Za przyjaźń

To nie tak, że to słaba książka.

To zgrabna historia, mająca ręce i nogi. Książka o czterech przyjaciółkach, które spotykają się niespodziewanie w rodzinnej miejscowości. Niegdyś sobie tak bardzo bliskie, a teraz? mało o sobie wiedzą. Każda początkowo przedstawia swoje życie jak z najlepszej strony, by później ujawnić tajemnice. Książka o sile przyjaźni i wsparciu, jakie ona niesie. Oprócz tego poruszone jest też wiele problemów, a wśród nich alkoholizm i homofobia, ale nie przytłaczają czytelnika. Jest lekko mimo trudnych tematów.

Pióro autorki jest bardzo przyjemne. Można przewracać strony i dać się porwać. Można przywiązać się do bohaterek, można się z nimi utożsamiać. Można. Ale mnie się to nie udało.

Dla mnie Olga, Lucyna, Krysia i Monika były nijakie. Pozbawione charakteru, tego czegoś, co by je wyróżniało i pozwoliło z nimi się zżyć. Nie stały mi się bliskie, nie do końca je rozumiem.

Sama historia okazała się dla mnie za?spokojna. Akcja toczy się wolno. Niby coś dzieje niby nie. Niby są jakieś tajemnice, ale mało skomplikowane i nieco przewidywalne. A w tym wszystkim brakuje większych emocji.

Czytanie tej książki momentami niemiłosiernie mi się dłużyło. A zapomnę o niej chyba szybciej, niż ją przeczytałam.

Jednak przekonajcie się sami, bo ?Za przyjaźń? ma też wiele pozytywnych opinii w internecie.

"Za przyjaźń" to historia o czterech kobietach, które po 30 latach przypadkowo spotykają się w rodzinnej miejscowości. Tam poznały się w podstawówce i były przyjaciółkami.  Niestety coś wydarzyło się i ich drogi rozeszły się.  Obecnie umawiają się na ognisko, na którym piją alkohol i wspominają przeszłość.  Kobiety chwalą się swoim obecnym wspaniałym życiem. Niestety tak naprawdę każda z nich koloryzuje, bo nie do końca jest to prawdą, co opowiadają o swoim życiu.  Im dłużej trwa spotkanie tym coraz więcej ujawniają swoje sekrety. Jednak to nie wszystko. Otóż tajemnica sprzed lat nie daje im o sobie zapomnieć. 

Co wyniknie ze spotkania kobiet?

Czy można zbudować swoje szczęście na nieszczęściu innych?

Jaka tajemnica wyjdzie po tylu latach?

Tego Wam nie zdradzę. Przeczytajcie sami to dowiecie się.

Autorka stworzyła świetną powieść obyczajową o czterech przyjaciółkach z dzieciństwa,  które spotykają się po 30 latach. 

Uwielbiam czytać takie intrygujące historie, a tutaj dzięki lekkiemu stylowi autorki śledziłam losy bohaterek z wielkim zainteresowaniem. Autorka porusza w książce też ciężkie tematy i właśnie dlatego ta powieść przypadnie do gustu każdej kobiecie. Bardzo realna, życiowa, dająca do myślenia,  pełna emocji i wzruszająca historia.

Bardzo spodobało mi się to, że autorka połączyła obyczajowkę z wątkiem kryminalnym. Ta historia wciągnęła mnie do tego stopnia, że zarwałam dla niej nockę.  Nie mogłam od niej oderwać. 

Niesamowita lektura!

Polecam gorąco!

