Jej porywacz. Zmień mnie

Zdążyłam się zorientować, że książki autorstwa Anny Zaires są ciężkie i trudne. Często szokują i dotykają tematyki niezwykle trudnej, bohaterowie budują relacje, które wydają nam się nienormalne. Takie powieści są jednak potrzebne, są ludzie, którzy czytają takie mocne powieści chcą znaleźć się przez chwile w zupełnie innym świecie, doświadczyć emocji, które potrafią człowiekiem wstrząsnąć. Chciałam przeczytać cykl Twist me, poznać bohaterów i wejść w ten świat. Czy było to udane spotkanie?
Główną bohaterką książki ?Jej porywacz. Zmień mnie? jest Nora Leston to młoda, przeciętna dziewczyna, która mieszka z rodzicami, ma przyjaciół i będzie kończyła szkołę średnią. Całe życie stało przed nią otworem. Podoba jej się pewien chłopak i wszystko szło ku dobremu. Pewnego dnia poszła do klubu z koleżanką bawiła się dobrze, ale dostrzegła pewnego mężczyznę, który spoglądał na nią i to z drugiego końca sali. Był intensywny, nieco mroczny i wydał jej się niebezpieczny. Nora podświadomie o nim myślała, była nim w pewien sposób zafascynowana, ale budził jej niepokój. Ten tajemniczy mężczyzna nazywa się Julian Esguerra i pojawił się na rozdaniu dyplomów. Jego pojawienie się bardzo zaniepokoiło dziewczynę, miała bardzo złe przeczucia i wkrótce miało się okazać, że dziewczyna miała rację. Pewnego dnia wracała z kolegą z kina, spędzili wspaniały czas, a ona była szczęśliwa, stało się coś nieoczekiwanego. Kiedy mieli się pocałować mężczyzna upadł na ziemię, a ona została zabrana przez mężczyznę, który zajmuje się handlem bronią. Jej życie gwałtownie się zmieniło, musi pozostać posłuszna inaczej chłopakowi stanie się krzywda. Julian, jej porywacz ma głębokie i mroczne pragnienia seksualne, a jej zadaniem będzie je zaspokoić. Im więcej ujawnia swoich najgłębszych pragnień, dostrzega, że stają się one jej pragnieniami. Nora odkrywa, że przyjemność można czerpać z bólu, czy będzie jej się podobało takie życie? Czy kiedyś odzyska wolność? Czy właśnie jej będzie potrzebowała najbardziej?
?Jej porywacz. Zmień mnie? autorstwa Anny Zaires jest opowieścią o niewoli, o zniewoleniu drugiej osoby, zmuszeniu jej do postępowania zupełnie inaczej niż chciała i niż by przypuszczała, że w taki sposób mogłaby odczuwać przyjemność. Książka porusza trudne tematy, mroczne, znajdziecie tutaj także elementy BDSM.
Chociaż początek powieści był powolny, to mnie to zafascynowało, zaciekawiło, postacie były naprawdę interesujące i chciałam wiedzieć, jak potoczy się historia. Norę pociąga Julian, wyczuwa w nim ciemność, wie, że nie boi się zranić ani zabić, ale nie może powstrzymać przyciągania. Mimo wszystko dziewczyna walczy, stara się to przetrwać i przeżyć. Kwestionuje swój pociąg, walczy ze swoimi uczuciami, ale ostatecznie Julian był mistrzem manipulacji, nie było szans żeby wygrała w tej grze. Julian z pewnością nie jest dobrym człowiekiem, ewidentnie ma problemy, jest brutalny, jednak w pewien sposób potrafi dać dziewczynie czułość, potrafi być sprzeczny, chyba sam nie przypuszczał, że Nora tak mocno wpłynie na niego. ?Jej porywacz. Zmień mnie? to historia, która zostaje z czytelnikiem na długo po zamknięciu książki, narracja, była wciągająca i nie sposób się przy tym nudzić.

Na początku miałam spore obawy wobec serii Zaires, ponieważ z tyłu głowy miałam poczucie, że czeka na mnie banalny romans. Książka nie wyróżniała się niczym szczególnym, nie przyciągała mnie do siebie jak czasem dzieje się z lekturami, które po prostu muszę przeczytać. Ciekawość jednak wzięła górę i zdecydowałam się na serię Jej porywacz, która okazała się całkowitym przeciwieństwem moich oczekiwań i pozytywnie mnie zaskoczyła.

