Dary losu

Jestem po lekturze debiutu Hanny Szczepanowskiej "Dary losu". Momentami szło mi opornie, ale jestem zadowolona, że przeczytałam ta książkę. Pomimo, że ponad 600 stron może nie zachęcać to warto zapoznać się z tą powieścią.

Pierwsza część przenosi nas do 1935 roku do Warki, gdzie na ostatnie wakacje przed studiami przyjeżdża Kornelia wraz z kuzynką i przyjaciółką. Podczas pobytu poznają dwóch młodzieńców, którzy przyjechali w odwiedziny do ich wspólnego przyjaciela - młodego lekarza Borysa oraz oficera Maurycego. Pomiędzy oficerem a Kornelią szybko pojawia się uczucie, niestety późniejsze tragiczne wydarzenia na zawsze mogą przekreślić szczęśliwe zakończenie.

Druga część dzieje się w roku 2012, gdzie po śmierci Kornelii, dowiadujemy się, że jej córka Blanka odziedziczyła po matce dworek w Michałowie. Wraz z córką Klementyną oraz wnuczką Matyldą po początkowej niechęci zgadza się wyjechać do Polski by obejrzeć a później odrestaurować posiadłość. Na miejscu na jaw wychodzą rodzinne tajemnice, które zaskakują kobiety.

Fabuła powieści rozwija się dosyć powoli, delikatnie przyspieszając pod koniec każdej z części. Dłużące były zbyt szczegółowe opisy, co może nużyć momentami, nadrabiają jednak nagłymi zwrotami akcji. Bohaterowie są ciekawie napisani i mają swoje niepowtarzalne charaktery.
Jako debiut autorka zrobiła kawał dobrej roboty i warto sięgnąć po lekturę tej ciekawej nie tylko przez charakter romantyczny czy obyczajowy książki ale również kryminalny i przede wszystkim historyczny. Warto poznać ukazane oczami Kornelii problemy społeczne w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym.

Jestem po lekturze debiutu Hanny Szczepanowskiej "Dary losu". Momentami szło mi opornie, ale jestem zadowolona, że przeczytałam ta książkę. Pomimo, że ponad 600 stron może nie zachęcać to warto zapoznać się z tą powieścią.

Pierwsza część przenosi nas do 1935 roku do Warki, gdzie na ostatnie wakacje przed studiami przyjeżdża Kornelia wraz z kuzynką i przyjaciółką. Podczas pobytu poznają dwóch młodzieńców, którzy przyjechali w odwiedziny do ich wspólnego przyjaciela - młodego lekarza Borysa oraz oficera Maurycego. Pomiędzy oficerem a Kornelią szybko pojawia się uczucie, niestety późniejsze tragiczne wydarzenia na zawsze mogą przekreślić szczęśliwe zakończenie.

Druga część dzieje się w roku 2012, gdzie po śmierci Kornelii, dowiadujemy się, że jej córka Blanka odziedziczyła po matce dworek w Michałowie. Wraz z córką Klementyną oraz wnuczką Matyldą po początkowej niechęci zgadza się wyjechać do Polski by obejrzeć a później odrestaurować posiadłość. Na miejscu na jaw wychodzą rodzinne tajemnice, które zaskakują kobiety.

Fabuła powieści rozwija się dosyć powoli, delikatnie przyspieszając pod koniec każdej z części. Dłużące były zbyt szczegółowe opisy, co może nużyć momentami, nadrabiają jednak nagłymi zwrotami akcji. Bohaterowie są ciekawie napisani i mają swoje niepowtarzalne charaktery.
Jako debiut autorka zrobiła kawał dobrej roboty i warto sięgnąć po lekturę tej ciekawej nie tylko przez charakter romantyczny czy obyczajowy książki ale również kryminalny i przede wszystkim historyczny. Warto poznać ukazane oczami Kornelii problemy społeczne w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym.

