Schronisko w Podgórowie

????RECENZJA
Tytuł: Schronisko w Podgórowie
Autor: joannatekieli
...

Ewa i Mariusz są małżeństwem z 20letnim stażem. Od jakiegoś czasu mają wrażenie, że ich życie jest spokojne i przewidywalne, a w związku brakuje dawnych emocji. Mężczyzna znajduje w sieci ogłoszenie o sprzedaży domu i wspólnie podejmują decyzję o jego zakupie. Wyprowadzają się z miasta do maleńkiej wsi Podgórowo. Czy ta zmiana wyjdzie im na dobre?

"Schronisko w Podgórowie" to spokojna i życiowa lektura, a jej historia może spotkać każdego. Po raz kolejny Joanna Tekieli przedstawia nam losy prawdziwych ludzi z prawdziwymi problemami.

Początkowo fabuła wydawała mi się bez polotu, brakowało mi dynamicznej akcji, a patrząc na objętość książki zastanawiałam się, co może się tu wydarzyć. Ale kiedy w życiu naszych bohaterów zaczynają się zmiany, akcja nabiera tempa i od razu czyta się przyjemniej.

Moje serce skradł mały Adaś i jego przyjaciel Pum, nie raz śmiałam się w głos, czytając jego pytania, czy opowiadane historie.

Wiecie co, rzadko lubię opisy przyrody i krajobrazów, a tutaj autorka sprawiła, że mam ochotę rzucić wszystko i przeprowadzić się do Podgórowa!

Nie wiem czy odważyłabym się na taki krok, na jaki zdecydowała się Ewa z Mariuszem i dziećmi. Sprzedaż mieszkania i kupno starego schroniska? Wyprowadzka z miasta na szczerą, górską wieś? Brzmi utopijnie i jednocześnie, jak szaleństwo. Zwłaszcza, kiedy okazuje się, że wydatków jest znacznie więcej niż początkowo się wydawało.

Schronisko w Podgórowie to opowieść pełna zapracowanej codzienności, ale pokazująca jednocześnie, że wyznaczenie sobie w życiu celu i dążenie do niego ma sens. Oczywiście nie wszystko idzie jak po maśle, a oprócz remontowo-finansowych przeszkód pojawiają się również te emocjonalne, rodzinne i całkiem niespodziewane... Jak choćby nagłe pojawienie się pewnej turystki!

Joanna Tekieli kolejny raz oczarowała mnie swoim utworem. Udowodniła mi kolejny raz, że powieści obyczajowe to te, po które coraz bardziej lubię sięgać. Chciałabym być tak silną kobietą, jaką jest Ewa. Chciałabym mieć tak wspaniałych ludzi wokół siebie i mieć pewność, że zawsze mogę na nich polegać. To była naprawdę przyjemna lektura, a ja czekam z niecierpliwością na jakąś nowość. Pani Joanno, bardzo proszę o kolejne, tak ciepłe i budujące historie!

Ksiażkę "Schronisko ..." o budowaniu nowej rodzinnej rzeczywistości w pięknych górskich krajobrazach czyta się płynnie, z zaciekawieniem co przyniosą kolejne strony. Przez karty książki ogladając oczami wyobraźni okolice domu zaprzyjaźniamy się z Ewą otoczoną przetartym rutyną i nudą małżeństwem, jej rodziną, mieszkańcami Przygórowa , którzy wszyscy razem stanowią dopełnienie tła krajobrazu. Myślę, że wiele osób które czytało książkę odbija się w jej kartach jak w lustrze. Wiele razy zasypiamy z marzeniami pod powiekami, a gdy się budzimy i marzenia się spełniają okazuje się że rzeczywistość jest całkiem inna, tak jak w życiu Ewy. Mimo trudów, problemów, drogi pod górkę z książki płynie optymizm, nadzieja że warto pod tę górę wejść by odnaleźć swoje Schronisko. Dobra lektura na jesienne wieczory.

?RECENZJA?

Małżeństwo Ewy i Mariusza zaczyna wpadać w rutynę, przez to oboje czują się nieszczęśliwi. Postanawiają sprzedać mieszkanie i kupić schronisko. Jednak nie wszystko wygląda tak, jak na początku się im wydawało. Będą musieli zmierzyć się z czymś, czego kompletnie nie przewidzieli.
????
Po raz kolejny trafiłam na świetną książkową perełkę z mojego ulubionego wydawnictwa! ???? Nigdy nie sądziłam, że tak polubię literaturę obyczajową! Ba! Nie spodziewałam się, że będę czytać tyle powieści z tego gatunku! ???? Pisarka joannatekiel stworzyła niebywale wciągającą historię, która potrafi chwycić za serce, ale dać nam też parę rzeczy do przemyślenia. Opisy pięknej przyrody oraz widoków są gwarantowane. Autorka potrafiła je tak opisać, że czułam ich realizm i to, jakbym tam była i je widziałam. Coś niesamowitego! Nasza główna bohaterka Ewa nie ma łatwo w życiu, ale jej determinacja i upartość pokazuje, jak kobieta może być silna. Owszem, ma momenty załamania oraz zwątpienia, ale mimo tych trudnych rzeczy nie poddaje się. To pokazuje jej ogromną siłę i chęć wyjścia na prostą. Oczywiście ważne jest też odpowiednie wsparcie rodziny oraz znajomych, o tym nigdy nie możemy zapomnieć. Kreacja głównej postaci, jak i innych, jest świetna, czułam bijący od nich realizm oraz emocje. Uważam, że pisarka ma dar lekkości pióra, dzięki czemu przez lekturę się "płynie", nie czuć uciekających stron, a nawet powiem Wam, że nie czuć objętości powieści, która ma około 400 stron. Jestem zachwycona całym środkiem ów książki, jak i okładką, która bardzo mi się podoba i przyciąga wzrok. Polecam z całego serca ów lekturę! Spędzicie z nią bardzo miło te długie wieczory! ...

