Ebook Cóż wiemy o miłości... mobi,epub,pdf

Anna Strzelec Cóż wiemy o miłoś (C) Copyright by Anna Strzelec & e-bookowo Projekt okładki: Anna Strzelec, zdjęcia: Anna Leszczyniecka ISBN 978-83-63080-70-9 Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo Kontakt: Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości bez zgody wydawcy zabronione. ,,Miłość niejedno ma imię... zapach i smak, ogarnia nas niespodziewanie w czasie i " Anna Strzelec Drugi tomik poetki zawiera wiersze napisane w latach 1988 - 2011. Liryczny talent i dar ujmowania myśli w zwięzłe, aforystyczne formy stanowi obok umiejętnego kreowania obrazów przesyconych wrażliwością na piękno świata, zasadniczą cechę stylu poetki. Anna Strzelec maluje słowami obrazy przesycone liryzmem i spokojem, zmysłowością i wrażliwością, a podmiotem lirycznym często jest ktoś, kto istnieje w reminiscencjach poetki. Zebrane wiersze mają swój czar, któremu czytający ulega bardzo łatwo - ,,księżniczka na wieży, piernikowe koniki, kryształowe kostki, szklane anioły, wyspy szczęśliwe, oceany czułości", mimo że wcale odkrywcze, dostarczają emocjonalnych wzruszeń. To poezja pachnąca jaśminem, lawendą i różą - symbolem piękna i miłości. Zbiór kończą ostatnio napisane wiersze bardzo ujmujące serce czytelnika. Anna Strzelec w swoim tomiku gościnnie publikuje kilka wierszy Julii Melanii oraz młodego, lubelskiego poety Adriana Pawłowskiego. Maria Turek Kocham cię kochanie Dawno temu nad czerwiec - lipiec 88 Zabierz mnie na pachnącą trawę, wśród kwiatów niebieskich połóż- niech nie istnieje ani wczoraj ani jutro, niech słońce amarantowo wschodzi nad naszym oknem i obudzi ptaki pełne radości, niech spadają gwiazdy i nieprawdziwe komety omiatają a iskry, jak niespełnione marzenia utoną w wodzie Wielkiej Nie bój się - to ja idę za tobą, cień twojego uśmiechu, ciepły dotyk dłoni w ciszy uśpionego miasteczka w odbiciu ciemnej Nie będę długo, może na czas bicia dzwonu na godziny czerwcowej ulewy będę prawdziwa i urojona upragniona ale niekochana we łzach cała szczęśliwa? Róże od mają delikatność twoich powiek całuję je na dzień dobry i na Twoje drobne ręce i stopy czuł boląca nieobecność blask ś tylko czas płynie jak rzeka której tu nie ma księżyc niewiarygodny - taki sam świeci teraz przy moim oknie pełnia wspaniała i smutna smak koniaku miały twoje nie opuszczaj mnie - pijanej miłością, której się nie wstydzę... Jeszcze może list - tylko słowa dwa życia - jakaś nie umiem - nie nauczę - a tak się starał Jestem - będę - czekaniem - na ciebie Zatrzymaj mi ten czas podaruj godziny upragnione od oczekiwania do speł przecież wiem, że muszę - nie mogę - nie powinnam - zatopiona w smutku obserwuję twój sen Zabiorę ze sobą róże, jakiś zapach i smak powrócę - spróbujemy choć przez chwilę proszę cię - jeszcze chwilę odtwórzmy nasze dni prawdziwe.