Lubię sięgać po literaturę dla młodzieży. A zwłaszcza taką, w której trzeba rozwiązywać pewne zagadki, bądź coś dziwnego się dzieje i trzeba odkrywać różnego rodzaju tajemnice. Nie wiem czy można to nazwać kryminałem młodzieżowym, ale powinniście zrozumieć o co mi chodzi. To niejako powrót do czasów dzieciństwa, kiedy to uwielbiałam poznawać przygody trzech detektywów Andyego Chandlera. Ależ to było niesamowite! I wtedy też byłam częstym gościem w bibliotece, bo niestety książki nie były dostępne w internecie, a jako dziecko za bardzo nie miałam za co ich kupować ???? Książki młodzieżowe są różne i niestety od czasów detektywów, ciężko mi było trafić na taką historię, przy której bawiłabym się tak dobrze, jak wtedy. Odczułabym znowu te same emocje. Do czasu aż sięgnęłam po "Gwiazdy zbłąkane w mroku". Ta książka na nowo rozbudziła moja chęć do przygód młodych detektywów, a to co w niej otrzymałam, było dosłownym powrotem do czasów dzieciństwa! Coś wspaniałego!
Głównymi bohaterami jest paczka przyjaciół, którzy mieszkają w spokojnym miasteczku Seaham. Tak było do momentu, aż firma budowlana ojca Archiego Coomesa nie otworzyła klifu pod starą rezydencją Langdonów - miejsca, które przez niejednego nazywane było przeklętym. Wiecie, coś na styl dawno nie zamieszkałego domu, który tylko stoi i straszy, a w jego środku ponoć popełniono różnego rodzaju zbrodnie. Niczym nawiedzone domy w strasznych filmach. Akcja książki dzieje się w 1987 roku i momentami mamy przerywniki, w których to poznajemy trzech dziwnych "jegomości", którzy można by pomyśleć zachowują się dość dziwnie. Ale to wraz z poznawaniem historii, będzie stawało się zrozumiałe. Z pewnością nie będę Wam tego ujawniać, bo to najlepiej jest odkryć samemu. Wszystko w Seaham było takie same, aż do momentu gdy pewnego dnia Archie zaczął odczuwać i napotykać dziwne, niezrozumiałe rzeczy. Choćby grosz na wycieraczce jego domu, czy niezwykle tajemnicza postać w garniturze, stojąca naprzeciwko jego domu. No i nie mogę nie wspomnieć o dziwnej kobiecie, którą chłopak spotyka podczas jazdy na rowerze. Owa kobieta w kółko powtarzająca ten sam tekst z takim zapałem, że mogła by uchodzić za nienormalną. Do tego jeszcze dziwne odgłosy siekiery rąbiącej w środku nocy...wszystko to nie zwiastowało niczego dobrego, a z pewnością nie w tak spokojnym miasteczku jak Seaham. Gdy z mieszkańcami zaczyna dziać się coś dziwnego, Archie wraz z przyjaciółmi będą musieli powstrzymać nadchodzące zło.. Co takiego zostało uwolnione spod klifu? I co dzieje się z mieszkańcami spokojnego dotąd miasteczka?
Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Przez praktycznie całą historię czułam taki mrok i niepewność tego co się wydarzy. Wydarzenia, które miały w niej miejsce, nieraz doprowadzały mnie do szybszego bicia serca. Autor w doskonały sposób stworzył klimatyczną historię, w której co jakiś czas czytelnik czuje czyjś oddech na plecach. Sama tajemnica jest ciekawa, a wszystko zostało dopracowane w naprawdę genialny sposób. Bohaterowie to dzieci, które naraz muszą stawić czoła niebezpieczeństwu, które czycha dosłownie na każdym kroku. W tej książce nie wiadomo kto jest kim, bowiem to co dzieje się z mieszkańcami jest niezwykle zaskakujące. Nie powiem, bo niektóre momenty były dość przerażające i makabryczne. A wszystko jest opisane tak, że ma się wrażenie bycia w samym centrum wydarzeń. Co jeszcze bardziej potęguje uczucie niepokoju i szybszego bicia serca przy co poniektórych wydarzeniach. Dawno tak dobrze się nie bawiłam przy książce młodzieżowej i powiem szczerze, że sprawiła mi ona ogromną przyjemność i radość, bo w końcu trafiłam na książkę w klimatach z dzieciństwa. Przy zakończeniu poczułam lekki niedosyt, bo spodziewałam się czegoś bardziej spektakularnego, choć nie powiem, że jedna rzecz mocno mnie zaskoczyła. I sama nie wiem, czy może to być jakaś zapowiedź kontynuacji, czy może autor tak po prostu zakończył tę historię. Nie ma niestety wzmianki, że to początek serii, ale jeśli o mnie chodzi nie obraziłabym się, gdyby autor stworzył kolejny tom w tym klimacie. Widziałam, że są też inne książki Colina Meloya także z pewnością trafią one na półkę "do przeczytania". Styl autora ogromnie przypadł mi do gustu, więc liczę na to, że jego poprzednie książki też będą fenomenalne. Czy polecam? Oczywiście, że tak! Nie tylko młodzieży się ona spodoba, wierzcie mi!
Opinia bierze udział w konkursie
