Lekarze od zabijania Medyczna gwardia Hitlera

Nie jestem wielbicielką literatury obozowej, a już wszelkich "........ z Auschwitz" unikałam zawsze jak diabeł święconej wody. Nie lubię popularności żerującej na tak trudnych tematach, ani gonitwy za sensacją opartą na epatowaniu brutalnymi opisami prawdziwych wydarzeń. Zatem czym skusiła mnie ta lektura? Otóż autorka nie opiera swojej historii na okrutnych obrazkach, tylko opowiada o ludziach, choć to określenie ciężko przechodzi przez gardło. Bo to byli ludzie, tacy jak my. Urodzili się, mieli rodziców, zdobyli wykształcenie, pozakładali własne rodziny. A przede wszystkim wyuczyli się zawodu, który zgodnie ze złożoną przysięgą miał służyć ludziom a nie im szkodzić. Co zatem musiało się zdarzyć, że w obliczu wojny stawali się potworami, które nie tylko bez mrugnięcia okiem wysyłały innych na śmierć, ale w ramach samokształcenia bądź rozrywki dokonywały na innych okrutnych i bezsensownych doświadczeń medycznych. Co robili w przerwach między selekcjami? Jak się bawili, jak wypoczywali i jak potoczyły się ich losy po wojnie. Czy w ich dzieciństwie czy młodości wydarzyło się coś, co ich tak psychicznie zniekształciło?
Było ich 300, nie licząc pomocników, sanitariuszy, czy pielęgniarzy, którzy często wywodzili się z noszących zielony winkiel kryminalistów. Autorka, sama zapewne cierpiąc psychiczne katusze, przeprowadziła wnikliwą analizę historycznych dokumentów dotyczących kilku "lekarzy" z obozów Auschwitz i Gross Rosen, za co należą się Jej ogromne brawa i podziękowania.
A ja, mimo że rzadko sięgam po tego typu książki, zawsze po lekturze zastanawiam się, parafrazując cytat z "Medalionów" Zofii Nałkowskiej, czy to na pewno "ludzie ludziom taki los zgotowali"

?Zbrodniarze w fartuchach...?


?Lekarze od zabijania? autorstwa Joanny Lamparskiej to przerażający reportaż o lekarzach SS, którzy każdego dnia dokonywali tak wiele złych rzeczy - skazywali niewinnych ludzi na śmierć lub też czynili kobiety bezpłodnymi poprzez swoje głupie eksperymenty... Czy tylko ja zastawiałam się jakim cudem takie osoby były w stanie normalnie funkcjonować? Albo jak to jest mieć własną rodzinę, dzieci, kiedy na rękach ma się czyjąś krew?

Było ich trzystu. Medyczna gwardia Hitlera w obozach koncentracyjnych. Bestie, potwory, zwyrodnialcy? Ludzie powołani, aby ratować życie, specjaliści, którzy w innych czasach prowadziliby zwykłą praktykę lekarską w jakimś niemieckim miasteczku.
Jak sypiał selekcjoner, który właśnie wysyłał do komory gazowej kilkaset dzieci?
Co czuł lekarz-morderca, gdy patrzył na wijące się z bólu kobiety, ofiary swoich eksperymentów? Dokąd szedł po ?zabiegu? i czy smakował mu obiad?

Nie ukrywam, była to przerażająca lektura. Pani Joanna wykonała całkiem dobry research, przez który wiele razy otwierałam szerzej oczy ze zdumienia. Podziwiam tę kobietę za to, że była w stanie przelać tak trudne i cholernie bolesne wydarzenia na kartki tej książki...

Cała historia podzielona jest na kilka ?części?, z których to dowiadujemy się o poczynaniach konkretnych lekarzy, którzy niczym aniołowie śmierci nieśli za sobą wszelkie cierpienie. Nawet teraz pisząc tę recenzję, mam w głowie kilka historii, przez które uroniłam wiele łez.

Nie ukrywam, że ta przygoda kompletnie mną wstrząsnęła. Czułam, że będzie to ciężka lektura, jednak nie spodziewałam się, że aż tak. Do tej pory nie potrafię pojąć, jakim trzeba być człowiekiem, by dokonać takich krzywd drugiemu człowiekowi. Jest mi bardzo szkoda pacjentów tych osób, które zmuszone były umierać w koszmarnych męczarniach.

Czy polecam? Tak, jeśli interesujesz się historią lub nie boisz się sięgnąć po ciężkie pozycje, koniecznie zapisz sobie ten tytuł na później. Ja sama na samym początku nie byłam pewna, czy jest to lektura dla mnie, jednak teraz nie żałuję ani minuty spędzonej przy tej książce.