Niewidzialny człowiek (twarda)

Co byście zrobili, gdybyście stali się niewidzialni?
W jaki sposób wykorzystalibyście ten dar (a może przekleństwo)?
Bycie niewidzialnym można wykorzystać do czynienia dobra, do ucieczki od problemów doczesności, ale może to być też świetna sposobność do tego, aby dopuścić się czynów haniebnych lub okrutnych...

Jak czytamy na okładce : "W wyniku eksperymentu Griffin staje się niewidzialny. Chcąc ukryć swój stan, szalony naukowiec owija się bandażem, lecz wywołuje tym niepokój mieszkańców wioski, do której przybywa, aby pracować nad odwróceniem procesu. Pragnie znów stać się normalnym człowiekiem, a zarazem wykorzystać swój wynalazek i zdobyć fortunę."

?Niewidzialny Człowiek? autorstwa Herberta George?a Wellsa to arcydzieło science fiction i powieść, którą każdy miłośnik klasyki tego gatunku powinien przeczytać. Już sam tytuł zdradza kim jest główny bohater historii- tajemniczy, owinięty bandażami mężczyzna, który pewnego dnia pojawia się w wiejskiej gospodzie "Powóz i konie " budząc ciekawość gospodarzy oraz mieszkańców miejscowości Iping. Nieznajomy jest tajemniczy, oszczędny w słowach , ciągle nad czymś pracuje i zdaje się, że w przeszłości ucierpiał w jakimś nieszczęśliwym wypadku... Mija sporo czasu nim poznajemy historię Niewidzialnego Człowieka, a tuż po tym pokazuje on swoje prawdziwe oblicze.

To dosyć krótka opowieść, która w nietypowy sposób przedstawia problemy współczesnego świata, takie jak zgubny postęp nauki, która czasem w nieetyczny sposób próbuje dotrzeć do wyznaczonego celu, a także ukazuje obraz człowieka, który swoją pozycję wykorzystuje do zdobycia własnych korzyści i traci nad tym kontrolę.

Książka "Niewidzialny człowiek" po raz pierwszy została wydana w 1897 roku i pomimo upływu czasu nadal jest niezwykle aktualna.
Bardzo podoba mi się język i styl, jakim tę historię opowiada H.G. Wells, bo chociaż czuć, że jest trochę archaiczny, to świetnie pasuje do tej opowieści. Humor, dialogi i opisy idealnie pasują do okoliczności a rysunki Jana Wojciechowskiego idealnie dopełniają całość.

Niewidzialność daje wiele możliwości, ale okazuje się, że może być też pułapką, o czym przekonuje się naukowiec Griffin, główny bohater znakomitej powieści science fiction H. G. Wellsa, którego pęd ku nowatorskim odkryciom, a przy tym ignorowanie możliwych konsekwencji stawia w sytuacji nie do pozazdroszczenia. Zachwyt nad własnym geniuszem i osiągnięciem tego, co dotychczas nikomu się nie udało szybko przeradza się w rozczarowanie i frustrację wynikającą z przyziemnych problemów związanych z niewidzialnością i kolejnymi fiaskami prób odwrócenia procesu.

Autor z wnikliwością i trafnością ukazuje reakcje niewielkiej, hermetycznej społeczności w zetknięciu z czymś niezwykłym i dziwnym, czym bez wątpienia jest przybysz skrywający swą twarz pod bandażami, ciemnymi okularami i rondem kapelusza, ale dopiero odkrycie prawdy wzbudza szok, panikę i strach przed niepojętym.

"Gotowi byli na blizny, na zniekształcenia, na rzeczy straszne, lecz widzialne, ale żeby... nic?"

Nie tylko uniwersalne wartości zawarte w powieści dotykające wykluczenia i niezrozumienia jednostek wybitnych, a z drugiej strony brak pokory i określania etycznych granic w starciu z naturą sprawiają, że czytałam ją z taką fascynacją. Miał na to również wpływ lekki, przygodowy wręcz styl powieści, często okraszony humorem. Oczekiwanie na wyjaśnienie zagadki niewidzialności trzymało mnie przy książce do samego końca, który dostarczył wielu, przede wszystkim niewesołych refleksji nad naturą człowieka.

Wyobrażam sobie jakie emocje budziła ta opowieść wydana w roku 1897, skoro i teraz, po upływie niemal 130 lat zaskakuje, bawi i smuci. Jest też niesłabnącą inspiracją dla twórców literackich i filmowych.

"Nieznajomy ten dziwak przybył południem pewnego lutowego dnia, zimnego, wietrznego i śnieżnego, ostatniego tak śnieżnego dnia w roku."

Powracanie do klasyki fantastyki, pierwowzorów i inspiratorów kolejnych dzieł, wiąże się ze szczególną przyjemnością, a nawet fascynacją. Książki, które mocno odcisnęły się w literaturze i kulturze masowej zasługują, aby nie poddać ich zapomnieniu, a wydawać je w nowej szacie graficznej i nowemu tłumaczeniu. Dzięki nim przenoszę się w czasie, do minionych epok, bogatej historii i społecznych realiów, oraz mam okazję dotrzeć do wyjątkowo interesujących obrazów ludzkiej mentalności, ewoluującej z każdym stuleciem, a jednocześnie broniącej zasadniczego trzonu status quo.

?Niewidzialny człowiek? znakomicie wpisał się w rozrywkę, która nie tylko sympatycznie wypełniła wieczór, lecz też podsunęła ciekawy materiał do rozmyślań, natomiast szczypta humoru nadała fabule przyciągający koloryt. Idealnie wkomponował się w poznawanie tego, co minęło i tego, co wciąż aktualne. Napisany sto dwadzieścia sześć lat temu nadal potrafił zafundować niecierpliwe poznawanie. Obserwowałam jak coś, co miało stać się łatwym sposobem na życie, przemieniało się w zapowiedź jego końca. Wygórowane ambicje i pragnienie zysku, wsparte determinacją odkrywania, prowadziły ku złym wyborom i zgubnym decyzjom. Szalony pomysł uczynienia ciała niewidzialnym ściągnął na badacza mnóstwo kłopotów. Gdziekolwiek pojawiał się, tam wzbudzał popłoch i strach. Ludzie nie potrafili objąć rozumem upiornego widoku i dawali okrutne oznaki odrzucenia. Jednakże i sam naukowiec stawał się coraz bardziej zgorzkniały i mściwy.

Powieść małych rozmiarów, szybko wkręciłam się i dynamicznie mknęłam po stronach. Narracja swobodnie niosła, natychmiast odnalazłam się w sferze językowej, wczułam w pulsujący rytm krótkich rozdziałów i specyficzny klimat tajemniczości. Warto podkreślić bogatą oprawę graficzną, podtrzymywała nastrój grozy, niepewności, oddziaływała na wyobraźnię. Towarzysząc głównemu bohaterowi w ciekawych perypetiach, widziałam jak zmieniało się jego postrzeganie świata i ludzi. Z jednej strony sympatyzowałam z nim, z drugiej zastanawiałam się nad kondycją jego umysłu i osobowości. Pojawiały się różnorodne refleksje i przemyślenia, analogie do ograniczeń ludzkich charakterów, nawiązania do pragnienia swoistego ukrycia się wśród tłumu. Mieszane odczucia wobec kluczowej postaci w dużym stopniu uwarunkowane były doświadczeniami czytelnika, perspektywą spojrzenia na zagadnienia potrzeby bycia niezauważalnym i bezimiennym. Bookendorfina