Smerfy w Pilulicie

Niebieskie Smerfy to małe przesympatyczne skrzaty, które nieustannie zapraszają do swojej wioski kolejne pokolenia dzieci na całym świecie. W najnowszym albumie na sympatyków Smerfów czeka tym razem jedna dłuższa historia. Na pierwszy plan wysuwa się w niej Smerf Poeta. Otóż Poeta uwielbia tworzyć. Jego poezja jest jednak oceniana przez Smerfy jako nudna i nieciekawa. Poeta postanawia więc napisać coś innego. Tworzy historię o Smerfach w Pilulicie. Swoje dzieło daje do przeczytania i ocenienia Ważniakowi. Historia Poety opowiada o kilku Smerfach, które wybrały się popływać łódką po rzece. Przypadkowo otwarta śluza w tamie zanosi ich dalej niż zazwyczaj, w dół wodospadu. Tam właśnie Smerfy spotykają maleńkie istoty nazywane Pilutami. Piluty są mniejsze od Smerfów i początkowo traktują nowo przybyłych jak wrogów. Kiedy jednak pojmują, że Smerfy nie zrobią im nic złego zatrzymują je prosząc o pomoc. Czy Smerfy będą w stanie pomóc małym Pilutom? Jak poczują się jako ci więksi i silniejsi?

Bardzo lubimy komiksy poświęcone Smerfom, dlatego za każdym razem gdy ukaże się nowy tom ochoczo zasiadamy do jego lektury. W końcu jak tu nie kochać tych sympatycznych małych skrzatów i ich szalonych przygód?

Album okazał się bardzo interesujący, a jego lektura przyjemna, zabawna i pouczająca. Cudowne ilustracje niewątpliwie dodały mu uroku i podsyciły ciekawość młodych czytelników. W historii nie zabrakło Gargamela, pojawili się też nowi bohaterowie, więc nie zabrakło emocji i przygód. Kolejną przygodę ze Smerfami zaliczamy więc do tych zdecydowanie udanych i gdy tylko nadarzy się okazja z pewnością sięgniemy wspólnie po kolejne tytuły z cyklu, do czego również szczerze zachęcamy. ;)

SMERF PISARZ

Uzupełnianie ?Smerfów? na polskim rynku trwa. Z głównej serii wyszło łącznie dotąd ? mowa oczywiście o oryginalnym wydaniu ? 41 albumów. My nad Wisłą doczekaliśmy się 36 (wliczając w to poniższy). Czego nam brakuje? najnowszej części (?Gargamel lami des Schtroumpf?) i tomów 32-35 (z tego co się orientuję). Więc w sumie mało i jak Egmont się postara, szybko będziemy mieli komplet. A na razie mamy część 31, która trochę tej luki zapełnia i całkiem fajnie wypada. Wiadomo, nie jest to poziom Peyo, ale jego kontynuatorzy, jak zawsze, dają radę.

Poeta i jego twórczość. No nie kupuje ona Smerfów, ale co gdyby ten zajął się prozą? Tylko jaką książkę ma napisać? I czy zdoła?

Twórcy kontynuacji ?Smerfów?, którzy cykl ciągną po śmierci Peyo ? w tym jego syn ? czasem miewają lepsze, czasem gorsze pomysły, ale nigdy poniżej pewnego poziomu nie schodzą. No chyba, że biorą się za ?Smerfy i wioskę dziewczyn?, poboczny, bardziej uproszczony i uwspółcześniony cykl z małymi niebieskimi skrzatami, wtedy z tym różnie bywa, chociaż tragedii też nie ma. A tu jest fajnie, fajny pomysł, może nie wszystko wyszło idealnie, ale sympatycznie, widać tu pewien pomysł, a na nim budowana jest całkiem sprawna historia. Reszta to już wszystko to, co znamy, lubimy i czego chcemy więcej.

Czyli dużo przygód, dużo humoru i dużo przeuroczych, klasycznych ilustracji ? bo może to i nie klasyk, ale ten stary styl oddaje niemal idealnie. Całość jest zabawna, ale pouczająca. Nienachalny dydaktyzm plus postawienie na dobrą zabawę sprawiają, że fajnie się w to wchodzi i do samego końca nie zawodzi. Tak dużych, jak i małych, choć wiadomo, że to Peyo lepiej wchodził w te dojrzalsze, satyryczne tematy, a jego następcy wolą iść bezpieczniejszą nieco drogą. Ale nie zmienia to faktu, że droga to dobra i tyle w temacie.

W skrócie: jest lekko, prosto, na temat i dla całej rodziny. Niezależnie od poprzednich tomów ? jak zawsze, taka klasyka nigdy nie łączyła się jakoś mocno fabułami, co najwyżej drobnymi odniesieniami ? niezależnie od wieku i preferencji, takie rzeczy, jak ?Smerfy? po prostu się lubi niezależnie od wszystkiego. I widać, że twórcy też to wszystko lubią, bo z uczuciem, z duchem i sercem robią te swoje kolejne części.