Ebook Sekrety La Roja mobi,epub

wało się tak dużą przesadą. Przyznaję, że dla mnie, jako dziennikarza sportowego, podążanie śladami tej DRUŻYNY jest wielkim przywilejem. W tamtą gorącą noc w Wiedniu i dość chłodną w Johannesburgu, siedząc z moim bezprzewodowym mikrofonem, czułem się najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, mogąc relacjonować za pośrednictwem Radio Marca wyczyny reprezentacji. Iluż kolegów przede mną marzyło, by przeżyć takie Dziewięć miesięcy po zdobyciu mistrzostwa Europy narodził się pomysł na napisanie książki. Chciałem ze szczegółami pokazać wnętrze reprezentacji, w której jestem całkowicie zakochany. Pierwszą osobą, której opowiedziałem o tym projekcie, był mój przyjaciel Jorge Carretero, rzecznik zarządu federacji. To on zachęcił mnie do wejścia na pokład tej przygody. Do RPA, by relacjonować Puchar Konfederacji, pojechałem z dojrzałą już ideą. Kilka godzin przed wylądowaniem w Johannesburgu mój kochany Carlos Rojo z Adidasa poradził mi, bym nie wspominał tylko mistrzostw Europy, ale przedłużył tę podróż, kończąc ją u wrót mundialu. W Bloemfontein wszystko się zaczęło. Po obiadach lub kolacjach, wtedy i tylko wtedy, gdy nie zakłócaliśmy sjesty, masażu, rozmowy, gry w karty albo na PlayStation, był idealny moment, by spędzić chwilę z jednym z piłkarzy i dowiedzieć się czegoś więcej o drużynie, która wywołuje takie emocje i nadzieje. Przyznaję, że powątpiewałem w to, czy zechcą wyjawić mi swoje ,,sekrety". Jeden z nich niczego mi nie ułatwił i nawet ostrzegł: ,,To są nasze sprawy, Miguelito, i muszą zostać w szatni". Chciałem tylko spędzić z nimi trochę czasu, żeby się przekonać, czy prawdą jest to, co napisał w prologu Iker Casillas: że ta reprezentacja jest większa poza boiskiem niż na nim. Na kilku fotelach w recepcji hotelu, w którym odbywało się zgrupowanie podczas Pucharu Konfederacji w RPA zainstalowaliśmy nasz swoisty ,,konfesjonał". Muszę przyznać, że począwszy od trzeciej rozmowy nie miałem już żadnych wątpliwości, że wydanie książki będzie możliwe, że jest wystarczająco dużo materiału, by ją napisać. Mój stary dyktafon ciężko pracował przy zbieraniu wszystkich rozmów, pozostając możliwie niezauważony, aby główni bohaterowie czuli się swobodnie. Chodziło o to, by uciec od banałów i zagłębić się w konkretnych momentach z historii drużyny - tych lepszych i tych nie tak bardzo dobrych. Głos rozprzestrzeniał się między piłkarzami i chociaż jednym było trochę trudniej usiąść w fotelu niż innym, jestem wdzięczny wszystkim za możliwość rozmowy. ,,Teraz będzie twoja " mówił jeden drugiemu, kiedy przechodził obok. Jedyną wątpliwość, jaką mam teraz, to czy jako osoby są lepsi na boisku, czy poza nim. Następne zgrupowania reprezentacji służyły zbieraniu kolejnych wyznań. Chodziło o to, żeby nikogo nie pominąć, żeby każdy mógł opowiedzieć swoją historię. Wszyscy bohaterowie tej książki mieli udział w sukcesie i skrywali przynajmniej jedną tajemnicę, którą chcieli podzielić się z kibicami. Książka ,,Sekrety La Roja" jest wynikiem dziewięciomiesięcznej pracy i ponad 24 godzin nagranych rozmów. Mam nadzieję, że dzięki tej pozycji nasza reprezentacja będzie jeszcze bardziej doceniana. Nie tylko ze względu na cudowną grę, lecz także wartości, które przekazuje. Zwycięstwa są ważne, ale jeśli osiąga się je dzięki skromności, koleżeństwu i szacunkowi, triumf smakuje o wiele lepiej. Po tym, co wydarzyło się na mundialu, czułem się zobowiązany do opowiedzenia naszych przeżyć z RPA. Dlatego też zakasałem rękawy, aby spróbować zebrać wszystko, co przechodziło przez myśl piłkarzom, gdy dokonywali największego wyczynu w historii hiszpańskiego futbolu. Ich ,,sekrety" za każdym razem stawały się coraz bardziej publiczne i budziły zainteresowanie w telewizyjnych filmach dokumentalnych, specjalnych programach oraz innych książkach. La Roja ,,sprzedawała się" lepiej niż kiedykolwiek wcześniej, a jej sława pokonywała granice i kontynenty. Gwiazdka, która widnieje teraz nad herbem, zmieniła nasze życie. Uznanie dla La Roja zwiększyło się w sposób spektakularny, a do federacji zaczęły wpływać propozycje gry z każdego zakątka globu. Paradoksalnie, odwróciła się historyczna tendencja. O ile dotąd Hiszpanii wiodło się lepiej w meczach towarzyskich niż oficjalnych, od czasu wygrania mundialu dzieje się dokładnie na odwrót. W pierwszej kolejności chcę podziękować Królewskiej Hiszpańskiej Federacji Piłkarskiej za otworzenie mi drzwi do reprezentacji, a szczególnie oficer prasowej, Palomie Antoranz, za jej wielką pomoc. Dziękuję także jej koleżance Susanie Barquero - nie ma danych czy statystyk, które mogłyby jej umknąć... Wyrazy wdzięczności również dla Jesúsa Garcíi i Amalio Moratalla. Pomogli mi w poszukiwaniu wydawnictwa,