Cztery przyjaciółki z dzieciństwa Lucyna, Krysia, Olga i Monika, spotykają się w rodzinnym miasteczku po trzydziestu latach. Trzy z nich wyjechały z miasteczka, jednak wróciły w tym samym czasie. Powodem powrotu były sprawy osobiste oraz tragiczne wydarzenie sprzed lat, o którym kobiety próbowały zapomnieć. Spotykają się, robią ognisko i powoli odkrywają prawdę o sobie.
?Nie była jednak zła na dawną przyjaciółkę. Sama przecież też nie była wobec niej szczera. Nie da się na dzień dobry po tylu latach niewidzenia opowiadać o swoich porażkach. Z reguły człowiek chce uchodzić za szczęśliwego. Po to właśnie wymyślono Facebook, by wrzucać tam słodkie fotki w objęciach przystojniaków lub przystojniaczek na tle palm i turkusowego morza. Życie nigdy nie było różowe albo bywało bardzo rzadko, do czego trudno się przyznać. A presja bycia szczęśliwym, bogatym, pięknym i wciąż młodym zdawała się tak silna, że ludzie posuwali się do ubarwiania swojego życia i wystawiania go na pokaz ku zazdrości znajomych.?
Czy można powiedzieć że kogoś się zna po kilkunastu latach bez kontaktu? Czy wiadomo jakie doświadczenia ma ta osoba za sobą? Jakim jest teraz człowiekiem? Raczej nie. Ale dlaczego stawiam takie pytania, dowiecie się czytając powieść.
Historia czterech przyjaciółek wciąga. Powoli odkrywamy jakimi osobami są teraz, dawne przyjaciółki. Każda z nich na swój sposób doświadczyła traumy związanej z doświadczeniem sprzed prawie trzydziestu lat.
Za przyjaźń Pani Anny Sakowicz to piękna opowieść o sile przyjaźni. Jednak jeśli spodziewacie się cukierkowej opowieści ? nie dostaniecie jej. To powieść o różnych kolejach losu każdej z kobiet i wydarzeniu które je związało i miało ogromny wpływ na ich życie. Serdecznie polecam tą książkę która pomimo poruszanych w niej trudnych tematów daje też nadzieję i dobrą zabawę.
Polecam...

? Od tego dnia dziewczęta były jak czterej muszkieterowie. Zawsze razem. Na śmierć i życie. ?

Przyjaźń z dzieciństwa. Zapewne wielu z nas, jeśli nie każdy, taką relację przeżyliśmy. Jednak czy dbaliśmy o nią wystarczająco, żeby po latach przetrwała? Po przeczytaniu książki pani Sakowicz sama próbuję sobie na to pytanie odpowiedzieć.

? Za przyjaźń ? to opowieść o czterech przyjaciółkach z dzieciństwa, które po latach spotykają się przypadkiem w miejscowości, w której razem się wychowały. Jednak jak to zwykle bywa, a czas weryfikuje, założyły rodziny, wyjechały i młodzieńcza przyjaźń zeszła na dalszy plan. Teraz, po latach każda z kobiet wróciła do Sęplic w konkretnym celu, a to spotkanie stało się powrotem do przeszłości i próbą uporania się z tajemnicą jaką przyszło im dźwigać. Czy młodzieńcza przyjaźń narodzi się na nowo? Czy rozliczenie się z przeszłością pozwoli kobietom ruszyć dalej? Jak ważną tajemnicę musiały nosić na barkach każdego dnia?

Piękna okładka i bijący od niej spokój sugerują, że będzie to historia lekka i przyjemna. Niech Was jednak ten obraz nie zwiedzie. To nie historia o pięknej przyjaźni na całe życie. To faktycznie powieść o przyjaźni, ale naznaczonej brzemieniem tajemnicy. Tajemnicy wręcz tragicznej, ktorą każda z kobiet musi dźwigać, a z którą niełatwo jest żyć. To również powieść, w której autorka porusza trudne, ale ważne życiowe tematy - przemoc, alkoholizm, żałoba, zdrada. Każda z bohaterek niesie ze sobą inne doświadczenia. Każda pragnie również spokoju i rozliczenia z przeszłością.