Pierwszy tom jest stosunkowo krótki, ponieważ liczy sobie niespełna trzysta stron, ale jest to z pożytkiem dla historii, ponieważ autorka przekazała czytelnikowi wszystko co chciała a jeśli mamy ochotę dowiedzieć się więcej - w tym samym dniu premierę miały wszystkie trzy części, więc po prostu warto sięgnąć po kontynuację, która wyjaśnia co dalej dzieje się z bohaterami.

Fabuła opowiada o dziewczynie, które popełniła błąd nowicjuszki. Nora wiedziała, że spotkany w klubie mężczyzna jest niebezpieczny a i tak czuła do niego pewien pociąg. To miała być jedynie przygoda, dobra zabawa, ale on nie chciał odpuścić. Pojawił się w jej życiu ponownie i to całkowicie zmieniło jej dalszą historię.

Książka jest dynamiczna, pomysłowa i wyróżnia się oryginalnością. Już kiedyś czytałam kilka powieści romantycznych opartych na wątku porwania, ale ta ma w sobie urok, który wyróżnia ją spośród tłumu i nie pozwala czytelnikowi odejść nim nie dowiemy się jaki będzie finał tej przygody. Historia jest więc dynamiczna, ciągle coś się dzieje, bohaterowie są w pełni wiarygodni a przygoda niezwykle emocjonalna, więc łącząc to wszystko z niewielką liczbą stron otrzymujemy niebanalną lekturę idealną na jeden wieczór.

Jestem bardzo miło zaskoczona lekturą i muszę przyznać, że Anna Zaires dała radę. Pierwszy tom jej serii to nie tylko wciągająca i przywołująca wypieki na twarzy lektura, ale i obietnica kolejnej porcji atrakcyjnych przygód w dwóch kolejnych częściach. Jeśli szukacie oryginalnego, wciągającego i dobrze napisanego romansu w którym nic nie jest takie jakie wydaje się na pierwszy rzut oka - serię Jej porywacz bardzo Wam polecam.

Trzeci tom był fatalną kontynuacją dwóch swoich poprzedniczek. Tutaj działo się naprawdę dużo, jednak w moim odbiorze było bardzo chaotycznie i pomysły na niektóre akcje nie były niczym zaskakującym w wykonaniu Autorki. Naprawdę lubię czytać książki o takiej tematyce, bo mają w sobie coś zakazanego, coś co czytelnik może przeżyć czytając książkę. Jednak, kiedy czytasz każdy rozdział, kiedy widzisz tylko opisane sceny zbliżeń, nie chcesz tego czytać, nudzisz się, bo liczysz na coś bardziej emocjonalnego i zaskakującego.
Tutaj mamy nadal fochającego się, jeśli coś nie wychodzi na jego Juliana i Norę, która momentami robi z siebie ofiarę losu. Raz gra silną kobietę, a raz rozkapryszone dziecko. Bohaterowie niestety nie zyskali więcej rozumu i nadal są irracjonalni.
Naprawę dla mnie ta trylogia to trochę strata czas. W ciągu trzech części niewiele się dzieje, no chyba że lubicie erotyczne pląsy w każdym rozdziale. Niestety bardzo dobrze zapowiadająca się seria wypada w mojej ocenie bardzo słabo.

Nora Stevens jest zwyczajną skromną nastolatką. Miła, uprzejma i kulturalna. Ma zwykłe problemy osób w jej wieku. Kiedy pewnego dnia uwagę na nią zwraca obiekt jej westchnień, Jack, nawet nie przypuszcza jak bardzo zmieni się jej życie. W klubie poznaje tajemniczego mężczyznę, który ponownie zjawia się na rozdaniu dyplomów. Podczas randki w kinie z Jackiem, w jednej chwili go całuje, w drugiej on leży na ziemi a ona zostaje porwana...
Julian Esguerra jest handlarzem bronią. Trafił na kobietę, która musi być jego. Za wszelką cenę i to właśnie robi. Zabiera ją na wyspę na środku morza. Wokół tylko bezkres oceanu....
Co się stanie z Norą? Jaki czeka ją los? Jaki Julian ma plan?

