Chichot

Pisarz tworzący pod pseudonimem? Nie jest to niczym nowym na rynku wydawniczym. W przypadku trzeciej części cyklu z prokurator Wandą Just i podkomisarzem Piotrem Dereniem zostałam jednak zaskoczona podwójnie. Okazało się, że pod pseudonimem Greta Drawska skrywa się dobrze mi znana i lubiana z wcześniejszych książek, choćby ?Wśród nocnych cisz?, czy cyklu ?Kobiety nieidealne? Małgorzata Hayles. Ale to dopiero połowa zaskoczenia, bo okazuje się, że i ofiarą w trzeciej części cyklu ?Chichot? jest właśnie bardzo poczytny, piszący pod pseudonimem autor.

Czy tym samym autorka puszcza do czytelnika oko odsłaniając nieco kulisy rynku wydawniczego? A może próbuje nam uświadomić jakie niebezpieczeństwa ze sobą niesie ten zawód? W końcu jej bohatera ktoś potraktował niczym wampira z jego własnej powieści wbijając mu osikowy kołek prosto w serce.

W śledztwie, prowadzonym oczywiście przez mój ulubiony duet, pojawia się więcej podejrzanych, niż by sobie życzyli, a każdy z nich miał silną motywację by pozbyć się pisarza. Psychofan? Niewierna żona? A może ktoś usłyszał o gigantycznej zaliczce, którą autor otrzymał na poczet kolejnej powieści? Tylko czy została ona napisana?

Śledztwo prowadzi ich do Bornego Sulinowa, miasta widma. Czego szukał tam pisarz? Czyżby inspiracji do najnowszej książki?

Autorka, podobnie jak w każdej z części, tak i tym razem sięga do lokalnych legend, które dodają fabule tajemniczości. Zahaczamy jednak o historię bardziej współczesną, związaną z wyjściem w 1992 roku wojsk radzieckich z bazy wojskowej w Bornem Sulinowie. Poznajemy też pewną ówczesną historię miłosną, której konsekwencje mogą mieć wpływ na bieżące wydarzenia.

Podobnie jak w całym cyklu, tak i teraz podobała mi się nieoczywista, stopniowo rozwijająca się relacja pomiędzy głównymi bohaterami, pełna domysłów, niedomówień i wynikających z tego niepotrzebnych komplikacji. Również unikanie utartych schematów i naturalnie nasuwających się rozwiązań jest wizytówką tej serii. Autorka udowodniła, że świetnie radzi sobie zarówno thrillerach, jak i w tematyce obyczajowej i kryminalnej. Pisze z lekkością, ale również dużą dozą wrażliwości i wyczucia kreśląc bohaterów, z którymi niezmiernie łatwo się utożsamić.

Być może pamiętacie moje bardzo pozytywne opinie na temat książek Grety Drawskiej? No właśnie, Rytuał i Stos (a zwłaszcza ta druga) bardzo przypadły mi do gustu i nie mogłam doczekać się lektury trzeciego tomu tej serii. W końcu się doczekałam, a na mojej półce zagościł Chichot. Niech Was nie zwiedzie uroczy i zabawny tytuł - wbrew pozorom w powieści mało wesołości. Czy i ta książka mnie zachwyciła? O tym opowiem w tej recenzji.

W rezydencji w samym środku lasu zostają znalezione zwłoki polskiego pisarza, którego porównywano do Stephena Kinga. Choć tak uwielbiany, pozostawał anonimowy i nikt nie znał jego prawdziwego nazwiska. Co więcej, jego książki otrzymywały milionowe zaliczki. Czy to możliwe, że sam na siebie ściągnął tę tragedię? Czego pisarz mógł szukać w miasteczkach widmach oraz w ruinach radzieckiej bazy atomowej? Tego będą musieli dowiedzieć się prokurator Wanda Just i podkomisarz Piotr Dereń.

Przy recenzjach poprzednich części pisałam, że jeden z głównych bohaterów - Piotr Dereń, najpierw został potraktowany po macoszemu, a w drugim tomie został już przedstawiony znacznie lepiej. W przypadku Chichotu muszę napisać o ogromnym postępie autorki względem kreacji postaci. Podkomisarz zyskał swoje pięć minut i dzięki temu mogłam ze spokojem poznać jego charakter, jego rozterki oraz nadzieje na pewien obrót spraw.

W przypadku Wandy Just wszystko wyszło równie zgrabnie i ciekawie, a sama pani prokurator zyskała w moich oczach znacznie więcej sympatii. Przestałam na nią patrzeć jak na wiecznie zdystansowaną i dość oschłą kobietę, a zauważyłam w niej po prostu człowieka, który szuka jakiegoś punktu zaczepienia i który wbrew własnym słowom potrzebuje bliskości drugiej osoby. Czy powtórzę się, jeśli napiszę, że tutaj również zauważyłam znaczny progres autorki? Być może, ale tak właśnie się stało.

Skoro o progresie wspomniałam, to i o samym stylu pisania również wypadałoby coś napisać. Greta Drawska widocznie rozwinęła swój warsztat, a wpływa to tylko i wyłącznie pozytywnie na przyjemność podczas lektury jej powieści. Może i Chichot nie wciągnął mnie tak, jak Stos, ale i tak jestem pod ogromnym wrażeniem. Myślę, że patrzenie na to, jak rozwija się autor i w jaki sposób poprawia swój warsztat, jest jedną z lepszych rzeczy w byciu czytelnikiem.