?Dary losu? Hanny Szczepanowskiej to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, nic dziwnego zresztą, bo ta książka to debiut pisarki, całkiem udany, jak sądzę. Autorka zabiera nas w podróż w czasie i przestrzeni. Swoją wędrówkę rozpoczynamy w roku 1935, wtedy to poznajemy pannę Kornelię Muszyńską, córkę warszawskiego okulisty, która wraz z przyjaciółkami spędza wakacje w Warce. Kornelia, Amelia i Estera liczą na niezapomniane wakacje, pełne wrażeń. Nie spodziewają się jednak, a zwłaszcza Kornelia, że będą to tak wyjątkowe wakacje, które diametralnie zmienią jej życie. Początkowo upalne, letnie dni płyną leniwie, wypełnione odpoczynkiem, spotkaniami, wycieczkami. Młode kobiety poznają przystojnych mężczyzn: Borysa Muszyńskiego i Maurycego Skirmunta, Kornelia zakochuje się w Maurycym, zaczyna marzyć o wspólnej przyszłości, a wtedy do akcji wkracza przewrotny los, przynosząc ?dary?, jakich się dziewczyna nie spodziewała. Dochodzi do tragedii? Co się jednak wydarzyło i w jaki sposób wpłynęło na życie Kornelii, oczywiście nie zdradzę, proszę przeczytać.
W drugiej części powieści przenosimy się do współczesności, do roku 2012. Pojawiają się nowe bohaterki, kobiety połączone więzami krwi ze zmarłą właśnie nestorką rodu Kornelią, jej córkę - Biankę, wnuczkę - Klementynę i prawnuczkę - Matyldę. Te trzy kobiety po pogrzebie Kornelii wyruszają do Polski, bowiem okazało się, że są dziedziczkami pałacu w Michałowie zapisanego im przez nieznanego ofiarodawcę. Klementyna wraz z matką i córką pragną odkryć, skomplikowaną, jak się okazuje przeszłość swojej rodziny i poznać tajemniczego ofiarodawcę. Decydują się także na renowację zabytkowego pałacu. Oczywiście, nieobce im będą zmienne koleje losu, zmagania z codziennością, a także porywy serca, silne uczucia. A jakie tajemnice skrywa przeszłość i jak wpłynęła ona na kolejne pokolenia kobiet z rodziny Kornelii, to już należy przeczytać w powieści.
?Dary losu? to wielowątkowy, wielowarstwowy utwór, którego akcja toczy się dwutorowo. Mamy tu przecież i wątek romansowy, i historyczny, a nawet kryminalny, a to wszystko przedstawione na ciekawym, obyczajowym tle. Mnie bardziej do gustu przypadła część pierwsza, kiedy to akcja powieści toczy się w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Spodobał mi się ten klimacik retro, te smaczki z życia tzw. wyższych warstw, zwyczaje, konwenanse, co wypada, a czego nie wypada pannie z dobrego domu. A te zwiewne kreacje, te przyjęcia, pikniki, te wyszukane potrawy, wycieczki nielicznymi automobilami, cały ten ówczesny splendor, blichtr. Autorka nie ucieka też od trudnych problemów społecznych i politycznych międzywojennej Rzeczypospolitej - choćby nietolerancji wobec innych narodowości, zwłaszcza Żydów, pojawia się także temat roszczeń kolonialnych Polski: (?Madagaskar jest nasz?) w postaci prężnie działającej Ligi Morskiej i Kolonialnej. Te zapędy kolonialne dzisiaj już tylko śmieszą.
Poza tym książka Szczepanowskiej jest swoistą podróżą sentymentalną przez nasz kraj, nie brakuje obrazków z przeszłości, tej bardzo odległej i tej bliższej, tajemniczych legend i przede wszystkim urokliwych obrazków polskiej przyrody - tej sielskiej, wiejskiej, cudownej. Autorka zatem w niezobowiązujący sposób przemyca elementy patriotyzmu, przywiązania do swojego miejsca na ziemi, miłości do rodziny. Te wartości są ponadczasowe i uniwersalne. To tylko jeden z plusów tej powieści, bo wśród zalet należy wymienić także nietuzinkowych bohaterów, wśród których prym wiodą kobiety - uparte, zdecydowane, walczące o swoje, ale też i ulegające porywom serca, kochliwe jak choćby Matylda, nieodrodna prawnuczka Kornelii. Potrafią jednak odnaleźć się w świecie i zrealizować swój plan na życie. W książce nie brak też barwnej galerii różnych postaci i tych negatywnych, cynicznych, bezwzględnych, i tych pozytywnych kulturalnych, dobrze wychowanych. Wszyscy ci bohaterowie świetnie wpisują się w klimat opowiadanej historii. Historii napisanej w dodatku piękną, staranną polszczyzną, w której przeszłość subtelnie łączy się z teraźniejszością, tworząc ciekawą i wartościową powieść. Polecam gorąco!