Ta seria przykuwa spojrzenie samymi okładkami. Różami, które okala drut kolczasty. Sugeruje słodką i przyjemną lekturę, w której znajdzie się jakieś cierpienie. Jakaś krzywda. Opis pierwszego tomu takie właśnie coś przedstawia. Z tym, że zawartość pierwszej książki z serii jest daleka od moich wyobrażeń.
Demoniczna. Przerażająca. Okrutna. Wstrząsająca. Takie słowa cisną się na usta po przeczytaniu powieści. Nie spodziewałam się takich wydarzeń. Porywacz jak ta lala. Bomba. Socjopatyczny, który uwielbia ból. Oj, Julian wymiatał. Na kartach powieści taka postać intryguje i mrozi krew. Strach pełznie po plecach. W realu na Chiny Ludowe nie chciałabym wpaść w ręce takiej osoby. Brr. Świetnie wykreowany bohater. Z całym mrocznym zapleczem. Wzbudzał strach i uległość. Mroczny anioł. Przerażający, oszałamiający, zimny, bezwzględny i bezduszny. W tej powieści strach i podniecenie splatają się w jedność. Uzależniające, mroczne i zakazane. Wręcz nierealne dla mnie ale możliwe, jak widać. Ostre i gorące sceny uniesień. Bardzo lubieżne i odważne. Z bólem pomieszanym z przyjemnością. Pierwsze sceny mnie zmroziły. Nie rozumiałam głównej bohaterki. Myślałam, że zwariowała, że oszalała. Jak mogła? Na plus skupienie się na bohaterce. Na jej przemyśleniach i szukaniu wyjścia z sytuacji, w której się znalazła. Walczyła i chciała przetrwać. Odważna z niej kobietka. Młodziutka, niedoświadczona a silna mimo wrażenia kruchości. Nora 18 lat, Julian 29 lat - różnica wieku niby nieduża a jednak. Dobrze obmyślone porwanie i elementy. Opis wyspy i całego budynku trafiony w punkt. Straszna wizja. OMG. Kręciłam głową z niedowierzaniem ma to, co opisywała autorka. Na plus oczywiście. Jej wyobraźnia szalała - moja zresztą też. Bardzo plastyczne opisy. Obraz obsesji i chorej, jakby nie było, fascynacji wzbudzał trwogę. W powieści dominują sceny uniesień, które miały służyć złamaniu bohaterki. Uzależnieniu jej od porywacza. Kiedy wkroczyły na scenę akcja i sensacja to aż podskoczyłam do góry. Byłam przekonana, że już mnie nic nie zaskoczy. A jednak się udało i to nie raz, bo finał zostawił mnie w konsternacji. W tym momencie bardzo się cieszę, że mam pod ręką pozostałe dwa tomy. Aż mnie nosi by poznać ciąg dalszy. Już za momencik to właśnie uczynię. Zacieram łapki i szykuję się na kolejną emocjonalną bombę, która kolejny raz zapewne mnie sponiewiera.
A Was zachęcam do czytania. Jeśli szukacie książki kipiącej emocjami, gdzie przerażenie miesza się z przyjemnością, jeśli szukacie mocnej i wyrazistej powieści to znak, że dobrze trafiliście. Bądźcie gotowi na wszystko. Dosłownie.

Polecam.

?Wyczuwam jego wewnętrzny mrok. Jest z nim coś nie tak. Piękna powłoka skrywa coś potwornego.?

Nora za chwilę skończy osiemnaście lat, jest pełną zachłanności na życie, ciepłą, szczerą, poukładaną dziewczyną. Ma plany, marzenia, zamierza studiować, ma fajnych rodziców i przyjaciół. Na imprezie w klubie spotyka Juliana, mężczyznę, który wzbudza w niej bardzo mieszane uczucia, bije od niego pewność siebie i mrok. Gdy ponownie spotyka go na rozdaniu dyplomów czuje ogromny niepokój i coś trudnego do określania. Wracając z kolegą z kina ten próbuje ją pocałować i w jednej chwili wszystko się zmienia. Gdy Nora dochodzi do siebie nie ma pojęcia, gdzie jest. Jest przerażona, zdezorientowana, bezradna. Została uwięziona w złotej klatce na bezludnej wyspie, która jest własnością jej oprawcy. Ten informuje ją, że musi być posłuszna inaczej jej kolega zginie.

