Uśpiona

Książki tej autorki są specyficzne. To nie są lekkie książki, ale czyta się je z zainteresowaniem. Mają w sobie to coś, co przyciąga czytelnika i chcemy poznać całość. Lubie czytać książki autorki a "Uśpiona" mnie totalnie zaskoczyła.

Weronika to kobieta, która cierpi na narkolepsje. Nauczyła się funkcjonować z tą chorobą wypracowała sobie rytm dnia. Pozornie wiedzie spokojne życie. Udziela lekcji angielskiego i radzi sobie w życiu jak potrafi. Mieszka sama w domu po ciotce. Jej związek z Kubą jest "udany" przynajmniej póki nie odkryje prawdy. By sobie dorobić, wynajmuje mieszkanie Brunonowi, który jest tajemniczy a jego obrazy wzbudzają w Weronice dziwne odczucia. Wszystko się zmienia, gdy podczas jednej z drzemek w domu Weroniki ginie jedna z uczennic. Ona sam odkrywa, że ktoś ją obserwuje. Wiele sytuacji wzbudza w niej lęk a wydarzenie sprawia, że jej życie zamienię się w koszmar. Co wykaże śledztwo?

Fabuła dobrze opisana, wiele wątków, które nas zaskakują. Całość skupiona na chorobie Weroniki, jej życiu sprzed i po śmierci Lucyny. Jej życie zostaje wywrócone do góry nogami. Związek z Kubą z pozoru szczęśliwy. Szybko okazuje się, że jest zbudowany na kłamstwie. Mroczny artysta, któremu wynajmuje mieszkanie sprawi,żę czuje się nieswojo. Czy śmierć Lucyny była przypadkowa? A może to morderstwo? Śledztwo początkowo nie daje jednoznacznych wyników, ale my wiemy, że to nie był przypadek. Wszystko za sprawą tajemniczej postaci, która odwiedza Weronikę w czasie jej snów. I muszę przyznać, że dałam się wprowadzić autorce w manowce. Początkowo obstawiałam dwie osoby, które są tajemniczą postacią. I to, co autorka odkryła na sam koniec sprawiło, że byłam w szoku.

Autorka doskonale nami manipuluje, mąci nam w głowie i wodzi za nos sprawiać, że nigdy byśmy nie pomyśleli, kim jest tajemnicza postać. Początkowo obstawiałam dwóch panów, potem doszedł mąż zamordowanej kobiety. Gdy autorka odkryła prawdę przed czytelnikiem byłam mocno zaskoczona. Fabuła przyciąga czytelnika, może odrobinę przydałoby się więcej dreszczyku emocji a mniej opisów o chorobie Weroniki. Postacie są świetnie wykreowane, nie ma nieścisłości, wszystko realnie opisane. Wątki dobrze ze sową współgrają, całość ma logiczną ciągłość. Fabuła nieprzewidywalna, intrygująca i sprawiająca, że ciężko odłożyć książkę. Lekkie pióro autorki, mimo że sama historia do lekkich nie należy. Plus dla autorki za poruszenie trudnych tematów, narkolepsji, seksoholizmu czy zaburzeń psychicznych. Czy polecam? Tak ale ta książka nie jest dla każdego.

Weronika, aby prowadzić normalne życie, musi sporo czasu poświęcać na sen. Kobieta cierpi na narkolepsję. Oprócz ciągłego zmęczenia miewa też halucynacje, koszmary, ma problemy z pamięcią i odczuwa często lęk, że ktoś obserwuje ją podczas snu. Jednak to ostatnie nie jest wytworem jej wyobraźni. Ktoś ma obsesję na jej punkcie i wykorzystuje chorobę Weroniki, by ją nachodzić. Dziwnie zaczyna się robić, kiedy Weronika znajduje w swoim domu martwą kobietę. Śledztwo ma wyjaśnić zagadkową śmierć, ale rozpoczyna również serię dziwnych wydarzeń.

Weronika stara się żyć w miarę normalnie, mimo choroby, która wiele komplikuje. Jest silna, mimo że nie może znaleźć wsparcia w bliskich osobach i z chorobą musi mierzyć się sama. Autorka stworzyła wyrazistą i intrygującą postać, a także zadbała, by odwzorować zachowania osoby chorej na narkolepsję.

Narracja Weroniki przeplata się z narracją jej obserwatora. Momenty, w których wypowiada się prześladowca, są naprawdę dziwne. Mężczyzna lub kobieta, bo tego autorka nie zdradza, a po tekście nie można jasno stwierdzić płci bohatera, zwraca się personalnie do Weroniki, przez co jego opowieść staje się bardziej intymna, a czytelnik staje się intruzem, obserwując te wydarzenia.

