Someone you loved

Ostatnio przytrafiają mi się same piękności z Wydawnictwa Harde. Owa pozycja zdecydowanie do nich należy. Jest w bardziej młodzieżowych klimatach, więc miło mi było ponownie poczuć się młodo:-) Co prawda historia ukazuje nam dwójkę młodych ludzi, którzy stracili kogoś bliskiego. Jest tak lekko i miło przekazana, że chwilami w najmniej spodziewanych momentach bardzo się wzruszałam. To jest jak najbardziej opowieść o tym, że nie ważne jak długo trwa uczucie, nawet przez krótki czas może wywrócić czyjeś życie do góry nogami. Tutaj osobą zmarłą jest młody chłopak, którzy mając przyjaciela i swoją dziewczynę żył z nimi razem, a jednak osobno, bowiem ta dwójka za sobą nie przepadała. Teraz po stracie, każde z nich bardzo przeżywa jego odejście. Dwójka znajomych z dnia na dzień zaczyna coraz bardziej znajdować ze sobą wspólne rozmowy podczas których go wspominają. Co ciekawe, można zauważyć, że coś między nimi się rodzi, jednak utrzymują dawniejsze pozory i nie przyznają się do tego. Jedna osoba powiedziała tu bardzo fajne słowa, że cokolwiek ma się wydarzyć, to stanie się to dopiero wtedy, kiedy sami na to pozwolimy. Pomimo tego, że koniec można przewidzieć, to jednak ogromnie polecam ją do przeczytania. Zwłaszcza, jeśli sami straciliśmy kogoś ważnego. Opowieść pozwala uporać nam się z bólem ukazując plusy i minusy przejścia przez czas żałoby. Sami zobaczycie, że bohaterów można pokochać, bo przepięknym stylem została napisana. Widać tutaj czułość, troskę, przyjaźń i wspieranie się podczas tragedii. Historia jest ujęta ze strony samych postaci. To oni przekazują nam jak się w danej chwili czują i jak widzą ich inni. Dużo ze sobą rozmawiają i te rozmowy były bardzo potrzebne. To one dodawały jej wyjątkowości i prawdziwości. Lubię historie podczas których strefa smutku zostaje ujęta jako przejściowa, a czytelnik dostaje pocieszenie. Bez względu jaki problem go trawi, zobaczy, że nigdy nie jest tak wielki, by w pewnym momencie nie zaczął blaknąć. Przepiękna opowieść, bardzo ją polecam!

"Ża­ło­ba jest pod­stęp­na i dziw­na. I nie ma jed­nego wła­ści­wego spo­sobu na jej prze­ży­wa­nie. Po pro­stu trze­ba przez to przejść."

Strata bliskiej osoby zawsze wywołuje ból, odrętwienie i pustkę. W takiej chwili czas staje w miejscu, nie zważając na to, co dzieje się dookoła. Dotychczasowe stabilne i poukładane życie Sarah wywraca się do góry nogami po tragicznej śmierci ukochanego Alexa. Chociaż minęło już trochę czasu, wystarczy naprawdę niewiele, by rozbudzić bolesne wspomnienia. Nieoczekiwane wsparcie, a przede wszystkim zrozumienie znajduje u boku jego najbliższego przyjaciela. Jake również nie może dojść do siebie po dramatycznych wydarzeniach, szczególnie że był świadkiem tej tragedii. Oboje wiedzą, że w pewnym momencie będą musieli nauczyć się żyć na nowo i stawić czoło rzeczywistości. Czują także, że ich wieczorne rozmowy przerodziły się w coś więcej niż wzajemna pomoc...

To poruszająca, pełna ciepła opowieść, w której uśmiech przeplata się ze łzami, a radość z cierpieniem. Obserwujemy historię młodych ludzi, którzy w obliczu osobistej tragedii starają się na nowo odnaleźć sens życia. Gdzie dotkliwa pustka miesza się nieśmiało z iskierką nadziei i kiełkującym uczuciem. Skrywa w sobie wiele emocji.

Widzimy tutaj różne sposoby radzenia sobie z cierpieniem, a także rozterki i dylematy, z którymi mierzą się bohaterowie. Podobało mi się, że mogłam poznać perspektywę zarówno Sarah jak i Jake, dzięki czemu można łatwiej zrozumieć ich postępowanie, czy uczucia. Oboje mimo młodego wieku imponują dojrzałością i podejściem do życia. Mają swoje cele, pasje i marzenia, które starają się osiągnąć.

Autorka podejmuje się trudnych tematów, takich jak strata, zagubienie czy bezsilność. Porusza również kilka życiowych oraz ważnych kwestii, które mogą spotkać każdego z nas.

Serdecznie polecam.