Na rozkaz miłości

Z twórczością Karen Witemeyer w przekładzie pani Magdaleny Peterson spotykam się po raz drugi, i po raz drugi jestem zauroczona stylem zarówno autorki jak i tłumaczki.
Dziś pora opowiedzieć o romansie historycznym osadzonym w XIX wieku gdzieś w środkowym Teksasie. Chciałabym jednak zaznaczyć, że nie jest to jednak byle jaki romans gdzie wszystko toczy się według ściśle określonego, znanego wszystkim schematu. Jest to opowieść niezwykle porywająca i emocjonująca, zaskakująca, przepełniona akcją, krwawymi walkami, potrafi rozbawić, ale i poruszyć ukryte głęboko w sercu struny.
Jest to opowieść o tym, że rodzina zawsze powinna się trzymać razem, o spełnieniu marzeń w świecie nieprzychylnym kobiecie, walce z demonami przeszłości, jest to także opowieść o głęboko zakorzenionej wierze, zaufaniu i tym, że prawdziwa miłość i człowiek, który jest nam pisany, zawsze nas odnajdzie.
Okryta tajemnicą i niejedną intrygą historia młodej lekarki i czterech konnych jeźdźców, otwiera nowy cykl i porywa czytelnika w szalony okres minionego wieku, i świat, który znamy ze starych telewizyjnych westernów, świat gdzie honor jest ważniejszy niż życie, gdzie zemsta jest najwyższym zadośćuczynieniem straty.
Autorka genialnie oddaje klimat tego okresu, barwne i działające na wyobraźnię opisy przywołują filmowe westerny, gdzie akcja nie zwalnia nawet na moment, wywołuje skrajne emocje, dosadnie zaznacza, kto tu jest dobry, a kto nie.
Bohaterowie są niezwykle autentyczni, obdarzeni mnóstwem sprzecznych uczuć i emocji. Ich charaktery odzwierciedlają lata doświadczeń, zarówno tych dobrych jak i tych złych. Są twardzi, ale gdzieś głęboko, skrywa się jednak dobre serce. Łatwo wywołują w czytelniku sympatię i poczucie więzi.
Fabułę odkrywa się powoli, ale systematycznie. Nie chciałabym jej zdradzić- wiele wątków od początkowych stron jest osnutych tajemnicą i niedopowiedzeniem- dlatego nie będę zdradzać więcej szczegółów. Powiem tylko, że jest ona przemyślana w najdrobniejszym szczególe i genialnie poprowadzona, a mocny wątek porwania tylko tę wartość podbija i nadaje dodatkowego smaku. Nie ma tu urwanych wątków, wszystko jest wyjaśnione, wszystko współgra, tworząc piękną i emocjonalną całość.
Książkę czyta się bardzo szybko, dosłownie na raz, nie chce się przerywać tej fascynującej przygody.

"Na rozkaz miłości" to pierwszy tom nowego cyklu "Jeźdźcy Hangera" nie ukrywam, że moim celem zostało teraz poznanie pozostałych tomów, a autorka zdecydowanie wpisuje się w kanon moich ulubionych twórców.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Karen Witemeyer opowiada emocjonującą historię, w której każdy odnajdzie w tej historii coś innego, i dla każdego to będzie wyjątkowa przygoda.

To idealna pozycja, aby poczuć na własnej skórze klimat Dzikiego Zachodu, jednocześnie nie oddalając się zbytnio od historii, kiedy miały miejsce liczne walki. Podczas czytania czułam głód historii - i został on zaspokojony od samego początku (dla osób, które niekoniecznie lubią historię, nie będzie to jednak problemem). Porównałabym to do przyprawy, która potrafi całkowicie zmienić odbiór dania. W przypadku tej książki wszystko idealnie współgrało.

