Dopóki starczy sił

Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki, w którym pomaga krzywdzonym kobietom i dzieciom, po ciężkim dniu postanawia wyjść z przyjaciółmi na miasto. Tak poznaje Oskara, który jest policjantem.
Sara ponownie wpada na Oskara, jednak w mniej romantycznych okolicznościach. Jak wolontariat wpłynie na życie Sary? Czy bohaterowie dadzą sobie szansę na szczęście?

Jakiś czas temu czytałam pierwszy tom sagi siostryzulicywiśniowej "Już nie ucieknę" i książka bardzo mi się podobała. Bardzo czekałam na historię kolejnej z trojaczek - Sary i w moim odczuciu ta książka była jeszcze lepsza niż jej poprzedniczka! Tak naprawdę na kartach tej powieści mamy zarysowane trzy historie: Sary, która jest wolontariuszką w domu samotnej matki i Oskara, który jest policjantem. Kasi, która wraz ze swoimi córeczkami jest ofiarą przemocy domowej oraz Alicji, siostry Oskara, która jest wdową i wychowuje samotnie córkę Marikę.
To kolejna bardzo życiowa powieść autorki, która po prostu skradła mi serce. Pani Joanna postawiła na pełnokrwistych bohaterów, którzy każdego dnia zmagają się z problemami dnia codziennego, z którymi wielu z nas z pewnością mogłoby się utożsamić.
Autorka w "Dopóki starczy sił" porusza wiele ważnych tematów: przemoc fizyczna i psychiczna, manipulacja, żałoba, dostarczając tym samym czytelnikowi wielu emocji. Ta historia pokazuje, że nie należy przechodzić obojętnie obok krzywdy drugiej osoby, a spróbować pomoc, choćby słowa, które mamy zamiar wypowiedzieć miały być bolesne, należy postępować zgodnie z własnym sumieniem.
"Dopóki starczy sił" to opowieść o przeznaczeniu, drugich szansach i ogromnej sile miłości.
Nie mogę się już doczekać historii Jagny, bo bardzo intryguje mnie ostatnia z sióstr Janowskich. Moja ocena to 9/10.

"Dopóki starczy sił" to druga część przygód sióstr z ulicy Wiśniowej.
"Jeśli wypuścisz jedną miłość, na stratę drugiej nie możesz sobie pozwolić".
Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki. Los innych kobiet nie jest jej obojętny. Szczególnie poruszyła ją historia Kasi, kobiety bitej i zastraszanej przez partnera. Sara podczas wieczornego wyjścia poznaje policjanta Oskara. Spędzają razem noc po czym ich drogi się rozchodzą, ale nie na długo.
Poznamy również historię Alicji, która po stracie męża boi się ponownie zakochać.
Piękna opowieść o tym, jak ważna w życiu jest miłość i wparcie osób, którym nasz los nie jest obojętny.
Ta historia uczy empatii i z pewnością długo zagości w naszym sercu.

Druga część serii "Siostry z ulicy Wiśniowej" nosi tytuł: "Dopóki starczy sił" i opowiada o losach kolejnej z sióstr Janowskich. W pierwszym tomie prym wiodła Ada. Tym razem przyglądamy się życiu Sary.

Trojaczki - Ada, Jagna i Sara, nie mają szczęścia w miłości. Kiedy ich matkę porzucił, dla młodszej, ojciec, Maria bardzo chciała oszczędzić córkom rozczarowań i przykazała im, by nie szukały szczęścia u boku mężczyzn. Dobra wróżba matki, chcącej chronić swoje ukochane córki, przerodziła się jednak w klątwę, którą jako pierwsza zdjęła Ada.

Sara jest wolonturiuszką w Domu Samotnej Matki. Pewnego dnia do DSM-u trafia Kasia z dwoma córkami: Zuzią i Ewą. Okazuje się, że Kasia to ofiara przemocy domowej. Jej sprawę prowadzi Oskar, policjant, z którym Sara przespała się po jednej z imprez. Znajomość głównej bohaterki i Lipińskiego miała być tylko przelotna, a raczej na jedną noc, jednak zrządzenie losu doprowadza do ich ponownego spotkania. Kobieta coraz bardziej myśli o przystojnym stróżu prawa i ma ochotę na bliższą relację. Czy uda im się stworzyć związek, czy jednak klątwa wygra z miłością?

W powieści ukazany jest także wątek siostry Oskara- Alicji i jej dziesięcioletniej córki. Obie muszą radzić sobie z targającymi je uczuciami: straty i zaufania.

