Ceremoniały

Opis produktu:

Gdyby powiedzieć, że `Ceremoniały` są książką o umieraniu, byłaby to prawda cząstkowa. Bo są one jednocześnie pochwałą wszelkich form życia, hymnem na cześć elan vital. Białooka Turczyńskiego jawi się jako artystka - niezwykle pomysłowa; brutalność skutecznie przysłania poezją, a konieczność przedstawia niczym wybór atrakcyjnej tanecznej figury. Fascynuje i wabi. Nieistnienie staje się w ten sposób formą istnienia -poszerzają się granice świata, rozciągają czas i przestrzeń, a ludzkie materialne figurki z pewnego miasta En bez trudu znajdują sobie sąsiadów wśród istot stworzonych przez wyobraźnię, uwięzionych w ramach obrazów czy między kartami ksiąg. Droga do kamienia mądrości - niegdyś zawłaszczana przez magów - może stać się udziałem nawet spracowanej starej kobyły. W świecie Turczyńskiego - tak bardzo zanurzonym w przeszłości i sztuce - czuć się powinien jak u siebie każdy współczesny czujący ekolog.

Andrzej Turczyński, ur. w 1938 r. w Lublinie - poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Laureat licznych nagród m.in. Fundacji Kultury za `Rzeki popiołu` (1994), im. Księcia Konstantego Ostrogskiego (1997), im. Świętego Brata Alberta (1999), Nagrody Specjalnej Ministra Kultury (2005, 2010). Jego powieść `Znużenie` została nominowana do Nagrody Literackiej NIKE (2001) oraz do Paszportu Polityki , a `Koncert muzyki dawnej` (2012) znalazł się w finale Nagrody Literackiej GDYNIA. Wydał ponad 50 książek, m.in. `Źdźbło morza` (1971), `Wypłuczysko` (1977), `Fiasko` (1986), `Chłopiec na czerwonym koniu` (1991), `Rzeki popiołu` (1995), `Mistrz Niewidzialnej Strony` (1996, 2011), `Tryptyk ruski` (1998), `Znużenie` (2000), `Mgnienia` (2000), `Święto ikony` (2002), `Latopis. Powieść doroczna` (2007), `Ten szalony pan Puszkin. Słowo o udręce` (2008), `Uzurpacje. Eseje paraboliczne`(2009), `Zgorszenie` (2011), `Mały ikonostas Bogarodzicy` (2012), `Miniatura z gazelą` (2012), `Homo pictor, homo viator` (2013). Mieszka w Koszalinie.