Spookademia

Lubicie książki dla młodszych czytelników? Ja tak! W ostatnim roku przeczytałam trochę perełek i totalnie nie spodziewałam się, że mogę polubić takie książki. ?

Chcecie przeczytać coś bardzo podobnego do Harry?ego Pottera? Jeśli tak, to ?Spookademia? jest strzałem w dziesiątkę! Filipa Bloom to najzwyczajniejsza dziewczynka, żyjąca sobie spokojnym życiem wraz z rodzicami. Niedawno przeniosła się do nowej szkoły w innym mieście. Musiała nauczyć się drogi z nowej szkoły do domu, ale nigdy nie przypuszczała, że któregoś dnia może nie dotrzeć do domu? Jej życie kończy się pewnego deszczowego dnia. Ale spokojnie bo to dopiero początek jej przygody w zaświecie. Od teraz stała się duchem i musi uczęszczać do specjalnej szkoły dla duchów ? Spookademii. Od początku czuje, że coś jest nie tak. Wszyscy jej powtarzają, że ma dużo eteru, ale co to w ogóle znaczy? Jej nowa szkoła skrywa dużo więcej tajemnic niż jej się wydaje, nie wspominając o nauczycielach i niebezpieczeństwie, które czai się tuż za rogiem.

Wspominałam, że książka jest niezwykle podobna do Harry?ego Pottera. Uczniowie przed rokiem szkolnym muszą zakupić odpowiednią wyprawkę, do Spookademii można się dostać tylko za pomocą łódki, Filipa dostaje swojego własnego opiekuna, nauczyciele przypominają tych z Hogwartu, tak samo jest też z przedmiotami szkolnymi. Takich podobieństw jest dużo więcej. Myślę, że dla młodszych czytelników to może być ogromny plus, jednak mi trochę to przeszkadzało. Nie chodzi o to, że książka jest zła, wręcz przeciwnie jest naprawdę ciekawa! Ale Te wszystkie nawiązania trochę zakłóciły mi odbiór całości i przez to momentami akcja wydaje się chaotyczna.

Natomiast jestem wielką fanką humoru Adama Fabera. Nie zliczę ile razy wybuchłam śmiechem ????, naprawdę świetnie się bawiłam! Wystarczył mi dosłownie jeden wieczór na połknięcie całej książki, czyta się ją jednym tchem. To ogromna zaleta bo przecież książka dla młodszych ma być (wg mnie) ciekawa, wciągająca, angażująca i zabawna. Coś czuję, że ?Spookademia? znajdzie sobie wielu fanów wśród młodzieży. ?????

Filipa Bloom, traci życie w wypadku samochodowym, parę dni po dwunastych urodzinach. Traci życie ziemskie, ale zostaje duchem. Trafia do Spookademi, czyli szkoły duchów. Oprócz nauki czeka ją tam pewnie niebezpieczeństwo. Dziewczynka będzie musiała stawić temu czoła. Ale czy jej się to uda?

Gdy zobaczyłam okładkę i przeczytałam opis wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę. Wydanie jest obłędne... Zawsze zachwycają mnie ilustracje w książkach.

Co do treści, to nie ukrywam bardzo zaciekawił mnie pomysł z duchami. Chyba nie czytałam książki osadzonej w świecie duchów. I powiem szczerze, że podobały mi się przygody Filipy. Ale jest pewne, ale... ?Szkoła duchów? bardzo kojarzy mi się z Harrym Potterem. Znalazłam w niej bardzo dużo podobieństw, czy to do postaci czy niektórych wydarzeń.

Mimo to i tak byłam ciekawa jak Filipa poradzi sobie w nowej rzeczywistości, no i przede wszystkim czy uda jej się przeciwstawić niebezpieczeństwom.

Ciekawe jak potoczą się losy dziewczynki w kolejnych tomach. Mam jednak nadzieję, że kolejne części będą mniej kojarzyły mi się z Harrym Potterem.

Wydaje mi się, że osobom, które nie znają Harrego, ?Szkoła duchów? bardziej się spodoba niż mi. Chociaż tak jak mówię, książka podobała mi się, ale troszkę za dużo jest w niej podobieństw.

