Belladonna

Do "Belladonny" przysiadłam na chwilę, żeby sprawdzić, z czym to się je. Nie czytałam opisu książki i dobrze, bo zawiera błąd (z tego, co mi wiadomo po lekturze powieści, o majątek walczą nie synowie patriarchy rodu, bo ma on jednego syna, a syn i wuj, który uważa, że pokieruje firmą znacznie lepiej). No i jak zaczęłam sprawdzać, skończyłam całą książkę o drugiej w nocy. Wciągnęła mnie od razu i do końca nie mogłam się oderwać. Bo, czego nie podaje opis, pojawia się w powieści wątek kryminalny, który sprawia, że jak najszybciej chcemy się dowiedzieć, kto stoi za całym złem, które dzieje się w Thorn Grove.

Powieść zresztą bardzo dobrze się rozpoczyna i od razu przykuwa do lektury. Signa Farrow, główna bohaterka książki, ma na początku jakieś dwa lata, jest na przyjęciu, na którym w tajemniczy sposób umierają jej bliscy. Od razu wiadomo, że dziecko ma pewne tajemnicze możliwości, bo mimo że dziewczynkę karmiono zatrutym mlekiem matki, nie zginęła. Później jest jeszcze ciekawiej, z wiekiem i tułaczką po rodzinie osierocona Signa odkrywa swoje nieco makabryczne zdolności, przez które nie jest mile widziana nie tylko w rodzinie, ale też w otoczeniu. Dziewczyna czuje się samotna, odrzucona, a jej jedynym towarzyszem, od którego stara się uwolnić, obwiniając go o wszystkie swoje nieszczęścia, jest Śmierć. W końcu Signa trafia do Thorn Grove, do dworu zamożnych krewnych, gdzie jej życie wywraca się do góry nogami. W końcu jej marzenie o balach, pięknych sukniach, akceptacji wśród towarzystwa i wyjściu za mąż może się spełnić. Signa uczy się manier, tańca, gry na pianinie, tego wszystkiego, co panna z dobrego domu powinna umieć. Mimo bogactwa, życie mieszkańców Thorn Grove wydaje się smutne. Nie żyje pani domu, jej mąż jest pogrążony w żałobie, do tego jego ukochana córka Blythe cierpi i umiera na tę samą chorobę co jego żona. Okazuje się, że Signa może pomóc, może wreszcie wykorzystać swoje zdolności w dobrym celu i sprawić, aby do tego domu wróciło życie.

Nie będę zdradzać niczego więcej z fabuły, nie napiszę również, o co chodzi z nadnaturalnymi zdolnościami Signy i jaki mają związek ze Śmiercią. To musicie odkryć na własną rękę. Gwarantuję, że będziecie się przy tym bawić wyśmienicie, jeśli lubicie zagadki, rodzinne tajemnice, gotycki klimat i odrobinę romansu, którego przyznam szczerze nie spodziewałam się tu dostać, a już na pewno nie w takim wydaniu. A, jeśli lubicie czytać o duchach nawiedzających bohaterów tym bardziej powinno Wam się spodobać. Nie spotkałam się jeszcze z takim pomysłem na powieść, dlatego chłonęłam tę historię z prawie stale rozszerzonymi ze zdziwienia oczami. Genialnie wymyśliła Adalyn Grace tę opowieść, a przede wszystkim świetny miała pomysł na zdolności głównej bohaterki. Zabrakło mi być może wyjaśnienia, skąd w ogóle u niej te moce, intryga w powieści również była trochę grubymi nićmi szyta, głównie dlatego, że łatwo można było się domyślić, kto za nią stoi, a mimo to bardzo mi się całość podobała. Ze względu na pomysł, który dla mnie był nowy i nietuzinkowy, z powody mrocznego, niepokojącego klimatu, romansu innego niż wszystkie i ciekawych bohaterów, z którymi z łatwością się zżyłam.

Bohaterowie, szczególnie pierwszoplanowi, są świetnie skrojeni. Signa daje się dobrze poznać, początkowo jako sierota, której nikt nie chce, o którą nikt z krewnych nie dba, każdy jednak czerpie z jej pokaźnego majątku. Przerzucana z rąk do rąk po śmierci kolejnych krewnych, prawie zagłodzona, samotna dziewczyna, od razu wzbudza w czytelniku ciepłe uczucia. Signa z biegiem lektury bardzo się zmienia, odkrywa siebie, przestaje walczyć ze swoją prawdziwą naturą, a nawet ją akceptuje. Zmieniają się też jej marzenia, oprócz tego jednego o akceptacji i życzliwych ludziach wokół. Z bohaterów drugoplanowych polubiłam Elijaha Hawthornea, głowę rodziny, pogrążoną w rozpaczy i smutku, ale jednocześnie człowieka rozsądnego i kochającego bliskich nade wszystko, a także jego chorą córkę Blythe, która ma być bohaterką jednej z kolejnych części cyklu. Powieść kończy się cliffhangerem, który jest jednocześnie dość zaskakującym zwrotem akcji. Bo kiedy myślimy, że już wszystko ułoży się w tej rodzinie dobrze, dzieje się coś, co przekreśla te nadzieje i zapowiada, że "zabawa" zacznie się od nowa. Czekam na kolejny tom tej fascynującej opowieści, a Wam "Belladonnę" bardzo polecam ????

