Lodowa Korona

?Wrogowie otaczali mnie ze wszystkich stron, czekając na mój upadek.?

Sympatyczna przygoda czytelnicza, z przyjemnością się ją poznaje, miło spędza się przy niej czas. Pomysł na fabułę wielokrotnie wykorzystywany, lecz wciąż stwarza znakomite pole do popisu dla wyobraźni pisarza. Jednak Greta Kelly wykorzystuje możliwości jedynie w podstawowym zakresie, chociaż trzeba przyznać, że kilka scen wyróżnia się mocą i intensywnością. W niektórych aspektach książka intrygująco trzyma w napięciu, w innych rodzi się poczucie lekkiego znużenia. Na początku powieści dochodzi do zaskakującego obrotu spraw, co znakomicie intensyfikuje napięcie, ale z czasem gwałtownie traci ono impet, dopiero pod koniec dramaturgia pogłębia się. Powstaje wrażenie nierówności poziomu oddziaływania na odbiorcę, jakby autorka nie potrafiła zdecydować się, do jakiego wiekowo czytelnika chce dotrzeć. Na plus zaliczam barwność różnorodnych postaci, lecz i one podlegają schematyzacji. Główna bohaterka trochę nijaka, wzbudza neutralne odczucia, ale nie można jej odmówić odwagi i determinacji w dążeniu do celu. Chętnie ją poznaję, zwłaszcza w aspekcie wewnętrznej przemiany, ale niczym szczególnym się nie wyróżnia. Kelly nie rozwija jej wyjątkowego daru, za mało wplata go w scenariusz zdarzeń, a szkoda, gdyż można go uwzględnić w atrakcyjniejszy sposób. Może dojdzie do głosu w większym wymiarze w drugim tomie, na co bardzo liczę.

Małe królestwo Seravesz nie zdołało obronić się przed najazdem wrogiego imperium z północy. Teraz za wszelką cenę musi zdobyć militarne poparcie południowego mocarstwa. Wypełnienie wymagającej i ryzykownej misji spoczywa na prawowitej dziedziczce Lodowej Korony. Askia, której rodzice zostali zabici przez fanatycznych szazirskich kapłanów, jest zdana praktycznie sama na siebie. Co prawda, w drodze do Visziru dwudziestolatce towarzyszą oddani żołnierze, lecz siły są zbyt małe, aby marzyć o odwecie na roveńskich wrogach, pozostaje przekonanie cesarza do wojennej interwencji. Księżniczka wpada w wir politycznych roszad, dworskich manipulacji, niebezpiecznych sojuszy, bezwzględnych intrygantów. Musi szybko nauczyć się przetrwać w tym niebezpiecznym świecie i doprowadzić do korzystnych dla niej rozwiązań. Jednak nie zdaje sobie sprawy, w co tak naprawdę się pakuje, jakie niespodzianki przygotuje dla niej los, czy nie popełni znaczącego błędu w wypełnianiu przeznaczenia. Nie brakuje dowodów oddania, więzi przyjaźni i miłosnych rozterek. I jeszcze wiedźmy, duchy, zjawy i aelliumskie kamienie wkraczają do akcji, ale czy można im ufać i na nich polegać? Zamieszczona w książce mapka pomaga w poruszaniu się po Krainie Kinvary.