Syndrom sztokholmski. Julian od razu zaczyna swą perfidną grę, zmusza Norę do uległości i wywołuje w niej poczucie winy. Zarzuca sieć na swoją ofiarę i z premedytacją krok po kroku uzależnia ją od siebie. Umiejętnie i z wyczuciem ją tresuje, jest niesamowicie wyrachowany w swych poczynaniach, sprawia jej przyjemność i ból. Bywa delikatny, za chwilę bardzo brutalny, a ona nigdy nie wie czego się po nim spodziewać. W całości dominują sceny zbliżeń, Julian robi z Norą co chce i jak chce, ta bezwolnie mu ulega. Jakie ma wyjście? Poczułam do niej sporą sympatię, dziewczyna znalazła się w sytuacji, której nie życzę nikomu. To jeszcze dziecko, które tak naprawdę nic nie wie o prawdziwym życiu. Ulega mu, a on ją gwałci. Chwilami traktuje ją jak coś najcenniejszego. Kotłują się w niej przeróżne emocje, wola walki przegrywa z coraz silniej narastającą fascynacją i pożądaniem. Jej nienawiść stopniowo słabnie?

Julian wzbudzał we mnie same negatywne emocje, jego przeszłość wiele tłumaczy, ale w żadnym przypadku nie usprawiedliwia jego poczynań. Jest sadystyczny, bezwzględny, tajemniczy, nie ma żadnych zahamowań. Gdy pokazuje swoje drugie oblicze staje się zupełnie innym człowiekiem, jest bardziej ludzki. Zajmuje się handlem broni, współpracuje z rządem, ma wielu wrogów, jest bardzo bogatym człowiekiem. Bardzo próbowałam go zrozumieć. Co tacy ludzie mają w głowach? Jak bardzo zawiła musi być ich psychika. Czy potrafią rozróżnić dobro od zła? On doprowadza to tego, że ona nie potrafi już bez niego żyć. Jak to ocenić, wyważyć, potraktować? Jedno wiem na pewno, to fikcja literacka.

Mocno erotyczna, wciągająca, elektryzująca opowieść. Intrygujący pomysł i takie samo wykonanie. Czyta się w ją bardzo szybko, skrajne emocje buzują. Ogromnie się cieszę, że mam drugi tom. Jestem bardzo ciekawa co jeszcze naszym bohaterom zaserwuje Autorka. Polecam, książka nie jest dla każdego.

Lubię książki, gdzie mamy wykorzystany syndrom sztokholmski, gdzie bohaterka zakochuje się bez opamiętania w swoim porywaczu i zrobi dla niego wszystko. Tutaj właśnie tak się dzieje. Nora jest pod wrażeniem pierwszego spotkania z mężczyzną, który jest dla niej zagadką. Jednak jedno spotkanie sprawia, ze stanie się jego obsesją, ale i własnością. Czy Nora poradzi sobie z lawiną uczuć i chęcią ucieczki, która jest w jej wypadku niemożliwa.
?Wyczuwam jego wewnętrzny mrok. Jest z nim coś nie tak. Piękna powłoka skrywa coś potwornego.?
Julian od początku pragnął Nory tylko dla siebie. Jego plan w końcu doszedł do skutku, bo dziewczyna jest w jego posiadaniu. Czy rozkochanie jej będzie problemem ? Czy taki mężczyzna jak on będzie w stanie odkryć wszystkie kary przed młodą kobietą ? Czy aby czasami, jego wrogowie nie czekają tylko na taki ?prezent?, aby wykorzystać kobietę przeciwko niemu ?
?Mierzymy się wzrokiem ? drapieżnik i ofiara, zdobywca i zdobyta ? i w tym momencie czuję, że łączy nas dziwna więź.?
Tom pierwszy nie narzuca zabójczego tempa, wszystko rozwija się powoli. Zachowanie Nory, jej postępowanie jest zgodne z jej wiekiem. Dziewczyna bez większych oporów poddaje się wszystkiemu, czego żąda od niej mężczyzna. Rozmów jest tutaj nie za wiele. Sceny zbliżeń dominują w tej części. Mam poczucie, że jest ich 2/3 w książce, a samej akcji i jakiś konwersacji zaledwie 1/3.
W książce wieje nudą, nie ma czegoś co zaskoczy, moim zdaniem Autorka zbyt delikatnie podchodzi do takich tematów. Myślę, że lepiej by się sprawdziła w pisaniu słodkich, cukierkowych opowieści, a nie niebezpiecznych mafijnych tytułów.
Jak na razie dla mnie ten tom jedynie na 6. Mam nadzieję, ze dwójka nadrobi braki ze swojej poprzedniczki.