Cisza

Mają, pracoholiczka z dystansem do innych ludzi i Adam, deweloper zakochany w niej od pierwszego wejrzenia. Ustawiane przetargi, oszustwa i mafia na skalę Europy. Co wyniknie z takiej mieszanki? Sami i same zobaczcie!



Z pakietu książek otrzymanego od Wydawnictwa Psychoskok ta jedna była najbardziej wymagająca. "Cisza" podzielona jest na trzy części: "Nie wchodź w moją ciszę", "Odprowadzam ciszę" i "Osobliwość ciszy". Czym jest tytułowa cisza przekonajcie się sami i same. Ja za to mogę opowiedzieć Wam o innych aspektach lektury. Cześć pierwsza to właściwie romans/erotyk z dodatkiem kryminału, druga to lektura przede wszystkim obyczajowa, a trzecia to już rasowy kryminał. I właśnie wątki kryminalne czytało mi się najlepiej, zagadka, nabierająca tempa i rozmachu z każdą wzmianką podtrzymywała we mnie chęć kontynuacji lektury. Wobec romansów jestem bardzo krytyczna, choć akurat w "Ciszy" do opisów scen erotycznych nie mam zbyt wielu zarzutów. Inaczej, zwłaszcza w pierwszej części, wobec relacji Mai i Adama, jego nachalności, obsesji, szantaży emocjonalnych, próby ciągłej dominacji. Jego zachowanie było na granicy choroby. I niestety, dobre chęci i intencje go nie usprawiedliwiają. Chwilami miałam ochotę odłożyć tą lekturę i już do niej nie wracać. Całe szczęście dalej było już lepiej. W treści poruszony został problem pracoholizmu, choć bardzo późno poznajemy jego genezę, jednakże nie uważam by sposób uratowania bohaterki był taki, jaki sami i same powinniśmy czy możemy wykorzystywać we własnym życiu. Kolejny zarzut - macierzyństwo. Maja, kobieta, która nigdy nie chciała mieć dzieci nagle wariuje na wieść o ciąży. Ciągłe podkreślanie wartości rodziny, ślubu, posiadania dzieci. Nie, nie są to wartości uniwersalne i nie każda kobieta kocha dziecko od samego początku, niektóre, zmuszone urodzić, nie pokochają go nigdy. Błagam, autorzy i autorki, nie wciskajmy ludziom do głowy takich bzdur. Za to bardzo na plus pokazane zostały emocje po utracie dziecka, prawdziwie, strasznie, ale rzeczywiście do bólu. To również jeden z tematów tabu, warto o nim mówić. Kolejna zaleta to postać geja, jego trudnych relacji z rodzicami, braku akceptacji, szkoda, że tak szybko "zniknął" z kart powieści. Równie ważny aspekt to pokazanie wartości relacji z drugim człowiekiem, przyjaźni, zaufania, bliskości, szczególnie w trzeciej części książki.

"Cisza" to mieszanka, romansu, kryminału i powieści obyczajowej. Z każdą kolejną częścią autorka dopracowuje swój warsztat, dzięki czemu następną stronę czyta się lepiej i przyjemniej. Dobrze rozłożone napięcie, uspokaja nas, czytelników i czytelniczki, wycisza, by za chwilę zupełnie wbić w fotel. Jak aspekt romansu jest bardzo taki sobie, tak wątek kryminalny jest fascynujący, i to on trzymał mnie przy lekturze do samego końca.

Czy polecam? Zdecydujcie sami i same. Ja.... Nie wiem. Gdyby części dało się czytać oddzielnie, pierwszą bym odradzała, drugą tak sobie, za to trzecią zdecydowanie do przeczytania dla miłośników i miłośniczek dużej ilości akcji.

Doskonały thriller, bardzo aktualny. Intryga, pracoholizm, namiętność to najczęstsze demony dzisiejszych czasów. "Cisza" to rewelacyjna książka pełna napięć i zwrotów akcji. Ciężko się od niej oderwać mimo objętości. Ostatnio lubię takie "grubasy", jeśli książka jest dobra to można ją czytać bez końca!