Jest to moje drugie spotkanie z autorką i równie udane co pierwsze.
Historia trzyma w napięciu od samego początku. Tak naprawdę każdy może być podejrzanym. Autorka tak miesza wydarzeniami i zachowaniami bohaterów, że każdy ma w sobie coś z mordercy czy psychopaty. Każdy zachowuje się dziwnie, jakby miał coś do ukrycia, a to sprawia, że prawdziwy podejrzany stoi w cieniu i obserwuje. Historia jest ciekawa, realistyczna, mroczna a główna bohaterka niestandardowa. Weronika idealnie pasuje do tej historii, a jej ciągła nieświadomość i przebywanie blisko niebezpieczeństwa są centralnym punktem opowieści. Niektóre sceny pobudzą wiele emocji.
Zakończenie mocno mnie zaskoczyło i kompletnie obaliło moje teorie co do tego, kto mógł stać za wszystkimi wydarzeniami. W książce nie zabraknie zwrotów akcji, a sama historia, mimo że wydaje się prosta i spokojna to jest zupełnie na odwrót, a strony maleją w szybkim tempie.

Kiedy ona zasypia, ktoś ją odwiedza i powoli niszczy jej życie.

Weronika choruje na narkolepsję, żeby normalnie funkcjonować każdego dnia robi sobie dwie godzinne drzemki. Dziewczyna nie jest jednak świadomo tego, że za każdym razem, gdy ona śpi ktoś wchodzi do jej domu. Jakie ma zamiary? Czy grozi jej niebezpieczeństwo?
Pewnego dnia po przebudzeniu, Weronika znajduje w salonie martwą kobietę. Policja rozpoczyna śledztwo, jednak sprawa zagadkowej śmierci nie daje spokoju Weronice. Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, że to dopiero początek koszmaru.

Alicja Sinicka to jedna z moich ulubionych polskich Autorek thrillerów psychologicznych. Zawsze z przyjemnością sięgam po jej książki. Sięgając po najnowszą powieść Autorki liczyłam na mocny, trzymający w napięciu thriller psychologiczny. Tym razem jednak czuje się troszkę zawiedziona. "Uśpiona" to z pewnością dobrze napisany thriller, jednak podczas czytania nie czułam tego napięcia, które towarzyszyło mi przy poprzedniach książkach Autorki, jak choćby przy "Służącej" czy "Stażystce". Ogromnym plusem jest to, że Autorka ma świetny styliI jej książki wręcz się pochłania. Tak było i tym razem, nawet nie wiem kiedy przez palce przeleciały mi ostatnie strony powieści. Autorka umiejętnie manipuluje czytelnikiem, co chwile zmieniałam swoje podejrzenia co do sprawcy i ostatecznie nie odgadłam, kto odwiedza Weronikę. Zakończenie co prawda zaskakuje, jednak nie do końca mnie usatysfakcjonowało.
Finalnie uważam, że "Uśpiona" to dobrze skonstruowany thriller dla mniej wymagających fanów gatunku. Czy polecam? Jak najbardziej tak! I z niecierpliwością czekam na kolejne książki Autorki.

Weronika cierpi na narkolepsję. Śpi zdecydowanie więcej, niż przeciętny człowiek, a ktoś o niebezpiecznej obsesji odwiedza ją podczas drzemek. Życie dziewczyny wywraca się do góry nogami, gdy pewnego dnia znajduje martwego człowieka we własnym domu. A to dopiero początek koszmaru?

