Czerwony pamiętnik

...ale fajne, takich słów użyłam po przeczytaniu ostatniego słowa powieści czerwonypamiętnik autorstwa Ewelina Klimko.
Historia około-wojenna we wspomnieniach i lekko szpiegowska współcześnie. Potrzebowałam takiej spokojnej, wręcz delikatnej opowieści, ale nie dajce się zwieść, ładunek emocji, był w niej odpowiedni, a wszystko nie było takie łatwe i przyjemne. Autorka zabiera nas w podróż po ludzkich doznaniach: strachu, nadziei i odwadze. Dwie bohaterki, babka i wnuczka, każda dzielna na miarę czasów i prób, jakie stawia przed nią los; autentyczne, prostolinijne kierujące się odruchami serca i intuicją. Poruszyły moje wnętrze, co sprawiło, że książka stała się nieodkładana. Styl pisarski angażujący czytelnika w przygody i ochronę skarbów, trochę bajkowy, przez zbiegi okoliczności, ale dobrze skonstruowany świat, pozwala przymknąć oko.
O czym czytać nam najlepiej? O miłości, jakkolwiek się nie odwrócisz, dupa, zawsze z tyłu (słowa mojej babci), zgadzam się z nią absolutnie. Uczucie to, można odmienić przez wszystkie przypadki, zapisać we wszelkich wariantach, dopasować, do każdej sytuacji, a jeśli jeszcze w to wszystko wplącze się przeznaczenie, jesteśmy bez szans. Jak dryfujące łódeczki, na bezkresnym morzu.
Pisarka przedstawia różnorodne relacje między osobami, od romantycznych po rodzinne i przyjacielskie. Staje się siłą napędową, która daje wolę do przezwyciężenia trudności i trwania na posterunku uczciwości i obrony słusznej sprawy. Ujęła mnie klarowność przekazu, jasno określone cele i dążenie do nich, na tle brudnych sprawek i wątpliwych oczekiwań. Zawsze twierdziłam, że wielkość tkwi w prostocie, wystarczy mieć jasny cel, ściśle określony i w niego wierzyć. Michalina, jak i Emilia miały taki, i konsekwentnie się go trzymały, chociaż życie nie zawsze chciało z nimi współpracować na ich zasadach.
Debiut, bardzo udany zapadający w pamięć, teraz pozostaje trzymać kciuki za dalsze rozpisane Autorki i oczekiwać kolejnych ciekawych opowieści.

Emilia po śmierci babci, postanawia odnowić odziedziczoną po niej biblioteczkę. Ze zdziwieniem odkrywa tajną skrytkę, a w niej czerwony pamiętnik. Kobieta, gdy tylko czas jej na to pozwala, zaczytuje się z fascynacją we wspomnieniach babci. Stopniowo poznaje dzieje najbliższych dla niej osób, zaczyna widzieć Michalinę od całkiem innej strony. Jednocześnie w życiu zawodowym Emilii dużo się dzieje. Nie koniecznie idzie ku dobremu. W pewnym momencie, zdarzenia z pamiętnika zaczynają łączyć się z teraźniejszą sytuacją... Jaki wpływ na życie Emilii, będzie mieć historia z czasów wojny?

"Czerwony pamiętnik" to debiut Eweliny Klimko. Muszę przyznać, że bardzo udany debiut. Fabuła poprowadzona w dwóch ramach czasowych. Wraz z Emilią czytamy notatki babci Michaliny z jej pamiętnika, dzięki czemu możemy przenieść się do jej lat młodości, które przypadły na okres II wojny światowej. Ta historia jak i jej bohaterowie, chwyciła mnie za serce. Dużo emocji, z jednej strony lekka w czytaniu, a jednocześnie nie brakuje w niej smutnych momentów, mało przyjemnych. Podoba mi się wątek z przemytnikami dzieł sztuki, umiejscowiony w teraźniejszości, bo to nadaje tej historii delikatnie kryminalny charakter. Nie jest mdła ani nużąca. Z pewnością będzie w mojej pamięci jeszcze przez długi czas.

Polecam wam "Czerwony pamiętnik", szczególnie jeśli lubicie opowieści, w których odkrywamy wraz z bohaterami, jak wybory przeszłych pokoleń kształtują naszą teraźniejszość.