Mój książę

"Bridgertonowie - Mój książę" - I tom

Czy jest jeszcze ktoś, kto nie słyszał o rodzinie Bridgerton ?! Książka stała się słynna dopięto za sprawą serialu na Netfixie nakręconego na podstawie książek Julii Quinn.
Osobiście najpierw natknęłam się na serial, dopiero później trafiła do mnie książka o losach Bridgertonów. Niestety (prawdopodobnie przez taką kolejność) moja opinia na temat książki nie jest najlepsza. Rzadko zdarza się, że film jest lepszy od książki, ale w tym przypadku tak właśnie się stało. Oglądając serial, już od pierwszych minut "wciągnęłam" się w tę historię. Było zabawnie, z nietuzinkową dozą intryg na czele. Jednak po obejrzeniu serialu, historia ukazana w książce już mnie tak nie zainteresowała. Zdawała mi się po prostu nudna...
Książka ukazuje głównie losy rodziny Bridgerton, jednak w tle napotykamy wiele ciekawych wątków, i tryb i tajemnic. Ten tom jest o losach Daphne Bridgerton oraz księcia Hastings. Cała historia ma miejsce w Londynie w 1813 roku. Daphne jest piękną, delikatną i inteligentną kobietą. Mimo to, nie cieszy się aż tak wielkim zainteresowaniem wśród mężczyzn (większość traktuje ją jak przyjaciółkę, nie widząc w niej przyszłej żony). Bardzo chciałaby w końcu wyjść za mąż i zostać panią dworu. Przeciwnie mają się losy księcia Simona... On nie ma zamiaru zbyt szybko się żenić, ale wokół niego przez cały czas "kręcą się" panny na wydaniu.
Książę Simon wraz z Daphne zawierają korzystną dla obu stron umowę. Książę będzie udawał jej adorstora (dzięki czemu sam uwolni się od nachalnych kobiet, a Daphne zacznie być w końcu w centrum zainteresowania skoro sam książę zwrócił na nią swoją uwagę). Plan wydaje się idealny pod warunkiem, że zostanie zachowany w sekrecie. Ale czy w XIX wiecznym Londynie, który żyje z plotek i intryg uda im się tego dokonać, przekonajcie się już sami...
Książka sama w sobie nie jest zła, pod warunkiem, że przeczyta się ją nie oglądając serialu. Takie jest moje zdanie.

O Bridgertonach nie dało się nie słyszeć. Kiedy na Netfliksie pojawił się serial stworzony na podstawie powieści Julii Quinn, cały świat dosłownie oszalał. Ja skutecznie trzymałam się z daleka od tej historii, chcąc najpierw zapoznać się z książkowym pierwowzorem. W drodze na wakacje udało mi się przeczytać cały pierwszy tom serii. Czy Mój książę zaskarbił sobie moją sympatię? Czy był to dobry romans historyczny? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w tej recenzji.

Daphne jest piękną i inteligentną młodą kobietą. Wydawać by się mogło, że kręci się wokół niej sporo zalotników... prawda jest jednak ciut inna. Wszyscy mężczyźni traktują ją jak przyjaciółkę i żaden nawet nie pomyśli o tym, by się do niej zbliżyć. Simon z kolei nie ma najmniejszego zamiaru się żenić, choć wszyscy go to tego usilnie namawiają (biedny chłopina, co to on się namęczy słuchaniem tego wszystkiego). Z tego powodu proponuje Daphne pewien układ: on będzie udawał jej adoratora, a ona wówczas zyska wianuszek zazdrośników, gotowych ją odbić. Co jednak, gdy ich mała intryga wyjdzie na jaw, a ludzie zaczną plotkować? No i przede wszystkim: co, jeśli do głosu dojdzie silniejsze uczucie niż zwykła przyjaźń?

No i cóż. Już w tym miejscu mogę napisać, że fanką tej książki to ja nie jestem. Podeszłam do niej ze sporym entuzjazmem, a im dłużej pozostawałam w tej historii, tym coraz mocniej się nudziłam. Tak, ta książka jest cholernie nudna i nie mam zamiaru tego ukrywać. Pierwsza połowa opowiada o... niczym? Chociaż w teorii autorka przedstawia nam głównych bohaterów i powody, dla których znaleźli się w tym miejscu, w którym są teraz (to dotyczy głównie Simona), to w praktyce wyszło to bardzo płasko i nieciekawie.

