Droga Szamana

"Zamek widmo" to czwarta już część serii o Machanie. W poprzedniej części tekstu pisałem, że siłą zrobiłem sobie przerwę przed czytaniem tej książki. Zrobiłem to po to, by jeszcze mocniej pragnąć lektury tej powieści, a jednocześnie, by seria "Droga Szamana" mi się nie przejadła. Uznałem, że po trzech częściach przeczytanych w tydzień warto zrobić sobie chwilę przerwy. I była to dobra decyzja, choć "Zamek widmo" jest dla mnie chyba najsłabszą pozycją w cyklu.

Patrząc na oceny na Lubimy Czytać, to pierwsza część ma minimalnie słabsze oceny od tej powieści, jednak "Początek" dopiero rozpoczynał cały cykl o Szamanie, natomiast "Zamek widmo", choć jest bardzo dobrą książką, nie podołał, gdyż poprzednimi częściami, autor bardzo wysoko podniósł poprzeczkę. Tym razem Machan musi pokonać Upiory i przejąć zamek, który podarował mu Imperator. Najpierw jednak musi poznać tajemnicę Altamedy oraz przedrzeć się do zamku, do czego nie chcą dopuścić największe klany Barliony. Fabula wydaje się ciekawa i taka jest, jednak znów Szamanowi wszystko się udaje, pomimo wszelkim przeciwnościom losu. Ponadto, zostaje rozwinięty wątek miłosny, lecz nie jest on zbyt zaskakujący, wszystko jest zbyt przewidywalne.

Na plus jednak bohaterowie. Choć sam Machan często zachowuje się zbyt naiwnie i pochopnie to ma przy sobie osoby, które mają więcej oleju w głowie, czyli przede wszystkim Anastariję. Jednak ja najbardziej polubiłem Plinto, który swoim sarkazmem i utarczkami słownymi z innymi graczami, ubarwia nieco powieść.


Choć mówię, że jest to najsłabsza część serii, to jednak i tak polecam ją przeczytać, a to z kilku powodów. Po pierwsze, nadal jest to bardzo dobra książka, po prostu Wasilij Machanienko przyzwyczaił mnie do wybitnych powieści. Po drugie, w każdej serii zdarza się słabsza część, jednak nie jest to powód, by porzucać cały cykl i nie poznać dalszych losów bohaterów, a naprawdę warto w tym przypadku. Po trzecie, jestem już po lekturze etapu piątego i po skończeniu "Szachów Karmadonta", "Zamek widmo" nabiera sensu. Dlatego nie zrażajcie się delikatnie słabszą częścią, bo dzięki niej czeka Was coś o wiele lepszego w etapie piątym.

"Zamek Widmo" autorstwa Wasilija Machanienko to czwarta część Drogi Szamana, w której to nadal poznajmy dalsze przygody Dimitrija Machana w wirtualnym świecie Barliona.
.
Ogromnie się cieszę, że dałam szansę Drodze Szamana, ponieważ jest to kawał świetnej literatury przygodowej. Co prawda, z początku się obawiałam tego wirtualnego świata inspirowanego grami RPG, ale nie potrzebnie, gdyż naprawdę szybko to idzie wszystko ogarnąć. Ponadto uważam, że jest to świetny pomysł na książkę, a co najważniejsze autorowi udało się w interesujący sposób to wszystko przedstawić i scalić.
.
Poprzednie trzy tomy bardzo mi się podobały i śmiało mogę napisać, że ten czwarty tom również spełnił moje oczekiwania. Nie zauważyłam tutaj tendencji spadkowej, a tego się w sumie najbardziej obawiałam. Akcja goni akcję, więc nie ma szans, że przy tym tytule czytelnik będzie się nudzić. Autor zarzuca tutaj takie tempo, że momentami sama potrzebowałam tej chwili spokoju, by opanować buzujące we mnie emocje. Warsztatowo jest nadal dobrze, więc nie będę się tym razem rozpisywać nad piórem Machanienko. Jedynym dla mnie zarzutem tej serii jest wątkek romantyczny, który mi tutaj kompletnie nie pasuje. Wydaje mi się, że książki bronią się świetną fabułą jak i wartką akcją, więc niepotrzebnie ten romans został wpleciony.
Niemniej jednak "Zamek Widmo" jak i poprzednie trzy tomy gorąco polecam. Uwierzcie mi, zabawa przy tych książkach jest przednia!

