Instytut Absurdu

Instytut Absurdu to pełna humoru i magii opowieść, której fabuła zaprasza czytelnika do świata, gdzie normy i rzeczywistość zostają zakrzywione w najdziwniejszy sposób. Eliza Żaczek, główna bohaterka powieści, nieoczekiwanie staje się częścią Instytutu Absurdu, miejsca, gdzie nic nie jest normalne, a każda sprawa prowadzi do jeszcze większego absurdu. Justyna Sosnowska w swojej debiutanckiej powieści prowadzi czytelnika przez labirynt absurdalnych wydarzeń, które nie pozostawiają miejsca na nudę ani chwilę wytchnienia.

Eliza, nieśmiała i pełna ciekawości, zostaje wciągnięta w wir wydarzeń, których nawet nie mogła sobie wyobrazić. Jej poszukiwania pierwszego tematu do artykułu prasowego prowadzą ją do Instytutu Absurdu, gdzie staje się stażystką. To, co na początku wydawało się jedynie kolejną dziwną opowieścią, szybko okazuje się prawdą, gdy Eliza staje oko w oko z wilkołakami, wampirami weganami i niszczarkami do papieru w postaci gargulców. Sosnowska umiejętnie łączy elementy znanego nam świata z absurdalnymi zjawiskami, tworząc niezwykle barwny i oryginalny świat, który wciąga od pierwszych stron.

Opowieść rozwija się w dynamicznym, ale nie szalonym tempie. Przesycona jest nietuzinkowym dowcipem i nieprzewidywalnymi zwrotami akcji. Nie brakuje w powieści humoru, który sprawia, że czytelnik nieustannie uśmiecha się lub nawet śmieje głośno z kolejnych absurdalnych sytuacji, w jakich znajdują się bohaterowie. Autorka doskonale operuje językiem i kreuje postaci, które mimo swojego specyficznego usposobienia, a może właśnie dzięki niemu, stają się bliskie sercu czytelnika. Każdy z członków Instytutu, od Mai zajmującej się Frapującą Florą po Aleksandra od Zaskakujących Zjawisk, ma swoje unikalne cechy i tajemnice, które są stopniowo odkrywane przez Elizę, a przy okazji przez czytelnika.

W powieści znaleźć można wiele nawiązań do znanych baśni i legend, co dodaje jej dodatkowego uroku. Istoty magiczne i tajemnicze artefakty stają się elementami codzienności, z którą Eliza musi się zmierzyć jako nowa stażystka Instytutu Absurdu. Jednakże, mimo że historia jest nasycona magią i absurdem, opowieść ta jest przede wszystkim historią o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, o akceptacji różnorodności i o odwadze stawiania czoła wyzwaniom. To książka, która wciąga od pierwszej strony i nie pozwala oderwać się od lektury. Mimo że nie brakuje tu momentów pełnych napięcia i niepewności, atmosfera utrzymana jest w lekkim tonie, co sprawia, że lektura powieści jest czystą przyjemnością. Choć niektórzy mogą być zaskoczeni niestandardowym stylem i strukturą opowieści, dla wielu czytelników będzie to odświeżająca odmiana pośród wielu podobnych pozycji z literatury fantastycznej.

Instytut Absurdu to wspaniała i zdecydowanie oryginalna powieść, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom nietuzinkowych historii i absurdu. Pełna humoru, magii i nieoczekiwanych zwrotów akcji dostarcza czytelnikom wiele niezapomnianych przygód i mnóstwa wrażeń. Polecam!

Wolicie czytać lekkie i przyjemne książki czy jednak wolicie kiedy ma trudniejszą tematykę?

Ja jednak ostatnio wolę kiedy książki są lekkie i szybko się je czyta. Lubię też kiedy poruszają ważną tematykę, ale opisane dosyć lekko.

Przedstawiam wam dziś jedną z lżejszych książek fantastycznych, jaką ostatnio przeczytałam i mocno jestem nią zaskoczona, oczywiście pozytywnie.

Eliza Żaczek jest młodą, pełną ambicji kobietą, której nie zawsze wychodzi w życiu. Chce iść na studia, jednak nie dostaje się- splot różnych magicznych wydarzeń. Załamana nie wie, co robić, aż na jej drodze stoją magiczne drzwi i bardzo podejrzani mężczyźni.
Instytut absurdu staje na drodze tylko osób, które potrzebują tego najbardziej. Daje prace i schronienie tak jak w przypadku naszej głównej bohaterki.

Eliza trafia do świata pełnego dziwów. Do miejsca, gdzie gargulec jest niszczarką do papieru, (wie kto, gdzie, z kim-no taka dobrze poinformowana plotkara), gdzie wampir jest wegetarianinem, a instytut ma własne emocje.

Elizaczek jest cudownie nieogarniętą postacią. Dosyć szybko się aklimatyzuje, może trochę za szybko przechodzi jej nieszokowanie się tym, co widzi i słyszy, ale nie jest to jakiś mocny minus.
Historia jest lekka i bardzo angażująca.
Postacie są bardzo ciekawe. Każdy bohater jest inny i przychodzi mu inna ważna rola.

W tej historii występuje mój ulubiony wątek, czyli wierzenia słowiańskie (np. Postać Jagi), ale też nie brakuje akcji i cały czas dzieje się coś fajnego.
Autorka daje nam takie stare bajki, które wykorzystuje po swojemu i daje w nowej odsłonie, czy mi to przeszkadzało? Absolutnie nie! Spowodowało to u mnie dużo większe zainteresowanie.

Jest to książka, która jest moim comfort bookiem.
Bardzo polubiłam panią Lusie z sekretariatu, polubiłam też bardzo tajemniczą rusałkę.

Jest to Urban Fantasy, jakie uwielbiam. Przemyślana konstrukcja historii, bohaterowie, którzy topią nasze serce. Bardzo chętnie przeczytałabym następne historie o instytucie i Elizie oraz tej całej dziwnej bandzie, która sarkazmu używa jak tarczy i miecza zarazem.