Główna bohaterka, co do której miałam pewne nadzieje, okazała się zwyczajnie nijaka. Daphne nie wykazała się żadną konkretną cechą charakterystyczną, a jedyny fakt, jaki kojarzy mi się z tą postacią po skończeniu powieści, jest ten dotyczący jej obrzydliwego zachowania względem Simona. Nie będę spoilerować, nikt tego nie lubi, ale wybierając tę pozycję, trzeba się na to nastawić (na ten konkretny fragment). W pewnym stopniu cieszę się, że autorka postanowiła pójść w tę stronę i pokazać ten wątek zamieniając role, ale nadal: było to bardzo złe i odpychające (a przynajmniej dla mnie).

Autorce trzeba oddać to, że ma całkiem lekkie pióro, więc pomimo nudnej pierwszej połowy, czytało mi się ją całkiem szybko. Strony przewracały się same, jednak co z tego, skoro nie czułam większej przyjemności z poznawania tej historii? Może i brzmię teraz bardzo krytycznie i negatywnie wręcz, ale nic na to nie poradzę. Druga połowa książki zasługuje na więcej uwagi ? tutaj zaczęło się dziać całkiem dużo konkretnych (i przede wszystkim: ciekawszych) sytuacji, więc tutaj moje zainteresowanie wzrosło.

Ostatecznie jednak nie mogę ocenić Mojego księcia na ocenę bardzo dobrą, czy nawet dobrą. Wynudziłam się, zostałam zniechęcona i choć po takim wstępie raczej nie powinnam męczyć się z kolejnymi tomami, zrobiłam to i aktualnie jestem również po lekturze części drugiej. Jednak o niej opowiem następnym razem. Podsumowując, jeśli lubicie romanse historyczne i szukacie czegoś ciekawego i przyjemnego do przeczytania, to raczej szukajcie dalej ? ale nie zniechęcam całkowicie, możecie śmiało sprawdzić na własnej skórze, czy pierwszy tom Bridgertonów przypadnie Wam do gustu.

Zapraszam Was dziś do zapoznaniem się z pierwszym tomem cyklu o rodzinie Brigertonów. Do sięgnięcia po książkę przekonał mnie serial, świetnie się bawiłam podczas oglądania pierwszego sezonu i postanowiłam to powtórzyć tym razem na łamach lektury. Tak oto w moich dłoniach pojawił się ?Mój książę?, książka autorstwa Julii Quinn. To powieść z motywem historycznym, gdzie największym problemem młodych panien i ich rodzin było korzystne wyjście za mąż i szybkie założenie cudownej rodziny. Oprócz tej oczywistej kwestii znajdziecie wiele intryg, poznacie świetną rodzinę, która swoje problemy ma, ale radzi sobie z nimi tak, aby wyjść obronną ręką. Czy zawsze tak będzie? Jaki los spotka pierwszą z córek na wydaniu?
Główną bohaterką książki ?Mój książę? autorstwa Julii Quinn jest Daphne Brigerton, dziewczyna wyróżnia się niebywałą urodą, delikatnością, opanowaniem i dystyngowaniem. Mimo wszystko w sprawach sercowych nie idzie jej tak, jakby tego sobie życzyła. Ten ważny okres w życiu młodej kobiety, jakim jest przyjmowanie zalotników do jej ręki nie jest taki, jakby sobie Daphne wymarzyła. Ta dziewczyna marzy o miłości, chciałaby poznać kogoś, kto rozbudzi w niej ten płomień i będzie walczył o jej rękę. Niestety marzenia jednym, a realność czymś zupełnie innym. Zalotnicy, którzy się o nią starają nie są dla niej odpowiedni, nie chce skończyć, jako stara panna. Książę Simon Hastings jest upartym, młodym mężczyzną, który nie ma zamiaru się żenić. Nie przeszkadza mu to przy kontaktach z kobietami, jednak ilekroć czuje się przytłoczony przez matki i potencjalne kandydatki na żonę woli się ulotnić. Ma swoje powody, aby tkwić w swoim przekonaniu. Czuje się zmęczony ciągłymi ucieczkami i odganianiem się od panien wyobrażających sobie, że uda jej się złapać księcia. Książę Hastings zawiera więc pewną umowę z panną Daphne Brigertone, za jej sprawą on zyska spokój, a ona zainteresowanie kandydatami na małżonka. Plan niemalże doskonały, co z niego wyniknie?
?Mój książę? to opowieść, której akcja dzieje się w Londynie w roku 1813, zatem oddanie konwenansów, wierzeń i atmosfery tamtych czasów było dla autorki nie lada wyzwaniem. Powieść została napisana w lekki sposób intrygując czytelnika intrygami, wielkimi emocjami, przebiegłością kobiet i mężczyzn. Julia Quinn nie szczędziła czytelnikom pikantnych scen erotycznych, które podsycały żar i rumieńce na policzkach. To, co rzuciło mi się w oczy i zapewne nie tylko mnie, to, że serial dostępny na platformie Netflix różni się od książki w bardzo dużej mierze. Nie uważam tego za minus, czy to dla serialu, czy powieści, wiele takich obrazów filmowych szło w zupełnie inną stronę niż książki. W takich przypadkach obie adaptacje miały się dobrze. ?Mój książę? to książka, którą czytało mi się przyjemnie, szybko, zdołała mnie zrelaksować, rozbawić i zaintrygować. Uwielbiałam chłonąć tą atmosferę, wyobrażałam sobie piękne suknie, eleganckie materiały, wdzięk i powab bohaterów, po prostu przepadłam. ?Mój książę? pomimo humoru, miłości ukazuje także jak ważne są relacje z rodzicami dla dziecka i jak mocno potrafią rzutować na jego przyszłość.

