Światła w popiołach

?Światła w popiołach? autorstwa Remigiusz Mroza to już (o ile mnie pamięć nie myli) piąty tom serii o przygodach Seweryna Zaorskiego. Jak pewnie wiecie (lub też nie) pewnego czasu postanowiłam zrobić sobie dłuższą przerwę od twórczości tego autora, ponieważ jego twórczość w pewnym stopniu mi się ?przejadła?. Jednak postanowiłam skusić się na jego najnowszą książkę - głównie przez fakt, że jest to mój ulubiony cykl. Czy było warto wrócić do Mroza? Może i w trakcie lektury zabrakło mi tego wow, które towarzyszyło mi w trakcie czytanie jego pierwszych dzieł, to przyznam, że tytuł ten czytało mi się dość dobrze.

Wiele lat temu w trakcie licealnej imprezy w Żeromicach doszło do tragedii ? dwoje nastolatków spłonęło w starym, porzuconym pustostanie. Sprawa została zakwalifikowana jako wypadek i odcisnęła się na lokalnej społeczności tak silnym piętnem, że nikt do niej nie wraca. Do czasu.
Pewnego dnia w okolicy bowiem odnajduje się zwęglone ciało, które sprawia wrażenie, jakby zostało wyniesione z dawnych zgliszczy i przeniesione w czasie. Czy należy do jednej z rzekomych ofiar? A jeśli tak, to jakim cudem ta wówczas przeżyła? I kto po tylu latach zamordował ją w tak upiorny sposób?
Odpowiedzi poszukuje wracająca po urlopie macierzyńskim Kaja Burzyńska. Do pomocy zaś musi zaangażować mężczyznę, z którym od przeszło roku nie była sam na sam. I który nie ma pojęcia, że jest ojcem jej nowo narodzonego dziecka.

Mam wrażenie, że twórczość autora uległa lekkiej poprawie - w porównaniu z pierwszymi tomami mam wrażenie, że dostałam tutaj więcej zwrotów akcji, a napięcie budowane było od początku do końca. Mróz przygotował dla nas całkiem ciekawą intrygę, która sprawiła, że ?Światła w popiołach? nie jest książką do czytania (ja sama ją wręcz pochłonęłam w zawrotnym tempie), a strony przewracają się same.

Dostaniemy tutaj kilku dobrze znanych nam bohaterów, ale pojawi się wśród nich kilka nowych twarzy, których jak wiadomo, pokochacie trochę mniej, a niektórych trochę bardziej. Jestem przekonana, że pewna młoda osoba skradnie Wasze serca - jestem pewna, że na podstawie innych opinii wiecie, kogo mam na myśli, jednak jeśli nie, to nie zepsuję Wam tej przygody.

Jeśli chodzi o zakończenie, to przyznam, że było one bardzo dobre pod względem ilości emocji, które wpakował w ostatnie strony autor. Ci, co znają twórczość Remigiusza Mroza wiedzą, że jest to autor, który lubi zaskakiwać swojego czytelnika w najmniej oczekiwanym momencie. (Jestem pewna, że jednym z jego hobby jest gnębienie swoich czytelników.) Do tej pory nie potrafię uwierzyć jakim cudem dałam się tak wkręcić - kiedy sądziłam, że już wszystko wiem i każdy wątek połączyłam w jedną spójną całość, Mróz zaserwował mi taki zwrot akcji, który sprawił, że otworzyłam szeroko oczy ze zdumienia.

Czy książkę polecam? Uważam, że ?Światła w popiołach? będzie idealną pozycją dla fanów kryminałów na te długie jesienne wieczory. Przed lekturą zabierzcie ze sobą swój ulubiony kocyk, poduszkę i kubek ulubionej herbaty - kawy nie polecam, ponieważ Mróz podniesie Wam ciśnienie...

Bo czasem sila miłości jest jak ogień. Pochłania wszystko na swojej drodze.
Seweryn Zaorski i Kaja Burzyńska wrócili. I zrobili to w wielkim stylu.
Po wydarzeniach z czwartej części tylko czekałam, aż dowiem się jak ta seria się potoczy.
Już pierwsze słowa tej książki zwiastowały ciekawą, niebanalną lekturę.
Mecz piłkarski rozgrywany przez dzieciaki w ramach Dni Żeromic przerwał rozpaczliwy, ludzki krzyk.
Chwilę później w pobliskim lesie zostają znalezione zwęglone zwłoki, a co dziwniejsze zarówno Burza jak i Zaorski rozpoznają ofiarę.
To ich koleżanka ze szkolnej ławki - Ola Maksymiec. Problem polega na tym, że dziewczyna.. umarła ponad dwie dekady wcześniej. A przynajmniej tak się wydawało i tak sądzili wszyscy okoliczni mieszkańcy.
Był jednak ktoś, kto ciągle utrzymywał, że miał regularny kontakt z Aleksandrą. Tylko czy wierząca w słowiańskie bóstwa matka dziewczyny będzie dla organów ścigania wiarygodnym źródłem informacji?
Sprawę jeszcze bardziej komplikuje fakt, że przyjmuje ją prokuratora krajowa..
Czy odpowiedzi znajdują się na wyciągnięcie ręki?

Również w życiu prywatnym Kai dużo się dzieje. Odkąd awansowała skupiła się na karierze, a jeśli w tym celu musi współpracować z mężczyzną, którego od roku skrupulatnie unikała jest gotowa zaryzykować..

Uwielbiam książki Pana Remigiusza i zrecenzowanie jego powieści było moim marzeniem odkąd na poważnie zaczęłam się zajmować pisaniem o literaturze.
Tym razem niesamowicie poruszyła mnie relacja Zaorskiego z ukochaną, bowiem autor przedstawia ją w sposób tak sugestywny i przejmujący, że momentami po prostu miałam w oczach łzy.
Coś pięknego i wyjątkowego, zaręczam ??
Oczywiście nie mogę tu nie wspomnieć o Lidce, ponieważ tej małej nie da się nie kochać , a zdania zaczynające się od Tateł obiecywały dużo dużo śmiechu.
Było wciągająco i zagadkowo , aż tu nagle na trzysetnej stronie nastąpił tak ogromny zwrot akcji , że dosłownie otworzyłam usta jak złota rybka ,a w mojej głowie pojawiło się retoryczne pytanie O kurczę serio?
Tuż przed epilogiem odniosłam wrażenie, że serce mi stanęło i bałam się oddychać, ba myślałam, że się rozpłaczę.
Co to było? Nie zdradzę -powiem tylko mistrzostwo świata jak gra Artura Szalpuka w meczu z GKS-em Katowice. ?? więcej nie zdradzę.
Polecam całym swoim czytelniczym serduszkiem I zastanawiam się Co by było, gdyby Seweryn spotkał się kiedyś z Chył?ą. ??????