Zostań ze mną

Maria nie miała beztroskiego dzieciństwa. Życie co rusz serwowało jej kolejne przeciwności. Kiedy więc na jej drodze staje przystojny mężczyzna i jest nią zainteresowany, kobiecie wydaje się, że oto los postanowił zrekompensować jej wszystkie te gorsze chwile. Jednak nic bardziej mylnego. Bańka szczęścia pęka szybciej niż myślała a ona musi zdecydować o przyszłości: swojej i dzieci.
Czy Maria odważy się powiedzie dość? Czy głośno zaprotestuje i uwolni się z piekła?

Lubię czasem sięgnąć po literaturę obyczajową. Tak dla urozmaicenia i dla historii z życia wziętych.
Najnowsza powieść Joanny Kruszewskiej to powieść życiowa. Pokazująca życie we wszystkich dostępnych barwach. Zwracającą uwagę na różne oblicza ludzi. Na wychowanie i chłonięcie tych czynników przez dzieci, w których zaobserwowane wzorce sieją się łatwo, by w późniejszych latach wykiełkowało na podobieństwo.
Autorka postanowiła pokazać to wszystko na przestrzeni lat. Pokazać etapami co takiego spotkało główną bohaterkę. A nie miała łatwo. Miała wręcz bardzo trudno. A wszystkie te chwile zostały bardzo realnie zobrazowane. Ze wszystkimi emocjami.
Maria to kobieta taka jak my. Pragnąca ciepła, stabilności i akceptacji. Szukająca wsparcia i z ufnością patrzącą w przyszłość.
Lektura leniwie płynęła do przodu co nie znaczy że było monotonnie i nudno. Wręcz przeciwnie. Nawet były takie chwile, kiedy brwi poszybowały do góry na wieść o jakże szokujących wydarzeń. Elementy zaskoczenia były.
Książka okazała się być przejmująca. Chwytająca za serce. Wielowątkowość bardzo dobrze budowała fabułę. Bardzo dobrze przeplatała się również teraźniejszość z przeszłością, co czyniło lekturę nieodkładalną. Dla fanów autorki to nie lada gratka. Zachęcam do czytania.

Polecam
...

Maria już jako małe dziecko czuła się niechciana i odrzucona przez rodziców, nie okazywali jej oni żadnych ciepłych uczuć. Jej wychowaniem zajęła się Wiera - znachorka. Kiedy Maria dorosła i poznała Mirosława była pewna, że od teraz jej życie się odmieni, nic bardziej mylnego. Jak wiele będzie w stanie znieść Maria? Czy zazna w końcu szczęścia i miłości?

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i już teraz wiem, że z pewnością nie ostatnie. Język i styl jakim posługuje się Pani Joanna jest bardzo naturalny i przyjemny, co sprawia, że przez książkę się wręcz płynie, mimo naprawdę trudnych tematów w niej poruszanych, przygotujcie się na naprawdę poruszająca i pełną skrajnych emocji lekturę. Fabuła książki została w bardzo ciekawy, ale również bardzo skłaniający do refleksji sposób poprowadzona. Na kartach powieści poznajemy Marię oraz jej życie na przestrzeni lat - od narodzin do czasów obecnych, towarzyszymy jej przy wszystkich ważnych wydarzeniach z jej życia, które niestety w większości były przykre i sprawiały ból. Czytając kolejne strony dowiadujemy się jak poszczególni ludzie wpłynęli na życie bohaterki, dlaczego stała się taką, a nie inną osobą. Emocje, w szczególności te negatywne i bolesne wylewają się z każdej karty powieści. Ja z całych sił kibicowałam Marii, trzymałam za nią kciuki, bo ta kobieta jak nikt inny zasłużyła na odrobinę szczęścia i miłość. Autorka w swojej książce porusza szereg ważnych i ponadczasowych kwestii, z którymi borykają się miliony rodzin i kobiet na całym świecie: przemoc fizyczna i psychiczna, depresja poporodowa, odrzucenie czy alkoholizm. Jestem pewna, że po przeczytaniu tej książki nie jedna z Kobiet zastanowi się nad swoim życiem i wyborami jakich dokonuje. To bardzo mądra, wartościowa i dojrzała książka! Polecam! Moja ocena 9/10.