?Czuła w sobie dziwne rozedrganie, niepewność i strach. Coś jej mówiło, że nie powinni decydować się na tę rewolucję.?

Ewa i Mariusz to zgodne małżeństwo, są ze sobą prawie dwadzieścia lat. Mają troje dzieci, mieszkają w niewielkim mieszkaniu w bloku. Ona jest tłumaczem pracuje zdalnie, on jest na etacie. W ich codzienność zaczyna wkradać się rutyna, mijają się, a rozmowy krążą głównie wokół spraw domowych i dzieci. Mariusz znajduje ogłoszenie o sprzedaży starego schroniska w niewielkiej miejscowości Podgórowo. Zachwyceni tym urokliwym miejscem, podejmują radykalne decyzje. Sprzedają mieszkanie w mieście i kupują ten dom. Już na samym początku przeciwności się piętrzą, brak prądu, wody i trwające w nieskończoność remonty bardzo utrudniają im codzienność. Czy ich rodzina znajdzie tu spokój i szczęście? Czy może los szykuje dla nich przykrą niespodziankę?

Czy porzucenie dotychczasowego życia i zaskakujące, odważne decyzje wyjdą im na dobre? Fabuła ciekawie utkana, ukazuje blaski i cienie codzienności pięcioosobowej rodziny, której dotychczasowe życie zostaje przewrócone do góry nogami. Autorka czaruje słowem, z ogromną wnikliwością i empatią ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, chwile buntu, zniechęcenia i radości. Moje serce całkowicie skradł trzyletni Adaś, ten wrażliwy, bezpośredni, do bólu szczery chłopiec swoim zachowaniem i komentowaniem otaczającego go świata ogrzewał serce i wywoływał szczery uśmiech. No i kot Pum, cóż za niesamowity, mądry kocur!

Podjęte trudne, ryzykowne decyzje i ich konsekwencje. Ogromny lęk i niepewność o przyszłość. Jednak optymizm bierze górę, tak jakby to miejsce ich zaczarowało. Obojętność i rutyna zniknęła, małżonków zaczyna łączyć wspólny cel i pasja, powróciła też namiętność. Tak jakby ponownie zakochali się w sobie. Początkowe spartańskie warunki zostają wypierane przez liczne udogodnienia, remont mozolnie posuwa się do przodu, a jego efekt zachwyca. I nagle jak grom z jasnego nieba jego decyzja. Boli, rani i dotyka wszystkich. Wsparcie i pomoc najbliższych, świat się wali, a oni są. Brak życiowej dojrzałości, egoizm, tchórzostwo i ucieczka. Ogromne poczucie niemocy, upokorzenie, szarpiący ból, łzy wylewane pod zasłoną nocy. Macierzyństwo, jego trudne i jednocześnie piękne oblicze.

I te opisy przyrody! Urzekają, czarują, kuszą, przyciągają! Aż chciałoby się rzucić wszystko i choć na chwilę przenieść to tego pięknego, urokliwego miejsca.

Klimatyczna, na wskroś autentyczna, mądra, poruszająca, zaskakująca, piękna powieść obyczajowa. O życiu, o uczuciach, o nieprzewidywalnych kolejach losu. Serdecznie polecam!

Czy są tu ze mną fani książek pani Joanny Tekieli? Ja zakochałam się w twórczości autorki po przeczytaniu serii Pensjonat Leśna Ostoja. Uważam, że książki pani Joanny są bardzo mądre i życiowe.
?Schronisko w Podgórowie? to książka o tym, że na rozstaju dróg, zawsze można liczyć na przyjaciół i rodzinę, ale również o tym, że nie warto się poddawać.
Ewa i Mariusz to małżeństwo z wieloletnim stażem , które rzuca wszystko i wraz z córkami przenoszą się do kupionego pensjonatu w Podgórowie. Ewa początkowo jest załamana, ponieważ dom wymaga generalnego remontu, co utrudnia brak prądu i bieżącej wody. Później kobieta będzie miała jeszcze większe zmartwienie?
To historia, która mogła przydarzyć się każdemu. Ewa to bardzo dzielna kobieta, która pokazała, że każda porażka może przerodzić się w sukces. Kobieta przekona się, że jak ważna w życiu jest rodzina i wsparcie najbliższych.
W tej historii nie zabraknie również ogromnej dawki humoru, którą dostarczy nam syn Ewy i Mariusza, Adaś. Chłopczyk ma dopiero trzy latka, ale jest bardzo spostrzegawczy, a jego szczerość jest przezabawna???? Wyniknie z tego wiele zabawnych sytuacji.
Książka pokazuje, że życie na wsi ma swoje plusy, ale także minusy, chociaż ja osobiście uważam, że więcej jest tych pierwszych.
Moja ocena to 10/10. Nie mam do czego się przyczepić????