Wyznania Frannie Langton

Frannie pracowała na jamajskiej plantacji trzciny cukrowej, była asystentką lekarza, który przeprowadzał eksperymenty mające za cel udowodnienie różnic między rasami. Następnie wyjechała do Londynu, gdzie była służąca i bogatych i wpływowych pracodawców - znanego naukowca i jego ekscentrycznej żony, , którą Frannie połączył zakazany romans. Wszystko zmienia się kiedy Frannie zostaje oskarżona o morderstwo pracodawców. Czy faktycznie to zrobiła? Co jest prawdą, a co kłamstwem?

Bardzo lubię debiuty, a ten zaintrygował mnie swoim opisem i niesamowicie przykuwającą oko okładką, przyznajcie sami, że okładka książki robi tutaj niebywałą robotę. Styl autorki jest bardzo przyjemny w odbiorze, co w moim przypadku przełożyło się na to, że książkę pochłonęłam w jeden wieczór. Fabuła została w bardzo ciekawy sposób nakreślona i poprowadzona, jest to z pewnością nietuzinkowa historia, przynajmniej ja połączeniem takich wątków wcześniej się nie spotkałam. Akcja powieści toczy się w głównej mierze w XIX - wiecznej Anglii. Historia tutaj przedstawiona to tak naprawdę opowieść o życiu głównej bohaterki na przestrzeni lat - małej dziewczynki, która uczy się czytać, nastepnie niewolnicy na Jamajce, aż w końcu kochanki, która wplątała się w zakazany związek ze swoją pracodawczynią. Muszę oczywiście wspomnieć o tym, że Frannie jest czarnoskóra, więc w w londyńskim świecie od początku skazana była na pogardę, przemoc, dyskryminację czy rasizm. Jednak w tym wszystkim pojawiła się miłość, taka która nie powinna mieć miejsca, a na pewno nie w tamtych czasach, nie pomiędzy dwoma kobietam i nie pomiędzy białą, a czarnoskórą kobietą. Świat w którym przyszło żyć Frannie okazał się bardzo łasym na sensację, pełnym fałszu i obłudy. Z każdej strony tej powieści wylewają się skrajne emocje, w głównej mierze te negatywne jak cierpienie, niesprawiedliwość czy ból, a ja czytając tą historię chłonęłam je całą sobą i mocno ubolewałam nad losem głównej bohaterki. Przygotujecie się na poruszająca, trudną i mocną lekturę, która z pewnością zostanie w Waszej pamięci na dłużej! Polecam! Moja ocena 8/10.

Niewolnictwo to zjawisko społeczne, które sięga zarania dziejów. Formalnie zostało zakazane we wszystko krajach świata. W praktyce tych przypadków nadal jest bardzo wiele.

Niewolnik należy do swojego pana. Podlega mu, służy, musi być posłuszny. Jego pragnienia, marzenia zupełnie się nie liczą.

Frannie Langton urodziła się na Jamajce, na początku XIX wieku. Pracowała na plantacji trzciny cukrowej zwanej Rajem. Potem asystowała w eksperymentach, które miały udowodnić różnice między rasami. Po kilku latach razem ze swoim panem, przyjechała do Londynu. Tu została służącą w domu angielskiego naukowca. Miała romans z jego żoną. Pewnego dnia została oskarżona o podwójne zabójstwo. Jednak nic nie pamięta. Procesem żył cały Londyn.

Czy Frannie jest winna? Kto wysłucha czarnoskórą pokojówkę? Czy ktoś uwierzy w jej zeznania?

"Wyznania Frannie Langton" to debiut literacki Sary Collins. Wkrótce na jej podstawie ma powstać serial telewizyjny. To książka trudna, brudna, ekstremalna, która porusza poważne tematy. Jest nieprzyjemna. Spowija nas jak mgła, która pomału opada i sprawia, że nie możemy zaczerpnąć tchu. Podczas czytania zastanawiałam się, jak czyjeś życie może być tak okrutne, przerażające, pełne przemocy.

Frannie Langton miała to szczęście, że nauczono ją czytać i pisać. Młoda kobieta potrafiła myśleć samodzielnie, miała ambicje, uczucia. Chciała być wolna i decydować o sobie. Lektura powieści pozwalała jej choć przez chwilę przenieść się do innego świata. Być kimś innym.

Książka porusza temat rasizmu, uprzedzeń, niewolnictwa, moralności. Pokazuje jak ciężko żyje się kobiecie, o innym kolorze skóry, niż biały. Ujawnia jaką władzę mieli bogaci mężczyźni. Czuli się panami świata, którzy mogą spełniać wszystkie swoje pragnienia i rozporządzać ludźmi. Co ciekawe los kobiety, białej, dobrze urodzonej często był również nie do pozazdroszczenia.

"Wyznania Frannie Langton" to ciekawa lektura, jednak nie potrafiłam znaleźć w niej głębi, ani wczuć się w jej klimat. Dobrze, że finał historii okazał się, inny niż przewidywałam, bo lubię, gdy autorka potrafi mnie czymś zaskoczyć.

Czy macie ją w swoich planach czytelniczych? Ciekawa jestem waszych opinii na jej temat?