Z każdą kolejną częścią serii "Droga Szamana" zadaję sobie pytanie - czy Machanience nigdy nie kończą się pomysły? Za każdym razem zostawia mnie ze szczęką na podłodze, zachodzącą w głowę, co będzie się działo w tomie siódmym, skoro już w czwartym ledwo ogarniam skalę intrygi.

Zamek Widmo jest pod wieloma względami podobny do poprzedniczek - mnóstwo akcji, dużo humoru, przewrotne knowania, jak wygryźć inne klany z walki o złoto i doświadczenie. Zmniejszyła się i tak już skąpa ilość opisów świata, bo w natłoku wydarzeń zwyczajnie nie ma na nie miejsca (trochę szkoda). Nowością jest za to rozwijający się wątek romantyczny. Wprowadzony z umiarem, bez żadnej dramy, ot, sympatyczny dodatek do przygód Machana. Choć sądziłam, że w takiej powieści nie ma miejsca na sercowe rozterki, autor zgrabnie poprowadził relacje, oczywiście w punkcie kulminacyjnym dając nam fajerwerki gratis.

W czwartym tomie zaczynamy dostawać odpowiedzi na nasze pytania. Bo rzeczywiście, szaman wciąż znajduje się w samym centrum wydarzeń i już wszyscy to widzą. Niektórzy nawet się o to zakładają! Pierwsze wskazówki, dlaczego tak się dzieje, dostawaliśmy w poprzednich częściach, teraz mamy pierwszą wyraźną odpowiedź - i to z czyich ust, ho-ho! (Ale nic nie powiem!)

Wraz z nowymi odpowiedziami pojawiają się nowe pytania. Kolejny szok to przeszłość świata. Machanienko stworzył pewną wizję, dał nam się do niej przyzwyczaić, po czym zaczyna ją burzyć, kamień po kamieniu. Bohater zdumiewa się swoimi odkryciami, a my zdumiewamy się razem z nim. Bohaterowie, których mieliśmy za krystalicznie czystych, okazują się okrutnymi bestiami... czy to tylko kłamstwo? W co wierzyć? Po której stronie powinien stanąć osobiście zainteresowany Machan? Zagadki mnożą się w oszałamiającym tempie, aż chwilami musiałam odkładać książkę, żeby odetchnąć i się uspokoić.

Fani tajemnic znajdą tu dużo więcej. Sam tytułowy Zamek Widmo to nie lada zagadka. Iście trafna nazwa dla miejsca, które najpierw trzeba w ogóle odnaleźć, bo nie ma go na żadnej mapie! Jednocześnie sytuacja polityczna na mapie Barliony i napięcia między klanami dają ekipie Machana w kość, nic nie jest prote. Ciche sojusze, polowania i wojny międzyklanowe są na porządku dziennym, a gdy jednocześnie głowy klanów są uwikłane w powiązania ze świata rzeczywistego, robi się wesoło.

A gdzie w tym wszystkim rozwój bohatera? Levelowanie? Ano jest, w międzyczasie. W efekcie bohater biega pomiędzy zadaniami, prześlizguje się między wątkami, wpadając jak burza ze środka jednej akcji w samo centrum drugiej. Tempo jest wręcz szalone. A to, co dzieje się na ostatnich stronach książki, wywraca świat Barliony do góry nogami. Myśleliście, że po wydarzeniach z poprzednich części developerzy zrobił fikołka z uniwersum? No to ciekawe, co powiecie teraz.

"Droga Szamana. Etap 4: Zamek Widmo" pod patronatem grupy dyskusyjnej i bookstagrama Fantastyka na luzie. Za egzemplarz serdeczne podziękowania dla Wydawnictwa Insignis Media.