Starsza pani z nożem (twarda)

Chyba się starzeję, bo od jakiegoś czasu, ja, wielbicielka głównie książek sensacyjnych, zaczynam sięgać po zupełnie innego typu lektury. 

No właśnie, starzeję?. To jest temat do którego nawiązuje ta książka. 

Rógszpona to sześćdziesięciopięcioletnia kobieta, której życie potoczyło się tak, że została płatną zabójczynią. Firma w której pracuje od wczesnej młodości świadczy usługi ?sprzątające? dla wielkich korporacji, polityków, ale i prywatnych, choć majętnych ludzi. A Rógszpona jest jedną z najlepszych. Z uwagi na pracę zrezygnowała z normalnego, prywatnego życia, jej jedynym towarzyszem i przyjacielem jest bezdomny psiak, którego przygarnęła wiele lat temu. Ale kobieta nie skarży się na swój los, od początku wybrała i lubi to swoje samotne życie. Tyle że czas nie stoi w miejscu, zauważa że już nie jest tak sprawna jak niegdyś, a w firmie pojawia się depcząca po piętach młodsza generacja. Gdy w trakcie wykonywania zadania ulega kontuzji i trafia do przypadkowego lekarza, wbrew sobie i swoim zasadom nawiązuje z nim nić relacji, dąży do poznania jego rodziny i zaczyna się angażować. A to w tym zawodzie nie jest bezpieczne ? zabójca na zlecenie nie może ulegać emocjom. 

Książka niepozorna, wydawałoby się że kompletnie nie w moim klimacie, a mimo wszystko czytało mi się ją bardzo dobrze. 

?Najważniejsze jest, aby zniewagi spłynęły po tobie jak woda po kaczce. Tym bardziej że jesteś kobietą, co oznacza, że często będziesz musiała ignorować obelgi.?

?Starsza pani z nożem? autorstwa Gu Byeong-Mo to historia, która zachwyciła mnie swoim tytułem oraz okładką. No sami powiedzcie, czy nie zapowiada to dobrego kryminału/thrillera? Nic, bardziej mylnego. Owszem, dostaniecie tutaj wątek kryminalny, jednak ta historia w swoim wnętrzu ukrywa swoje drugie dno, które w pełni mnie kupiło oraz sprawiło, że zbyt szybko o tym tytule nie zapomnę. ?Starsza pani z nożem? to osobliwa oraz intrygująca historia o oczekiwaniach wobec starszych osób i pewnej kobiecie, która nie zamieszała ich spełniać.


Rógszpona to sześćdziesięciopięcioletnia kobieta, od ponad czterdziestu lat będąca bezwzględną płatną zabójczynią. Wykonując swoje obowiązki, posługuje się bogatym zestawem noży ukrytych w płaszczu, a jej umiejętności polegają na skutecznym likwidowaniu każdego ?obiektu? szybkim i niezauważalnym dźgnięciem. W trakcie owocnej kariery z jej rąk zginęło wielu zdrajców, niewiernych małżonków czy wrogów wielkich korporacji.
Fach kobiety wymaga od niej skuteczności i wysokiej sprawności fizycznej, jednak bohaterka ?Starszej pani z nożem? zaczyna odczuwać przywary swojego wieku. Tym bardziej że u kresu kariery popełnia błąd.
Rógszpona zdaje sobie sprawę z tego, że emocje są dla zabójcy niebezpieczne. Wie także, że ten ostatni rozdział w karierze może również oznaczać jej własny krwawy koniec. Seniorka jednak nie zamierza się poddawać i stara się odzyskać zaufanie Agencji, dla której tak długo pracowała.

Przyznam się bez bicia - do tej pory nie miałam okazji sięgnąć po koreańską literaturę, dlatego też ?Starsza pani z nożem? była dla mnie pewnego rodzaju eksperymentem, który (jak możecie się domyślić) będę wspominać dość dobrze.

Rógszpona, to kobieta, którą na starość chciałbym być. (Zdaję sobie sprawę, jak to brzmi, ale wiecie, o co mi chodzi). To kobieta, która pomimo swojego wieku jest pełna sił oraz zwinności, która jest potrzebna do wykonywania jej zawodu. Autorka krok po kroku pozwala nam zagłębić się w umysł głównej bohaterki, dzięki czemu dowiadujemy się, co nią kierowało do popełnienia niektórych czynów oraz jak z wiekiem zmieniała się jej psychika oraz ciało. Fragmenty z przeszłości pokazują nam, co sprawiło, że drogi tej pani potoczyły się tak, a nie inaczej.

?Starsza pani z nożem? to pozycja z krótkimi, lecz treściwymi rozdziałami, w których autorka nie owija w bawełnę. Gu Byeong-mo pokazuje nam prawdziwe uroki życia, niczego nie koloryzuje, tylko przedstawia nam biedę oraz problem z brakiem tolerancji na różnych płaszczyznach.

Czy książkę polecam? ?Starsza pani z nożem? to całkiem ciekawa pozycja z pogranicza kryminału oraz literatury pięknej, która do samego końca była dla mnie pewnego rodzaju zagadką, ponieważ nie wiedziałam, co przyniosą kolejne strony oraz jakie emocje we mnie wywołają.