Biada Babilonowi

Akcja rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Fort Repose na Florydzie, w następstwie wojny nuklearnej między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim. Miejsce to przetrwało ataki rakietowe, ale jego mieszkańcy muszą zmagać się z szeregiem innych poważnych kłopotów, począwszy od promieniowania, kończąc na rozpadzie i rozkładzie niegdyś ułożonego społeczeństwa. Autor skupia się tu na wielu różnych postaciach (z różnych środowisk), które muszą ze sobą współpracować, aby przetrwać w tym nowym dla siebie i mocno niebezpiecznym świecie.

Autor świetnie radzi sobie tutaj z ukazaniem okropności wojny nuklearnej i jej następstw. Opisuje fizyczne i psychologiczne skutki takiego konfliktu na zwykłego niewinnego człowieka. Robi to jednocześnie w sposób naprawdę mocno realistyczny. Jako doświadczony dziennikarz nie tylko doskonale merytorycznie przygotował się on do stworzenia tego dzieła, ale również potrafił je ubrać w słowa, które trafiają do czytelnika. Jego styl jest dość opisowy, a jednocześnie prosty i mocno angażujący. Równoważy on narrację momentami napięcia i emocji pozwalając odbiorcy lepiej poznać i zrozumieć bohaterów.

Jest to więc solidna klasyczna dawka postapokaliptycznej literatury, która nie zestarzała się nawet odrobinę. Wspomniane okropności wojny i jej następstwa nie są jednak jedynymi elementami, które można znaleźć w książce. Publikacja ta to bowiem nie tylko dramatyczne postapo, ale przede wszystkim pozycja pełna nadziei i odbudowy. Jest to ściśle powiązane z naprawdę dobrze zaprezentowanymi bohaterami.

?Biada Babilonowi? to książka, która długo nie było wydawana w Polsce, ale w końcu doczekaliśmy się jej przekładu. Uwielbiam książki i filmy postapokaliptyczne i ten tytuł w pełni zaspokoił moje wymagania odnośnie tego gatunku.
Stany Zjednoczone i Rosja, to od wieków dwa silne mocarstwa. Wybucha wojna atomowa pomiędzy nimi i tym samym spełnia się przepowiednia św. Jana o końcu świata. Sowieckie głowice niszczą najważniejsze amerykańskie miasta i bazy wojskowe. Miliony ludzi ginie a ci, którzy przetrwali zmagają się z chorobami i głodem. Zanika chrześcijaństwo i każdy dba tylko o siebie. Są jednak i tacy, którzy wierzą, że będzie jeszcze dobrze. Wystarczy tylko w to uwierzyć. Ale czy na pewno jeszcze będzie jak kiedyś, gdy w około jest tyle brudu i śmierci? Gdy brakuje dosłownie wszystkiego zaczynając od wody? Przekonajcie się sami.
Książka bardzo mnie zaskoczyła. Tak jak pisałam lubię tego typu gatunek, ale nie sądziłam, że dostanę tak dobrą lekturę, od której nie będę w stanie oderwać się. Czytając wstrzymywałam oddech, czułam strach i napięcie ludzi, którzy walczyli każdego dnia o lepsze jutro. Autor wspaniale oddał zarówno klimat zagłady świata, jak również świetnie wykreował bohaterów.
Jeśli również lubicie tego tupu książki to koniecznie przeczytajcie ?Biada Babilonie?.

?Cenzura i kontrola umysłów jest możliwa tylko w tajemnicy i mroku.?

Seria ?Wehikuł czasu? fantastycznie daje wgląd w dzieła, które powstały ponad pół wieku temu, których nie miałam okazji poznać wcześniej. Zawsze z lekkim drżeniem podchodzę do książek napisanych przed moim urodzeniem, będących świadectwem świata i myśli sprzed co najmniej pięćdziesięciu pięciu lat. Zaglądam w rozwój literatury, w tym nowatorskich pomysłów na fabułę, intrygujących chwytów narracyjnych, nieszablonowych bohaterów i zaskakujących scenografii. Interesująco spogląda się na klimat science fiction, do którego wkrada się odbicie rzeczywistości, społecznych obaw, kulturowych standardów, ekonomicznych uwarunkowań, politycznych roszad.

?Biada Babilonowi? skupia się na rozwinięciu zatrważającego scenariusza zdarzeń intensyfikacji międzynarodowego napięcia związanego z zimną wojną. Groźba wybuchu wojny atomowej zmienia się w koszmar faktu. Pat Frank krok po kroku oprowadza czytelnika po decyzjach i działaniach społeczności florydzkiego miasteczka Fort Repose. Widzimy jak globalna katastrofa zmusza do walki o przetrwanie, z czym się to wiąże, do jakich działań mieszkańcy zostają przymuszeni przez sytuację, a nade wszystko jak zmienia się ogniskowa rasowych uprzedzeń i człowieczeństwa. Rodzi się pytanie, czy człowieczeństwo można zachować w pierwotnym znaczeniu nawet w koszmarnych czasach. Różnorodność osobowości i momentów w życiu bohaterów sprawia, że chętnie angażujemy się w ocalenie, śledzimy wzajemne relacje, próbę wprowadzenia normalności tam, gdzie teoretycznie jest niemożliwa. Zastanawiamy się, czy bieg historii faktycznie może zmienić kierunek przez osobowość i działania jednego człowieka.