?Dary losu? to debiut autorki - Hanny Szczepanowskiej, całkiem udany, zresztą. Pisarka zabiera nas w podróż w czasie, bowiem akcja jej powieści toczy się dwutorowo. Swoją wędrówkę rozpoczynamy w roku 1935, wtedy to poznajemy pannę Kornelię Muszyńską, córkę warszawskiego okulisty, która wraz z przyjaciółkami spędza wakacje w Warce. Początkowo upalne, letnie dni płyną leniwie, wypełnione odpoczynkiem, spotkaniami, wycieczkami. Młode kobiety poznają przystojnych mężczyzn: Borysa Muszyńskiego i Maurycego Skirmunta, Kornelia zakochuje się w Maurycym, zaczyna marzyć o wspólnej przyszłości, a wtedy do akcji wkracza przewrotny los, przynosząc ?dary?, jakich się dziewczyna nie spodziewała. Dochodzi do tragedii?
W drugiej części powieści przenosimy się do współczesności, do roku 2012. Pojawiają się nowe bohaterki, kobiety połączone więzami krwi ze zmarłą właśnie nestorką rodu Kornelią, jej córkę - Biankę, wnuczkę - Klementynę i prawnuczkę - Matyldę. Oczywiście, nieobce im będą zmienne koleje losu, zmagania z codziennością, a także porywy serca, silne uczucia. A jakie tajemnice skrywa przeszłość i jak wpłynęła ona na kolejne pokolenia kobiet z rodziny Kornelii, to już należy przeczytać w powieści.
?Dary losu? to wielowątkowy, wielowarstwowy utwór. Mamy tu przecież i wątek romansowy, i historyczny, a nawet kryminalny, a to wszystko przedstawione na ciekawym, obyczajowym tle. Mnie bardziej do gustu przypadła część pierwsza, kiedy to akcja powieści toczy się w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Spodobał mi się ten klimacik retro, te smaczki z życia tzw. wyższych warstw.
Poza tym książka Szczepanowskiej jest swoistą podróżą sentymentalną przez nasz kraj, nie brakuje obrazków z przeszłości, tej bardzo odległej i tej bliższej, tajemniczych legend i przede wszystkim urokliwych obrazków polskiej przyrody - tej sielskiej, wiejskiej, cudownej.Dodam tylko, że została ona napisana piękną, staranną polszczyzną, w której przeszłość subtelnie łączy się z teraźniejszością, tworząc ciekawą i wartościową powieść. Polecam gorąco!

Co tu dużo mówić, ale zachwyciła mnie piękna okładka tej książki, opis zaciekawił, a chęć poznania kolejnej debiutującej autorki pokonała wszystkie przeszkody. Ponad sześćset stron może zniechęcić nie jednego, lecz zapewniam was, że treść wynagrodzi wam czas jaki poświęcicie na czytaniu.

Pierwsza część przenosi nas do roku 1935. Do miasteczka Warki przyjeżdża Kornelia wraz przyjaciółkami. Tam dziewczęta spotykają dwóch młodzieńców, którym spodobała się córka okulisty. Między Maurycym a Kornelią rozkwita uczucie, jednak pewne wydarzenia przekreśla wszystko.

Mijają lata i mamy rok 2012. Kornelia umiera i zostawia malowniczy dworek w Michałowie swojej córce Blance. Ta zaś wraz z córką i wnuczką wyrusza do Polski, by obejrzeć i odrestaurować posiadłość. Na miejscu kobiety odkrywają rodzinne tajemnice, które bardzo je zaskoczą.

