Fatum

,, Prawda objawia się pod warstwą czystości, a nie brudu".

Ta książka była dla mnie bardzo zagadkowa. Z początku brałam ją za thriller, ale później zobaczyłam, że to prawdziwy kryminał. Są tu elementy grozy i dreszczyku strachu, ale po nich autor pozostawiał małe luki byśmy sami zastanawiali się, czy to w ten sposób się coś zakończyło, czy było coś dalej, ale o tym dowiemy się później. Wszystkie informacje zbieramy wraz z komisarzem Deryło i cokolwiek on się dowie, to nam o tym opowiada. Przerażający był dla mnie moment, kiedy bezdomny odnalazł jeszcze żyjące ,,zwłoki". Kiedy komisarz wypytuje o nie bezdomnego, dowiadujemy się wielu drastycznych szczegółów. Zauważyłam też, że motyw zamknięcia ofiary w klatce stał się ostatnio nieco popularny wśród pisarzy, jednak tylko postacie z tej książki giną paląc się żywcem. Wiele wskazuje tutaj na dziwne rozumowanie mordercy, gdyż to, co po sobie zostawia jest mądre, tylko on opacznie to rozumie i nie wychodzi z tego nic dobrego. Następnie wcześniej mamy scenę, gdzie możliwe, iż obecny jest tutaj demon, który przygląda się swojej ofierze. To są chwile, kiedy wkrada się tu fantastyka, choć staramy się tłumaczyć ją w sposób logiczny. Są to niby drobne sceny, ale biorąc pod uwagę wszystkie wcześniejsze, nie możemy się oderwać od czytania. Cała ta książka jest dla mnie jedną wielką zagadką, gdyż sporo niewiadomych najpierw nam się tu namnoży, zanim poznamy ich rozwiązanie. Zauważyłam, że jest to jedenasty tom w którym udział bierze komisarz Deryło, ale można je czytać osobno, gdyż nie widziałam tutaj powiązania jakiejś sprawy, albo nie było tego akurat w tym tomie. Autor skupił się tu na treści, na przekazaniu istotnych informacji, a nie opisach co gdzie było. Nie wiem czemu, ale czułam tu pewien pośpiech, jakby kolejny pomysł na książkę już się pojawił i trzeba było popchnąć kilka osób, by przyspieszyły akcję. Nie ukrywam, że bardzo mnie ciekawią jego wcześniejsze wydania z tej serii, być może, że tak to właśnie miało wyglądać.
Podsumowując, pozycja bardzo mi się podobała, świetnie czytało się duży druk i krótkie rozdziały. Autor nadal pozostaje u mnie w top 10:-)

Lubicie twórczość Maxa Czornyja? Jestem fanką mrocznych klimatów i moja przygoda z jego książkami zaczęła się od powieści "Grzech". Uwielbiam wszystko, co wychodzi spod genialnego pióra autora. Każdą książkę autora biorę w ciemno i z niecierpliwością wyczekuję kolejnej. Morderstwo, brutalne opisy, śledztwo to wystarczy, żebym nie oderwała się od książki. Totalnie przepadłam i jestem usatysfakcjonowana tą lekturą.
"Fatum" to już jedenasty tom cyklu z komisarzem Erykiem Deryło. W jednym z opuszczonych pustostanów doszło do okropnego morderstwa. Psychopatyczny morderca spalił żywcem ofiarę, którą zamknął w specjalnie przygotowanej klatce. Na miejscu zbrodni szaleniec zostawił kilka zagadkowych tropów.
Co oznaczają tajemnicze wiadomości?
Do akcji wkracza komisarz Eryk Deryło.
Rozpoczyna się wyścig za psychopatą, a czas ucieka. Kto okaże się mordercą?

Podziwiam autora za jego kreatywność i pomysły na fabuły. Po mistrzowsku tworzy psychopatyczne osobowości, intrygi oraz wciąga czytelnika w psychologiczne gierki.
Jeśli szukacie historii, która sprawi, że Wasze serce będzie bić jak szalone to koniecznie przeczytajcie tę książkę. Nie ma mowy o nudzie z tym autorem! Dynamiczna akcja, strach, napięcie i adrenalina będą Wam towarzyszyły do ostatniej kartki tej powieści.
Gwarantuję, że doznacie emocji i jazdy bez trzymanki.
Polecam fanom mrocznych klimatów.
Bawiłam się znakomicie i czekam na więcej??
Rewelacja ??
Czytajcie ??

10/10??

?Fatum? Tak to nazywasz?

Ja to nazywam po prostu przekleństwem...?

?Fatum? autorstwa Maxa Czornyja to już kolejny, jedenasty tom serii przygód komisarza Eryka Deryło. Jak pewnie wiecie, (bądź też nie), jest to seria, którą czytam dość wyrywkowo, jednak mam nadzieję, że kiedyś znajdę czas by nadrobić pozostałe tomy, jednak wracajmy do naszej recenzji... Pierwsze słowo, które przychodzi mi do głowy po przeczytaniu ?Fatum?, jest jedno wielkie wow. Czornyj przygotował dla swojego czytelnika powieść z dużą ilością akcji, emocji oraz dobrą intrygą, która nie pozwala nawet na moment oderwać się od czytania - w sumie jak większość książek tego autora. To jak, jesteście gotowi na więcej szczególików? :)


