Zaklęta w ciszy

Czym się sugerujecie, wybierając książkę do przeczytania? Okładką, opisem, a może opiniami? U mnie pierwszym bodźcem jest zawsze okładka plus do tego opis, który albo mnie zachęci, albo nie. Jeżeli chodzi o opinie, to podchodzę do nich z dystansem, bo wiadomo ile ludzi tyle opinii i każdy z nas ma inny gust.
"Zaklęta w ciszy" tutaj zdecydowanie okładka mnie oczarowała i nawet mniejszą uwagę zwróciłam na opis. A ci, którzy czytają moje recenzje wiedzą, że ja gustuje w książkach, których fabuła osadzona jest w wieku XX. Jak stwierdziła jedna z moich koleżanek, czasami warto sięgać po inne gatunki.

Londyn rok 1823
Po śmierci hrabiego Foglara jego synowie dziedziczą spory majątek. Najstarszy z synów Fryderyk przyrzekł ojcu na łożu śmierci, że zajmie się przyrodnią siostrą, o której istnieniu do tej pory nie miał pojęcia. Mała Evie cierpi na rzadką przypadłość, ma problem z komunikacją z obcymi. Jej milczenie ma swoje podłoże w przeszłości. Evie jest wycofana i płaczliwa, odzywa się tylko w obecności swojej guwernantki Florence Thompson. Pierwsze spotkanie Florence i Fryderyka nie należało do udanych. Teraz jednak muszą wszystkie urazy wobec siebie głęboko schować i połączyć siły, aby pomóc Evie przełamać lęk i zaaklimatyzować się w domu Fryderyka.

"Pamiętaj, że nie ten jest odważny, który robi wszystko bez strachu, ale ten, kto pokonuje swoje słabości".

Ze względu na konwenanse Fryderyk musi zachować dystans wobec panny Florence. Z czasem łapie się na tym, że ta kobieta nie jest mu obojętna. Z jednej strony jest dobra, czuła, mądra, a z drugiej zabawna, złośliwa i piękna. Posiada wszystko, czego on szuka i czego chciałby uniknąć. Jak potoczą się dalsze losy Evie i jej guwernantki? Czy synowie zmarłego hrabiego dowiedzą się, w jaki sposób ich ojciec się wzbogacił?

Po przeczytaniu pierwszych stron tej powieści miałam mieszane uczucia. Pierwsze, o czym pomyślałam, to nie moja bajka. Ale im dłużej czytałam, tym bardziej się zachwycałam stylem, fabułą, językiem i tematem przewodnim tej książki. Na kartach swojej powieści autorka w ciekawy sposób przedstawiła nam zagadnienie zaburzenia tzw. mutyzm wybiórczy u dzieci. Temat mało znany, więc warto zgłębić wiedzę.

Polecam!

Po śmierci hrabiego Foglara jego majątek zostaje podzielony pomiędzy 4 synów i ... nieznanej im do tej pory siostry. Dziewczynka mieszka na pensji gdzie, jak się później okaże, przeżyła wiele dramatycznych sytuacji. Trafiła tam po zabójstwie matki, którego była świadkiem. Dziecko cierpi na pewną przypadłość, która utrudnia mu kontakt z ludźmi i jest niezrozumiała dla otoczenia. Jedynie guwernantka ma do dziecka dostęp, co wiąże się z koniecznością wspólnego zamieszkania z małą Evie w domu jej najstarszego brata.
Los chciał, że Fryderyk i guwernantka Florence mieli już ze sobą spotkanie w przeszłości. Teraz pomimo początkowej niechęci ,tych dwoje coś do siebie ciągnie. Czy dzielaca ich bariera społeczna stanie na drodze do szczęścia? Jaką mroczną tajemnicę skrywa przeszłość dziewczynki?

Twórczość pani urszula_gajdowska_autorka nie jest mi obca, dlatego chętnie sięgnęłam po kolejną jej powieść. Początkowe zauroczenie okładką zamieniło się w zauroczenie fabułą. Uwielbiam styl pani Uli. To jak cudownie i sugestywnie przenosi czytelnika w odległą przeszłość, tutaj na ulice XIXwiecznego Londynu i do posiadłości ziemskich rodzeństwa Foglar na ziemiach polskich. Poznajemy zwyczaje Bożonarodzeniowe i noworoczne z dawnych lat, modę nie tylko kobiecą jaka w tamtym czasie panowała. Ale to co najbardziej lubię w powieściach autorki, i czego nie zabrakło w tej, to świetne dialogi. Przekomarzanie się bohaterów, cięty język i dogryzanie sobie z dużą dawką humoru. No i oczywiście te iskry, które lecą jak tylko on i ona są blisko siebie.
Jest jeszcze coś o czym nie da się nie wspomnieć.. Historia Evie otwiera nas na problem, który dotyczy wielu dzieci a nawet i dorosłych, a mianowicie jest to mutyzm wybiórczy. Autorka pod koniec książki wyjaśnia na czym ta choroba polega, przybliża nam również sposób walki z nią, radzenia sobie z trudnościami, które przeżywają chorujący na mutyzm. Bardzo warto o tym poczytać, bo często nie znając tematu możemy krzywdzić nieświadomie.