W końcu trafiłam na książkę, która swoim wydźwiękiem trafiła w moją duszę. Skłoniła mnie do refleksji i muszę przyznać, że do dziś tkwi w moim sercu. Autorka porwała mnie swoim przyjemnym językiem, nie potrafiłam odłożyć tej lektury ani na chwilę. Towarzyszyły mi przy niej emocje, ktore bardzo cenię w literaturze. Czytam po to, żeby poczuć. Cokolwiek. Tutaj czułam wzruszenie, żal, radość, a nawet i ekscytację. Był śmiech, ale były też momenty, które chciały wycisnąć łzy.

Jeśli szukacie książki życiowej, niosącej ważne przesłanie, dającej nadzieję, to pozycja dla Was. Dla kobiet głównie. O kobietach.

Która z was ma przyjaciółki z dzieciństwa, z którymi do tej pory utrzymujecie bliskie relacje? A może macie przyjaciółki, z którymi urwał wam się kontakt i odnowiłyście go po kilku latach?
Bohaterki książki ?Za przyjaźń? spotykają się po latach w miasteczku, w którym się wychowały. Mają sobie wiele do powiedzenie. Każda z nich chwali się tym, co w życiu osiągnęła. Jednak im dłużej ze sobą przebywają, tym więcej szczegółów z ich życia wychodzi na światło dzienne. I nagle okazuje się, że ich życie wygląda zupełnie inaczej niż twierdzą. Przyjaciółki są pewne, że wszystko co je spotkało to kara za to co zrobiły w przeszłości.
Krysia, Lucyna, Olga i Monika będą musiały rozliczyć się z przeszłością, żeby w końcu iść do przodu.
Historia opisana w książce daje do myślenia i przede wszystkim skłania do refleksji.
Świetna fabuła, różnorodność bohaterów oraz tajemnica w tle sprawiają, że książka jest bardzo interesująca, czyta się szybko i przyjemnie.
Nie liczcie na sielankową i spokojną historię o przyjaźni, która przetrwa wszystko. Nie zabraknie tu emocji oraz trudnych tematów.
Polecam.

Za przyjaźń! to moje kolejne spotkanie z twórczością Anny Sakowicz.
To bardzo ciekawie napisana czterech kobiet: Lucyny, Olgi, Moniki i Krystyny. Kiedyś podobne do siebie, teraz z pozoru różnią się całkowicie. Każda po przejściach, każda z bagażem doświadczeń. Za każdą z nich sporo rudnych doświadczeń.
Znały się przed laty, w wieku szkolnym. Póżniej ich drogi się rozeszły. Teraz, po latach spotykają się przypadkiem w rodzinnej miejscowości. Zaczynają wspominać, rozmawiać, opowiadać o swoim życiu. Każda z nich jednak kłamie, przed koleżankami, przed samą sobą. Żadna nie mówi prawdy. Każda upiększa swoje życie. Taka sytuacja nie trwa długo. Szybko prawda wychodzi na jaw. Czy strzępy, wspomnienia dawnej przyjaźni sprzed lat przetrwały? Czy są one wystarczające by powiedzieć prawdę, wybaczyć kłamstwa, trwać i utrzymać znajomość dalej? Czy w krytycznym momencie przyjaźń przetrwa?
Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedź w tej naprawdę dobrej i życiowej książce, w której odnajdzie się wiele z nas. Czyta się wyśmienicie, w ciągu kilku godzin. Doskonała, życiowa, mądra lektura.
Książka z pozoru spokojna, stagnacyjna. To prawda. Niewiele w niej się dzieje. Ale ważniejsze od szybkiej akcji jest coś innego, cudowne pokazanie więzi międzyludzkich, na które zbyt często nie zwracamy uwagi. W pędzie życia, w zamieszkaniu codziennym, w zawirowaniach związanych z codziennymi problemami zapominamy, jak kontakty z innymi ludźmi są ważne. Jak istotne jest to żeby w krytycznym momencie móc na kogoś liczyć, być kogoś pewnym.
Autorka nam o tym przypomina. Snuje wspaniałą, magiczną opowieść, która sprawi, iż na kilka godzin oderwiecie się od własnych problemów, ukoicie duszę i serce. Anna Sakowicz ponownie porywa i kradnie serce. Polecam.

