pokazując mu się w całej okazałości, ze swoimi wadami i zaletami, wszystkim tym, co mamy do zaoferowania światu i co musimy nauczyć się w sobie akceptować."
Unoszący się w powietrzu aromatyczny zapach kawy sprawia, że na skupionej twarzy Aletty pojawia się lekki uśmiech. Z dumą patrzy na zbliżające się kobiety, które w ostatnim czasie stały się jej tak bliskie. Każdą z nich ukształtowały trudne doświadczenia, ale poznały swoją wartość i nauczyły się stawiać granice. Kłębiące się chmury nie pozostawiają wątpliwości, że po ulewnym deszczu zbliża się burza, pełna uczuciowych zawirowań. Czy odnajdą w sobie siłę, by otworzyć się na miłość?
W życiu każdego człowieka pojawiają się sytuacje, które przytłaczają tak, iż mamy wrażenie, że rzeczywistość nas przerasta. Wiele problemów, z którymi muszą radzić sobie bohaterki "Kobiety w burzy" możemy spotkać w naszym otoczeniu, a może i rozpoznać w sobie. W końcu, która z nas nie przeżywała sercowych rozterek, zastanawiała co wypada, często stawiając swoje potrzeby na drugim miejscu. Dorota Milli pokazuje jak wielką siłę nosimy w sobie i jak nie wiele trzeba, by rozpalić tkwiącą w nas iskrę. Powieść zawiera wiele życiowych drogowskazów, wskazówek, o których zapominamy w codziennym pędzie. Przypomina, że jeśli brakuje nam sił, warto zwrócić się o pomoc do specjalisty.
Tłem wydarzeń jest Kołobrzeg, który w akompaniamencie spienionych fal nadaje wyjątkowości.
Jestem zauroczona stylem Autorki i na pewno sięgnę po wcześniejsze książki.