?Zostań ze mną? to historia życia Marysi. Dziewczyny, która od małego miała ciężkie życie. Jako czterolatka już wiedziała, że rodzice jej nie kochają. Ojciec ? Mikołaj nawet nie zwracał na nią uwagi, gdy przechodził obok. A matka o wszystko ją obwiniała i poniewierała. Jedynie Wiera, miejscowa szeptucha, była względem jej trochę bardziej przychylna. Gdy Marysia miała wyjść za mąż za przystojnego pana doktora, wydawałoby się, że los uśmiechnął się do niej. Niestety, ale prawdziwe piekło dopiero dla Marysi zaczęło się. Mirek ją bił, gwałcił, poniewierał i wyśmiewał. Nie pozwalał iść do pracy i udowadniał i jej i innym, że do niczego się nie nadaje. Teście również nie szanowali dziewczyny. W końcu przyszedł czas by uwolnić się od takiego życia. Jak dalej potoczyły losy Marysi? Czy udało się jej zmienić swój los? Jaką role w jej życiu miał Leon? Musicie sami się przekonać.
Sięgając po tę książkę i patrząc na jej sielankową okładkę myślałam, że to lekka lektura. A jednak jest to książka, który porusza trudny temat. Przemoc w domu. I jak to w życiu bywa w takich rodzinach, kobiety zaprzeczają, że są bite a dzieci na to wszystko patrzą. Książkę czyta się szybko, a postać głównej bohaterki została bardzo dobrze wykreowana. Akcji powieści toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, dzięki czemu poznajmy całe życie Marysi. Od małej dziewczynki, po osobę już leciwą, która pomimo wyrządzonych krzywd potrafiła przebaczyć. Która dla dobra dzieci, zrezygnowała ze własnego szczęścia. Po latach Marysia stała się silną i pewną siebie kobietą, której poczucie humoru bardzo mi się spodobało. Książka wywołuje wiele emocji od smutku, wzruszenia po złość i na główną bohaterkę, że pozwala się tak traktować i na pana doktora, który wyjątkowo mnie drażnił. Jednak im bliżej końca książki, tym bardziej jesteśmy zrozumieć dlaczego Marysia postępowała tak, a nie inaczej.
Jeśli lubicie książki, które skłaniają do zatrzymania się i pomyślenia o tym co w życiu tak naprawdę liczy się, to ?Zostań ze mną? jest właśnie dla Was. Polecam!

?Bo człowiek przecież musi znaleźć coś żywego, istotę z krwi i kości, i na jej barki zrzucić to, czego rozum pojąć nie może.?

Maria przyszła na świat na podlaskiej wsi, w dniu jej narodzin zmarł jej maleńki braciszek. Los był dla niej od samego początku bardzo okrutny, zawsze była postrzegana jako ta niepotrzebna, niechciana, niekochana. Jedyną życzliwą jej osobą była ?babka? - kobieta zajmująca się ziołolecznictwem. To Wiera zastępowała jej matkę i ojca, była dla niej dobra, wyrozumiała, nauczyła odróżniać dobro od zła. Lata płyną, Maria z dziecka staje się piękną kobietą, kończy szkołę pielęgniarską, poznaje swojego przyszłego męża. Mimo ostrzeżeń Wiery, zakochana dziewczyna nie widzi wad Mirka, patrzy na niego przez różowe okulary. Już wkrótce przekona się jak bardzo miłość bywa ślepa.

Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, niesie ogromne sprzeczne emocje, ukazuje pokomplikowane relacje międzyludzkie. Mamy dwie warstwy czasowe, teraźniejszość i przeszłość, które ukazują całe życie Marii. Autorka ma płynne, barwne, naturalne pióro, czuć szczerość i realizm opowiedzianej historii. Pani Joanna z łatwością i wnikliwością oddaje emocje jakie stają się udziałem naszych bohaterów. Często miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzam ich trudne, życiowe ścieżki. Na uwagę zasługują córki Marii, zwłaszcza Anna i jej trudna relacja z matką. Przyjaciele, którzy w trudnych chwilach są wsparciem dla Marii.