Myślę, że nie zgrzeszę, pisząc, że seria Oławska powraca w świetnym stylu! Alicja Sinicka serwuje nam historię pełną napięcia i niepokoju. I jeśli choć przez chwilę będzie Wam się wydawać, że już wszystko wiecie, że rozwiązaliście całą zagadkę, macie rację? Wydaje Wam się. Fantastyczna fabuła kręcąca się wokół naprawdę intrygującej choroby ? narkolepsji. Dla mnie to pierwsze spotkanie z taką tematyką, a doskonałe rozeznanie autorki pozwoliło poznać mi ją całkiem szczegółowo. Podobało mi się prowadzenie akcji, wodzenie mnie za nos, podnoszenie ciśnienia? Znalazły się również momenty, w których nerwowo przełykałam ze strachu ślinę. Dałam się nabrać na te wszystkie literackie sztuczki i gdy byłam już z siebie taka dumna, mając pewność, że wiem, kto odwiedza Weronikę, gdy śpi, Alicja Sinicka zrzuca na mnie ładunek wybuchowy, po którym nie mogę się otrząsnąć. Rozwiązanie całej zagadki zrodziło we mnie coś, czego do tej pory nie potrafię nazwać. Zakończenie było dla mnie ogromnym zaskoczeniem, to z pewnością. Jednocześnie czułam też pewnego rodzaju rozczarowanie i niezrozumienie. Ułożyłam sobie w głowie scenariusz i tak się na nim zafiksowałam, że nie umiałam przyjąć z pokorą tego, co zaproponowała mi autorka. Minęła już chwila, odkąd czytałam ?Uśpioną?, myśli zdążyły mi się uspokoić i wiem jedno ? to była lektura warta każdej minuty! Właśnie tak dobrze budowanego napięcia było mi trzeba. Nie zastanawiajcie się zatem zbyt długo, tylko koniecznie zaplanujcie sobie tę książkę w Waszych czytelniczych planach!

Weronika ma narkolepsję, każdego dnia musi sobie zrobić drzemki, by móc normalnie funkcjonować. Pewnego dnia, zaraz po przebudzeniu na podłodze w salonie znajduje martwą kobietę. Rozpoczyna się policyjne śledztwo, Weronika nie może się otrząsnąć z szoku, a śmierć Lucyny nie daje jej spokoju. Okazuje się, że to dopiero początek koszmaru, bo każdego dnia, gdy śpi ktoś chodzi do jej domu i ją obserwuje. Kto ma obsesję na punkcie kobiety? Czy uda się ująć sprawcę całego zamieszania?

To już moje kolejne spotkanie z twórczością Alicji, bardzo lubię jej książki, dlatego kiedy zobaczyłam, że na horyzoncie kolejna książka autorki wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Styl jakim posługuje się autorka jest przyjemny, a książkę czyta się naprawdę szybko, w napięciu oczekując zakończenia tej historii. Pomysł na fabułę naprawdę bardzo ciekawy, a wręcz intrygujący, bo szczerze mówiąc nawet nie kojarzyłam takiego schorzenia jak narkolepsja, a autorka na przykładzie Weroniki bardzo przybliżyła mi jak to wygląda od strony osoby chorej i sprawiła, że szukałam w internecie więcej informacji na ten temat. Historia przedstawiona jest w głównej mierze z perspektywy Weroniki, co pozwoliło mi poznać jej zwyczaje, dowiedzieć się co myśli, czuje i jak skrajne emocje nią targają. Jest również kilka rozdziałów ukazanych oczami tajemniczego stalkera, które ogromnie mnie zaintrygowały. Postaci drugoplanowe również są świetnie wykreowane i tylko podsycają atmosferę. Muszę przyznać, że autorka umiejętnie, do samego końca trzymała mnie w niepewności, stawiałam chyba na każdego, ale nie na osobę, która finalnie okazała się prześladowcą kobiety, tego się nie spodziewałam. Autorka w swojej książce porusza naprawdę szereg ważnych i ponadczasowych tematów. Jedno jest pewne, emocji i wrażeń tutaj co nie miara. Wyczekuje już kolejny historii spod pióra autorki! Polecam! Moja ocena 9/10.

Weronika cierpi na narkolepsje, codziennie musi sobie zrobić dwie godzinne drzemki, żeby normalnie funkcjonować. Nie jest świadoma, że kiedy zasypia, ktoś wchodzi do jej domu i ją obserwuje. Pewnego dnia, tuż po przebudzeniu znajduje w salonie martwą kobiętę, której udzielała korepetycji.

Narkolepsja to nadmierna, niekontrolowana senność w ciągu dnia i być może z pozoru wydaje się to być błaha choroba, jednak tak naprawdę nie pozwala ona na normalne funkcjonowanie i utrudnia kontakty społeczne. Wcześniej nawet nie zdawałam sobie sprawy, że taka choroba w ogóle istnieje i cieszę się, że autorka poruszyła ten temat i w dosyć ciekawy, intrygujący sposób przedstawiła nam jak to wygląda.
Historia jest napisana lekkim stylem, czyta się ją niesamowicie szybko i z napięciem oczekuje końca.
Byłam ciekawa kto jest tajemniczym stalkerem, który ma swoje osobne, krótkie rozdziały i wzbudza w czytelniku niepokój oraz strach. Wiemy o nim tak naprawdę tylko jedno, że ma na punkcie Weroniki chorą obsesję i tylko możemy się próbować domyślać kto to taki. Ja miałam co prawda swoje podejrzenia, jednak były one zupełnie dalekie od prawdy i udało się autorce mnie w pełni zaskoczyć i usatysfakcjonować finałem.
Głównej bohaterce współczułam choroby i sytuacji w jakiej się znalazła, to musi być okropne, wręcz niewyobrażalne uczucie, znaleźć we własnym salonie trupa i nie wiedzieć w jaki sposób dostał się do domu, a tymbardziej co się wydarzyło. Weronika z oczywistych powodów była główną podejrzaną i musiała znaleźć sposób, aby udowodnić swoją niewinność.
"Uśpiona" to lektura przy której nie ma szans zasnąć, intryguje już od pierwszej strony i wciąga w wir wydarzeń do samego końca, polecam.