Muszę wam przyznać, że ta powieść mnie oczarowała i wciągnęła bez reszty. Pochłaniałam ją w zawrotnym tempie, zaintrygowana historią i tajemnicami oraz piętrzącym się problemami jakie doświadczają bohaterki tej lektury.

Fabuła rozwija się powoli, stopniowo przyśpiesza, a zaskakujące zwroty akcji dodają smaczku całej książce. Odrobinę dłużyły mi się opisy, gdyż były one troszeczkę zbyt szczegółowe, ale nie jest to żadna wada. Styl pani Hanny przypadł mi do gustu, dzięki temu, że jest lekki i przystępny. Kreacja ciekawych i charakternych postaci zasługuje na uznanie.

Jeśli lubicie takie pasjonujące, z historią w tle opowieści to ta pozycja idealnie wpasuje się w wasze upodobania. Niezwykły klimat utworu, urokliwe miejsca, miłość, problemy i niezwykłe wydarzenia zaintrygują od pierwszych stron. Nuda na pewno wam nie zagraża, a i będą momenty, gdy nie obejdzie się bez chusteczek, by otrzeć zabłąkaną łzę.

Dlatego zachęcam z całego serca do przeczytania ?Dary losu?. Wczujcie się w losy czterech kobiet. Przeżyjcie wraz z nimi wzloty i upadki jakie przyniosło im przewrotne, trudne życie, dowiedzcie się czy były szczęśliwe oraz dlaczego nestorka rodu Kornelia wyjechała do Brazylii, a później do Włoch i ukrywała swoją przeszłość przed najbliższymi.

Nie zwlekajcie dłużej tylko czytajcie! Polecam!

"Dary losu" to opowieść o kobietach z czterech pokoleń. Historia o losach Kornelii, córce warszawskiego okulisty, która w 1935 roku razem ze swoimi przyjaciółkami wyjeżdża do dworku ciotki do Warki. Dziewczyny poznają tam swóch mężczyzn,  porucznika Maurycego Skimunta i lekarza Borysa Muszyńskiego. Lato mija im na zabawach. Jednak pewnego dnia dochodzi do przestępstwa, które odmieni losy młodych ludzi i namiesza im w życiu. 

Następnie poznajemy wnuczkę Kornelii. Akcja powieści rozgrywa się w 2012 roku.  Klementyna wraz z mamą i córką przyjeżdżają do pałacyku w Michałowie, który odziedziczyły po śmierci Kornelii. Kobiety pragną poznać swoje korzenie. Zastaną tam zniszczony pałacyk, który postanawiają odnowić i odkryją rodzinne tajemnice.

WOW! Jestem pod ogromnym wrażeniem debiutu autorki. Uwielbiam czytać historie, w których teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Autorka wymyśliła znakomitą fabułę przedstawiającą losy bohaterów żyjących w latach trzydziestych XX wieku, a następnie przenosimy się do 2012 roku. Autorka stworzyła genialną historię o kilku pokoleniach kobiet,  które pomimo przeciwnościom losu potrafiły walczyć o siebie i swoich bliskich. 

Ta historia pokazuje, co w życiu jest najważniejsze.  Czytając tę książkę przekonacie się,  że w rodzinie jest ogromna siła. Autorka ma lekki styl i pomimo tego, że książka jest gruba czyta się ją szybko. Autorka potrafiła mnie zainteresować piękną i zachwycającą historią. 

Jeśli lubicie historie o rodzinach wielopokoleniowych i czytać książki o przeszłości,  odkrywać tajemnice i zagadki to zapewniam Was,  że ta książka pochłonie Was do reszty. Zarezerwujcie sobie czas,  bo zapewniam, że zaczytacie się na maksa!

Jestem zachwycona tym debiutem. Z wielką przyjemnością przeczytam inne książki tej autorki. 

Polecam z całego serca!