Mamy jakby dwie Marie ? wrażliwe, ufne dziecko i dorosłą Marię, kobietę silną empatyczną, cierpliwą, pracowitą i inteligentną. Poczułam do niej ogromną sympatię, potrafiłam zrozumieć jej tok myślenia, jednak nie potrafiłam zaakceptować jej postępowania. W żaden sposób nie chcę jej oceniać. Tkwi w toksycznym związku, jej mąż jest tyranem, lubi kobiety, zdradza ją, próbuje zniszczyć ją fizycznie i psychicznie, uzależnić od siebie. Ta jest posłuszna, uległa, w ciszy znosi spadające na nią razy. Gdy niespodziewanie przychodzi prawdziwe uczucie, szczęście, ona je poświęca dla dobra dzieci. Pomimo tego co przeżyła, u schyłku życia jest pełną energii, ciepła, wrażliwości i życzliwości dla innych osobą. Swoim ubiorem i sposobem bycia wyróżnia się z tłumu.

Morze sprzecznych emocji wylewa się z każdej strony. To jakie otrzymujemy wychowanie, jaki jest nasz rodzinny dom ma ogromny wpływ na całe nasze dalsze życie. Trudne relacje rodzinne, brak miłości, ciepła, zrozumienia, przerażająca obojętność i niechęć. Silne poczucie obowiązku, zobowiązania. Podjęte decyzje i ich konsekwencje. Los, który nie szczędzi ciosów, wystawia na kolejne próby, próbuje złamać chęć życia.