"Uśpiona" to historia o Weronice, która choruje na narkolepsję. Codziennie musi urządzać sobie dwugodzinne drzemki, by normalnie funkcjonować. Weronika nie ma pojęcia, że kiedy ona śpi ktoś w tym czasie wchodzi do jej domu i ją obserwuje. Ta osoba ma na jej punkcie niebezpieczną obsesję i kiedy Weronika zasypia ten ktoś powoli niszczy jej życie.
Pewnego dnia tuż po przebudzeniu widzi, że w salonie na podłodze leży martwa kobieta, która spadła ze schodów w jej domu. To klientka Weroniki, której udzielała korepetycji. Policja rozpoczyna śledztwo. Weronika stara się pozbierać, ale trudno jej odróżnić prawdę od snu,a to dopiero początek koszmaru.
Do czego tak naprawdę doszło w salonie Weroniki?
Czy grozi jej niebezpieczeństwo?
Kim jest obsesyjny prześladowca?

Przeczytajcie, a sami przekonacie się.

Wow! Jestem totalnie zachwycona tym rewelacyjnym thrillerem. Książki autorki biorę w ciemno! Za każdym razem dostaję historię mrożącą krew w żyłach i jestem usatysfakcjonowana lekturą.
Genialnie stworzona fabuła. Znakomicie wykreowani bohaterowie. Świetny styl, ciekawe dialogi wciągające już od pierwszej strony. Autorka porusza w książce temat choroby jaką jest narkolepsja. Na dodatek podczas czytania cały czas zadawałam sobie pytanie kim jest tajemniczy prześladowca. Autorka potrafi budować napięcie i trzymać w niepewności. Nie zgadłam, kto nim jest i autorce udało się mnie zaskoczyć. Autorka podsuwa mylne tropy, a ja czułam niepokój śledząc losy bohaterki.
Jeśli lubicie historie o prześladowcach, intrygach, tajemnicach i mrocznych klimatach to ta książka będzie dla Was idealną lekturą.
Uwielbiam styl autorki. Jej książki wciągają na maksa i nie można od nich oderwać się ani przez chwilę. Tak samo było z tą książką. Autorka trzy genialne historie, przy których nie ma mowy o nudzie. Nie odłożycie tej książki dopóki nie poznacie rozwiązania zagadki. Ta historia zahipnotyzuje i wbije Was w fotel na cały wieczór.
Rewelacja!
Z niecierpliwością będę czekała na kolejną powieść autorki.
Polecam gorąco!

Weronika cierpi na narkolepsje. Codziennie ucina sobie dwie drzemki w ciągu dnia, by funkcjonować w miarę normalnie. Zawodowo zajmuje się nauką języka angielskiego. Uczniów przyjmuje w swoim domu, co pozwala jej wkomponować w plan zajęć czas na sen, który jest w jej życiu niezwykle ważny. Pewnego dnia po przebudzeniu odkrywa ciało martwej kobiety, sen Weroniki jest na tyle głęboki, że żaden dźwięk jej nie obudził. Okazuje się, że od jakiegoś czasu ktoś odwiedza ją w momentach, gdy nie jest tego świata.

Alicja Sinicka, jak zwykle stworzyła powieść na poziomie. ?Uśpiona?, to wciągający thriller, który toczy się między jawą a snem. Bohaterka niekiedy nie jest w stanie rozróżnić, co działo się naprawdę, a co było wytworem jej wyobraźni. Ciężko żyć z narkolepsją, która bywa niezrozumiała przez społeczeństwo. Własna matka postrzega ją jako osobę, która lubi się wylegiwać. Łatwo takiego kogoś wykorzystać, co wyczuwa intruz, któremu wydaje się, że wraz ze śpiącą bohaterką tworzy jakąś więź. Przychodzi o stałych porach i obserwuje ją.

