Nigdy się nie bałam (twarda)

Nie mogłam oprzeć się pokusie i przeczytałam najnowszą książkę Katarzyny Drogiej ?Nigdy się nie bałam?. Tutaj znalazłam nowe dla mnie informacje, jak polskie lekarki pisały historię medycyny.
Czy zastanawialiście się jakby wyglądała medycyna, gdyby nie kobiety? Płeć piękna zawsze miała trudności w robieniu kariery. Przeważnie każdy mężczyzna chciałby, żeby jego żona zajmowała się tylko domem i dziećmi.
Medycyna okupowana była tylko przez mężczyzn. Mimo tego kobiety próbowały i tam zaistnieć. Skupiały się na leczeniu chorych. Jak najlepiej się uczyć i rozwijać? Praktykując. Kobiety opisane przez autorkę udowodniły, że medycyna jest stworzona również dla nich. Dzięki książce ?Nigdy się nie bałam? przekonałam się, ile tak naprawdę te kobiety poświęciły, żeby spełnić swoje marzenia.
Biografia ?Nigdy się nie bałam? podzielona jest na dwie części. W pierwszej dowiadujemy się o pionierkach medycyny, które przecierały szlaki. To dzięki między innymi ich dzisiaj my kobiety pracować w każdej dziedzinie medycyny.
Pierwszą lekarką była Magdalena Bendzisławska, która była cyruliczką (chirurgiem). Pracowała na przełomie XVII i XVIII wieku. Jak sobie radziła? Musicie pamiętać, że w tamtych czasach nie było silnych środków znieczulających. Przerażające ? prawda?
Przeczytacie tutaj również o osiemnastowiecznym dr House w spódnicy. Która kobieta nią była? I co takiego robiła? Dokładnie to wyjaśnia Katarzyna Droga.
Poznacie również pierwszą polską lekarkę z dyplomem. Znajdziecie jeszcze inne opisane pionierki medycyny. Zachęcam do przeczytania.
W drugiej części znajdziecie rozmowy z mistrzyniami, które tworzyły lub nadal tworzą współczesną medycynę. Część z tych kobiet brała udział w drugiej wojnie światowej i tam leczyły i opatrywały chorych i rannych. Znakomite i niezapomniane wywiady.
Razem z moją mamą jesteśmy zachwycone tą książką. Uwielbiamy czytać i oglądać wszystko związane z medycyną.
Książka ?Nigdy się nie bałam? wciągnęła mnie od samego początku. Przepiękna, sztywna okładka. Treść rewelacyjna. Nie brakuje emocji. Kobiety żyjące w tamtych czasach miały naprawdę ciężkie życie. Warto o nich przeczytać.
Z całego serca polecam ?Nigdy się nie bałam?.

?Nigdy się nie bałam. Jak polskie lekarki pisały historię medycyny? - zarówno tytuł jak i sam wygląd książki obiecują fascynującą czytelniczą przygodę. Ta pozycja jest pięknie wydana w twardej oprawie, tekst jest estetycznie umieszczony na stronach, no i w końcu opowiada o Polkach-bohaterkach, temacie ostatnio bardzo popularnym. Chociaż wobec postaci wymienionych w książce żywię duży szacunek, to niestety lektura mi się kompletnie nie podobała. Nie przepadam za czytaniem encyklopedii dla rozrywki po prostu.

Książka dzieli się na dwie części. W pierwszej poznajemy życiorysy kobiet z przeszłości, które w różny sposób wpłynęły na medycynę, w drugiej zaś umieszczone są wywiady ze współczesnymi lekarkami. Rozdziały mają około 10-20 stron, sylwetek jest dużo i kiedy mówię o ?życiorysach? to dokładnie to mam na myśli. Przelatujemy jak burza przez losy każdej z kobiet ? jeśli w jednym zdaniu poznała mężczyznę, to w kolejnym już wzięli ślub, a w następnym wyliczone są ich dzieci. Czytelnik dostaje same suche informacje, bez refleksji, bez pochylenia się chociaż na chwilę nad ważniejszymi zdarzeniami, jakby to była rozprawka przygotowana do szkoły.

Miałam nadzieję, że druga część będzie ciekawsza, ale tutaj też dużo rzeczy poszło nie tak. Wywiady nie są zapisane w tradycyjny sposób pytanie-odpowiedź, tylko autorka jakby opowiadała to spotkanie wplatając wypowiedzi swojej aktualnej rozmówczyni w treść, nieraz się w tym gubiłam. Wszystko poprzedzone jest cytatem i notką biograficzną, ale potem dokładnie te same słowa są powtarzane w rozdziale, nie rozumiem po co. Według mnie dużo lepiej wypadłby zwyczajny zapis rozmowy, byłoby to żywsze i łatwiejsze w odbiorze. Tym bardziej szkoda, bo bohaterki mają do przekazania historie, których może nigdzie indziej byśmy nie znaleźli.

Podsumowując, czuję się zawiedziona. Obracałam książkę we wszystkich kierunkach, kartkowałam zawzięcie, ale nic więcej, co mogłoby podnieść ocenę mi się nie ukazało.

...

Lekarz. Teoretycznie człowiek z powołaniem, który pragnie nieść pomoc innym. Praktycznie... można trafić różnie i wie o tym każdy, któremu przyszlo biegać po lekarzach, od jednego do drugiego i ciągle byc odsyłanym do następnego.
W XIX wieku lekarze nie mieli łatwo. W dużej mierze opierali leczenie na doświadczeniu. Wirusy i bakterie nie były powszechnie znane, badania naukowe dopiero kiełkowały.
W zawodzie brylowali mężczyźni. Kobietom było ciężko zdobyć ten zawód. Musiały nieustannie zmagać się z pomówieniami, teoriami jakoby mózgi kobiet były mniejsze, a one same mniej inteligentne. Miesiączka i ciąża stawiałam granice nie do przeskocznia. A jednak, kobiety decydowały się wykonywać zawód lekarki.
Pierwsza część książki to opowieść o prekursorkach tego zawodu. Kobietach silnych, zdeterminowanych, odważnych i nieugiętych, które przecierały szlak następnym pokoleniom przyszłych lekarek różnych specjalizacji. Udowodniły, że mogą, chcą i potrafią na równi z mężczyznami.
Druga część książki to wywiady. W głównej mierze z lekarkami, których początki kariery przypadły na lata wojenne lub zamysł wykonywania tego zawodu powstał powstał czasie służenia pomocą rannym w czasie powstania i wojny. Naukę pobierały na tajnych kompletach w czasie okupacji niemieckiej. Opowiadają o wyborach, prowadzeniu domu i jednoczesnym godzeniu obowiązków zawodowych.
Historie są pełne wzruszeń, łez, ale wyłania się tutaj obraz kobiet pełnych zaangażowania, determinacji, siły i woli walki.
Autorka w bardzo przystępny sposób przedstawia ciekawostki z życia pionierek i historię jaką stworzyły pierwsze polskie lekarki.
Książka jest na prawdę godna uwagi????????