Kochankowie Burzy Na dworze w Makowie

Dwór w Makowie to dla Niny bezpieczna przystań, miejsce w którym doświadcza wreszcie upragnionego zrozumienia i miłości. Sprawnie wchodzi w rolę pani domu, podbijając serca domowników i zdobywa poważanie służby.
Nowe obowiązki sprawiają, że dojrzewa, ucząc się pilnie pod czujem okiem cioci Tekli. Potrafi się postawić, głośno wyrażając własne zdanie, czasem wykorzystując swoje wdzięki, chcąc osiągnąć zamierzony cel. Jej serce niezmiennie należy do wuja, którego ubóstwia, chociaż zdaje sobie sprawę, że szczęście u boku ukochanego było by wielkim skandalem.
Okazuje się, że pałacowe komnaty są pełne mrocznych sekretów, a ich odkrycie obdziera z niewinności i naiwności.
W tle obserwujemy zmieniające się nastroje w obliczu stanu wojennego. Coraz głośniej słychać chęć buntu i walki o niepodległość.
Autorka ma niesamowity talent oddziaływania na wyobraźnię. Już z pierwszą stroną przenosimy się w minioną epokę, gdzie obserwujemy codzienne życie arystokratów i szlachty. Wytworne bale, spotkania, ceremonię ślubu, a nawet pogrzeby, również polityczne wydarzenia i poświęcenie dla ojczyzny. To historia o zakazanej miłości, trudnych wyborach i nienawiści. Kolejny raz jestem oczarowana pięknym i bardzo barwnym językiem.
Druga odsłona cyklu "Kochankowie burzy" utrzymuje bardzo wysoki poziom. Już teraz z niecierpliwością czekam na kontynuację.

jesienzvideohrafem

"Na dworze w Makowie" to drugi tom serii "Kochankowie Burzy" i jest to kontynuacja losów Niny. Niespełna siedemnastoletnia dziewczyna korzysta z uroków mieszkania w pałacu, który dusi w sobie wiele tajemnic. Nina zauważa coraz to więcej dziwnych sytuacji i stara się znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania. W życiu uczuciowym także będzie się wiele działo. Wszystko to uzupełnione jest sytuacją polityczną, która staje się niebezpieczna.
Elżbieta Gizela Erban ma cudowne pióro, które pozwala czytelnikowi przenieść się do czasów, do których niemożliwością jest powrócić. Czasy te są niepewne, kozacy budzą strach, ludzie szykują się do powstania, zamieszki, które mają miejsce psują nastroje władz, jak i samych obywateli. Autorka odwzorowuje zwykłe życie bohaterów, które wypełnione jest codziennymi sprawunkami, uroczystymi balami i wspomnianą sytuacją polityczną.
Wątek romantyczny nie został pominięty, a piękna, urocza, młoda Nina nadal zachwyca na salonach. Jednak jej miłość kierowana jest do jednego mężczyzny, którego nie tak łatwo zdobyć. Jej postać przedstawia naiwność młodych kobiet w sferze uczuciowej, która może doprowadzić do pewnego rodzaju zguby.
Wątek polityczny niekoniecznie mnie interesował, choć jest on ważnym bohaterem tejże serii. Bardziej skupiałam się na sytuacji w pałacu i intrygach, które nie pozwalały mi odejść od lektury. Ciekawość co do losów Niny sprawia, że na pewno sięgnę po kolejne tomy. Nie jest to słodka historyjka o miłości, która otula swoim ciepłem i dąży do happy endu. W tym przypadku nic nie jest jasne, ciężko doszukiwać się toku zdarzeń w życiu Niny, gdyż wiele tomów jeszcze przed nami. Czekam z niecierpliwością na trzeci tom, a Wam polecam już dwie wydane książki serii "Kochankowie Burzy", jeśli lubicie powieści historyczne.

Wyczekiwana przeze mnie druga część porywającej sagi historycznej ?Kochankowie burzy? przenosi nas do świętokrzyskiego pałacu w czasie, gdy Polacy są coraz bardziej tłamszeni, przydeptywani obcasem zaborców, a młoda Nina zdaje się rozkwitać pod każdym względem. W tym przyjaznym otoczeniu zyskuje odwagę, by wygłaszać własne opinie nie tylko w kwestiach politycznych, ale też uczuciowych. A nawet jak na charakterną nastolatkę przystało swoim uporem i zmiennymi nastrojami niejednokrotnie zachodzi bliskim za skórę.

Nie wszystko można zrzucić jednak na karb młodzieńczej skłonności do przesady i popadania w skrajne emocje. Bo mieszkańcy pałacu skrywają swoje sekrety, a wścibska i inteligentna panna odkrywa więcej, niż by chciała. Tajemnice, które musi zachować dla siebie odzierają ją z beztroski i naiwnego postrzegania świata, uczą lawirować w pałacowych intrygach i czerpać z broni, jaką jest informacja.

To tu przyjdzie jej poznać smak nadziei i miłości, ale też wyrzutów sumienia i żałoby. Zaznać strachu o ukochanego, własne życie i losy Polaków. Bo narastające nastroje powstańcze zdają jej się aktem samobójczym karmionych ideami młodych ludzi. Walką bez szans na powodzenie. W kwestiach politycznych wielu mogłoby uczyć się od niej rozwagi, roztropności, spostrzegawczości i umiejętności łączenia faktów.

Jeszcze nie kobieta, ale już nie dziewczynka, coraz bardziej świadoma siebie, własnej kobiecości i wartości nareszcie będzie mogła poczuć czym jest niezależność i możliwość decydowania o sobie. Przynajmniej w ramach, jakie narzucają ówczesne konwenanse. Choć mam wrażenie, że porywczość jej charakteru będzie sprzyjała ich naruszaniu. Mam nadzieję, że przyjdzie mi się przekonać o tym w kolejnym tomie, który pojawi się już za dwa miesiące.

Jeśli chcecie, choć na kilka godzin przenieść się do burzliwych czasów pod zaborami drugiej połowy XIX wieku, zachwycić barwnym obrazem ówczesnego ziemiaństwa, ale też dać wciągnąć w pałacowe intrygi i zapalczywe dyskusje, to powieść Elżbiety Gizeli Erban jest tym wehikułem, z którego powinniście skorzystać. I zacznijcie koniecznie od pierwszej części ?Panna z Jaśminowa?.