Spodziewałam się zaskakującego zaskoczenia, lecz to, co zafundowała nam autorka, przeszło moje wyobrażenia. Choć miałam w głowie różne scenariusze, to żaden z nich się nie sprawdził. Znów zostałam przechytrzona. Bardzo mnie to cieszy, ponieważ lubię być zaskakiwana. Z czystym sumieniem mogę zatem napisać, że ta książka jest nieprzewidywalna.

Postaci w tej pozycji nie ma zbyt wielu i tak naprawdę każda z nich wydaje się podejrzana. Mamy tu najemcę Weroniki, który jest ekscentrycznym malarzem, jej partnera, który wpada do niej od czasu do czasu, byłego chłopaka, którego bohaterka uczy języka angielskiego, męża i córkę kobiety, która umarła w jej domu oraz kilku bohaterów drugoplanowych. Czy któraś z tych osób w niezdrowy sposób uzależniła się od Weroniki? Sprawdźcie to sami.

Ciekawym zabiegiem, który zauważyłam w historiach Alicji Sinickiej, jest nawiązywanie mimochodem do jej poprzednich powieści, tak było i tym razem. Znalazłam wzmiankę dotyczącą ?Będziesz tego żałować? oraz ?Stażystki?.

Gorąco zachęcam Was do przeczytania ?Uśpionej?. To powieść, w której panuje niepokojący klimat. Dom, w którym wcześniej zmarły dwie osoby, ogródek, za którym nie ma żadnych sąsiadów, tylko bezkresne łąki i samotna kobieta, która do pewnego czasu pozostaje nieświadoma, że znajduje się śmiertelnym niebezpieczeństwie. Wszystkiemu towarzyszy tajemnica i niepokój.

Jakbyś się zachował/a gdyby ktoś śledził każdy Twój ruch oraz odwiedzał Cię kiedy śpisz? Straszna wizja, co nie? Zapraszam Was na recenzję książki, która nie raz spowoduje u Was gęsią skórkę.

?Każdy sen, ten czarowny i piękny,
Zbyt długo śniony zamienia się w koszmar.
A z takiego budzimy się z krzykiem.?

?Uśpiona? autorstwa Alicji Sinickiej, stanowi jeden z lepszych thrillerów psychologicznych, który miałam okazję ostatnio czytać. Jest to kolejna opowieść z motywem stalkera, który uwielbiam. Była to moja pierwsza styczność z piórem tej Pani - na półce wstydu mam jeszcze jedną powieść jej autorstwa, którą muszę jak najszybciej przeczytać, by przekonać się czy jest tak samo dobra jak ta. W swojej najnowszej historii Pani Alicja poruszyła temat narkolepsji - może to wstyd się przyznać, ale przed zaczęciem tej lektury musiałam szybko wygooglować na czym ta choroba polega. Po przeczytaniu mogę powiedzieć, że pisarka całkiem dobrze poradziła sobie z tym trudnym wątkiem.

Poznajcie Weronikę Krzycką, która od małego walczy z narkolepsją. By normalnie funkcjonować, kobieta zmuszona jest każdego dnia zrobić sobie dwu godzinne drzemki. Niestety nasza bohaterka nie zdaje sobie sprawy, że kiedy zasypia, ktoś wchodzi do jej domu by móc się jej się przyjrzeć z bliska. Ktoś, kto ma na jej punkcie niebezpieczną obsesję... Pewnego dnia podczas rutynowej drzemki, w domu Weroniki ginie kobieta. Niestety Krzycka nic nie słyszała w czasie snu i nie ma pojęcia kto dokonał morderstwa. Kobieta nie wie, że to dopiero początek jej koszmaru...

?Uśpiona? to jedna z lepszych premier czerwca! Przeczytałam tę historię za jednym zamachem. Sinicka stworzyła niepowtarzalny oraz ciężki klimat, który od samego początku nie dawał mi spokoju.
Już w pierwszym rozdziale czytelnik zostaje rzucony na głęboką wodę, ponieważ historia rozpoczyna się z wizji tajemniczego prześladowcy. Nie wiem jak to było w przypadku osób, które już czytały tę powieść, jednak u mnie sam początek spowodował ciarki na plecach i od samego początku zastanawiałam się co tak naprawdę siedzi w głowie tego szaleńca. Coś czuję, że szybko o nim nie zapomnę.

Podczas całej przygody z tą historią miałam wrażenie jakby ktoś mnie śledził - strasznie dziwne uczucie. Pomimo, że książkę przeczytałam kilka dni temu, to do tej pory budzę się w nocy by upewnić się czy ktoś jednak mnie nie obserwuje.