?Lodowa korona? zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie, przede wszystkim tym, że ta powieść jest debiutem Grety Kelly. Byłam pewna, że autorka jest bardziej doświadczona, a wszystko przez to, że opowieść była całkowicie wciągająca i zaskoczyła mnie w najlepszy możliwy sposób. Od pierwszego słowa zachwycili mnie bohaterowie, magia i polityka, delikatnie tlący się romans, to było to! Dwa wrogie imperia, wrogie narody i walka, której wygranie może być niesamowicie trudne i pasjonujące. Czułam, że ta książka może mi się spodobać, kiedy tylko zobaczyłam ją w zapowiedziach. Lubię sile główne bohaterki, a ta znajdująca się tutaj właśnie taka jest.
Główną bohaterką książki autorstwa Grety Kelly pod tytułem ?Lodowa korona? jest Askia jest dziedziczką tronu Lodowej Krainy, powinna zasiąść na tronie Seraveszu. Od miesięcy walczy na czele oddziału starając się odpierać najeźdźców. Walka bywa wyczerpująca, a wrogowie uparci i agresywni. Sama sobie nie poradzi musi otrzymać potrzebne wsparcie, Imperium Rovenu jest zbyt silne i wydaje się być niepowstrzymane. Królewna postanowiła wyruszyć po pomoc na dalekie południe wprost do cesarza imperium Visziru, swojego chrzestnego ojca. pomimo wszystkich swoich umiejętności władania ostrzem Askia nie może się równać z południowymi zwyczajami i zasadami dworu cesarskiego. Ilość wrogów w stolicy znacznie przewyższa liczebnie jej przyjaciół. Na szczęście nasza Askia posiada własną tajemnicę, swoją tajną bronią. Jest wiedźmą, a informacji o tym może przynieść jej śmierć. Jest gotowa zaryzykować wszystkim, aby ocalić swój lud. Nawet jeśli granie w drobne polityczne gry zapewni jej to, czego potrzebuje, zrobi to chociaż może być jednoznaczne z koniecznością poświęcenia własnych marzeń.
?Lodowa korona? to opowieść o niesamowitej księżniczce, czuję, że jej osobowość nie raz ukaże nam, z jaką łatwością może zaskoczyć czytelników. Fabuła powieści jest dynamiczna, a rozwój Askii został niesamowicie poprowadzony, z przyjemnością obserwowałam jak uczyła się grać w konieczne, polityczne gierki, zawierać sojusze i manipulować otaczającymi ją ludźmi. Była silna, czasem było mi jej żal, ponieważ nieustannie przedkładała ratowanie swojego ludu nad własne szczęście, tak jak powinna postąpić następczyni tronu. Nie możecie mi się dziwić, że wywarła na mnie tak spore wrażenie. Kibicowałam jej ze wszystkich sił nie mogąc się oderwać od czytanej książki. Nie można nie wspomnieć o tym, że w książce mamy wspaniałą obsadę bohaterów pobocznych, którzy wywołali we mnie całą gamę emocji. Nie byli mi obojętni, chociaż z początku starałam się postępować ostrożnie w obawie przed zdradą czy zawodem. Jestem bardzo ciekawa kontynuacji ?Lodowej korony?, nie mogę się tego doczekać. Greta Kelly stworzyła rozległy, majestatyczny świat, bardzo podobał mi się także system magii. Nie jest to zbyt skomplikowany, ale istnieją zasady i konsekwencje jej używania.

Uwaga niebezpieczeństwo! Powieść absolutnie podstępna. Prawdziwy pożeracz czasu, nie liczący się z potrzebami czytelnika. Faworytka konkursu na książkę pt.: ?Jeszcze tylko jeden rozdział i??. Znacie takie? Właśnie poznałam kolejną. Przeczytana pędem, bo w ciągu jednego popołudnia. Młoda dziewczyna, z przeszłością, która trafia w świat wielkiej polityki. Zostaje księżniczką państwa zaatakowanego przez podstępnego wroga. Takiego, który nie liczy się z ludźmi, pali całe miasta, byle tylko pokazać swoją siłę. Do tego dorzućmy odrobinę magii (czemuż by nie), przyjaźń, miłość, zazdrość i mamy wspaniały koktajl, który ciężko odstawić od czytelniczych ust. Rzec by można, że powieść nie jest odkrywcza, podobnych można znaleźć wiele, a jednak obcowanie z nią to przyjemność. Może przez to, że rozterki głównej heroiny są naturalne, może przez zaskakujące zwroty akcji, a może przez żart. Trudno określić. Chcecie się przekonać ? sami sprawdźcie. Polecam.

?Lodowa korona? to pierwszy tom dylogii. Jest zarówno debiutem Grety Kelly i muszę przyznać, że bardzo dobrym debiutem.
Książka od pierwszy stron porywa do świata pełnego zdrad, magii i bohaterskich wyczynów. Nie zabraknie tutaj również miłości i wrażliwości. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, księżniczkę, która z jednej strony była odważna i zdeterminowana by odzyskać swoje królestwo. A z drugiej strony była bardzo subtelna i delikatna. Ashia, bo o niej jest mowa, jest dziedziczką Lodowej Korony. Od miesięcy wraz ze swoją armią walczy z brutalnymi najeźdźcami. Zmuszona jest do szukania pomocy na dalekim południu, u swojego ojca chrzestnego. Książczynka posiada magiczne zdolności. Jest wiedźmą a swoje moce ukrywa przed innymi. Dlaczego? Czy Ashi uda się uwolnić swój lud? Przekonacie się sami.
To co lubię w fantastyce to magię i mroczne klimaty. I tutaj tego nie zabrakło. Od pierwszych stron czuć było, że księżniczka udaje się w niebezpieczną podróż. Bardzo lubię również dynamiczną akcję, która potrafi zaskoczyć. I tak również było tutaj. Oprócz Ashi, która uwielbiam i która zmienia się wraz z kolejną stroną, inni bohaterowie również dostarczyli wielu emocji. Nie jeden raz wzruszyli, ale również irytowali. Każda z tych postaci jest barwna i każda jest inna.
Autorka świetnie w swojej powieści połączyła intrygi polityczne z elementami fantastyki, a dodatkowo wplotła w to wątek obyczajowy. Nie każdemu to udaje się, ale Greta Kelly poradziła sobie z tym zabiegiem wspaniale.

