Valkiria

Rozważania o egzystencji i śmierci, o przyczynach mogących ciągnąć do czynów samobójczych budują budzący grozę i pogrążony w mroku nastrój książki. Urzekło mnie, że ta książka tak intensywnie oddziałuje na emocje.

Życie to taki wyścig i pojedynek z własnymi błędami, lękami, konkurentami, oczywiście tylko w skrajnych przypadkach wojny tak drastyczny. Książka imprezowa, rozkręci każdego szukającego mocnych wyzwań i wrażeń.

Klimat, jak w młodzieżowych horrorach, kiedy ktoś morduje na uczelni, a studenci szukają sprawcy wśród kolegów i koleżanek. Pozory często mylą, a studenci mają różne oblicza, czasami dwa.

Aż chce się usłyszeć słynne kompozycje Ryszarda Wagnera i jego iść do opery na jego Walkirię. Syn oczywiście by się nie wybrał, bo za muzyką poważną nie przepada, ale książkę przeczytał chętnie.

Nastolatkowie niczym kukiełki, którymi kieruje ktoś obcy pociągając za odpowiednie sznurki, czyli szantażując i wyznaczając zadania do realizacji. Im bardziej się zagłębiłem w tą książkę tym była ona bardziej fenomenalna.

Książka napisana, jak fascynujący serial, a każdy rozdział to odcinek, w którym wszystko zdarzyć się może. Działa na psychikę, jak żadna inna od lat. Zakręcona na maksa. Odlotowa.