Jestem osobą, która wyznaje zasadę, iż pierwsza zawsze powinna zostać przeczytana książka , dopiero potem przychodzi czas na ekranizację. W przypadku Bridgertonów jednak, było zupełnie na odwrót, a jednak, wyśmienity, wciągający serial upewnił mnie, że lektura pochłonie mnie bez pamięci. Nie myliłam się ani trochę, po przekroczeniu pierwszych stron przepadłam absolutnie, a czytanie przybrało formę nadzwyczaj angażującego doświadczenia. Bezsprzecznie, Quinn zafundowała swoim czytelnikom fascynującą i emocjonującą podróż w czasie i przestrzeni, z której powrót do szarej rzeczywistości będzie wyjątkowo trudny.

Autorka włada przyjemnym, błyskotliwym piórem, dlatego kartki przelatują przez palce w zawrotnym tempie. Nadzwyczaj sugestywny styl pisarki oraz rozmach, z jakim naszkicowana została powieść, angażują wszystkie zmysły, a czytający czuje się niemal jak uczestnik opisywanych wydarzeń. Widzi oczami bohaterów, słyszy ich uszami, wreszcie, w jakimś stopniu odczuwa tę lawinę skrajnych, odurzających emocji, jakie w przypadku głównych postaci, naszkicowano starannie, wręcz namacalnie. Julia Quinn, niczym prawdziwy wirtuoz gra na czytelniczych uczuciach, umiejętnie zwodzi, manipuluje, uspokaja złudną nadzieją, po to, by po chwili szyderczo z nas zakpić. Ciekawość, jak potoczą się losy tej interesującej pary staje się w końcu głównym priorytetem, w skutek czego, najmniejsza przerwa w lekturze stanowi istne katusze.

Kreacje bohaterów wypadły doskonale! Tak dosadnie i trafnie opisane zostały wszelkie rozterki postaci, że nie sposób ich nie pokochać i nie kibicować im całym sercem. I choć Simon i Daphne tak bardzo różnią się od siebie doświadczeniami, priorytetami czy życiowym celem, a ich los został już starannie zaplanowany, jak to zwykle bywa w przypadku gorącej miłości, mogą osiągnąć prawdziwe szczęście i spełnienie, tylko jeśli zaufają własnemu sercu.

Wyjątkowa w każdym calu, wciągająca bez pamięci, paraliżująca skrajnymi emocjami! "Mój Książę" to odurzający wstęp do jakże porywającej serii, który pochłania się z zapartym tchem i wypiekami na twarzy. Dla tak hipnotyzującej, misternie skonstruowanej i nadzwyczaj frapującej opowieści warto zarwać całą noc! Polecam!