Jegudiel

Książka, o której dziś Wam opowiem zdecydowanie nie jest dla każdego, zawiera sceny brutalne i dla wrażliwszych czytelników może to być zdecydowanie zbyt wiele. ?Jegudiel? autorstwa Tillie Cole jest drugim tomem cyklu Zabójcze cnoty. Przypominacie sobie historię Raphaela? Wkraczaliśmy wtedy w mroczny świat Upadłych, który zaskakiwał na każdym kroku złożonością i brutalnością, a przede wszystkim krzywdą zadaną ludziom. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że cierpienie tak młodej istoty ma wpływ na jej przyszłość i dorosłe życie. Czy ktoś twierdzący, że ma w sobie bestię faktycznie zasługuje na takie miano? Czy lubicie trudne książki, złożonych psychologicznie bohaterów, których mroczna natura błaga o uwolnienie?
Głównym bohaterem książki autorstwa Tillie Cole pod tytułem ?Jegudiel? jest Jegudiel, to mężczyzna, który zdaje się być nieobliczalny, pała silną chęcią mordu, czepie z tego przyjemność. Czasami ludzie robią złe rzeczy z dobrych pobudek i takiego też celu, tacy właśnie są Upadli. Każdy bohater mierzy się z własnymi demonami, jednocześnie starając się pomóc tym, którzy tego potrzebują i ukarać sprawców. Jako dziecko spotkało go okrucieństwo z rąk Bractwa, których był marionetką, całe życie nosił obrożę, nawet, kiedy odzyskał wolność nadal to robi, wierzy, że tylko to może utrzymać bestię na wodzy. Wszystko, czego pragnie to zniszczyć tych, którzy skrzywdzili jego braci. Mężczyzna nigdy nie potrzebował ciepłych uczuć, troski, miłości, dotyku, tak było prościej. Nie tylko Upadli planują pozbycie się bractwa, ale i także inna organizacja, zwą się Kowenem, a wśród nich jest Noi. Kowen to grupa kobiet, bohaterka pełni funkcję zastępcy przywódcy. To spotkanie zapoczątkuje coś niespodziewanego. Nikt nie przypuszczał, że Noa nie zlęknie się Diela, że będzie w stanie go zrozumieć, tylko czy on na to jej pozwoli? Czy uda im się zaatakować Braci i ich pogrążyć?
?Jegudiel? bez dwóch zdań należy do trudnych, emocjonalnych powieści, które potrafią namieszać w głowie i przytłoczyć czytelnika. Istotne jest to, że wywołuje w nim reakcje, sprawia, że zaczyna dostrzegać znacznie więcej niż powierzchowną otoczkę. Jegudiel jest niezwykle mroczną i złożoną postacią, w której znajduje się dobro. Skrzywdzony, jako dziecko wie, że jest zagrożeniem dla innych, że drzemie w nim bestia, potwór, który szuka okazji, aby się wydostać, a wtedy każdy może stać się jego ofiarą. Noa jest bardzo silną kobietą, która zasługuje na szacunek. Ma w sobie wiele dobra, zrozumienia, potrafi zrozumieć Diela, jak nikt inny. Jest dla niego nieocenionym wsparciem. Tillie Cole potrafi rozrysować cierpiącego bohatera, podzielić go na warstwy i sprawić, że wszystko ze sobą współgra. Są autentyczni, skrzywdzeni, mordują, ale jest w nich dobro, dlatego potrafią zjednać sobie czytelnila. ?Jegudiel? rozszerza akcję, daje autorce dodatkową furtkę za sprawą wprowadzenia Kowenu i jego członkiń. Autorka potrafi sprawić, że czytelnik potrafi wejść głębiej w świat bohaterów, kibicować im wychodząc z własnej strefy komfortu.