"Belladonna" to jedna z najoryginalniejszych książek, jakie czytałam w ostatnim czasie. Pokochałam w niej wszystko - od klimatu, poprzez wspaniałą bohaterkę, aż po mega ciekawą fabułę i dopracowaną zagadkę kryminalną. Już teraz wiem, że ta książka trafi do mojej topki roku!

Signę poznajemy, gdy jest jeszcze niemowlakiem. To właśnie wtedy nawiązuje ona dziwną relację ze Śmiercią. Jego postać towarzyszy jej przez lata, aż w końcu dziewczyna ma dość jego niespodziewanych wizyt i... postanawia sama go przywołać. Zjadając trujące jagody belladonny, Signa staje na granicy życia i śmierci.

Zacznę właśnie od naszej panny Farrow, głównej bohaterki i jednej z lepiej wykreowanych postaci w fantastyce młodzieżowej. To nie jest kolejna szara myszka, którą trzeba ratować z każdej możliwej opresji. Nie, Signa jest odważna, wie czego chce, a jej postać wspaniale się rozwija. Nie chcę zdradzić za dużo, ale uwierzcie, pokochacie tę dziewczynę.

Sama relacja Signy ze Śmiercią była... intrygująca. Oj, i to jak! Może ?pikantna? to złe słowo, ale z pewnością nie brakowało w niej namiętności.

Doskonale została też poprowadzona sama zagadka kryminalna. Kto zabił panią Hawthorne, na jaką tajemniczą chorobę cierpi jej córka i dlaczego mąż zmarłej zachowuje się tak dziwnie? No i jakie tajemnice kryją pracownicy Thorn Grove?

Gotycki, dziewiętnastowieczny klimat totalnie mnie kupił, podobnie jak samo wydanie książki - z piękną, oryginalną okładką i barwionymi brzegami.

Co tu dużo mówić - uwielbiam tę książkę i jestem pod jej przeogromnym wrażeniem!

?Belladonna? to książka, której fabuła mnie zaciekawiła, zapowiedź połączenia gotyckiego klimatu i tajemnic sprawiła, że zdecydowałam się ją poznać. Nie znałam wcześniej twórczości Adalyn Grace, ani nie miałam żadnych informacji o niej. Postanowiłam wgryźć się w tą historię bez żadnych oczekiwań, nie mogę jednak powiedzieć, że książki nie wypatrywałam. Chciałam poznać główną bohaterkę, przekonać się, jaka jest i z czym musiała się mierzyć. Czułam pewną ekscytację, jak zawsze, kiedy mam się zabrać za ciekawą książkę. Jesień jest taką porą roku, która sprawia, że chętniej zaopatrujemy się w kubek gorącej herbaty, czy czekolady, otulamy się kocem i oddajemy książce.
Główną bohaterką książki Adalyn Grace pod tytułem ?Belladonna? jest osierocona Signa Farrow, jest młodą kobietą, która ma swoje pragnienia i pasje. Jej życie nie należało do łatwych i przyjemnych, miała wiele domów, opiekowało się nią wiele osób, które chętnie korzystało z je majątku nie zwracając uwagi na nią. Jej kolejnym miejscem zamieszkania jest dwór Thorn Grove, mieszkają tam jej zamożni krewni. Pan domu jest w żałobie po śmierci swojej małżonki. Jego córka Blythe zdaje się cierpieć na śmiertelną i dziwną chorobę, a synowie są zajęci bitwą o majątek, jakby nic innego się nie liczyło. Pobyt w Thorn Grove sprawi, że Signa odkryje, kim naprawdę jest oraz to, dlaczego Śmierć kroczy niebezpiecznie blisko niej. Co odkryje bohaterka? Do czego będzie jej potrzebna jagoda belladonny?
?Belladonna? to książka, która mnie zauroczyła, z zachwytem przewracałam kolejne strony, aby dowiedzieć się coraz więcej o bohaterce, jak i samej jej tajemnicy. Nie zdradzę jej, ponieważ sami będziecie mieli możliwość poznać wszystkie sekrety i rozwiązać zagadki. Autorka miała świetny pomysł na fabułę, z zainteresowaniem śledziłam relację głównej bohaterki ze Śmiercią. Wszystko rozgrywało się wolno, wyczekiwałam każdego spotkania, zachwycałam się tym magicznym światem i kolejnymi wydarzeniami. Signa zyskała moją sympatię, było w niej trochę młodzieńczej naiwności, z resztą miała dziewiętnaście lat, prawo do tego, aby się tak zachowywać. ?Belladonna? autorstwa Adalyn Grace to książka, która potrafi czytelnika zaskoczyć, akcja rozgrywa się w XIX wieku, dlatego też ma interesujący i świetnie oddany klimat. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu, jednego jestem pewna, że za nic go nie przepuszczę.