Co czego zdolna jest kobieta gdy jej zależy?
Amerykanka Greta Kelly, autorka ?Lodowej korony? zapewnia, że wiedźmą nie jest. Skąd zatem u niej znajomość wiedźm różnego talentu i charakteru? Dopuszczam możliwość, że mija się z prawdą?. Bohaterką napisanej przez nią książki jest młoda dziewczyna Askia obdarzona talentem wiedźmy. Niestety taki magiczny dar, jest brzemieniem i zagrożeniem w czasach, których żyje. W jej świecie poluje się na takie kobiety, dlatego ukrywają przed bliźnimi co potrafią. Ojciec Askii, Sevilin był wspaniałym uzdrowicielem, miał magiczną moc leczenia ludzi a zdolności uzdrowicielskie to najczystszy rodzaj mocy. Askia Poritska e-Nimri, jest dziedziczką tronu Seraveszu, księżniczką walczącą o wolność swojego królestwa. Szuka poparcia poza granicami państwa, u swojego ojca chrzestnego Armaana ibin Viszri X, cesarza imperium Visziru. Musi szybko dorosnąć oraz nauczyć się trudnej sztuki dyplomacji, bo na dworze polityczne intrygi, sojusze i plotki to codzienność. Armia brutalnych najeźdźców z imperium Rovenu pustoszy ziemie ojczyzny Askii. To ona wypełniła świat śmiercią i zdradą. Ciężar odpowiedzialności za los królestwa przytłacza księżniczkę. Askia jest inteligentna i bezkompromisowa, ale serce ma gorące. Które z tych cech zwyciężą gdy przyjdzie podejmować decyzje? Nad królestwem Seraveszu powiewa chorągiew a na niej , czarny wilk na błękitnym polu. Generał Arkady i Askia dowodzą Legionemn Czarnych Wilków, w których szeregach są również olbrzymy z północy. Niestety bez militarnego wsparcia Visziru Imperium Rovenu rozbije tę armię a potem wchłonie ojczyznę Askii. Seravesz zostanie kolejną prowincją imperium Rovenu. Czy Viszir wesprze młodą władczynię? ?Lodowa korona? to debiut fantasy Grety Kelly. Jest on pierwszym tomem dylogii opowiadającej o zdeterminowanej księżniczce, która jest na tyle odważna, by walczyć z bronią w ręku, przeciwstawić się silnemu wrogowi i pozostać wrażliwą, młodą dziewczyną oraz utalentowaną wiedźmą. Autorka plastycznie przedstawia świat powieści. Opisuje go dokładnie nie przesadzając z liczbą słów. Wie ,że czytelnicy nie lubią długich opisów, że szybo się nudzą i nie wybaczają dłużyzn. W tekście wiele słów starych, mało znanych, ale pasujących do opisywanych miejsc. Myślę nie tylko o pelerynach i eliksirach, bo te znamy, ale o torkwesie ( rodzaj naszyjnika),o grymuarze ( księga wiedzy magicznej),falchionie (jednoręczny, jednosieczny miecz),bułacie ( szabla orientalna) i innych starych przedmiotach. Bohaterom powieści towarzyszą wszędobylskie, przeźroczyste sylwetki ciekawskich duchów a oni sami są charakterni, dobrze zarysowani i różnorodni. Gdyby tak dodać jeszcze więcej magii?. Opisy przyrody, pięknych dworskich strojów i zamku błyszczą od złota i nasyconych barw kamieni szlachetnych. W tle słychać przyciszone rozmowy, dźwięki muzyki i ?.. szczęk oręża. Ze względu na dramatyczne zakończenie tomu pierwszego historii o rudowłosej, skrywającej magiczne moce Askii, trzeba uzbroić się w cierpliwość w oczekiwaniu na drugi tom tej ciekawej i płynącej wartko opowieści.