Czy wierzycie w przyjaźń na całe życie? Czy macie wokół siebie osoby, które możecie nazwać przyjaciółmi? A może są wśród nich takie przyjaźnie, które zawiązały się dzieciństwie i trwają do dziś? Chociaż trzeba przyznać, iż rzadko się to zdarza. Zwykle gdzieś po drodze więzi się rozluźniają i uczucie to nie przechodzi próby czasu. Zdarza się, że po latach przypadkowo ponownie spotykamy te osoby. Tak też było w przypadku książkowych przyjaciółek.

Anna Sakowicz zastosowała motyw tajemnicy z przeszłości. Bohaterki wiele ukrywają o sobie, swoim życiu, jednak pewne okoliczności w końcu zmuszają je, by zmierzyły się z prawdą. Ale czy będą potrafiły wyjść ze swojej strefy komfortu? 

Podobało mi się to, że historia nabierała tempa stopniowo. Rozbudzało to moją ciekawość na to, co tak naprawdę wydarzyło się 30 lat temu. Koniec końców zostałam zaskoczona rozwiązaniem mrocznej zagadki.

Mają szczególną uwagę zwrócił wątek uzależnionego od alkoholu Pietrka. Autorka uwrażliwia nas by nikogo pochopnie nie osądzać, by wyciągnąć do drugiej osoby pomocną dłoń, gdyż każdy zasługuje na drugą szansę.

Autorka dotyka tematów i problemów, które mogą dotyczyć każdego z nas. Zdrada, alkoholizm, przemoc w rodzinie, nieuleczalna choroba, żałoba, orientacja seksualna czy wyrzuty sumienia - to część z tego, co spotkacie na kartach książki.

Doskonale odnalazłam z bohaterkami wspólny język, gdyż jestem tylko nieco od nich młodsza. Pamiętam jakie kiedyś królowały gry i zabawy. Tak jak i one, tak i ja rownież bawiłam się w chowanego i krzyczałam "spalone gary, spalone gary!" Początkowo trudno było mi zrozumieć zachowanie bohaterek, jednak z czasem za sprawą ich przemiany oraz sekretów i wspólnej tajemnicy, które postanowiły wyjawić, wszystko wskoczyło na swoje miejsce.

To historia udowadniająca, że trudno ruszyć do przodu, zbudować coś trwałego, jeśli najpierw nie wyjaśni się spraw z przeszłości.

"Za przyjaźń!" to pełna życiowej prawdy powieść o prawdziwej przyjaźni, miłości, wsparciu, trudnym dzieciństwie, tajemnicy z przeszłości, drugiej szansie, a nade wszystko o kobiecej sile. Bo my, kobiety powinniśmy zawsze trzymać się razem! Jak te książkowe Zołzy!