Jegudiel całe życie spędził, nosząc obrożę. Jako dziecko został więźniem sadystycznych członków Bractwa i mimo że Upadłym udało się odzyskać wolność, elektryczny strażnik został na jego szyi, by trzymać wewnętrznego potwora mężczyzny w ryzach. Tylko obroża powstrzymuje go przed zamordowaniem każdego, kto stanie mu na drodze.
Jednak bestia marzy o wolności. A gdy nadarza się jej okazja, by zakosztować swobody, Diel spodziewa się najgorszego: rozlewu krwi, przemocy i śmierci.
Lecz nie spodziewa się jej ? Noi.
Od chwili, gdy na siebie wpadają, wydaje się, że kobieta rozumie Jegudiela jak nikt inny. Nie drży ani przed jego gniewem, ani przed potworem, który w nim drzemie.
A tak się dzieje, kiedy bestia spotyka bestię.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo lubię książki tilliecole za różnorodność i umiejętność wywoływania emocji w czytelniku. Książka "Jegudiel" jest drugim tomem cyklu zabójczecnoty, nie czytałam co prawda pierwszego tomu - "Raphael", ale każdy tom opowiada o innej parze bohaterów, więc uważam, że w ostateczności można je czytać osobno. Od razu zastrzegam, że ta seria jest dla fanów mocniejszych wrażeń, mroczniejszych klimatów, nie każdy się odnajdzie w tym świecie, w tej historii. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka mimo ciezkiej, czasami brutalnej treści jest bardzo przyjemny w odbiorze. Muszę przyznać, że nie mogłam oderwać się od tej książki, póki nie poznałam jej zakończenia. Fabuła została w intrygujący, nietuzinkowy sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i poprowadzona tak, że wzbudzała najróżniejsze emocje. Bohaterowie tej książki zostali świetnie wykreowani - to złożone postaci, których los nie oszczędzał, są niezwykle mroczni, tajemniczy i nieprzewidywalni. Skupiamy się tutaj na postaci Jagudiela, który od pierwszych stron mnie zaintrygował, z zainteresowaniem śledziłam jego życie, z każdą kolejną stroną mogłam coraz lepiej go poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się mierzy, jakie emocje nim targają oraz mogłam lepiej zrozumieć jego postępowanie i decyzję. Dało mi to całkowity obraz jego osobowości, ze wszystkimi skazami. Mamy też Noi, która jest równie mroczna co Jegudiel, czy dwoje tak poranionych i jak się okazuje podobnych pod wieloma względami ludzi ma szansę na miłość w swoim świecie? Żeby się o tym przekonać musicie koniecznie sięgnąć po tą książkę! Jak już wcześniej wspomniałam w książce znajdziemy szereg wiele brutalnych, przerażających, czasami nawet mrożących krew w żyłach scen, sytuacji: tortury psychiczne, fizyczne i te na tle seksualnym, są na porządku dziennym bohaterów. W książce znajdziemy wiele zwrotów akcji, co sprawia, że tak naprawdę nie wiadomo czego możemy się spodziewać po przewróceniu kolejnej strony i to jest ogromny plus tej historii. Myślę, że fani autorki i dark romansów będą usatysfakcjonowani. Polecam! Moja ocena 8/10.

Drugi tom serii ?zabójcze cnoty? to powrót do mrocznych, ziejących degeneracją obszarów. Do miejsc, które są obrazem piekła na ziemi. ?Jegudiel? to powieść nie dla każdego, sama mając pierwszy tom za sobą, wiedziałam na co się pisze i choć mój odbiór był już nieco chłodniejszy, niż za pierwszym razem to i tak towarzyszyło mi przerażenie.

Tillie Cole potrafi stworzyć doskonały dark romance, z bardzo rozbudowaną fabułą i bohaterami, których życie doprowadziło do tego, że są wyzuci z emocji. Grupa mężczyzn, tzw. Upadłych Aniołów, w wyniku tortur jakie całe życie stosowali na nich duchowni, stali się maszynami do zabijania. To co tutaj się dzieje, jest odrażające, bolesne, a sam fakt, że wszystko odbywa się pod przewodnictwem sekty działającej w imię wiary, stosującej średniowieczne tortury, jest makabryczny.

Głównym bohaterem tej historii jest Jegudiel, który intrygował mnie od pierwszego tomu. Mężczyzna całe swoje życie, odkąd pamięta, chodzi w obroży, która najpierw była jego przekleństwem, teraz natomiast trzyma jego zabójcze instynkty pod kontrolą. Odkrywamy jego osobowość po kawałeczku i mamy możliwość poznania kim tak naprawdę był. Jego metamorfoza jest niesamowita i sprawia, że tej książki nie da się odłożyć. Katalizatorem tej odsłony jest kobieta, która, także padła ofiarą chorych fanatyków religijnych. Za sprawą Noi poznajemy drugą stronę sekty, której okrucieństwo sięga głębiej, niż się początkowo wydawało.

Książkę mimo jej objętości czyta się błyskawicznie. Żeby naprawdę zrozumieć okoliczności i zasady, według których żyją Upadli, należy przeczytać pierwszy tom. Tylko Tillie Cole potrafi zestawić zło ze złem i sprawić, że jesteśmy w stanie opowiedzieć się za tym, które jest gorsze. Czytanie tej historii to jak oglądanie horroru przez zasłonięte palce.