W jednym z lubelskich pustostanów dochodzi do makabrycznego morderstwa. Ofiara została spalona żywcem w specjalnie przygotowanej klatce. Okazuje się, że szaleniec, który się tego dopuścił zostawił kilka zagadkowych tropów.
Co oznacza tajemnicza wiadomość? Czy miejsce zbrodni jest jedynie upiorną inscenizacją? Wreszcie: co wspólnego z zabójstwem ma religijna kultura haredi?
Na te pytania musi odpowiedzieć komisarz Deryło. Czas ucieka. Walkę o życie prowadzi nie tylko kolejna ofiara, ale również ranna w poprzednim śledztwie partnerka Deryły, Tamara Haler. Ich losami zdaje się jednak rządzić nieuchwytne FATUM.
A może los wszystkich spoczywa w rękach szalonego mordercy, który przewiduje przyszłość?

Napięcie w tej książce budowane jest już od samego jej początku. Może i w moim odczuciu akcja pierwszych rozdziałów była dość powolna, to jednak w głębi serca czuła, że coś jest nie tak, że to tylko cisza przed burzą... Co tu dużo mówić, twórczość Czornyja ma to do siebie, że jak zaczynam czytać, to przepadam totalnie, a kontakt z rzeczywistością odzyskuję dopiero po skończeniu ostatniej strony.

Nie wiem, z czym kojarzy się Wam twórczość Maxa Czornyja, ale za każdym razem, kiedy usłyszę jego nazwisko, w mojej głowie pojawiają się mocne, brutalne opisy ciał ofiar, o których nie można dość szybko zapomnieć. Jak możecie się domyślić, w ?Fatum? nie zabraknie makabrycznych opisów, które sprawią, że będziecie mieć odruchy wymiotne. Niektóre fragmenty były na tyle realistyczne, że nie miałam żadnych problemów z wyobrażeniem sobie niektórych scen oraz czasami wręcz czułam smród rozkładających się ciał.

Na koniec kilka słów o zakończeniu, które jak dla mnie jest totalnie nieprzewidywalne. Finał tej części dosłownie zmiótł mnie z planszy. W pewnym momencie byłam w pełni przekonana, że już wszystko wiem - wręcz połączyłam wszystkie elementy ze sobą, jednak na samym końcu pojawił się fragment, który zmiótł moje przypuszczenia jak domek z kart, a autor udowodnił mi, że nie wiedziałam kompletnie niczego.

Czy książkę polecam? Wiem, że się powtarzam kiedy recenzuję książki tego autora, jednak muszę te powiedzieć - polecam tę książkę czytelnikom o mocnych nerwach. Jeśli cenisz sobie książki z dobrą intrygą oraz pełną niewiadomych, to ?Fatum? jest pozycją idealną dla Ciebie.

Książka oczywiście jak zwykle fantastyczna. Choć ja lubię, gdy jest więcej ofiar. Pisarz jak zwykle w formie. Nie stracił nic ze swojego kunsztu pisarskiego. Czyta się bardzo lekko, szybko i przyjemnie. Pragnęłabym, aby powstało jeszcze mnóstwo książek z komisarzem Deryło i aby pisarz pozostał nadal tak płodnym i dokonywał wnikliwej analizy opisywanych postaci., często z makabrycznymi , mrożącymi krew w żyłach szczegółami. Zamówiłabym już następną. Ale trzeba poczekać. Szkoda. Wielkie ukłony dla kunsztu pisarskiego Mistrza-Pisarza. Dla mnie jest Mistrzem. Jak zwykle polecam.

"Człowiek to istota jedynie nieznacznie ustępująca karaluchom i szczurom pod względem umiejętności przystosowania się do panujących warunków", to jedno z pierwszych zdań, które przykuło moją uwagę w jedenastej już odsłonie serii kryminalnej Maksa Czornyja z komisarzem Deryło. Pomyślałam wtedy: uff, to jest dla nas (ludzkości) nadzieja, bowiem według teorii Darwina "Gatunkiem, który przetrwa, nie jest ani ten najsilniejszy, ani najinteligentniejszy. Przetrwa ten, który potrafi się zmieniać?"

W Lublinie nikt nie może spać spokojnie. Tym razem w jednym z pustostanów usmażono żywcem człowieka w specjalnie przygotowanej do tego klatce. Szaleniec, który się tego dopuścił, zaprasza służby pościgowe do gry, w tym celu zostawia im kilka zagadkowych tropów. Co wspólnego z tym makabrycznym morderstwem może mieć religijna kultura haredi?

Haler schodzi ze sceny w iście dramatyczny sposób, ustępując miejsca nowej młodej gniewnej, Sofi Dmitris. Będzie mi brakować Tamary, ale każdy koniec bywa jednocześnie początkiem, więc patrzę w przyszłość z ostrożnym optymizmem.

To, co oprawca zgotował swoim ofiarom, to bestialstwo w czystej postaci, przypominanie o nich na każdym kroku w trakcie śledztwa, było doprawdy okrutne. Sama zagadka i zamysł na nią, bardzo mnie zaciekawił. Trzeba nie lada sprytu i inteligencji, by odkryć, co się za nią kryje, ale na szczęście tego naszym śledczym nie brakuje i z zapałem podjęli się tego zadania. Oczywiste było, że to dopiero początek krwawej zabawy w kotka i myszkę, a czas jak zwykle w takich przypadkach nagli.