Całą fabułę poznajemy z wizji Weroniki oraz wspomnianego już wyżej - prześladowcy. To rozdziały z wizji tego drugiego bohatera powodowały u mnie szybsze bicie serca. Ten stalker to nieprzewidywalna osoba i z każdą stroną bałam się co takiego jeszcze wymyśli.

Poza ciągłymi zwrotami akcji w ?Uśpionej? mamy też fragmenty z życia Krzyckiej, co pozwoli Wam lepiej zrozumieć Weronikę oraz jej przykrą przeszłość. Odskocznią od ciągłej akcji jest również wątek na temat choroby głównej bohaterki - mogłam się przekonać jak to wygląda z tej drugiej strony.

Czy książkę polecam? Do tej pory jestem w szoku jakim cudem Pani Alicji udało się tak zwodzić czytelnika za nos. W połowie lektury sądziłam, że już wiem, kto jest złym charakterem, jednak kiedy poznałam rozwiązanie tej sprawy, musiałam zbierać szczękę z podłogi. Totalnie się tego nie spodziewałam. Portret psychologiczny sprawcy bardzo mnie zaskoczył - co tu dużo mówić ta powieść jest po prostu genialna!

?Można udawać przed ludźmi normalnego człowieka, o ile ma się tajną przestrzeń, w której spełniamy swoje prawdziwe fantazje?.

Weronika Krzycka jest młodą, piękną, wykształconą kobietą, która ma w życiu trochę zezowate szczęście. Dziewczyna lubi sen bardziej niż przeciętny człowiek. Właściwie jej życie jest nim naznaczone i nim rozdarte ? ten błogi stan jest jej lekarstwem i chorobą. Weronika ma zdiagnozowaną narkolepsję. Zdarzają się jej więc mimowolne i nagłe napady snu, epizody realnych snów, halucynacje, stany kataleptyczne, paraliże powodujące wiotczenie mięśni twarzy i szyi. Weronika jest w pełni świadoma swojej choroby i ze wszech miar stara się nad nią panować. By ujarzmić ten żywioł nadała swojemu życiu rytm, wprowadziła pewną rutynę polegającą na ustaleniu pór drzemek w ciągu dnia. To uporządkowanie sprawia, że kobieta żyje ?normalnie?, pracuje ucząc angielskiego, ma przyjaciół i partnera.

Weronika nie ma pojęcia jednak, że KTOŚ doskonale wie, jak jej ciało i umysł funkcjonują i sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. Gdy kobieta zasypia, ten KTOŚ wchodzi do jej domu. Kręci go poczucie kontroli nad niczego nieświadomą, uśpioną Weroniką. Najpierw tylko obserwuje. Potem te odwiedziny stają się jego nałogiem. Chora obsesja sprawia, że z czasem tajemniczy gość traci czujność.. Jest zjawą, zaspokaja swoje potrzeby, ukryte żądze. Coraz mocniej zaznacza swoją obecność w życiu Weroniki tworząc ?realny punkt styku?. Dla niego te spotkania ?w szczelinie pomiędzy jawą a snem? są ekscytujące, stanową ich wspólny ?mały świat? ? prywatny, intymny, idealny.

Dokąd zaprowadzi go to uzależnienie?

?Uśpiona? to niebezpiecznie wciągający thriller domestic noir . O pierwszych stron podnosi ciśnienie i wzmaga czujność.. bo wszystko tu ma znaczenie. Duszny klimat, poczucie zagrożenia i niepewności, dynamiczna akcja ? nie pozwalają powstrzymać natłoku myśli i domysłów. Autorka wrzuca nas w świat pełen tajemnic, gdzie za każdym rogiem czai się COŚ: obsesja, uzależnianie, zbrodnia, zdrada, choroba, brak akceptacji, życiowe błędy i zaniedbania.

?Uśpiona? jest jak obraz pełen barw, na pierwszy plan wysuwa się mrok, który mimo licznych kontrastów, staje się coraz głębszy i jadowicie niepokojący.
Polecam.

Weronika Krzycka uczy w swoim domu języka angielskiego i na pozór to normalna kobieta. A jednak jej codzienność uzależniona jest od snu- cierpi bowiem na narkolepsję, więc aby w miarę normalnie funkcjonować, musi zrobić sobie kilka drzemek w ciągu dnia. I tak żyje od lat. I choć czasami wydaje jej się, że jej przestrzeń została naruszona, to zrzuca owe uczucia na karb swojej choroby- często bowiem nie pamięta, co robiła przed snem. Nie wie, że ktoś wchodzi do jej domu, gdy ona śpi.

