Perfect day

Poprzednia książka autorki ? ?Ukochane dziecko? zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Czytałam ją z zapartym tchem. Podobnych wrażeń oczekiwałam sięgając po książkę ?Perfect Day?. Z przykrością stwierdzam, że się zawiodłam...

Od razu zaznaczę, że pomysł na fabułę jest bardzo dobry i ciekawy. Pojawiające się wątki również są intrygujące. Narracja była prowadzona w większości z perspektywy Ann ? głównej bohaterki. I to, co działo się w jej głowie często wprowadzało zamęt w mojej. Gubiłam się trochę w tym wszystkim, a przez to rozpraszała się moją uwaga. Jednak autorce udało się mnie zaskoczyć nagłym zwrotem akcji. A co lepsze, udało się to więcej, niż jeden raz. Przez niemal całą książkę co chwilę zmieniałam zdanie o tym, kto jest mordercą, by na koniec i tak czuć zaskoczenie. Uważny czytelnik być może domyśliłby się wcześniej. Jednak moja czujność, jak wspomniałam wcześniej była rozproszona, więc nie wyłapałam pewnych wskazówek.

W ogólnym podsumowaniu uważam, że jest to dobra książka, chociaż nie tak dobra, jak ?Ukochane dziecko?. A Was zachęcam do samodzielnego wyrobienia sobie opinii.

,,Jestem córką domniemanego mordercy, który przez ostatnie trzynaście lat rzekomo uprowadził i zabił dziewięć małych dziewczynek. "

To książka, która należy do nietypowych powieści. Mamy tutaj przeskoki w czasie, jakby kartki z pamiętnika zaginionych dziewczynek i wspomnienia głównej bohaterki. Początkowo ciężko jest zrozumieć o co chodzi, gdyż czytamy o morderstwach, zaginieniach i relacji między ojcem z córką. Ona wielokrotnie podkreśla, że kiedyś on stawał po jej stronie i ratował ją z opresji. Jest mu za to bardzo wdzięczna. Następnie podkreśla, że nie wierzy w jego winę, gdyż dla niej zawsze był dobry. Wiemy też, że i ona zrobi dla niego wszystko. My sami musimy osądzić czy ona jest dobra czy zła i wniosek nasuwa się sam. Ojciec uczy ją pewnych rzeczy, zabiera w różne miejsca. Ona wie, że jest dobrym człowiekiem. Nie znamy zbyt wielu zdarzeń, które to potwierdzają, lecz jeśli o jakichś czytamy, to często mamy mieszane uczucia. Ja miałam trzy różne wersje wydarzeń i jedna mi się sprawdziła. Z pewnością trzeba zwracać uwagę na pewne szczegóły, gdyż autor daje nam odpowiedzi na nasze pytania, ale są one umiejętnie ukryte. Jego córka nie wierzy, by osoba, która jest dla niej całym światem była zdolna do tak okrutnych rzeczy. Spodobało mi się to, że sama rozpoczyna swoje śledztwo, aczkolwiek da nam ono wiele smutnych emocji. Końcówka książki jest niezła, wszystko się wyjaśniło, lecz w nas nadal pozostaje niepokój. Prawdopodobnie wchodząc w myśli osoby, która mordowała zdajemy sobie sprawę, że niekiedy samym powodem robienia złych rzeczy jest zwykła ludzka ciekawość. Niejeden określi to jako miano psychopatycznych myśli, będzie to roztrząsał, poszukiwał zaburzeń w przeszłości, badał dzieciństwo, a tu odpowiedź będzie banalnie prosta. Ta książka bardzo przypomina tą, którą sama kilka lat temu napisałam. Być może dlatego nie wywołała we mnie strachu, a jedynie niepokój. Nie mniej jednak rodzice powinni zrobić wszystko, by pilnować swoje dzieci bez względu na to ile mają lat.
Uważajcie, bo ta książka bardzo wciąga. To thriller z dużym podkreśleniem psychologicznego problemu. Na pewno każdemu się spodoba:-)

Dziesięć porzuconych ciał małych dziewczynek.
Liczne czerwone wstążki rozwieszone w ich okolicy.
Jeden zwyczajny czwartkowy wieczór, w który dochodzi do zatrzymania seryjnego mordercy, odpowiedzialnego za te bezduszne zbrodnie. Ale... czy aby na pewno?

Do dziś dobrze pamiętam, jak wielkie wrażenie wywarło na mnie "Ukochane dziecko", czyli pisarski debiut(!) Romy. Z niecierpliwością czekałam na kolejny tytuł spod jej pióra i cóż, było warto - już dawno nikt tak mocno nie namieszał mi w głowie! Mamy dopiero luty, a ja jestem pewna, że również i ta historia znajdzie się końcoworocznej topce.

To, co wyróżnia styl Hausmann, to brak podziału historii na typowe rozdziały. Otrzymujemy natomiast różne perspektywy, które nieustanie się ze sobą przeplatają, a tym samym sprawiają, że książka ta staje się na swój sposób nieodkładalna.

Gdy myślę o tej pozycji, pierwsze z czym mi się kojarzy, to masa emocji. Bezsilność. Obezwładniające poczucie niesprawiedliwości. Niedowierzanie. Współczucie. Chyba nic nie przeraża bardziej, niż krzywda bezbronnych dzieci, a gdy dodamy do tego punkt widzenia córki mordercy, która na swój sposób również staje się jego ofiarą, otrzymujemy kawał porządnego thrillera psychologicznego. A zakończenie... wisienka na torcie, jeden z najlepszych plot twistów, jakie dane mi było przeczytać!

