Baltica

"Baltica" Piotra Borlika jest prequelem trylogii z panią komisarz policji Agatą Stec i jej bratem psychologiem Arturem Kamińskim w głównych rolach. Przyznam się bez bicia, że nie znam tej trylogii, dlatego cała zabawa przede mną.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego prequelu. Co tu się wyprawiało, to głowa mała. To miał być wymarzony rejs na pokładzie MF "Baltica". Jednak jak to w dobrych thrillerach bywa, wszystko się może zdarzyć. Idealny rejs zamienił się w idealny koszmar. Było pełno szczęśliwych ludzi, a za chwilę było pełno wrzeszczących ofiar. Pojawiali się ludzie i znikali. Zdrowi ludzie tracili pamięć. Jak to wszystko było możliwe? Nie potrafiłam sobie tego wszystkiego poukładać w głowie. Poznałam odlotową staruszkę, która wybrała się w samotny rejs po śmierci swojego męża. Kolejną bohaterką była typowa studentka, która lubi imprezować i kombinować z grzybkami. Ostatnim bohaterem był ojciec dwójki dzieci, który zapomniał, w co nie lubi bawić się jego syn. Nie rozumiałam, jak mógł o tym zapomnieć. Każda z tych postaci w dziwny sposób traci pamięć. Czyżby, to nastąpiło po wypiciu darmowej puszki mirindy? Oprócz tego po pokładzie biega wysoki, szczupły człowiek ubrany na czarno w świńskiej masce. Czy należy się go bać? Czy to jest psychol, czy raczej seryjny morderca? Na te pytania odpowiedzi znalazłam w książce "Baltica". Powiem wam, że to była czysta przyjemność, czytać tę książkę. Znalazłam tutaj mnóstwo zwrotów akcji i niespotykanych zdarzeń. Końcówka książki, spowodowała u mnie totalny szok. Plus dla autora. Piotr Borlik pokazał się z najlepszej strony. Podziwiam jego wyobraźnię. Taka historia powinna znaleźć się na wielkim ekranie.
Porywająca fabuła, wyśmienita akcja i bohaterowie sprawili, że nie mogłam oderwać się od tej lektury. Wyjątkowa historia. Już dawno nikt mnie tak nie zdziwił, jak bohaterowie tej książki.

Jeżeli lubicie historie z dreszczykiem, w których wszystko może się zdarzyć, to odsyłam was do najnowszej książki Piotra Borlika pod tytułem "Baltica".

Czy zdecydujecie się na wyjątkowy i niepowtarzalny rejs MF "Baltica"? Pamiętajcie jedno, po tej podróży już nigdy nic nie będzie takie samo. Oczywiście o ile przeżyjecie ten piekielny rejs.

?Wzdrygnęła się, gdy nieznajomy ruszył biegiem w jej stronę. Nie miala szans, by mu uciec.?

Przyjemnie spędziłam czas z ?Zapłacz dla mnie? i ?Boską proporcją, Incydent? nie przyniósł oczekiwanych silnych emocji, ale ?Baltica? ponownie wróciła na tor intrygującej przygody czytelniczej. Kapitalny pomysł na fabułę, proponuję szybko mu się poddać, wówczas większa przyjemność czytania. Przez całą powieść czułam się skołowana, nie wiedziałam, dokąd wszystko zmierza, jaki przyjmie kierunek, jak zabrać się za tłumaczenie pokładowych incydentów, jaki znaleźć sposób na interpretowanie tożsamości postaci. A to wciągało, wymagało poddawania w wątpliwość nie tylko zachowań bohaterów, ale również zmieniających się nieustannie okoliczności. W pewnym momencie poczułam się znużona powtarzającym się schematem, ale trzeba podkreślić, że pod różnymi odbiciami pasażerów promu Piotr Borlik wyczuł, kiedy czytelnik zapragnie czegoś innego, głębszej fali, na którą można go wrzucić.