Przepiękna opowieść o kobietach na przestrzeni kilku pokoleń.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Hanny Szczepanowskiej. Autorka zabrała mnie w niezwykłą podróż. Przeniosła mnie do roku 1935 oraz 2012. Mogłam z bliska przyjrzeć się losom Korneli Muszyńskiej ? córki Ludwika warszawskiego okulisty oraz Klementyny ? wnuczki pierwszej bohaterki.
Kornelia zakochała się poruczniku Maurycym. Czy chłopak odwzajemni to uczucie? Kto jeszcze będzie zabiegał o serce pięknej dziewczyny? Czy będzie miała szczęśliwe życie?
Szybko straciła mamę i tatę. Dlaczego? Co się z nimi stało? Musiała uciekać z klasztoru. Dlaczego? Na te pytania odpowiedzi znajdziecie w tej książce.
Los nie zawsze był dla niej łaskawy.
Poznajemy także trzy kobiety jej życia: córkę Biankę Muszyńską-Domarat, wnuczkę Klementynę Cotino-Maroni oraz prawnuczkę Matyldę Cotino-Maroni. Obie młodsze kobiety od 14 lat mieszkają w Warszawie. Bianka oraz nestorka rodu mieszkają we włoskim Sorrento. Bianka prowadzi tam pensjonat ?Villa Flora?. 5 maja nastąpiło straszne wydarzenie ? zmarła nestorka rodu Kornelia. Na pogrzeb przyjechały wnuczka i prawnuczka oraz mnóstwo innych ludzi. Kornelia była znakomitą i niesamowitą lekarką, która pomagała każdemu kto tylko potrzebował jej pomocy i o nią poprosił. Była wyjątkową osobą. Trzy kobiety: Bianka, Klementyna i Matylda szukały testamentu babci. Czego się z niego dowiedziały? Czy tak naprawdę znały nestorkę rodu? Bianka prawie nic nie wiedziała o swojej mamie ? o jej młodzieńczym życiu. Dlaczego? Czemu nie interesowała się jej życiem? Teraz sobie pluje w brodę. Dlaczego jej mama uciekła z Polski do Brazylii, a potem razem z Bianką przeniosły się do Włoch? Pytanie pozostanie otwarte. Część odpowiedzi na nie znajdziecie czytając ?Dary losu?. Wszystkie trzy panie pojadą do Polski i będą odkrywały swoją rodzinną historię. Czy to je zbliży czy oddali ? dowiecie się czytając. Szkoda, że zabrały się za to dopiero po śmierci nestorki rodu. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby Kornelia żyła. Niestety los bywa przewrotny. Czasem coś daje a czasem coś zabiera.
Historia ukryta na kartach powieści ?Dary losu? jest godna polecenia. Czytając przepadniecie na długie godziny. Najbardziej podobała mi się druga część. Odkrywałam razem z bohaterkami prawdę o życiu Kornelii. Uwielbiam rozwiązywać zagadki. Mogłam oczyma wyobraźni przenieść się do świata opisywanego przez autorkę. Razem z Kornelią przeżywałam jej trudne życie, jej rozterki i radości. Oczywiście nie obyło się od łez. Polubiłam Biankę, Klementynę oraz Matyldę. Każda z nich ma inny charakter. Co się stanie, gdy dwie z nich zakochają się w tym samym mężczyźnie? Czy któraś z niego zrezygnuje czy będą o niego walczyły jak lwice? Matylda jest bardzo kochliwa co często doprowadza jej mamę do szału. Klementyna doznała tylu rozczarowań od mężczyzn, że nie ma już na nich siły. Jednak czy może przeciwstawić się prawdziwemu uczuciu? Czy w jej wieku może się jeszcze zakochać bez obawy kolejnym rozczarowaniem? Bianka ? nie mogła pogodzić się z decyzją swojego męża o powrocie do Polski. Dlaczego? Czy któraś z nich odnajdzie prawdziwe szczęście?
Doskonale barwne bohaterki, które walczą o swoje życie. Idealna akcja. Cudowna fabuła.
Muszę was zaskoczyć. ?Dary losu? to literacki debiut Hanny Szczepanowskiej. Genialne pióro. Cudowny debiut. Już się nie mogę doczekać kolejnego dzieła tej autorki.
Gratuluję debiutu.
Jeżeli tak jak ja uwielbiacie powieści obyczajowe o wielopokoleniowej rodzinie to koniecznie musicie przeczytać ?Dary losu?. Czas poświęcony na tą historię nie będzie czasem straconym.
Polecam...