Postapokaliptyczna atmosfera przenika każdą stronę książki. Zaproponowany przez autora ciąg zdarzeń budzi zaciekawienie, sceny przenika groza, ale nie brakuje nadziei i podtrzymywania zbiorowego ducha. Z perspektywy monstrualnej tragiczności amerykańsko-rosyjskiej wojny, wydaje się, że szczęście i tak dopisuje postaciom. Kiedy padają filary infrastruktury cywilizacji, władza z konieczności przechodzi w ręce podrzędnych jednostek, rynek finansowy praktycznie przestaje istnieć, załamuje się dystrybucja podstawowych towarów, kanały komunikacji zanikają, prawo staje się archaiczne, zaś środowisko naturalne pokrywa toksyczna powłoka, rozwija się surowy scenariusz warunków życia w codziennych potrzebach, innego patrzenia na wewnętrzny świat i bliźnich. Ludzkość robi gwałtowny zwrot w stronę bez zdobyczy cywilizacji. Natychmiast nasuwa się refleksja, co działoby się ze współczesnym światem, gdyby nagle zabrakło prądu, internetu i mediów społecznościowych, czy potrafilibyśmy poradzić sobie, ile ofiar zginęłoby zanim sytuacja ustabilizowała się, czy zrodziłby się mechanizm psychicznej adaptacji wspomagający instynkt przetrwania, czy wciąż wierzylibyśmy ludziom i w ludzi, jak zmieniłaby się polityczna mapa świata.

BABILON PŁONIE

?Wehikuł czasu? serwuje nam kolejną klasykę postapo. I kolejne dzieło, którego dotąd na polskim rynku nie było, a jednak jest tak dobre, że aż żal się czuje, że wcześniej nie mieliśmy okazji go poznać. Ale w końcu jest, w końcu poznaliśmy i? I okazuje się, że to rzecz nadal bardzo aktualna, świetnie poprowadzona, znakomicie wyważona i wciągająca. Ot serwująca nam wszystko to, czego od klasyki fantastyki oczekujemy.

Stany Zjednoczone i Związek Radziecki. Dwa mocarstwa, dwa wrogie sobie państwa. Wojna w końcu musiała wybuchnąć między nimi. I wybucha. Atomowa. Sowieckie bomby niszczą zdecydowaną część Ameryki, dziesiątki milionów obywateli giną, a niedobitki cierpią głód, choroby popromienne i zdziczenie.
I tu na scenę wkraczają ludzie z mieściny na Florydzie, Fort Repose, którzy wierzą, że da się rozwiązać wszelkie problemy, z jakimi zmaga się świat. Idealiści? Szaleńcy? A może mają rację?

Postapo. Dziś to gatunek mocno eksploatowany i w pewnym sensie zużyty. Zużyty? A no widowiskowe, epickie kino z efektami sprawiło, że z opowieści niosących pewną ideę, przesłanie i przestrogę zostało najczęściej wyrugowane intelektualnie widowisko, gdzie widz ma się cieszyć rozwałką ewentualnie klimatem. I gwiazdami kina, bo jakżeby inaczej. Ale był czas, kiedy gatunek to było coś. Na długo przed Kingiem i jego ?Bastionem? (który do ?Babilonu? zresztą porównywano), a zatem i na jeszcze dłużej przed całą falą naśladownictwa, jaką wywołał, a która dobrze ma się do dziś (a może nawet dziś ma się lepiej, niż przed laty) postapo starało się nieść coś ponad tylko rozrywkę. I często niosło. Nie mówię, że dziś zupełnie tego nie robi, bo np. fantastyczna proza Atwood (tak mocno, pełnymi garściami czerpiąca fabularnie z prozy Vonneguta) pokazała, że można i że warto, a nawet trzeba, ale to wyjątki potwierdzające regułę.

Na szczęście mamy klasykę, która nadal pozostaje świeża i nadal robią robotę. ?Biada Babilonowi? zaś to ewidentnie jedna z nich. Zresztą swego czasu ta powieść służyła Johnowi Lennonowi do napędzania jego antywojennych poglądów. I taka właśnie jest ta książka ? antywojenna, ale i przestrzegająca nas, próbująca coś pokazać, powiedzieć o nas i świecie i to, co mówi, to przed czym ostrzega, choć od premiery minęło już niemal sześćdziesiąt pięć lat, nadal jest trafione i aktualne. Zmienił się świat, zmieniły czasy, ale jak widać przerażająco wiele i to, co najgorsze, pozostało takie samo.

Ale nie tylko o ludziach i świecie mówi ta książka. To fantastyka, to postapo więc musi być wizja i jest. I ta wizja się broni, jest przemyślana, ma świetny klimat i widać, jak szeroko pojmowana fikcja naukowa wiele z tego wszystkiego czerpała i czerpie. Do tego rzecz jest świetnie napisana, przemawia do wyobraźni, skłania do zastanawianie i zostaje z czytelnikiem na dłużej ? w sercu i umyśle.

W skrócie, kolejny świetny tom ?Wehikułu czasu?. Wart poznania pod każdym względem. No a tu jeszcze Rebis zapowiada w nim wydanie m.in. ostatniego tomu ?Odysei kosmicznej? i drugiej części ?Ramy?, więc ja już ostrzę sobie zęby na kolejne książki, bo jest na co.