"Perfect day" to mroczna, nieoczywista historia, która zaskakuje nie tylko nietypową formą, ale i genialnym finałem. Jeśli macie już dość utartych w tym gatunku schematów, sięgnijcie po najnowszą powieść Romy - gwarantuję, że się nie zawiedziecie!

Czy to możliwe, aby najbliższa nam osoba skrywała drugie, mroczne oblicze, o którym nikt nie wie? Czy uwierzylibyście, że osoba, która dała Wam życie, którą kochacie najbardziej na świecie, jest mordercą?

Życie Ann diametralnie się zmienia z momentem aresztowania jej ojca za morderstwa małych dziewczynek. Ojca, który był dla niej najlepszym ojcem pod słońcem. Samotnym, troskliwym, opiekuńczym. Czy to możliwe, aby ten szanowany profesor antropologii i filozofii stał za tymi okrutnymi zbrodniami?

Ann wierzy w niewinność ojca i zamierza to udowodnić. Rusza z prywatnym śledztwem. Nieoczekiwanie pomaga jej dziennikarz, który ma nadzieję na reportaż życia. Oboje jadą do małej wioski Schergel, gdzie zniknęła kilkuletnia dziewczynka. Znalezione ślady wskazują, że ponownie uderzył Profesor Śmierci. On jednak jest więzieniu. Czy policja aresztowała niewłaściwą osobę, co chce udowodnić Ann? Czy może pojawił się jego naśladowca?

Gdzie zaprowadzi Ann prowadzone śledztwo? Czy to, co odkryje, jest tym, czego chciała?

"Perfect Day" to bardzo przejmujący, mroczny thriller. Emocje, strach i niepewność biją z każdej strony. Historia nie jest łatwa. Nie łatwo uwierzyć, że ktoś, kto całe życie o nas dbał i troszczył się, odbierał życie innym. Nie brakuje zaskakujących zwrotów akcji, a czytelnik do końca nie może być pewien, jak ta historia się skończy.

Pierwsza książka autorki "Ukochane dziecko" zrobiła na mnie pozytywne wrażenie, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po "Perfect Day". Romy Hausmann najnowszą książką postawiła sobie wysoko poprzeczkę. Warstwa psychologiczna jest rozbudowana i pełna emocji, a mroczna atmosfera budzi lęk i niepokój. Warto przekonać się samemu czy na Was też "Perfect Day" zrobi takie wrażenie.

?Prawda. Większość z nas odbiera świat tylko w takiej formie, na jaką zezwala własna perspektywa.?

Książka miała kilka niedociągnięć, a trafniej powiedzieć niedopracowań, ale jej siła tkwiła w fantastycznym podkręcaniu wyobraźni i swobodnym lawirowaniu w ludzkiej psychice. Gdyby Romy Hausmann dopieściła przebieg i prawdopodobieństwo zdarzeń, byłaby to rewelacyjna przygoda czytelnicza. Ale i tak ekscytowałam się tym, co skrywała pokręcona intryga. Fantastyczny pomysł na thriller, odbiegał od schematycznych uzasadnieniach prawdy. Samo docieranie do niej nie było mocno porywające, ale zaciekawiało barwami ludzkiej natury. Podobał mi się urozmaicony styl narracji. Zwykła relacja głównej bohaterki z pokaźnym ładunkiem emocji, atrakcyjnie wplecione coś na kształt listów prawdopodobnego mordercy, niesamowite mini wypracowania o uczuciach napisane przez siedmiolatkę, oraz fragmenty nagrań rozmów z mordercą. Niewątpliwym atutem powieści okazywały się często stosowane przez autorkę interpretacyjne zmyłki i zdradzieckie fortele. Szkoda, że zdecydowała się na uwzględnienie dużego zbiegu okoliczności, nieco uwierał w realności, ale trzeba przyznać, że nakręcał niepewność i niejednoznaczność.

Postaci nie miały mocno pogłębionych portretów, na tyle, by wyrobić sobie podstawową opinię. Kilku elementów można było się domyśleć stosunkowo szybko, jednak zgrabnie wpasowały się w scenariusz zdarzeń. Oprócz czystej rozrywki z dreszczykiem, Hausmann wciągała czytelnika w rozważania o istocie i źródłach zła, jak niewiele, albo jak dużo, potrzeba, aby się w nim zanurzyć, przekroczyć etyczne granice, czerpać satysfakcję z uwolnienia mroku, uzasadnić zabójcze instynkty. Frapująco było obserwować Ann, zewnętrzne i wewnętrzne dotknięcia przez nieokreślone zło, scena w piwnicy znakomicie poprowadzona. Im bliżej końca thrillera tym bardziej mi się podobało, a finalne rozdziały szalenie przekonały. Będę wyczekiwać kolejnych książek Romy Hausmann, ponieważ pomimo kilku zastrzeżeń, ?Perfect day"zdecydowanie miał coś, co przyciągało uwagę i zapewniało intrygującą rozrywkę. Podobne wrażenia wyniosłam ze spotkania z ?Ukochanym dzieckiem?. Czternaście lat policja nie potrafiła złapać seryjnego zabójcy dziewczynek, którego znakiem rozpoznawczym było dekorowanie miejsc zbrodni czerwonymi wstążeczkami. Kiedy w tej spektakularnej sprawie aresztowany zostaje szanowany filozof i antropolog z berlińskiego uniwersytetu, dwudziestopięcioletnia Ann nie mogła uwierzyć w winę ojca, za wszelką cenę starała się w prywatnym śledztwie oczyścić go z zarzutów. Bookendorfina