Wątek zabójstwa autora niezwykle poczytnych pisarzy okazał się dla mnie czymś bardzo ciekawym i jednocześnie dość budzącym niepokój. Mam szczerą nadzieję, że w rzeczywistości coś takiego nie będzie miało miejsce. Z drugiej też strony mam jednak świadomość tego, że taka sytuacja z dużym prawdopodobieństwem się rzeczywiście nie wydarzy, ponieważ zakończenie Chichotu było zaskakujące i dość nieoczekiwane, patrząc na wszystkie poszlaki, jakich doszukali się Wanda i Piotr. Wydaje mi się więc, że możemy być spokojni o naszych ulubionych autorów.

Ten tom sprawił mi czytelniczą przyjemność i naprawdę dobrze było wrócić do tych bohaterów. Mimo tego, że prawdopodobnie jest to ostatni tom trylogii, to mam nadzieję na kolejne części. Związałam się z tymi bohaterami i z ogromną chęcią wróciłabym do nich przy okazji kolejnych tomów. Czy tak się stanie? Liczę na to.

Jeżeli szukacie dobrych kryminałów na (jeszcze) letnie i zbliżające się jesienne wieczory ? z całego serca polecam Wam właśnie te książki.

Na przestrzeni ostatniego roku dużą popularność zyskała seria kryminałów autorstwa Grety Drawskiej, nowego nazwiska na polskim rynku wydawniczym. Cykl przedstawiający perypetie pani prokurator Wandy Just i podkomisarza Piotra Derenia doczekał się właśnie trzeciej części, która zabiera czytelnika w sam środek śledztwa dotyczącego śmierci poczytnego pisarza, polskiego Stephena Kinga. Czy parze uda się rozwikłać tę sprawę?

Najpierw mieliśmy ?Rytuał?, następnie ?Stos?, a teraz nadszedł czas na ?Chichot?. Jak zatem widać wydawnictwo Znak mocno zainwestowało w twórczość pani Drawskiej. Nie zmienia to faktu, że swoją przygodę z bohaterami jej książek rozpoczynam dopiero teraz, od najnowszego tytułu. W ogóle nie przeszkadza to jednak w czerpaniu pełnej satysfakcji z lektury.

Jak zdążyłem wspomnieć na wstępie, fabuła książki skupia się na zabójstwie popularnego pisarza, autora bestsellerów. Pan Tom, bo taki nosi pseudonim, zostaje zamordowany w nietypowy sposób. Jego serce przebito osikowym kołkiem. Podejrzanych jest wielu, większość z nich pochodzi z jego otoczenia. Wśród tych osób znalazło się jednak miejsce dla młodego chłopaka, którego tajemnice mają niebawem okazać się bardzo istotne dla rozwikłania zagadkowej zbrodni.

Autorka potrafi błyskawicznie wciągnąć nas w fabułę, choć po przeczytaniu książki może się wydawać, że historia nie jest wcale tak rozbudowana, skomplikowana czy oryginalna. Momentami przypomina wręcz śledztwa, które można zobaczyć w wielu filmach czy serialach kryminalnych. Jest jednak coś w sposobie pisania pani Drawskiej, co powoduje, że w ogóle nie zwracamy uwagi na jakiekolwiek schematy i z uśmiechem na twarzy czytamy kolejne strony ?Chichotu?.

Fantastyczni i charyzmatyczni są bohaterowie, którzy bardzo dobrze się uzupełniają. Nie ma tu dwóch identycznych postaci. Wanda jest twarda i generalnie nie daje się ponieść emocjom, Piotr charakteryzuje się dużym dystansem do wykonywanej przez siebie pracy. Mimo częstych przekomarzań tworzą zgrany duet, który potrafi przedłożyć pracę nad osobiste problemy. Bardzo ciekawie przedstawiają się także osoby z dalszego planu. Patolog Roman Wrzos, choć pojawia się na krótko, szybko zapada w pamięć swoim ?kwiecistym językiem? i bezpretensjonalnością. Wdowa po Panu Tomie, Izabela Tomczyńska sprawia wrażenie zupełnie normalnie zachowującej się osoby w obliczu wielkiej straty, ale z czasem przekonujemy się, że jest bardzo skomplikowaną kobietą z problemami. Niemal każdy stanowi ważny element układanki stworzonej przez Gretę Drawską.

?Chichot? został napisany w bardzo łatwym w odbiorze dla każdego czytelnika stylu. W zaciekawieniu nas do lektury książki pomaga wiele odniesień do popkultury, wspominając Facebook, Netflix, książki czy seriale. Do tego dochodzi dokładnie zaplanowany rozwój śledztwa, które do samego końca pozostawia nas bez konkretnych odpowiedzi, a sam finał okazuje się być naprawdę zaskakujący. Jako mały minus mogę jedynie wskazać wątek romantyczny oraz wątek ciężarnej policjantki Agaty i jej męża, oba nieco wybijające nas z rytmu w trakcie czytania, a rozwijające się późno, gdy na dobre jesteśmy wkręceni w pracę głównych bohaterów.

?Chichot? to dla mnie bardzo pozytywne zaskoczenie. Kryminał, który pokazuje, że nie potrzeba dużej dawki brutalności, mroku i tajemniczości by wciągnąć czytelnika. Wystarczą odpowiednio dobrane kłamstwa i ciekawi bohaterowie, a obu tych elementów jest tutaj pod dostatkiem. Książkę czyta się naprawdę szybko, aż żal, że nie jest dłuższa. Z pewnością sięgnę po pierwszą i drugą część cyklu, który ma nam do zaoferowania wiarygodną historię oraz postaci, z którymi ciężko jest się rozstać.