Tym razem jednak jest zupełnie inaczej. Po przebudzeniu bowiem Weronika dokonuje strasznego odkrycia- na podłodze w salonie znajduje ciało jednej z jej uczennic. Nieszczęśliwy wypadek? A może to ona, Weronika, jakimś sposobem tuż przed drzemką zepchnęła kobietę? Czy to możliwe, że jej nowy współlokator maczał w tym palce... ?

Mimo że Krzycka czuje, że śmierć Ireny nie jest jej winą, to zdaje się, że policja i sąsiedzi w niej doszukują się sprawczyni. Kobieta coraz częściej czuje się jak w potrzasku, zaś jej uwagę zwracają coraz to nowsze dowody na to, że znalazła się na czyimś celowniku.

W tym roku na moim czytelniczym celowniku znalazła się pani Alicja Sinicka. Uśpiona to już bowiem trzecia jej książka, na którą zwróciłam uwagę. Szczególnie, że dwie poprzednie -Stażystka i Służąca- przyciągnęły mnie do siebie z całą mocą, charakterystyczną dla dobrej lektury. Nie mogłam więc przejść obojętnie obok nowej propozycji spod jej pióra. I tak oto trafiłam w pełen majaków sennych świat Weroniki Krzyckiej.

Autorce na pewno należy się duży plus za rozdziały z perspektywy sprawcy. Nie ma tu elementu zaskoczenia, od razu wiemy (nawet przed samą główną bohaterką), że ktoś odwiedza ją podczas drzemek. Niemniej jednak nie znamy tożsamości odwiedzającego, a kilka osób znajdujących się w otoczeniu Weroniki daje nam pole do rozwinięcia wyobraźni. Miałam przeczucie, że to nie jej nowy współlokator stoi za odwiedzinami, ale kto wie? Zawsze mogłam się mylić i miałam cichą nadzieję na to, że tak jest. Powiem tylko tyle- patrząc na dotychczasową twórczość naszej rodaczki czułam, że ta historia nie może skończyć się w tak prosty sposób.

Uśpioną czyta się szybko, a my w żadnym razie nie czujemy senności- tyle się dzieje. Obserwujemy, jak tajemniczy sprawca właściwie z każdym dniem coraz bardziej zbliża się do Weroniki, ale i też to, jak nasza główna bohaterka popada coraz szybciej w swego rodzaju obsesję strachu. Czy nas to dziwi? Ani trochę. Dom, który zawsze był jej ostoją, nagle okazuje się być skażony czyjąś niechcianą obecnością. Mimo że nie skrzywdziła swej uczennicy, to czuje, jak inni z łatwością ją obwiniają- szczególnie mąż zmarłej. Weronika czuje, że pętla coraz ciaśniej zaciska się na jej szyi- a wraz z nią i my. Jej emocje są dobrze opisane, tak więc jesteśmy realnymi uczestnikami wydarzeń.

Zakończenie było dla mnie zaskoczeniem; czyli tak, jak powinno być! Dodając do tego wszystkie te emocje towarzyszące mi podczas lektury, mogę śmiało polecić Wam najnowsze literackie dziecko pani Sinickiej do przeczytania. Myślę, że się nie zawiedziecie.

Mój pierwszy raz z twórczością Alicji Sinickiej był zdecydowanie interesujący.
"Uśpiona" poszła na pierwszy ogień.
.
Weronika żyje między jawą a snem. Czasami trudno jej odróżnić rzeczywistość od złudzenia. Narkolepsja, z tym musi mierzyć się na co dzień. Każdy dzień jest podporządkowany drzemkom, które mają ułatwiać dziewczynie funkcjonowanie. Po jednym takim spoczynku, Weronika znajduje w swoim salonie martwą kobietę. To Lucyna, która przychodziła do Weroniki na lekcje angielskiego. Co się wydarzyło podczas snu, jak doszło do wypadku? Policyjne śledztwo nie przynosi natychmiastowego rozwiązania tej zagadkowej śmierci. Na domiar złego, Weronika ma przeczucie, że jest jedną z podejrzanych. Niestety to nie koniec problemów głównej bohaterki. Czy może czuć się bezpiecznie we własnym domu? Czy może ufać ludziom, którzy ją otaczają?
.
"Szaleństwo, które nie zna granic " takim zdaniem mogę podsumować tę książkę.
Zaintrygowała mnie ta powieść. Od początku byłam zaciekawiona, wciągnięta w świat Morfeusza. Bardzo ciekawy wątek narkolepsji. Chyba pierwszy raz spotkałam się tym zagadnieniem w książce. Brakowało mi momentami dynamiki i emocji. Czasami miałam wrażenie, że wszystko jest takie "slow", nawet główna bohaterka (może to przez ten jej ciągły letarg). Dlatego niekiedy odczuwałam lekkie znużenie. Natomiast to, co zaserwowała na koniec pani Alicja, to gwóźdź programu. Niedowierzanie i zaskoczenie. Tego się nie spodziewałam. Autorka świetnie wplotła w fabułę wątki psychologiczne co wzmocniło efekt "wiem, że nic nie wiem ".

