Małe przyjemności

"Małe przyjemności" Clare Chambers to powieść obyczajowa, która zabiera nas w podróż do lat 50. XX wieku i ukazuje realia życia na przedmieściach Londynu. Główna bohaterka, Jean Swinney, to samotna, dojrzała kobieta po przejściach, która tkwi w monotonnej rutynie, opiekując się zgorzkniałą matką. Pracuje jako dziennikarka w lokalnej gazecie, a jej życie pozbawione jest pasji i radości. Nieoczekiwana zmiana następuje, gdy kobieta otrzymuje pewnego dnia list od Gretchen Tilbury z niezwykłym stwierdzeniem, że jej córka przyszła na świat w wyniku dzieworództwa. Zaintrygowana Jean postanawia zbadać tę niezwykłą historię.
Podczas prowadzonego śledztwa Jean odkrywa sekrety i wewnętrzne rozterki rodziny Tilbury. Poznaje bliżej Gretchen, zmagającą się z traumą przeszłości, oraz jej dziesięcioletnią córkę Margaret, obdarzoną niezwykłym talentem. Jean staje przed dylematem: czy ma ujawnić prawdę o pochodzeniu Margaret, narażając tym samym rodzinę na skandal, czy też chronić ich prywatność?
Chambers ukazuje również subtelnie relacje małżeńskie i nowe początki, co dodaje głębi fabule.
Jednym z największych atutów tej książki jest prostota stylu autorki, która sprawia, że czytelnik może w pełni skupić się na emocjach i rozwoju postaci. Opowieść rozwija się niespiesznie, co pozwala odbiorcy stopniowo zagłębiać się w świat bohaterów i ich problemy. Wydaje mi się jednak, że wolne tempo akcji może stanowić jej wadę i zniechęcić niektórych czytelników do lektury.
Mimo tego powieść Chambers posiada wiele walorów, a jednym z nich są dokładnie odwzorowane realia angielskiego życia codziennego w latach 50. XX wieku, które autorka wplata w narrację, czyniąc ją jeszcze bardziej autentyczną i sugestywną.
Natomiast to, co wyróżnia tę powieść spośród innych, to nie tylko fascynująca fabuła czy wierna rekonstrukcja epoki, lecz również zaskakujący finał, który odkrywa przed czytelnikiem nowe perspektywy i tajemnice głównych bohaterów.
"Małe przyjemności" to nie tylko wciągająca historia, ale również refleksja nad naturą macierzyństwa, miłością i ludzkimi relacjami. Autorka z dużą wrażliwością opisuje skomplikowane relacje między matkami a córkami, a także ukazuje różne oblicza rodzicielstwa. Powieść skłania do refleksji nad życiem, miłością i szczęściem, a także udowadnia, że nigdy nie jest za późno na zmianę.
Myślę, że "Małe przyjemności" to dobrze napisana i angażująca powieść, choć odebrałam ją momentami jako przygnębiającą i trochę smutną Na jej korzyść przemawia też fakt, że autorka stworzyła barwne i wiarygodne postacie, a fabuła trzyma w napięciu do samego końca. Książka warta jest przeczytania ze względu na piękny język, głębokie przesłanie i poruszane ważne tematy.
Polecam tę książkę wszystkim, którzy szukają wciągającej historii obyczajowej z głębszym przesłaniem.

Jeśli lubicie czytać literaturę obyczajową z wątkami historycznymi to Clare Chambers przeniesie Was do Londynu i jego przedmieść z lat 50-tych.
Ja jestem tą książką totalnie zachwycona!

Jean Swinney pracuje jako dziennikarka lokalnej gazety. Kobieta wiedzie samotne życie wypełnione obowiązkami i opieką nad schorowaną matką. Pewnego dnia do redakcji przychodzi list, który zmienia życie Jean. Wkrótce śledztwo prowadzone przez dziennikarkę wywraca jej życie do góry nogami.

Świetna i wyjątkowa lektura. Fabuła wciąga i intryguje od samego początku. Autorka stworzyła piękną historię o poszukiwaniu miłości i szczęścia. Między kartkami powieści dowiadujemy się, że nigdy nie jest za późno na zmiany w swoim życiu. To historia, która zmusza czytelnika do refleksji i przemyśleń. Śledztwo dziennikarskie bohaterki wciągnęło mnie i koniecznie chciałam rozwiązać tajemnicę. Autorka potrafi trzymać czytelnika w napięciu i dostarczyć emocji oraz wrażeń.
Lekki styl autorki sprawił, że nie mogłam oderwać się od tej książki. Jestem oczarowana i chętnie sięgnę po kolejne powieści autorki.