Ta historia przyprawi Was o dreszcze i zabierze na spotkanie z samym diabłem. Tutaj brutalność wylewa się z każdej strony, ale autorka sprawia, że uczucia takie jak miłość pojawiają się w świecie, w którym nie mają prawa istnieć, a żądza zemsty i nowe okoliczności sprawiają, że pojawia się nadzieja. Polecam

ZARYS FABUŁY
Jegudiel jest bestią. A w jego żyłach płynie krew rządna mordu. Nieposkromiony apetyt na zabijanie kontroluje tylko jedno. Obroża tkwiąca na jego szyi i fundująca mu elektryczny szok, ilekroć tylko odezwie się w nim pragnienie czyjeś śmierci. Nic dziwnego, jako dziecko tkwił w więzieniu fundowanym przez sadystycznych członków Bractwa. Teraz, pod przywództwem Gabiela jest Upadłym, wymierzającym sprawiedliwość tym, którzy na to zasługują. Jednak Diel chce czegoś więcej. Chce wolności. I być może przyjdzie mu ją zasmakować, choć taka opcja dla niego i dla innych może okazać się szalenie niebezpieczna. Wtedy na jego drodze staje Noi, z którą Jegudiel szybko odnajduje wspólny język. Dlaczego Noi się go nie boi? Kim jest? I czy przyniesie mu ocalenie?

MROCZNE SYLWETKI
Co można by powiedzieć o głównych bohaterze powieści? Że jest mordercą, człowiekiem podniecającym się wbijaniem ostrza w ludzkie ciało, kochającym śmierć i pragnącym zemsty. Na tych, którzy go kiedyś skrzywdzili. Tylko to ostatnie może nie szokować, cała reszta stawia przed odbiorcą tej recenzji postać mogącą wywoływać negatywne reakcje. Ale czy taki był zamiar autorki? Nie. Dlatego z bestii, która tkwi pod kontrolą elektrycznej obroży, uczyniła człowieka, w którym drzemią jakieś ludzkie odruchy. I zrobiła to tak, że można czuć względem niego sympatię. Można go pokochać. Ale tylko pod warunkiem, jeśli jest się świadomym z czym wiąże się dark romance, czyli książki odbiegające od wizerunku ckliwych powieści o miłości. A ta w tym gatunku przoduje. Uwierzcie mi na słowo. Żeńską przedstawicielką pierwszego planu jest Noi. Silna, odważna, gotowa do poświecenia bohaterka, która z Jegudielem odnajduje wspólny język. Dlaczego? Bo jest taka sama, jak on. Ale w tym momencie zamilknę, żeby nie zdradzać zbyt wiele.

POZA GRANICAMI SMAKU
Już na samym początku powieści, kiedy odbiorca książki zaczyna zaczytywać się w opisie Jegudiela, może sobie uświadomić z jaką treścią będzie miał do czynienia. Pierwszych parę stron przypomniało mi, że proza Tillie Cole jest nie tylko niegrzeczna. Jest iście mroczna, zepsuta, szokująca. Ale jest w tym coś intrygującego. No cóż? Mamy wątek miłosny, który na pewno nie należy do tych wielce romantycznych. To mocna relacja, namiętna, ale i oparta na poznawaniu siebie nawzajem. A w grę wchodzą postaci, które wiele mają na sumieniu. Na pierwszym planie przewija się zatem motyw zemsty, dążenia do tego samego celu, krwawej i brutalnej walki, która nieuchronnie się zbliża i wisi w powietrzu. Mamy bohaterów drugoplanowych, Upadłych, członkinie Kowentu oraz sporą liczbę religijnych określeń przedstawiających tutaj konkretne miejsca czy zdarzenia. Bohaterowie noszą charakterystyczne szaty, mają nadzwyczajne cele, a tryb ich życia znacznie odbiega od tego, który dotyczy przeciętnych ludzi. Na myśl przychodzi słowo: sekta. Więc to na pewno nie jest życiowa historia. Choć autorka opisała ją tak, że można w nią uwierzyć.

PODSUMOWANIE
?Jegudiel? to na pewno nie jest lektura dla każdego. Gwarantuję. Przemoc, pragnienie zemsty i śmierci, czerpanie przyjemności z mordu. Ciężkie opisy, które nieraz skłaniają do odłożenia książki na bok i do odsapnięcia. Można czuć swego rodzaju niesmak czy niedowierzanie. Ale bohaterowie zostali nakreśleni wiarygodnie, wbrew pozorom można im kibicować, akcja jest oryginalna i pełno w niej zwrotów. Wciąga i jeśli jest się gotowym na takie kontrowersyjne emocje, naprawdę może się podobać. Ja jestem zadowolona, choć zachowuję mocny dystans. Na pewno będę chciała sięgnąć po kolejne tomy i polecam tym, którzy lubią takie klimaty. Wrażliwe czytelniczki i te, które wolą romantyczne historie - zdecydowanie przed nią przestrzegam.