W dolinie Narwi (Nie)pokorna wdowa - Audiobook mp3

e, mając tak znamienity wzór do naśladowania. Odchrząknął, dobrze znając jej sztuczki. - Zapewniam, że jeśli nawet coś mi się wymsknęło, to całkowicie przypadkiem i ciotka nie powinna wykorzystywać... - urwała, jakby wyczuła za plecami obecność samego diabła. - Nowe perfumy, cioteczko? Niezwykle gustowne. Koniecznie muszę sobie takie sprawić. - Nie masz szans. - Usłyszała za sobą znajomy głos. - To produkowana specjalnie dla mnie mieszanka i na kontynencie jej nie uświadczysz, o czym doskonale wiesz, moja panno. Nie mydl mi oczu komplemencikami, bo słuch mam niezwykle czuły, kojarzę też jeszcze nie najgorzej. Przebyłam taki szmat drogi, znosząc chorobę morską i niewygody tutejszych dróg, aby wydać cię w tym sezonie za mąż, i nie wyjadę, nim nie dopnę swego. Czy ci się to podoba, czy nie. - Ton Gertrudy Garenwill nie zapowiadał niczego dobrego. - Za przeproszeniem, ale cioci nikt o to poświęcenie nie prosił. Mogła ciocia zostać w Anglii i zająć się kimś innym. Ma w końcu ciocia trzech dorosłych synów. Całkowicie nieżonatych. - O tym właśnie mówiłam, Edgarze. - Gertruda zwróciła się do brata. - A ty - spojrzała na bratanicę - nie zbijesz mnie z tropu, kochanieńka. Niezamężna i bezdzietna kobieta w twoim wieku to sprawa najwyższej wagi. I obie wiemy, że zdajesz sobie z tego sprawę. Sabina miała dwadzieścia pięć lat. Gdyby nie pokaźny posag, dawno zostałaby spisana na straty i okrzyknięta starą panną. Właściwie to mogła już przed czterema laty przeprowadzić się gdzieś na wieś do niewielkiego domku i wieść spokojne życie, zamieszkać na stałe w wiejskiej rezydencji ojca pod Ostrołęką - Kamiennym Dworze, albo przenieść się do siostry i pomóc jej w wychowywaniu dzieci. Skoro konsekwentnie odrzucała oświadczyny kolejnych kandydatów, powoli stawało się jasne, że nie zamierza wychodzić za mąż. Zaczęto nawet szeptać, że może woli towarzystwo kobiet, jednak nikt nie mógł jej niczego zarzucić wprost, bo poza odbiegającymi od powszechnie panujących norm wypowiedziami i ekstrawaganckim stylem bycia, prowadziła się doskonale. Aż chciałoby się rzec: nazbyt doskonale. - Ale jeśli mogę zapytać. - Sabina spojrzała uważnie na ojca. - Czy dobrze zrozumiałam? Moja osoba nie wzbudza jakichkolwiek emocji? - Źle się wyraziłem. Nie wzbudza negatywnych emocji. A jeśli chodzi o emocje, które chodzą po twojej małej główce, to sama skutecznie odstraszyłaś wszystkich konkurentów. - Jednak na każdym balu mam zapewnionego partnera do wszystkich tańców. Może z wyjątkiem walca, którego z zasady nie tańczę, mimo że uzyskałam już pozwolenie od wszystkich wpływowych matron. - Owszem, i to przed czterema laty - przypomniała jej ciotka, zaciskając zęby. - cieszą się chwilą. Wiedzą, że potrafisz być miła i prowadzić interesującą konwersację. Poza tym sama doskonale zdajesz sobie sprawę z tego, że jesteś piękną kobietą. Wszyscy lubią twoje towarzystwo do momentu, kiedy nie wspomną o małżeństwie. Swoją drogą, nie rozumiem, jak panna w twoim wieku może tak grymasić i wybrzydzać. - W moim wieku? - spytała z wyuczonym już oburzeniem. - W twoim - potwierdziła ciotka, choć i tak jej poprzednia wypowiedź była bardzo powściągliwa ze względu na obecność barona. - Dwadzieścia pięć lat to już nawet nie prawie, ale jawne staropanieństwo. I zgadzam się z Gertrudą. Chyba powinienem zacząć sam rozglądać się za odpowiednim kandydatem, póki jeszcze masz jakieś szanse na matrymonialnym rynku - westchnął. - Dlaczego przez tyle lat nie zwracałem na to - Zamyślił się, kierując wzrok w sufit. - Gdyby nie to, że posiadasz duży posag i nadal jesteś ładna, to można by było rzec, że twój ,,rok ostatniej szansy" minął już dawno temu. Wiesz chyba, o czym mówię? - Ciotka podparła się pod boki. Wachlarz, jej nieodłączny element garderoby, dyndał złowieszczo uczepiony lewej dłoni. - Opuszczę was teraz, moi mili, bo mam tu jeszcze kilka rzeczy do zrobienia. Ogród wygląda, jakby przeszło przezeń tornado. Muszę koniecznie pomówić z ochmistrzynią i ogrodnikiem. To niedopuszczalne, by tak zaniedbać otoczenie dworu. - Sabino - zwrócił się do córki Edgar po wyjściu starszej damy. - Tak, tak. Wiem, że porządna młoda dama powinna wyjść za mąż najpóźniej rok po skończeniu dwudziestu jeden lat. Ale znam mnóstwo kobiet, które nie poddały się tym dziwnym zasadom, które jakimś trafem nie obowiązują mężczyzn - nie wytrzymała. - Nawet panna Babcook jest od ciebie młodsza! To prawie nie do pomyślenia. Chyba że chcesz tak jak ona poświęcić się, żyjąc u boku jakiejś bogatej starszej damy. Moja siostra potrafi dopiec, a gwarantuję ci, że znam o wiele bardziej humorzaste panie. - Dobrze. - Spróbowała opano