Polecam!

Jean Swinney, dziennikarka lokalnej gazety ?Echa Południowego Kentu?, wiedzie samotne życie wypełnione obowiązkami i rozczarowaniami. Kobieta mieszka z nieco zdziwaczałą matką. Życie Jean się zmienia, gdy do redakcji przychodzi list Gretchen Tilbury. Twierdzi ona, że 10 lat temu na skutek partenogenezy przyszła na świat jej córka Margaret. Jean ma za zadanie sprawdzić, czy chodzi o oszustwo, czy cud. Śledztwo wywraca jej życie do góry nogami. Jak to się dzieje? Koniecznie przeczytajcie. ?Małe przyjemności? to opowieść o kobiecej sile, życiu, miłości, przyjaźni, radzeniu sobie z przeciwnościami losu i pokonywaniu trudności. Wielokrotnie podczas lektury uśmiechałam się, ale był to taki serdeczny uśmiech, bo powieść jest po prostu urocza. Nie zabrakło również scen smutnych i przejmujących. Ale też takich, gdy odczuwało się napięcie i jak najszybciej chciało się poznać rozwiązanie tajemnicy. Ta lektura, choć nie ma skomplikowanej fabuły, zaskakuje doborem scen, bohaterów i historią. Akcja nie pędzi na łeb na szyję, toczy się spokojnie w umiarkowanym tempie. Są w niej emocje, nadzieja i tajemnica. Bohaterowie czasem irytują, a innym razem zadziwiają. Często poznają samych siebie w obliczu zaskakujących sytuacji. To lektura, przy której się odpoczywa i uśmiecha. Książka zaskakuje swoją świeżością. Polecam!

Małe przyjemności. Czy to nie właśnie z nich składa się szczęście? A może też tylko one pozwalają przetrwać samotność i monotonną, niesatysfakcjonującą egzystencję?

Powieść Clare Chambers przeczytałam kilka dni temu i cieszę się, że dałam sobie chwilę nim usiadłam do napisania opinii, bo mam wrażenie, że ten czas był mi potrzeby, by w pełni odczuć jej głębię.

Jeśli stwierdzić, że powieść jest historią miłosną z wiernie oddanym klimatem Anglii drugiej połowy lat pięćdziesiątych XX wieku to będzie to dużym niedopowiedzeniem, bo inspiracją dla autorki były dwa prawdziwe wydarzenia z tamtych czasów, które wiele wnoszą do fabuły, mianowicie badanie zgłoszonych przypadków dzieworództwa i tragiczna katastrofa kolejowa, w której wiele osób poniosło śmierć.

Jean Swinney, niemal czterdziestoletnia dziennikarka lokalnej gazety, samotna, przygnieciona obowiązkami i opieką nad matką nie wie jak bardzo jej życie się zmieni, gdy zajmie się sprawą kobiety twierdzącej, że jej córka jest wynikiem partenogenezy. Jej zaangażowanie w losy rodziny Tilbury ? Gretchen, Howarda i dziesięcioletniej Margaret odmieni ją zupełnie, ogrzewając jej smutną codzienność uczuciem przyjaźni, a nawet miłości.

Z jednej strony powieść zaintrygowała mnie zagadką można rzec natury medycznej, choć dziennikarka uparcie poszukuje innego, bardziej przyziemnego jej wyjaśnienia, a z drugiej kompletnie oczarowała kreacją Jean. Jest tak boleśnie prawdziwa i szczera w swoich emocjach. Tak oddana swojej niewesołej egzystencji i tak niepewna i rozdarta wobec zachodzących zmian.

Zachwycił mnie też sposób przedstawienia bohaterów, którzy dla kogoś patrzącego z boku zdają się fizycznie brzydcy, pospolici i nieatrakcyjni, a dla siebie wzajemnie piękni i jedyni na świecie. Ta subtelna, delikatna i piękna opowieść o miłości, która przychodzi w najmniej spodziewanym momencie urzeka również prostotą języka i humorem, ale zakończeniem rani w najgorszy możliwy sposób. Choć we mnie nie umarł cień nadziei na szczęśliwy koniec tej historii, bo jej bohaterowie tylko na takie zasługują.

Pozostaję pod dużym wrażeniem tej powieści, której klimat budują emocje i ludzie tak prawdziwi i niedoskonali jak każdy z nas.