Miasto dziewcząt

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Uważam, że książka autorstwa Pani Elizabeth Gilbert pt. Miasto dziewcząt to przykład autorki, która pisze z pomysłem oraz dobiera trafnie główną tematykę, przybliżając, przy tym Czytelnikowi jak prezentował się świat lat 40.

Vivian Morris jest główną bohaterką w tej oto powieści, która potrafi rozmawiać z ludźmi. Lubi być dobrą i sprawiedliwą obserwatorką życia. Owszem ma przed sobą chwile zwątpień czy postępuje trafnie.

Myślę, że pobyt w Nowym Jorku nauczył ją prawdziwego życia i odsłoniła, jak prezentuje się jej prawdziwe życie w prowadzonym przez jej ciocię Peg w teatrze po tym, co spotkało ją w domu rodzinnym.

Obserwujemy, jak wygląda życie Vivian Morris od środka, a w tym jej codzienne wzloty i upadki. Nauka nowego życia zawodowego Vivian oraz jak sobie radzi jako kostiumolog i w jaki sposób dostrzega prawdziwe uroki swojego poczucia kobiecości.

Bohaterowie występujący w tej przedstawionej przez autorkę powieści mają swój indywidualny świat, w którym pozwolą odkryć ich mocne, jak i słabe strony charakteru.

Powieść ta to jest walką o życie, przetrwanie, powrót do wspomnień, melancholii na progu ku do odkrycia prawdziwej dorosłości i w jaki sposób ona przebiega, patrząc na Vivian, jej ciocię Peg, rodziców, babcię, którą wspomina z sentymentem, jaką była wspaniałą osobą dla niej.

Jednym słowem było miło przenieść w magiczne miejsca nowego Jorku lat 40 z udziałem opisywanych przez autorkę w miarę sympatycznych bohaterów.

Polecam przeczytać tę książkę.

Jest rok 1940, Vivian, po wydaleniu ze szkoły, zostaje wysłana przez rodziców do ciotki Peg, do Nowego Jorku. Tam będzie jej pomagać przy prowadzeniu teatru, a dokładnie biorąc pod uwagę jej zdolności, zajmie się komponowaniem kostiumów dla aktorów. Z zapałem poświęca się pracy i ? zabawie. Wraz z poznanymi aktorkami czas spędza na podboju miasta. Nocne zabawy, alkohol, papierosy i podrywanie nowych mężczyzn całkowicie pochłaniają Vivian, bez opamiętania. Zdobywa pierwsze doświadczenia seksualne, czuje się niesamowicie wolna i wyzwolona. Poznaje nowych mężczyzn, zakochuje się szybko, ale cały czas nie może spotkać tego jedynego, na całe życie. Dlaczego? Może jest zbyt wymagająca? A może jej rozwiązły tryb życia nie odpowiada mężczyznom? Oczywiście rodzina nie ma pojęcia o trybie życia córki. Żyją w przeświadczeniu, że pod skrzydłami ciotki prowadzi się przyzwoicie. Życie dalej toczyłoby się tym torem, gdyby nie afera z udziałem Vivian. Przysporzy ona jej wielu wrogów, spowoduje rysę na jej reputacji oraz masę kłopotów. Ale jak widać młodość nie zawsze oznacza rozsądek. Czy jednak dziewczyna poradzi sobie z kłopotami? A może ciotka odeśle ja do rodziny? Może pozna kogoś i rozpocznie z nim nowe życie?
?W młodości, Angelo, zdarza nam się padać ofiarą błędnego przekonania, że czas uleczy wszystkie rany i że ostatecznie wszystko się jakoś naprostuje. A jednak im jesteśmy starsi, tym dogłębniej poznajemy smutną prawdę: niektórych rzeczy nie da się naprawić. Popełnionych błędów nic nie jest w stanie zlikwidować ? ani upływ czasu, ani nasze najbardziej życzliwe życzenia. Wiem z doświadczenia, że to najtrudniejsza lekcja?.
Miasto dziewcząt to piękna i ciepła powieść o poszukiwaniu miłości, tej na całe życie. Jak również o realizowaniu marzeń i pragnień. To cudowny obraz szalonych lat młodzieńczych, wielkich emocji i namiętności, skrywanych pragnień. Bohaterka korzysta z pełni życia, cudownie się bawi i podbija Nowy Jork. Lektura pełna dobrego humoru, rubaszna i z wigorem.
?Nic nie robi ci większej rewolucji w życiu niż prawdziwa miłość ? w każdym razie takie są moje spostrzeżenia?.
Ta powieść zachwyca, a zarazem wzrusza od pierwszych stron. Świetnie się ją czyta, sielsko i przyjemnie. To dzięki pięknie i subtelnie opowiedzianej historii, bardzo realnej i prawdziwej, takiej, którą chciałoby się przeżyć, szczególnie u boku bohaterki. Jest młoda, szalona, pełna zapału i energii, skarbnica nieziemskich pomysłów, ale też szanująca innych, wrażliwa i z ogromnym sercem.
Polecam gorąco, czas przy niej płynie nieubłaganie szybko, warto się do niej przytulić na jeden dłuższy wieczór. Rozgrzeje każde serce, wzruszy, napoi optymizmem i dobrych nastrojem. A jeszcze rozbawi do łez ? Czy można oczekiwać jeszcze czegoś więcej?