"Dopóki starczy sił" to rewelacyjna powieść o miłości, przeznaczeniu i wsparciu. Autorka, w każdym tomie, porusza inny, bardzo ważny temat. W pierwszej części była to pomoc zwierzętom, w drugiej samotnym, maltretowanym kobietom. Uświadamia, że ludzki odruch na krzywdę innych jest bardzo ważny i należy działać, a nie przyglądać się z boku. Ponadto książka jest wciągająca, ciekawa i napisana naprawdę dobrym i lekkim stylem. Całość dopełnia piękna, wiosenna okładka.

Powieść zaczyna się tym samym rozdziałem, który znamy z tomu pierwszego. Główna bohaterka jest jedną z tytułowych sióstr-trojaczek, a we wstępie przypominamy sobie krótką historię jej rodzicielki. Kobieta z dnia na dzień opuściła męża razem z dziećmi przekonana o zdradzie małżonka z młodszą pracownicą. Pełna goryczy i złości na byłego partnera, wychowuje dziewczynki w przekonaniu, że miłość przynosi więcej bólu niż radości, a tym samym niejako skazuje dzieci na rodzinną klątwę. Książki pokazują, w jaki sposób każda z sióstr radzi sobie z miłosnym pechem i wszelkimi przeciwnościami losu.

"Dopóki starczy sił" to historia Sary, która pracuje jako wolontariuszka w domu samotnej matki. Podczas wieczornego wyjścia poznaje Oskara, z którym szybko się dogaduje... również w łóżku. Para ewidentnie wpadła sobie w oko, ale przez krępujący początek znajomości woleli szybko o sobie zapomnieć. Nie jest im to jednak dane, bo Oskar jest policjantem, na którego Sara, w związku ze swoim zajęciem, zaczyna się coraz częściej natykać.

To ten główny wątek był dla mnie najciekawszy w całej książce. Od początku bohaterowie wydawali mi się dla siebie stworzeni. Poprowadzone są jeszcze równolegle historie m.in. siostry Oskara oraz losy jednej z kobiet, której w domu samotnej matki pomaga Sara. Ten ostatni wątek był wyjątkowo irytujący (kobieta, która mimo tłumaczenia nie chce opuścić maltretującego ją męża), ale wydaje mi się, że właśnie dlatego dobrze nakreślony.

Pomimo poruszenia trudnego tematu społecznego, czyta się lekko i przyjemnie. Można się wyłączyć, odpocząć i spokojnie śledzić akcję. Jeżeli ktoś nie zna pierwszego tomu "Już nie ucieknę", to lepiej zacząć trylogię od niego, bo przewijają się tutaj informacje, które mogą być spoilerem. A jak ktoś czytał, polubił taką prozę i czekał na drugi tom, to na pewno się nie zawiedzie. Miło było obserwować, jak pogłębia się znany nam świat.

Polecam czytelnikom, którzy lubią powieści obyczajowe z nutą romansu.
...

Druga część cyklu ?Siostry z ulicy Wiśniowej? zachwyca nie tylko piękną okładką, ale również wzruszającą chwytającą za serce historią drugiej z trojaczków, dwudziestosiedmioletniej Sary. Podobnie jak w przypadku części pierwszej tak i tym razem prócz wątku osobistego bohaterki autorka porusza ważny problem społeczny.

Sara, działając w wolontariacie w domu samotnej matki angażuje się całą sobą, by pomóc doświadczonym przez los i ludzką niegodziwość osobom. Widząc ogrom ludzkiej tragedii nie jest w stanie odciąć się emocjonalnie.

W pracy na jej drodze staje Oskar, policjant, którego nie spodziewała się już spotkać, szczególnie biorąc pod uwagę dość niespodziewany i zaskakujący dla obojga początek ich znajomości. Czy drugiej z sióstr uda się odczarować rodzinną klątwę?

Tym razem w moim odczuciu ponad wątek osobisty bohaterki wybija się problem przemocy domowej. To poruszająca opowieść o bezsilności wobec krzywdy, o tym, że nie zawsze najważniejsze są sztywne przepisy, że warto zamiast spraw i słupków w statystykach dostrzegać ludzi i ich tragedie. Wykazać się zwykłą ludzką przyzwoitością. Lecz czy z drugiej strony angażować się w problemy innych całym sobą? Czy cena utraty własnego bezpieczeństwa nie jest zbyt wysoka? A może trzeba to wyważyć, kierując się sercem, nie wyłączając rozumu?

Kiedy warto poddać się przeznaczeniu, a kiedy zawalczyć o siebie i swoją rodzinę? Ta piękna i wartościowa opowieść o sile miłości, ale też olbrzymiej empatii i wsparciu, bez którego czasem trudno odnaleźć właściwą drogę łapie za serce i pozostaje w nim na długo!