Poznajemy Matta, który od samego początku pokazuje, że może być postacią, którą polubimy. Pomimo uczestnictwa w walkach, nie ma zamiaru zranić kobiet czy dzieci, chyba że jest to konieczne, czego stara się unikać. Widzimy, że jest to postać barwna, do której możemy się przywiązać i z zainteresowaniem śledzić dalsze losy. Nabieramy również do niego szacunku.

Oprócz niego, pojawia się również Josephine. Nie mogłam ukryć radości, kiedy jeźdźcy po raz pierwszy ją zobaczyli - kobietę lekarkę, co w tamtych czasach było rzadkością. Pojawiają się również fragmenty narracji z jej punktu widzenia, dzięki którym utwierdziłam się w przekonaniu, że jest to postać, która na długo zapadnie mi w pamięci. Posiada silny charakter, bo mimo niebezpieczeństwa, musi ratować bliską osobę. Jej chęć do ratowania ludzi w czasach, gdy nie było to normą, tylko wzmacnia jej charakter.

Okazuje się, że postacie mają także własne problemy i niepewności, ukazane z perspektywy psychologicznej (dla zainteresowanych, strona 52). Czujemy, że są to postacie autentyczne, zupełnie prawdziwe. Zachowują się, jakby naprawdę doświadczały wszystkich przeciwności losu, przygód i miłości. Od samego początku im kibicowałam, dosłownie od pierwszego momentu ich spotkania, co tylko pokazuje, jak zostały dobrze wykreowane.

Wir akcji, barwne i ciekawe postacie (nie tylko Matthew i Josephine), kwestie związane z chrześcijaństwem (co kojarzy mi się z historycznym Dzikim Zachodem), oraz urocze zakończenie, które skradło moje serce. Czytając tę książkę nie ma opcji, że człowiek będzie się nudzić, a za to odwrotnie.

Jest to z pewnością lektura godna polecenia.

?Na rozkaz miłości? przenosi nas do schyłku XIX wieku, gdzie kobiety w kitlu lekarskim były rzadkością. Jakież było zaskoczenie kapitana Hangera, gdy ze swoim rannym człowiekiem podjechał pod miejsce wskazane przez miejscowego, krzyknął ?Doktorze Joe!? a jego oczom ukazała się kobieta: młodsza od niego, sarkastyczna, piękna, przeciwniczka wojny. Josephine szybko zyska zaufanie rozsławionego jeźdźca, będzie dobrze czuła się w jego towarzystwie, doceni szacunek wobec siebie. Czas trwania ich znajomości będzie jednak ograniczony: mężczyźni po tygodniu mają opuścić mieścinę, a ona zostanie tam, by dalej pełnić swoją funkcję.

Los będzie przewrotny. Postawi Josie pod ścianą, a pomóc będą mogli jedynie jeźdźcy.

Klimat Teksasu, pościgi konne, nierozerwalne przyjaźnie, niebezpieczeństwo czyhające na każdym kroku, romans między dwójką osób mających całkiem inne podejście do życia: ona przysięgała je ratować, on niejednokrotnie je odebrał. To wszystko i wiele więcej oferuje nam ?Na rozkaz miłości?. Prolog jest straszny, podczas czytania drugi raz po prostu go ominęłam, jednak dalsze strony są idealnie wyważone. Autorka trzyma nas w napięciu, ma bardzo plastyczny styl pisania. Czułam się, jakbym ruszała w pościg razem z bohaterami, nieustannie towarzyszyło mi napięcie, niejednokrotnie bałam się o czwórkę mężczyzn i kobietę, zastanawiałam się, jak wybrną z kolejne zasadzki.

Na kartkach powieści znajdziecie tez liczne cytaty biblijne, jednak nie przyćmiewają one całości. Bohaterowie nie są sztucznie idealizowani, nie podejmują tylko i wyłącznie dobrych decyzji, wręcz przeciwnie. Autorka połączyła ze sobą dwa światy pokazując, że i one mogą w harmonii ze sobą funkcjonować.