Lubicie książki o duchach? Ja uwielbiam! Dlatego jak tylko zobaczyłam zapowiedź książki ?Szkoła duchów? Adama Fabera, to długo się nie zastanawiałam. Ja po prostu zakochałam się w tej okładce i koniecznie chciałam ją przeczytać. Na żywo wygląda jeszcze piękniej niż na zdjęciach, co więcej samo wydanie książki jest cudowne - klimatyczne ilustrację robią mega robotę i wprowadzają momentami naprawdę creepy klimat..

Filipa Bloom to dwunastolatka, która umiera trzy dni po swoich urodzinach. Staje się duchem. I choć z początku dziewczynka jest trochę zagubiona, przychodzi jej z pomocą zabieracz, który ma za zadanie wprowadzić ją w ?nowe życie?. Filipa będzie uczęszczała do Spookademii, w której będzie uczyć się przeróżnych przedmiotów, potrzebnych do stania się ?pełnokrwistym duchem?. Mogłoby się wydawać, że trafiła do miejsca, które powinno być bezpieczne, jednakże takie nie jest. Dochodzi do serii tajemniczych zaginięć, a Filipa stawi czoła śmiertelnemu niebezpieczeństwu?. Czy uda jej się je pokonać?

Świetnie napisana historia, która wciąga od pierwszych stron. Dla osób, które nie czytały Harrego Pottera, będzie to naprawdę interesująca przygoda. Jeśli o mnie chodzi, z początku poczułam dość spore wzburzenie - no bo jak to, czytam coś i mam wrażenie, że historia jest całkowicie wzorowana na HP. I niestety, ale przez całą książkę w głowie miałam wrażenie, że ?gdzieś to już czytałam?, dlatego trochę się ?. zawiodłam? Jeszcze chwilami miałam nadzieje, że później będzie coś innego, że autor tylko przez moment wzorował się na historii Harrego, jednakże moje nadzieje okazały się płonne. Zbyt wiele podobieństw powodowało, że nie mogłam wczuć się całkowicie w historię, a jedynie porównywałam obie książki. I choć podobało mi się to, że Spookademia to szkoła dla duchów, a terminologia użyta w historii była ciekawa i momentami zabawna, tak na tle Hogwartu, wypadła jak jej okrojona i słabsza wersja.. Kurde znalazłam nawet odpowiednik Draco Malfloya i Minewry McGonagall, a jak główna bohaterka jako jedyna słyszała głosy, to czekałam aż za rogu wyskoczy bazyliszek.. :/

Dla osób nie znających przychód Harrego, historia Filipy będzie naprawdę wciągająca i będzie to dla nich coś nowego, jednakże dla osób, które ?wychowały się na Hogwarcie? może być różnie ;) dlatego pomimo wszystko polecam sprawdzić i przekonać się samemu, czy ta historia przypadnie Wam do gustu. Ja nie mówię NIE kolejnej części, jednakże mam nadzieje, że będzie to coś innego, nowego - po prostu coś ?swojego?, nie wzorowanego na niczym.

Życie głównej bohaterki Filipy już nigdy nie będzie takie samo. Dziewczyna trafi do szkoły duchów, a to będzie oznaczać jedno - to, że umarła. Poznaje wiele niebezpiecznych stworzeń, a samo dostanie się do Spookademii jest niezwykle ciężkie, ponieważ trzeba odwiedzić galerię duchów, przepłynąć tajemnicze jezioro. Towarzyszy jej Kto. Kim on jest? Przeczytajcie! Ja mogę jedynie powiedzieć, że jest świetną postacią! Niestety po śmierci nie może czuć się bezpiecznie, a nad jej głową gromadzą się czarne chmury. Co się stanie dalej?

Historia jest tutaj określana jako Hogwart, ale nie dla czarodziejów, tylko duchów. Sam fakt nawiązania do Harrego Pottera mnie ucieszył. Każdy kto mnie zna dobrze, wie że uwielbiam historię J.K.Rowling i mam na jej punkcie całkowitego bzika.
Sam fakt, że książki przeczytałam kilkanaście razy o czymś świadczy ????

Właśnie dlatego czytając ?Szkołę duchów? widziałam wiele powiązań. Czy mi to przeszkadzało? Absolutnie nie! Lubię znajdować jakieś łączące fakty z moją ulubioną książką. Mogę wtedy się czuć jak jakiś odkrywca.

Wiem też jednak, że dla niektórych vibe Harrego może być dużym minusem, ponieważ nie każdy lubi tą historię. W moim wypadku świetnie się dzięki temu bawiłam.