Weronika Krzycka ma narkolepsję. Aby normalnie funkcjonować, w ciągu dnia musi zrobić sobie dwie drzemki. Na co dzień kobieta jest nauczycielką angielskiego, a swoich uczniów przyjmuje w domu. Ponieważ dom, w którym mieszka, jest duży, pewnego dnia zaczęła szukać lokatora. Poza tym jest partnerką Kuby, który pracuje w korporacji.

Alicja Sinicka tym razem podjęła się tematu narkolepsji i to tą chorobą obdarzyła główną bohaterkę. Jednak nie skupiła się wyłącznie na medycznym jej aspekcie, a pokusiła się o przybliżenie Czytelnikowi stanu psychicznego takiej osoby. Weronika przez to, iż musi w ciągu dnia robić drzemki, miewa halucynacje, omamy i nie do końca jest pewna co wydarzyło się naprawdę, a co pojawiło się w sennych marzeniach.

Bardzo ciekawym bohaterem w książce jest osoba, która odwiedza Weronikę podczas jej snu. Myślałam, że rozgryzłam tę zagadkę na początku, jednak Autorce udało się wyprowadzić mnie w pole. Wewnętrzne rozterki tej osoby są niepokojące, momentami sprawiają, że dreszcze przebiegają po ciele.

Polecam, jest to bardzo dobry thriller!

Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie, jak to jest każdego dnia, o dowolnej porze tracić świadomość, nagle zasypiać w niespodziewanych miejscach i sytuacjach? To niebezpieczny stan, który może zagrać życiu nie tylko osobie dotkniętej tą przypadłością, ale i innym osobom. Takim przykładem może być prowadzenie samochodu.

"Jesteś dla mnie wyjątkową partnerką. Nieświadomą. Uśpioną. Kiedyś cię obudzę, obiecuję."

Alicja Sinicka podjęła się tematu narkolepsji. Jednakże nie skupiła się wyłącznie na medycznych aspektach tej choroby, ale wybiegła dalej. Ukazała jak ten stan może wpływać na psychikę człowieka. Główna bohaterka przez ciągłą potrzebę snu miewa halucynacje, omamy, nie jest pewna co wydarzyło się naprawdę, a co mogło być tylko wytworem jej umysłu. Dodatkowo odkrywamy jej lęki i traumy z dzieciństwa. W tym miejscu dużą rolę odgrywa matka Weroniki i jej stosunek do choroby córki. 

"(...) moje życie nie jest już takie spokojne, a omamów przybyło. Potem myślę, że może być też tak, że ktoś dobrze wie, jak funkcjonuje mój umysł, i sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. To byłoby straszne. Nigdy przesadnie nie kryłam się ze swoją chorobą, jeśli ten temat wypłynął, mówiłam szczerze, jak jest."

Niezwykle intrygowała mnie tajemnicza postać odwiedzająca Weronikę podczas, gdy ta spała. Myślałam że wiem, kto nią jest, ale autorce naprawdę udało się wyprowadzić mnie w pole. Wewnętrzne monologi i popadanie w szaleństwo tej osoby wprowadzają do fabuły atmosferę niepokoju. Zaczynamy bać się o Weronikę...

"Znowu tu jestem, stoję nad twoim łóżkiem i patrzę, jak śpisz. Ostatnio prześladuje mnie myśl, że to zaczyna robić się niebezpieczne. Z jednej strony moje odwiedziny u ciebie są istnym szaleństwem, a z drugiej - najprawdziwszą i najnormalniejszą częścią mojego życia."

"Uśpiona" to dobrze zbudowany thriller psychologiczny z narkoleptycznym światem, w jakim probuje odnaleźć się Weronika, ale i sam czytelnik. Zagadkowa śmierć, policyjne śledztwo i niebezpieczna obsesja - emocji nie zabraknie. Polecam!