...

????Maja jest piękną i ambitną kobietą, która postanowiła zmienić pracę. Z tego powodu przeprowadziła się z Opola do Wrocławia i zatrudnia się w firmie ze sprzętem medycznym. Już pierwszego dnia popełniła kilka wpadek m.in porysowała samochód przystojnego, bogatego biznesmena, który traci dla niej głowę. Jedno spotkanie pociąga za sobą lawinę zdarzeń. Okazuje się, że nie wszystko można zaplanować i z niespodziewanych spotkań i sytuacji mogą wyniknąć różne komplikacje.

????Ciszę czytało się naprawdę dobrze. Porusza bardzo ważne, aktualne w dzisiejszych czasach problemy. Każdy w niej znajdzie coś dla siebie. Począwszy od romansu do motywu kryminalnego. Cisza ma różne oblicza i tu zostało to świetnie pokazane. Czasami opisy detali były dla mnie zbyt męczące, jednak całość naprawdę była dobra.

Historia Mai jest nam ukazana w momencie kiedy kobieta zmienia pracę, przeprowadza się do wielkiego miasta, żyjąc w wirze perfekcjonizmu i czasu zaplanowanego co do minuty. Kiedy poznaje Adama, miłość zaczyna lekko zmieniać jej priorytety, jednak na wierzch wychodzą emocjonalne problemy kobiety, która ponadto zostaje uwikłana w sieć układów, przekrętów i poważną sytuację kryminalną.

Nie chcę zbyt wiele zdradzać z fabuły, jednak już w opisie wydawnictwa pojawia się określenie psychologiczno-kryminalna i thriller. Uwielbiam kryminały i thrillery, dlatego właśnie się na nią zdecydowałam, jednak określanie jej w ten sposób jest zrobione w moim odczuciu, zdecydowanie na wyrost. Co więcej, w tej książce, na 745 stronach, mamy tak naprawdę wydaną w jednym tomie ?Trylogię ciszy? pani Alicji Masłowskiej-Burnos. I w opisie pierwszego tomu tejże trylogii jest uwzględnione zaszeregowanie jej jako dramatu psychologiczno-erotycznego z elementem kryminału. I chyba dramat jest tu mimo wszystko słowem kluczowym, ponieważ większość akcji jest opowiadana z punktu widzenia głównej bohaterki, w pierwszej osobie czasu teraźniejszego.

Pełną recenzję znajdziecie na

Oblicza ciszy...

Inteligentne. Ciekawe. Mocne... Oblicza tytułowej ciszy mogą być bardzo różne. Tak jak i przyczyny tego, że owa cisza wkrada się w nasze życie. To szalenie mądra książka ze świetnie odmalowaną warstwą emocjonalną. Jednocześnie dramat i kryminał, a z innej perspektywy patrząc - swoiste love story, które nie będąc (wcale) klasycznym love story, przekonuje do siebie... realizmem. Zwyczajnością bohaterów, którzy z drugiej strony wcale zwyczajni nie są. "Cisza " tylko i wyłącznie zyskuje z każdą kolejną stroną, a zyskuje na wszystkim, z czym czytelnik może się w tej książce utożsamić. I wierzcie na słowo - trochę tego jest.

Zacznijmy może od tego, że "Cisza" to tak naprawdę wydana w jednej książce trylogia, na którą składają się książki "Nie wchodź w moją ciszę", "Odprowadzam ciszę" i "Osobliwość ciszy". Pomysł na połączenie bardzo dobry :) , całość tej historii można bowiem odtąd mieć pod ręką w jednym tomie. A o czym jest ta historia?

