Ebook OSTATNIA Z DZIKICH epub

a się Auraya. - Ale jestem pewna, że znajdziemy kilkoro młodych kapłanów, którzy podejmą ten wysiłek w zamian za szansę osiedlenia się w miejscu, które widziało niewielu ziemiochodzących. Możemy wynająć tego przewodnika, który przekazał naszą pierwszą propozycję przymierza. - Dobrze. Zorganizuj to, Aurayo. I zapytaj, czy jacyś Siyee byliby zainteresowani dołączeniem tutaj do kapłanów. - Zwrócił się do Riana. - Co u Dunwayczyków? - Teraz są szczęśliwi - odparł. - Dla ludu wojowników nie ma nic przyjemniejszego od szansy udziału w tak wielkiej wojnie. Są niemal rozczarowani, że się zakończyła. Juran uśmiechnął się krzywo. - Co z pułapkami na przełęczy? - Wciąż je usuwają. - Jak długo im to zajmie? - Jeszcze kilka tygodni. Mairae uśmiechnęła się, gdy Juran zwrócił się do niej. - Żadnych skarg od Somreyan. Odeszli tydzień temu i dziś lub jutro powinni dotrzeć do Arbeem. Juran kiwnął głową. - To zostali nam Sennończycy. Ku zdziwieniu Aurai, spojrzał na Dyarę, która zdała już relację z dwóch krajów, Torenu i Genrii. Z pewnością nie wzięłaby na siebie trzeciego, zwłaszcza że stanął on po stronie pentadrian, a praca z nim okaże się trudna i czasochłonna. - Cesarz osobiście wysłał wiadomość, proponując ,,nową erę przyjaźni" - odparła Dyara, a jej pełen dezaprobaty wyraz twarzy zdradzał, co o tym sądzi. - Plotki głoszą, że podarł sojusz, który podpisał z pentadrianami. - To dobrze - stwierdził zadowolony Juran. - Zachęcaj go, ale nie bądź zbyt gorliwa. - Spojrzał na Riana i Mairae. - Dopóki Somrey i Dunway nie sprawiają nam zbyt wielu problemów, chcę, abyście wraz z Dyarą popracowali nad tym. Wątpię, abyśmy w najbliższym czasie namówili cesarza na sojusz. Wie, że jeśli to uczyni, jego kraj stanie się pierwszym celem dla pentadrian, jeśli znowu wypowiedzą nam wojnę. Zobaczcie, do czego zdołacie go skłonić, póki wciąż ma wyrzuty sumienia, że stanął przeciwko nam. Dyara, Rian i Mairae pracują razem nad Sennonem, pomyślała Auraya. A co ze mną? Siyee też nie sprawiają problemó Ale oczywiście. Jest inny kraj, z którym szukamy sojuszu. Juran zwrócił się do niej. Uśmiechnęła się. - Elai? - Nie - odparł. - Mam dla ciebie inne zadanie, ale porozmawiamy o tym później. Na razie omówmy sprawy bardziej oddalone od naszych brzegów. Co powinniśmy zrobić, by w przyszłości uniknąć inwazji pentadrian? Porozumieli się wzrokiem. - Co możemy zrobić? - spytał Rian. - Pozwoliliśmy im wrócić do ich domów, gdzie są najsilniejsi. - Faktycznie, pozwoliliśmy - przyznał Juran. - Więc jaki mamy teraz wybór? Możemy nic nie robić i mieć nadzieję, że nie odzyskają sił i nie zaatakują nas znowu. Albo możemy postarać się temu zapobiec. Dyara zmarszczyła czoło. - Czy sugerujesz zawarcie sojuszu? Nigdy się na to nie zgodzą. Uważają nas za pogan. - I w tym się mylą, więc jest to słabość, którą możemy wykorzystać. - Juran splótł palce. - Nasi bogowie są prawdziwi. Kiedy pentadrianie to zrozumieją, może porzucą swoich fałszywych. - Jak ich przekonamy? - spytał Rian. - Czy bogowie zademonstrują swoją moc, gdy ich o to poprosimy? - Jeśli tylko nie będziemy prosić za każdym razem, kiedy spotkamy pentadrian - odparł Juran. Dyara mruknęła z dezaprobatą. - Czy pentadrianie uwierzą w to, czy uznają, że przywołaliśmy iluzję? Auraya parsknęła śmiechem. - Dokładnie tak, jak ty i Juran uznaliście, że iluzją jest ten pentadriański bóg, którego widziałam - rzuciła lekko. Dyara zmarszczyła brwi, ale Juran wyraźnie się zastanowił. - Może byśmy się przekonali, gdybyśmy tam byli. - Jeśli ich bogowie są prawdziwi, musimy ich przekonać, że nasi są lepsi - stwierdziła Mairae. - Tak. - Juran kiwnął głową. - Na razie musimy skłonić pentadrian, żeby zmienili o nas opinię. Nie tylko musimy ich przekonać, że nasi bogowie są prawdziwi, ale też że lepiej się z nami przyjaźnić, niż nas napadać. Wszystko, czego w nas nie lubią, musi okazać się fałszywe. Uważają nas za pogan; udowodnimy, że się mylą. Uważają, że nie tolerujemy innych - na moment skierował oczy na Aurayę - pokażemy im, że też się mylą. Auraya zamrugała zdziwiona, ale Juran niczego nie tłumaczył. Pochylił się i złożył razem dłonie. - Chcę, abyście wszyscy sobie to przemyśleli. - Popatrzył kolejno na każdego. - Dowiedzcie się, co uważają w nas za odpychające. Sprawcie, żeby przyjaźń z nami była dla nich korzystna. Nie chcemy następnej inwazji, a już najmniej mi zależy na podbiciu południowego kontynentu i na kłopotach, jakie przyniesie sprawowanie tam władzy. - Jeśli potrzebujemy informacji, powinniśmy wzmocnić naszą siatkę szpiegów - zauważył Rian. - Owszem - zgodził się Juran. - Zrób to. Zwrócił się do Aurai. - A teraz twoje zadanie. Wyprostowała się.