Nie tyle liczyła się walka o życie, co długi cień mrocznej osobowości, dziwnych wspomnień, przerażających wizji. Dodatkowym plusem okazało się to, że wchodzenie w głowę postaci, dotykanie najbardziej intymnych myśli, niosło w sobie nieokreśloność elementów szyfru i fragmentaryczność kryminalnej zagadki. Niczego nie można było być pewnym, morskie tonie duszy ze spienionymi kipielami kontrastowych doznań nakręcały ciekawość i domysły. Spodobało mi się zakończenie, atrakcyjnie poprowadzone, zaskakujący wydźwięk, zgrabne połączenie wszystkich nici misternie utkanej fabuły. Nie powinniście wahać się, czy wypłynąć z portu Gdyni w rejs do Szwecji, być świadkiem osobliwego scenariusza zdarzeń na statku, może nawet poczuć lekki chwyt choroby morskiej powiązanej z wymykającej się zaszufladkowaniu natury człowieka. Dajcie się wirowi emocji bazujących na pętli morderczego koszmaru i ciągu zmarnowanych szans, nierealność miała solidne uzasadnienie, łatwo zatem trafiała w sugestie podsuwane wyobraźni.

Piotr Borlik zaprasza wszystkich czytelników na pokład Balticy. Przed czytelnikiem niebezpieczny rejs, z pozoru zwyczajnym promem wycieczkowym. Ale na pokładzie MF Baltica nic nie jest tym, czym się wydaje być.

Wszyscy, którzy czytali wcześniej cykl Agata Stec i Artur Kamiński, pewnie zorientują się, gdy w którym momencie pojawią się powiązania fabularne tego prequela ze znaną serią. Nie czytałam serii, dopiero mam ją w planach, tak że zaczynałam czytać ????????????????????????ę z czystą kartą, ale w pewnym momencie pojawia się pewien bohater, którego jak podejrzewam, będzie można spotkać także w kolejnych częściach cyklu.

To miała być wspaniała wycieczka do Szwecji. Pomimo że promem żegluje mnóstwo turystów, to autor skupia uwagę czytelnika tylko na trójce z nich. Sebastianie, przykładnym mężu, Laurze imprezującej studentce i Celinie starszej pani, która nie potrafi poradzić sobie ze śmiercią męża.

Rejs z Gdyni do Szwecji na pokładzie MF Baltica od samego początku wydaje się dziwny. Pierwsze symptomy tego, że coś jest nie tak, można dostrzec już na odprawie. Po wejściu na pokład, na trójkę bohaterów spada lawina dziwnych zdarzeń, których nie są w stanie logicznie wytłumaczyć. Stefan, Celina i Laura doświadczają niezwykłych przeżyć, których zupełnie nie rozumieją. Czy spowodowała je wypita w dużych ilościach Mirinda ?
Wydaje się, że bohaterowie znaleźli się w pułapce czasu, z której nie potrafią się uwolnić i dostrzec punktu wyjścia lub tkwią w koszmarnym śnie, z którego nie mogą się obudzić. Nie potrafią znaleźć logicznego wytłumaczenia na to, co się dzieje. To tak jakby żyli w dwóch rzeczywistościach, a oni się w nich gubią i nie wiedzą, co jest prawdą, a co nie. Kręcą się w kółko niczym chomik w klatce na kołowrotku.

Nieustanie wzrasta w nich poczucie niepokoju, wszystko przypomina im chory sen, projekcję odurzonego umysłu, żądnego makabrycznych doznań.
Nie sposób domyślić się, o co tak naprawdę chodzi. Dlaczego pracownik armatora pojawia się w różnych rolach? Kim jest przerażająca postać w świńskiej masce? Piotr Borlik umiejętnie manipuluje czytelnikiem, który jest tak samo zdezorientowany, jak uczestnicy fatalnego rejsu.