Książka jest napisana przyjemnym językiem, dzięki któremu dzieci (wydaje mi się 12+) będą mogły ją na spokojnie przeczytać. Świetne wprowadzenie do nowego świata, napisane z wielką lekkością. Nie dało się tutaj odczuć zmęczenia. Każda nowa sytuacja wciągała mnie ze zdwojoną siłą, a ja nie mogłam się oderwać.

No może jeden, ale to mały minus był taki, że Filipa praktycznie w ogóle się nie przejęła, że zmarła. Okej, rozumiem - jest dzieckiem, ale jednak. Było tutaj jak takie ?aha, okej. Zmarłam?. Dla mnie mogła bardziej nie dowierzać, albo coś podobnego. Z drugiej strony rozumiem ten zabieg, ponieważ jest to też książka kierowana do młodszych czytelników, a oni niezbyt by chcieli czytać o śmierci.

Teraz coś na temat wydania. No jest ono przepiękne. Każdy nawet najmniejszy element jest dopracowany, a ilustracje zawarte w niej wzbudziły we mnie wielki zachwyt. Wielki szacun dla wydawnictwa, ale także dla ilustratora Matthewa Waltona. Bez nich historia nie byłaby już taka sama.

"Spookademia. Szkoła duchów" to najnowsza książka Adama Fabera, którą miałam okazję przeczytać. Pochwyciła moje spojrzenie swoją okładką, utrzymaną w tajemniczym i niepokojącym stylu, który bardzo mi się spodobał. Czy pod nią kryła się zachęcająca treść?

Filipa Bloom wiedzie spokojne życie do czasu, gdy kilka dni po swoich dwunastych urodzinach ulega nieszczęśliwemu wypadkowi. W jego wyniku umiera, a jej bezcielesna forma trafia do Spookademii- szkoły, w której młode duchy mogą uczyć się, jak korzystać z nie-życia i utrzymywać światy w równowadze. Szybko jednak okazuje się, że za beztroską fasadą, nauczyciele skrywają pewne sekrety. Kiedy kolejny duch znika w tajemniczych okolicznościach, atmosfera zagęszcza się, a Filipa zostanie wplątana w niebezpieczeństwo.

Pomysł na fabułę przyciągnął mnie do książki, bo uwielbiam motyw duchów, szczególnie kiedy ubrany jest w tak zgrabną treść. Byłam ciekawa, czym tak naprawdę okaże się Spookademia i jakie tajemnice skrywa za swoimi murami. Uważam że autor w ciekawy sposób skonstruował cały świat przedstawiony, a jego barwne opisy sprawiały, że naprawdę z ogromną przyjemnością przewracałam kolejne kartki (szczególnie, że styl Adama okazał się bardzo płynny).

W książce znajdziemy wiele nawiązań do Harryego Pottera. Już sama szkoła z tajemniczymi nauczycielami i niebezpieczeństwem w powietrzu przywodziła mi na myśl Hogwart, a to był tylko początek. Raczej nie przeszkadzało mi to podczas czytania, a wręcz pozwoliło wrócić myślami do czasów, kiedy czytałam książki Rowling z przyjemnością. Wiem jednak, że niektórym takie inspiracje mogą doskwierać, więc daję o nich znać.

Wciągającą treść urozmaicają też piękne i klimatyczne ilustracje, które pozwoliły mi jeszcze mocniej wniknąć do świata przedstawionego i zdecydowanie uważam je za jeden z najmocniejszych atutów książki. Warto mieć ją na półce chociażby po to, by wracać do nich wzrokiem.

"Spookademię. Szkołę duchów" uważam za naprawdę angażującą historię z tajemnicą w tle. Czytałam ją z dużą przyjemnością, kibicowałam bohaterce, która zdobyła moją sympatię (chociaż mam wrażenie, że za mało myślała o swoich rodzicach i o wpływie jej śmierci na nich) i wstrzymywałam oddech, kiedy groziło jej niebezpieczeństwo. Obecny z tyłu "Duchowniczek" pozwolił uporządkować sobie niezbędne informacje, uważam go za dobry dodatek. Książkę polecam wszystkim spragnionym lekkiej fantastyki z motywem szkoły, a także tym, którzy będą chcieli przypomnieć sobie czasy dzieciństwa i czarodziejów. Myślę, że się nie zawiedziecie.