Ebook Hiszpański zawrót głowy mobi,epub

o chwilę, a po nim przyszła potężna fala ulgi. W sumie była na siebie zła, że pozwoliła zaszaleć rozbuchanej wyobraźni. Skąd jednak te obawy? Kątem oka zerknęła na gościa i natychmiast zrozumiała. To niestety rzeczywistość. Mężczyzna był wysoki, ciemnowłosy, a doskonale skrojony garnitur podkreślał siłę drzemiącą w smukłej, umięśnionej sylwetce. Nie sposób było uwolnić się od napływających wspomnień. Trzy lata rozpłynęły się we mgle i znów znalazła się w Nowym Jorku. Bar był tak samo chłodny i wyrafinowany jak jego klientela, a Gwen, siedząca na wysokim barowym stołku, wyjątkowo dobrze do niego pasowała. Chłodna, smukła, sprawiająca wrażenie odpowiedniej przynależności, co tu liczyło się najbardziej. Była w Nowym Jorku od trzech miesięcy i zdawała sobie sprawę, że nic nie zdarza się z dnia na dzień. Najważniejsze, że jej pięcioletni plan był gotowy do realizacji. Przez pierwszy miesiąc pracowała jak szalona i nie potrafiła ukryć, że bardzo się stara zrobić dobre wrażenie. Już w czasie studiów przekonała się, że warunkiem powodzenia są wyniki w nauce. Niektórzy potrafili imprezować i wciąż mieć dobre stopnie, ale nie Gwen, która musiała się skupić wyłącznie na pracy. Dla osiągnięcia wyznaczonego celu postanowiła zawiesić życie towarzyskie na kołku. Dopiero po kilku tygodniach zauważyła, że to nie działa. Dodatkowe godziny spędzone w biurze nie wystarczyły. Potrzebowała też dodatkowych godzin poza biurem. Przyjąwszy pierwsze zaproszenie, czuła się nieswojo w biurowym mundurku. Teraz posiadła już umiejętność błyskawicznej przemiany wersji dziennej na wieczorową. Trwało to nie więcej niż pięć minut w damskiej toalecie. Jak wszystko w życiu, to także wymagało dobrej organizacji: odświeżenie makijażu, pociągnięcie warg wyrazistą czerwoną szminką i rozpuszczenie włosów, które po potrząśnięciu głową spadały wspaniałymi falami na szczupłe plecy. Całość wieńczyła zamiana skromnych kolczyków na znacznie okazalsze. Zdjęła dopasowany żakiet, odsłaniając małą czarną sukienkę, ozdobioną naszyjnikiem w stylu art déco. Żakiet, starannie złożony, trafił do przepastnej designerskiej torby razem z pantoflami na niskim obcasie, zastąpionymi szpilkami. Cała operacja zajęła nie więcej niż dwie minuty. Niewiarygodne, co można osiągnąć dobrą organizacją, a w tym akurat była świetna. Zaszła tak daleko, bo nie pozwalała sprowadzić się na manowce. Dobrze wiedziała, czego chce, i wybrała najszybszy sposób osiągnięcia celu. Ludzie szybko zaczęli to zauważać. Któregoś dnia podsłuchała rozmowę w damskiej łazience i zaczęła się zastanawiać, kim jest ta bezwzględna osoba, o której rozmawiano. Potem odkryła, że chodzi o nią. - Jesteś po prostu zazdrosna, Trish, że Gwen ze swoją urodą mogłaby trafić na szczyty przez łóżko. Tak właśnie brzmiał jeden z podsłuchanych okrutnych komentarzy. Skrzyżowała więc smukłe zgrabne kostki, odwróciła głowę i roześmiała się, podobne jak inni. Gniew, wywołany nieprzychylnym komentarzem, minął, ale nieprzyjemne wspomnienie wciąż było bardzo żywe. Spróbowała uwolnić się od napięcia, kładąc sobie dłoń na karku i kręcąc głową na boki. W jednej kwestii komentujący mieli rację. Rzeczywiście, była zdeterminowana odnieść choć nigdy nie poniżyłaby się do wykorzystywania w tym celu urody. To bolało i prowokowało do konfrontacji z autorką złośliwej wypowiedzi. Zdawała sobie jednak sprawę, że znacznie skuteczniej będzie ją zignorować i dowieść swojej wyższości postępkami, a nie słowami. Przyznanie się do dziewictwa w żaden sposób nie poprawiłoby sytuacji, znacznie łatwiej było uchodzić za ambitną dziwkę pozbawioną zasad moralnych. - Widzę, że jesteś wściekła. - Louise, która zaczęła pracować w departamencie finansów wcześniej niż Gwen, zerknęła na nią z uniesionymi brwiami. - Chcesz jeszcze drinka? Zaprzeczyła i sięgnęła po nietkniętą dotąd szklankę, a przy okazji zobaczyła swoje odbicie w lustrzanej ścianie za barem. Rozpuszczone włosy lśniły, najwyraźniej warto było wydać stosunkowo dużą kwotę na oddanie ich w ręce fachowca. Upiła łyk koktajlu i obiecała sobie zachować dobry nastrój przez cały wieczór. Pobyt w tym mieście był dokładnie taką stymulacją, jakiej potrzebowała. Wytężyła słuch, żeby pochwycić słowa kobiety siedzącej obok Louise. - Twój szkocki akcent jest taki sł Wszyscy tak uważają. Przynajmniej ci, którzy nie podejrzewają mnie o robienie kariery przez łóżko, pomyślała Gwen, skrywając gorycz za uśmiechem. Ponieważ musiałaby krzyczeć, żeby się przebić przez gwar rozmów, wolała z uśmiechem pokiwać głową niż poprawiać pomyłkę kobiety w kwestii swojej narodowości, choć czuła się przy tym, jakby zdradzała swoje walijskie k