Podziwiam kunszt pisarski autora, udało mu się stworzyć skomplikowaną i zakręconą historię, a przy tym nie pogubił się w labiryncie niezwykłych i nieprawdopodobnych zdarzeń. Wszystko tu ma sens i znaczenie. Nie da się tej książki odłożyć i sięgać po nią od czasu do czasu, trzeba czytać ją za jednym zamachem, gdyż łatwo pomylić wątki i złożyć historię w jedną całość. Gdy wydawało mi się, że autor już prowadził mnie prostą ścieżką ku rozwiązaniu, to pojawiał się na końcu tej ścieżki i groził mi palcem, że nic z tego i to jeszcze nie koniec. Zwrot akcji i trzeba ruszać dalej, by szukać innej ścieżki. Jest to niezwykły thriller nie tylko ze względu na swoją nietypową konstrukcję, ale także na poruszony w nim problem. Zakończenie jest naprawdę zaskakujące i w żaden sposób nie da się go przewidzieć. Druga połowa książki wydawała mi się już trochę mniej zakręcona, co nie znaczy, że mniej ciekawa. ???????????????????????????? to bardzo dobry thriller, z silną namiastką horroru, nietuzinkowy na pograniczu szaleństwa i absurdu. Końcowa odpowiedź wcale nie uspokaja rozedrganych emocji, a wprost przeciwnie, jest jednym z listy najgorszych koszmarów. Karuzela wrażeń, emocji, domysłów i mylnych tropów i niepokojących zdarzeń. Po jej opuszczeniu jeszcze długo kręci się w głowie.

Mała dygresja na koniec. Nigdy nie przepadałam za Mirindą, a teraz w ogóle jej nie tknę.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Baltica autorstwa Piotra Borlika. Jest to prequel serii o Agacie Stec i Arturze Kamińskim, którą miałam przyjemność ostatnio Wam przedstawić. Rzadko zdarza mi się, że nie wiem jak zrecenzować przeczytaną powieść. Tym razem tak jest. Ba! Problem miałam nawet z jej czytaniem. Przez pierwsze kilkadziesiąt stron odsądzałam samą siebie od czci i wiary bo byłam pewna, że coś mi umyka przez moją nieuwagę. Później nabrałam przekonania, że książka została źle złożona. Wyluzowałam dopiero, gdy zorientowałam się, że to co dzieje się z bohaterami to celowy zabieg autora. Piotr Borlik pod moją ostatnią recenzją napisał, że Artur Kamiński sporo namiesza w prequelu trylogii. W pełni się z nim zgadzam. Terapeuta mieszał w głowie bohaterom książki, ale z równą mocą także mi. Przez większą część książki byłam skołowana i jedynie starałam się podążać za biegiem wydarzeń. A działo się dużo. Gdy dotarłam do momentu, w którym wszystko się wyjaśniło autor zamieszał bębnem ponownie. Jak to się skończyło? Odpowiedzi czekają na kartach Baltici. Jest to jedna z bardziej pokręconych książek jakie czytałam. Nic tu nie jest takie jakie się wydaje. Rozwiązania zastosowane przez Piotra Borlika będą sporym zaskoczeniem nawet dla czytelników znających cykl o Agacie i Arturze. Ja spodziewałam się kompletnie czego innego, ale to co otrzymałam przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Baltica trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Jest to pozycja, która nie chciała opuścić moich myśli nawet w czasie przerwy od czytania. Autor zaserwował zarówno sowim bohaterom, jak i czytelnikom emocjonalny rollercoaster. Majstersztyk.

"Baltica" Piotra Borlika to prequel "Boskiej trylogii" z komisarz Agatą Stec, którą z okazji tejże premiery wydawnictwo postanowiło wznowić w odświeżonej szacie graficznej. I muszę przyznać, że te okładki mnie kupiły ????.