Fascynująca, bardzo życiowa, niepokojąca opowieść. Pomimo poruszanych trudnych tematów czy się ją szybko i przyjemnie. O trudnej walce o siebie, o swoich bliskich, o wybaczaniu i o trudnej akceptacji. Daje do myślenia, zmusza do zatrzymania w pędzie życia. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Stając się rodzicem poniekąd tracimy naszą tożsamość, przynajmniej w oczach dzieci. Postrzegani jako mama/tata, jakby ten zaszczytny, a jakże, tytuł stanowił kwintesencję naszego jestestwa. Jak gdyby cała przeszłość została wymazana, potomstwo zapełniło każdą lukę, nie pozostawiając miejsca na rozterki natury uczuciowej czy jakiekolwiek życie prywatne poza rodzicielstwem. Dzieci patrzą przez swój pryzmat, nie dostrzegając tego, że gdzieś obok nich, są także inne priorytety, nie przysłaniające ich ale skutecznie spędzające sen z powiek. Jest jeszcze miejsce na miłość, na rozpacz, na ból złamanego serca, na trudne wybory, na cierpienie, na poświęcenie, na chwilowe uniesienia. Lecz tego w potoku codzienności się nie dostrzega. I czasem jedynie wspomnienia mogą przekształcić ten obraz dziecięcej rzeczywistości, ukazując więcej, aniżeli pierwotnie było zapamiętane.
Marię poznajemy jako babcię i matkę, kobietę w słusznym już wieku, jednak mająca w sobie nadal tę niepowtarzalną iskrę i chęć przeżycia tych pozostałych lat na własnych zasadach. Wydaje się momentami ekscentryczna, trochę wyobcowana, jakby nie pasująca do wizji starszej pani, jaką mielibyśmy w głowie. A jednak jej uśmiech, jej czuły dotyk, jej dobroć i pozytywne podejście potrafią sprawić, że mnóstwo trosk zwyczajnie ulatuje. Nie dostrzega tego jednak jej młodsza córka, jawnie manifestując swoją dezaprobatę wobec wielu postaw matki. Lecz Maria to nie tylko obecna postać, która wyciągnęła odpowiednie wnioski z życia, które było jej dane. Bo na nią składa się także mnóstwo wspomnień, niekoniecznie dobrych i mających wydźwięk pozytywny, które ukształtowały ją, taką jaka jest. Dzięki retrospekcjom mamy okazję poznać ją od narodzin, ujrzeć najpierw bezbronne, skrzywdzone przez najbliższych od początku istnienia dziecko, które potem przeistacza się w równie bezbronną i bezwolną kobietę. Zawsze gorsza, niedostateczna, niespełniająca wygórowanych wymagań bliskich, niedostrzegana, zlękniona. Zbyt mało miłości i radosnych chwil w życiu otrzymała, to pewne. A jednak w jakiś magiczny sposób w jesieni życia nie jest zgorzkniałą, rozgoryczoną kartami jakie rozdał jej los staruszką. A w sercu ciągle ma wspomnienia, do których nader często wraca i właśnie nam, czytelnikom, opowiada swoją historię.
"Zostań ze mną" to przejmująca opowieść o kobiecie, którą los nieustannie wystawiał na kolejne próby, hartując jej ducha i wytrzymałość na życiowe ciosy. Kreacja postaci Marii jest niesamowita i uderzająca. Cały jej życiorys, wszelkie problemy, z którymi musiała się mierzyć i które zostawiły ślad w jej duszy, są naprawdę smutne, poruszają jednak niesamowicie istotne wątki, a przede wszystkim jej postać jest nad wyraz rzeczywista. Zarówno jako osoba starsza, jak i dziecko, które mamy okazję poznać, ale też młoda kobieta- w każdym wydaniu jej osoba chwyta za serce i stawia pytanie dlaczego? Dlaczego tak wiele musiała znieść? Dlaczego tak mnóstwo na nią spadło? Genialnie została przedstawiona także sytuacja powojenna na małych wsiach, jak wyglądało wtedy ludzkie życie, wartości, którymi się kierowali, problemy z jakimi się mierzyli. Lecz nie tylko główna bohaterka zwraca nasza uwagę. Jej córka Anna, nerwowa, niecierpliwa, zabiegana, niedostrzegająca zbyt wielu niuansów, mająca problem z wszelakimi relacjami w swoim życiu, to postać na miarę XXI wieku, zmagająca się z trudnościami, z którymi możemy się utożsamiać a i radzącą sobie z nimi w specyficzny sposób. To właśnie jej stosunki z matką stanowią ważną kwestię podniesioną w książce. Pojawiają się oczywiście także inni ważni bohaterowie, Tadeusz i Leon, mężczyźni, którzy byli nieocenionym wsparciem w życiu Marii, Wiera, jej przyszywana babcia której zawdzięcza- można śmiało powiedzieć, życie, Danusia jej przyjaciółka, a nawet Mirek jej mąż. Oni wszyscy swoimi postawami, podejściem do życia i ludzi, każą nam zastanowić się nad całym mnóstwem istotnych życiowych spraw. Ta książka to także opowieść o niespełnionej miłości, zatracaniu wiary w siebie, krzywdzie jaką mogą wyrządzić bliscy ludzie, przemocy domowej oraz niespożytych siłach jakie ma w sobie kobieta- matka i jak wiele jest w stanie poświęcić dla swoich dzieci. Zdecydowanie jest to lektura godna polecenia.

Najnowsza powieść Joanny Kruszewskiej ?Zostań ze mną? opowiada o losach Marii - kobiety, która wiele w życiu przeszła. Jej historia opowiedziana jest w teraźniejszości, ale również nawiązuje do lat przeszłych, kiedy to kobieta poznaje mężczyznę, zakochują się w sobie, a później okazuje się, że nie wszystko jest takie jak nam się na początku wydaje. Mąż Marii to despota i tyran.
Dzięki historii Marii wiele kobiet może czerpać inspirację dla siebie. Główna bohaterka pokazuje ile jest w stanie znieść dla swoich dzieci i co jest w stanie dla nich zrobić.
?Zostań ze mną? to przede wszystkim książka o wybaczeniu, walce o siebie i swoich najbliższych, jak również o akceptacji życia takim jakim ono jest, z jego wadami i zaletami.
Przepiękna okładka wręcz zachęca czytelnika do sięgnięcia po tę lekturę.
Fabuła wciąga od pierwszej strony. Czyta się lekko i przyjemnie.
Polecam.