Oko słonia

Oko słonia było moim pierwszym spotkaniem z twórczością Oliwii i Marka Owensów, którzy są również autorami międzynarodowego bestsellera ?Zew Kalahari?. Autorzy są parą biologów, którzy oddali swoje serce afrykańskiej przyrodzie. W latach 70. rozpoczęli swoją podróż po afrykańskiej ziemi, a swoje przeżycia i przygody opisują w swoich książkach. Tym razem postanowili przybliżyć nam swoją działalność na rzecz afrykańskich słoni, choć i w tej powieści można przeczytać także co nieco o innych zwierzętach.

Wydarzenia opisane w książce miały miejsce w latach 70. i 80. XX wieku. To wtedy Owensowie rozpoczęli swoją afrykańską przygodę. Kiedy prowadzili badania nad lwami, znaleźli się na linii starć pomiędzy kłusownikami. Tym samym zaczęli walkę z ludźmi, którzy dla pieniędzy zabijali z zimną krwią tysiące słoni. Owensowie dla życia słoni i ich cennych kłów byli gotowi na wiele poświęceń i często przez to znajdowali się niebezpieczeństwie.

?Oko słonia? opisuje ich wysiłki w celu uratowania tych pięknych i niewinnych zwierząt. W tej książce znajdziemy pełno ich podróży po Afryce, aby nie tylko ratować słonie, ale również w celu wsparcia wiosek rdzennej ludności oraz nagłaśniania kwestii ochrony słoni. Sporo tu śmiałych wyczynów, mozolnej pracy, mniejszych lub większych problemów z jakimi na co dzień mierzyli się autorzy. Na dużą pochwałę zasługują świetnych, barwnych i żywe opisy afrykańskiego życia. Czytając tę książkę możemy przenieść się wprost w samo centrum fascynujących badań zwierząt i przyjrzeć im się z naprawdę bardzo bliska. Relacje z działań Owensów często są przejmujące i wzbudzają wiele emocji. Dzięki tej książce chociaż w małym stopniu dotykamy afrykańskiej codzienności i tak odległych dla nas miejsc. Ta książka jest zarówno literaturą podróżniczą, przygodową i obyczajową. Przypomina dziennik z niesamowitych przygód Owensów, które robią wrażenie i zapadają w pamięć. Jeśli więc szukacie wciągającej historii, która przeniesie Was w afrykańskie przygody, to zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę.

"Oko słonia" to podróż do Afryki w nie tak daleką przeszłość lat 70 i 80. Gdy Delia i Mark Owens prowadząc badania nad lwami natrafiają na sam środek starć z kłusownikami zabijającymi słonie, opowiadają się po stronie zwierząt.

Jestem pod dużym wrażeniem opisanych tu zdarzeń. Wysiłki Owensów na drodze ratowania słoni są imponujące. Niesamowite, jak wielka odwaga im towarzyszyła do przeciwstawiania się kłusownikom nastawiającym nawet bezpośrednio na ich życie, utarczki z rządem niechętnym do zmiany prawa, działania uświadamiające ludność i ogromne wysiłki zapewnienia alternatyw do pozyskania środków do życia rodzinom kłusowników. Bardzo interesujące były ich pomysły działań, jak i relacje z efektów - zarówno sukcesów, jak i porażek. Bardzo inspirujące i ważne do refleksji treści.

Znając Delię z jej "Gdzie śpiewają raki" kojarzyłam lekkość języka i urok opisów i tu również tego nie zabrakło. Swoista poetyckość ujawniała się w chwilach oddechu i przystanięcia na moment by poczuć, zobaczyć i się zachwycić otaczającym światem. Tak o zwierzętach, jak i o gwiazdach było tu pisane pięknie.

To jedna z tych książek, które poruszają tym bardziej świadomością, że opisują prawdziwe zdarzenia. Myślę, ze tak właśnie powinno się pisać przyrodnicze i podróżnicze treści. Jest tu przestrzeń do celebracji, przestrzeń do wyciągnięcia wniosków i przestrzeń do nabycia wiedzy i mobilizacji w celu ochrony tego, co natura ma najcenniejsze. Gorąco polecam :)

Autorka świetnie przyjętej powieści Gdzie śpiewają raki, wraz z mężem od wielu lat przemierzają Afrykę i prowadzą badania nad tamtejszymi ginącymi gatunkami. W wydanej wcześniej książce ?Zew Kalahari? opisywali życie lwów, szakali, hien brunatnych, żyraf i jeszcze wielu innych stworzeń ? a książka szybko stała się międzynarodowym bestsellerem.

Nie mam najmniejszych wątpliwości, że podobnie będzie w przypadku ?Oka słonia?, która to publikacja poświęcona została przede wszystkim pięknym, majestatycznym i bardzo inteligentnym stworzeniom ? słoniom. Słonie są cudowne; mów się, że to jedne z najwspanialszych cudów afrykańskiej dziczy. I chyba tak jest faktycznie. Do niedawna te piękne stworzenia całymi tysiącami wyrzynano dla pieniędzy. Mięso słonia stoi wysoko, ale jeszcze wyżej kość słoniowa pozyskiwana z kłów ? które to od zawsze były łupem kłusowników.

Owensowie mieli takie ?szczęście?, że trafili w sam środek starć z kłusownikami. Nie mieli wątpliwości po czyjej stronie stanąć. Wybrali jedyną, słuszną ? opowiedzieli się po stronie słoni. Ci wyjątkowi biolodzy robią wrażenie nieustraszonych. Gdy się o nich czyta, o ich przygodach w dziczy, to są chwile gdy ma się gęsią skórkę, choć wiadomo, że skoro czytamy tę książkę, to wszystko dobrze się skończyło ? a jednak.

A w przypadku słoni, to gdyby się przez chwilę zastanowić, to kłusownictwo ukróciłoby się samo i to bardzo szybko. Wystarczyłoby gdyby popyt na kość słoniową spadł do zera. Dzisiaj chyba można by znaleźć produkt zastępczy, który wyglądałby prawie identycznie, jak ta kość, a zwierzęta byłyby bezpieczne. Dlaczego odbierać życie drugiej istocie, i po co? Tylko po to, by chwalić się nowymi szachami z figurkami z kości słoniowej, czy innymi gadżetami. To bez sensu. A może zaproponujmy coś w zamian. Co można by zrobić z takiego człowieka?

?Oko słonia? czytałam z wielką przyjemnością i łzą w oku. Tak się składa, że to po domowych zwierzętach, które żyją na co dzień obok nas, są to moje ulubione dzikie zwierzęta. Nie wiem dlaczego, ale jakoś tak wyszło, że czuję do nich ogromny sentyment. Robią wrażenie, wiem wielkich, ale jednocześnie delikatnych. Potrafią być niebezpieczne, ale są do nas podobne ? tak, do nas ludzi. Lubią żyć w rodzinie. I robią coś, za co szanuję je najbardziej, gdy przychodzi ich kres, oddalają się i umierają w samotności. Nie chcą być dla nikogo ciężarem. Odchodzą na cmentarzysko słoni i tak dokonują swojego żywota. Nieprawdopodobnie inteligentne zwierzęta.

Książkę, która łączy w sobie przygodę i genialny reportaż z dzikiej Afryki, zdecydowanie polecam wszystkim, nie tylko tym zainteresowanym tematem. To pozycja ważna i wszyscy powinniśmy wiedzieć co robić, a czego nie robić, żeby zwierzęta, które są na wyginięciu były z nami jak najdłużej.