Wchodź na pokład, to będzie szalony rejs. Poznałam kilkoro pasażerów MF "Baltica" i bardzo szybko zrozumiałam, że mogę nie zdążyć się do nich przywiązać, tak szybko "lądowali za burtą". Ze zgrozą uświadomiłam sobie, że ten, kto wejdzie na ten przeklęty prom, żyw zeń nie wróci.

Ktoś tu morduje ? ale po co i dlaczego? Czy zbrodnie te wynikają tylko z samej przyjemności zabijania, czy mają jakieś ukryte znaczenie? Czy ofiarą padają przypadkowe osoby? Kłębiące się w mojej głowie pytania nie mają końca, a odpowiedzi na nie pojawią się w odpowiednim czasie, jednego mogę być pewna ? w przeciwieństwie do wielu bohaterów, ja przeżyję ten rejs ????.

Autor ma dość specyficzny warsztat, opisy pewnych sytuacji oraz sam środek rozwleczono do granic możliwości, by pod koniec nastąpił gwałtowny i tak spektakularny zwrot akcji, że ciężko mi było uwierzyć w to, co się wyprawia. Przez większość lektury miałam wrażenie, że wpadłam w sam środek sennego koszmaru, z którego nie mogę się wybudzić. Gdy w końcu dane mu było wyjść z tej maligny, ze zdumienia przecierałam oczy. Dawno nie czytałam tak dziwnej i odjechanej historii.

Wejdziesz na pokład promu? ?Baltica? zaprasza! Ale? miejcie się na baczności, to nie będzie zwykła wycieczka.
Rejs MF Baltica to rozrywka, przygoda, zabawa. Takie są założenia podróżnych, ale oni jeszcze nie wiedzą, że ich plany ulegną zmianie. Drastycznej zmianie. Zastąpi je spotkanie z? mordercą?!

?Przechodząc przez automatycznie otwierane drzwi, nie mógł pozbyć się wrażenia, że wkracza do innego świata?

Niech tylko podróżni napiją się darmowego napoju, niech dotrą do windy? Nastąpi cięcie. Modyfikacja. Niczego nie będziecie już pewni, a w głowie zacznie Wam dzwonić refren: ?Co tu się wyprawia?! Czy to wszystko dzieje się naprawdę?!?

Bohaterowie wpadną w pętlę zdarzeń i choć pewne charakterystyczne sceny będą się powtarzać, to jednak będą zupełnie inne - wszystko zmienia perspektywa. Ale co sprawia, że patrzymy na to samo, ale mamy różne obrazy? Tego nie mogę napisać, żeby nie psuć zabawy, ale gwarantuję ? finał zmiata z planszy! W końcu to prequel trylogii ?Boskiej proporcji?, więc wiecie, że należy się spodziewać zaskakujących, niebanalnych rozwiązań i psychologicznych akrobacji.

Piotr Borlik stworzył powieść z wyrazistymi bohaterami ? jednych polubimy od razu, jak Celinę, która zachowuje się jak Agata Stec na emeryturze, innych niekoniecznie, a jeden z pasażerów z pewnością da radę zirytować wszystkich czytelników ;) Ale jeśli myślicie, że ich poznacie? jesteście w błędzie, to tylko powierzchowna wiedza, zagadka tkwi głębiej. W uzyskaniu odpowiedzi nie pomogą dziwne zaniki pamięci, których doświadczają i zaskakujące zmiany nastroju.

Spokojny początek to preludium do mrocznych wydarzeń tego rejsu. ?Baltica? zdumiewa zastosowanymi rozwiązaniami fabularnymi, hipnotyzuje używając scen/postaci ? kluczy, stosuje mantrę, która zamiast uspokajać, pobudza ciekawość i apetyt na zrozumienie tego, co się dzieje z bohaterami. Borlik wykazał ekwilibrystyczny talent konstruując fabułę. Pozostawia czytelnika w osłupieniu i zachwycie.