Tak naprawdę o wielu rzeczach... Odczuć po lekturze będzie tu zapewne tyle, ilu czytających, dla mnie jednak to przede wszystkim opowieść o tym, co się może wydarzyć między dwojgiem ludzi. To opowieść o tym, jak mocna może być miłość, jak silna gdy łamie wszelkie bariery i gdy towarzyszy jej namiętność przekraczająca wszelkie granice, ocierając się o obsesję na punkcie drugiego człowieka. Ktoś kiedyś powiedział, że miłość prawdziwa jest wtedy, gdy jest tak mocna, że ociera się niemal o ból i... coś w tym jest... Na pewno nie sposób zbyć tego machnięciem ręki po tej książce. Miłość to w końcu szaleństwo, prawda? ;)

"Zaczynam rozumieć, jak bardzo się zmienia perspektywa i punkt widzenia, kiedy człowiek tak naprawdę kocha, tak prawdziwie kocha do szaleństwa. Wówczas wszystko wygląda inaczej."

"Cisza" to jednak nie tylko sielanka. Właściwie to... zupełnie nie. W dużej mierze determinuje ten stan rzeczy specyfika głównych bohaterów... Mai, 32-letniej pracoholiczki, która chorobliwym perfekcjonizmem próbuje nadrobić traumy własnego dzieciństwa, świadomie wybierając bycie singielką, która to singielka jednak nie podejrzewa nawet, że wszystko się zmieni po poznaniu Adama - charyzmatycznego dewelopera, który wywróci jej życie i jego hierarchię wartości do góry nogami. Te dwie centralne postacie kochają się do szaleństwa, lecz także - poniekąd - walczą ze sobą i o siebie, krusząc kopie na polu własnych charakterów, wad, planów, marzeń... Samo życie ;) Nie jest jednak łatwo, wokół bowiem ma miejsce pełna układów i nieczystych gierek intryga, w którą Maja i Adam zostają wciągnięci - a nie jest to bezpieczna zabawa. Mamy więc pełne namiętności, nieszablonowe love story z kryminalnym tłem i ciągłą, mniej lub bardziej podskórną walką z własnym pędem ku autodestrukcji i z różnicami charakterów, które mogą się albo do siebie dopasować (i przez to przezwyciężyć wszelkie przeciwności), albo... zniszczyć siebie nawzajem.

Żeby było zaś bardziej dramatycznie, w całej historii pojawia się rodzinna tragedia, która będzie już do końca książki rzutować na każdego z głównych bohaterów. Nie zdradzę jaka to tragedia, jest to jednak coś, co już na zawsze położy się na wszystkich swoistym cieniem. Konsekwencje? Przede wszystkim... jedna wielka wewnętrzna pustka i... cisza. Cisza, która może albo pochłonąć, albo ustąpić - w zależności od tego, czy uda się podjąć skuteczną walkę z rozpaczą, poczuciem straty i czy podejmie się próbę ujęcia wyciągniętej dłoni tego drugiego kogoś, kto cały czas stoi obok nas... I najważniejsze w tym wszystkim - czy uda się zachować w tym wszystkim samego siebie? Czy uda się wrócić znad granicy rozpaczy po to, by pogodzić się ze stratą i zacząć raz jeszcze... żyć?

"W obliczu cierpienia wszyscy jesteśmy tacy sami, mądrzy czy głupi, bogaci czy biedni cierpimy tak samo."

Cóż dodać?... POLECAM!, I TO GORĄCO! :) I nie tylko dlatego, że niniejsza książka to pierwszy patronat medialny mojego a ;) Polecam Wam tę książkę przede wszystkim dlatego, że jest DOBRA. Po prostu dobra. Nie zawsze myśli się o fabule lektury po jej zakończeniu, a z "Ciszą" tak to już wychodzi, że myśli się o tej książce jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony. Zdaję sobie sprawę, że nie wszystkim ta książka przypadnie do gustu, że być może odstraszy objętością... Jeśli jednak macie ochotę przeżyć w trakcie lektury prawdziwe emocje, w których (być może) odnajdziecie siebie (a przynajmniej maksymalnie wczujecie się w położenie bohaterów), to wybór "Ciszy" jest strzałem w dziesiątkę. Spróbujcie ;) Według mnie nie pożałujecie :)