Cztery przyjaciółki z dzieciństwa: Monika, Olga, Krysia i Lucyna spotykają się po latach w miasteczku, w którym się wychowały. Kobiety umawiają się na ognisko, gdzie wspominają przeszłość i opowiadają jak świetnie ułożyło im się życie. Okazuje się jednak, że nie wszystko co mówią jest prawdą, a każda z nich przyjechała do miasteczka w konkretnym celu. Jest jeszcze coś, co dręczy kobiety - tajemnica sprzed lat, która wywarła wpływ na życie wielu ludzi. Co wydarzyło się trzydzieści lat temu? Jakie tajemnice skrywają dawne przyjaciółki?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem pewna, że nie ostatnie. ... w swojej książce "Za przyjaźń" stworzyła niezwykle życiową i intrygującą fabułę, od której po prostu nie mogłam się oderwać. Autorka ma bardzo lekkie i przyjemne pióro, co sprawiło, że książkę przeczytałam w niespełna dwie godziny. Główne bohaterki tej historii to cztery kobiety koło pięćdziesiątki, które w dzieciństwie się przyjaźniły, jednak studia i praca, po prostu życie rozdzieliło je na wiele lat. To postaci, z którymi każdy z Nas z powodzeniem mógłby się utożsamić.
Teraz spotykają się ponownie. Każda z nich chwali się jak dobrze ułożyło im się w życiu, jednak im dłużej trwa spotkanie przy ognisku, tym więcej prawd się o sobie dowiadują. Okazuje się, że każda z nich boryka się z różnymi problemami, każda ma swoje sekrety, które wiele zmieniły w ich życiu i każda z nich uważa je za karę, za to co stało się trzydzieści lat temu. Przez lata kobiety żyły w cieniu przeszłości, a prawda okazała się zupełnie inna, jednak najlepierw kobiety zmuszone były rozliczyć się z wydarzeniami z przeszłości, by zaznać spokoju i w pewnym sensie szczęścia. Naprawdę świetnie odkrywało mi się razem z bohaterami ich sekrety, autorka w genialny sposób budowała napięcie, co tylko skłaniało do dalszego czytania. Miałam wrażenie jakbym uczestniczyła we wszystkich sytuacjach razem z nimi, chłonęłam ich emocje i bardzo im kibicowałam. W tej książce znajdziecie dużą dawkę humoru, ale nie zabraknie również wzruszeń, całej palety emocji oraz siły przyjaźni, takiej ponad czas, ponad wszystko! Ja jestem zachwycona i czekam na kolejne książki autorki! Moja ocena to 9/10.

Przyjaźń to bardzo cenna rzecz w życiu człowieka. Niektórzy twierdzą, że nawet cenniejsza niż miłość, bo podobno trwalsza i bardziej odporna na zawirowania. A najpiękniejsze w niej jest to, że jeśli jest prawdziwa, to nawet rozłąka nie sprawi, że całkowicie się ją utraci. Bo gdy przyjdzie czas ponownego spotkania, nawet po latach, to będzie tak, jak gdyby rozstanie nigdy nie miało miejsca. I nawet ta przyjaźń z lat szkolnych, niewinna, dziecięca, ma szansę na przetrwanie. I o takiej czwórce kobiet, które kiedyś połączone były szalenie silną więzią, jest ta opowieść. Rozdzielił je czas, obowiązki, wybór miejsc do życia i tajemnica. Lecz po latach w końcu spotykają się w rodzinnej miejscowości i mają szansę naprawić relację, która niegdyś je łączyła.
Olga jest wdową, ma jedną córkę i wraca do Sęplic remontować dom po dziadkach, by wystawić go na sprzedaż. Krysia pojawia się w rodzinnej miejscowości z jedną walizką i wydaje się być najbardziej tajemnicza. Ma córkę na studiach, męża programistę i świetne zaplecze finansowe. Lucyna jako jedyna została w Sęplicach i jest policjantką. Ma dwoje dorosłych dzieci, a życie ułożyła sobie ze szkolną miłością, obecnie nauczycielem. Monika przyjechała do matki, żeby jej pomóc po śmierci ojca, zostawiła męża w domu, wzięła urlop w pracy i stara się poukładać życie rodzinne. Tak przynajmniej przedstawiają fakty kobiety, które po trzydziestu latach znowu są razem. Ich przybycie jest traktowane niczym powrót jeźdźców apokalipsy, tak były bowiem określane w młodości. Ale każda z nich gdy mówi o sobie mija się z prawdą, ukrywa pewne rzeczy z uwagi na wstyd i niechęć do przyznania się do porażek. Wszystkie również są naznaczone wspólną przeszłością, która w jakiś sposób na nie wpłynęła. Nadszedł najwyższy czas by się z nią rozliczyć ale czy znajdą odwagę by stanąć twarzą w twarz z prawdą oraz pokazać swoje prawdziwe oblicza, dalekie od ideału?
Autorka stworzyła ciekawe portrety kobiet w średnim wieku. Mają za sobą już pewne doświadczenia życiowe, zarówno te gorzkie jak i piękne, znają swoją wartość i powinny wiedzieć czego chcą od życia. Jednak z jakichś powodów każda z nich znajduje się na rozdrożu i musi podjąć decyzję co dalej. Może i niekoniecznie to, jak potoczyły się ich losy, je rozczarowało, ale z pewnością zaskoczyło, po drodze sponiewierało, a na pewno zaburzyło upragnioną stabilizację. Lecz kto powiedział, że nie można zacząć od początku nawet w wieku 40+? Można wszystko, trzeba tylko mieć siłę i odwagę, by postawić pierwszy krok. To ciekawa powieść obyczajowa poruszająca mnogość istotnych kwestii, takich jak poszukiwanie siebie, alkoholizm, przemoc domowa, żałoba, zdrada czy orientacja seksualna. Wybija się tu także postać Pietrka, człowieka pokonanego przez życie nieco na własne życzenie, zakorzenionego tak mocno we własnym bólu i nałogu, że nie był w stanie zobaczyć już wyjścia z tego impasu, który trwał u niego latami. Książkę czyta się bardzo dobrze, a wraz z narastającymi tajemnicami wzbudza coraz większą ciekawość. To interesująca powieść nie tylko o przyjaźni, która stanowi motyw przewodni, ale także zwyczajnie o życiu, które lubi wystawiać człowieka na wiele prób.

Paręnaście lat temu miałam przyjaciółki, którym mogłam się zwierzyć, wypłakać, ponarzekać. Dużo razem przeżyłyśmy, wiele nocy przetańczyłyśmy. Ten czas minął i nigdy nie wróci. Wiem, że tak widocznie musiało się stać. Czasem się zastanawiam, czy to była prawdziwa przyjaźń. Życie płynie dalej. Pojawili się inni ludzie, którzy są przy mnie na dobre i na złe.

Czytanie książki Anny Sakowicz "Za przyjaźń!" sprawiło, że moje wspomnienia odżyły.

Krysia, Lucyna, Monika i Olga przyjaźnią się od czasów podstawówki. Mijają lata. Każda z nich ma swoje życie i swoje zmartwienia. Pewnego dnia spotykają się w rodzinnym miasteczku. Prawie nic o sobie nie wiedzą. Zauważają jak bardzo oddaliły się od siebie. Stwarzają pozory, tego jak wspaniałe mają życia. Z biegiem czasu, podczas długich rozmów, otwierają się przed sobą. Na jaw wychodzą długo skrywane sekrety oraz tajemnica, która łączyła je od dzieciństwa.

Czy ich przyjaźń przetrwała? Czy uda im się ją odnowić? Czy nie jest już na to za późno?

"Za przyjaźń!" to powieść obyczajowa o kobietach takich jak my. Krysię, Lucynę, Monikę i Olgę połączyła tajemnica z przeszłości, która odcisnęła na nich swoje piętno. Dziewczyny myślały, że przyjaźń połączyła je na wieki. Jednak los pokrzyżował te plany.

"Za przyjaźń!" to piękna, ciepła książka, która pokazuje nam, że warto pozamykać stare sprawy lub spróbować je naprawić, żeby później żyło nam się lepiej. Przyjemnie się ją czyta, bo pomimo, że pełno w niej życiowych dramatów, czuć nadzieję na lepsze jutro.

Każda przyjaźń jest inna. Jedna się kończy, inna zaczyna, a jeszcze inna potrafi, wrócić do nas po latach. Warto ją pielęgnować i dbać, lecz nie za wszelką cenę. To ona potrafi sprawić, że nasze życie jest lepsze i pełniejsze.