Wysoka wrażliwość

Pierwsza książka w której poruszano kwestię wysokiej wrażliwości powstała w latach 90 dwudziestego wieku. Temat opisała ceniona psycholożka pani doktor Elaine Aron. To ona zaobserwowała, że niektórzy ludzie zupełnie inaczej odbierają świat. On ich doświadcza mocniej, a oni co by nie uczynili, jakby się przed tym nie bronili, i tak cierpieli katusze. Zbierając podstawowe dane z tamtego okresu czasu napisała książkę ,,Wysoko wrażliwi". Zyskała wielkie uznanie, gdyż wiele osób przekonało się dlaczego są nieco inni od pozostałych. Przede wszystkim wysoka wrażliwość to nie choroba, tylko cecha uwarunkowana genetycznie. Takich ludzi jest około dwadzieścia procent. Cechy, którymi się wyróżniają to empatia w skali ponadprzeciętnej, analityczny umysł, który widzi i czuje więcej niż inni, ponadprzeciętna reaktywność na bodźce, a także dostrzeganie subtelnych zmian w otoczeniu. Oczywiście każde z tych zagadnień będzie tu dokładnie opisane, by każdy mógł je zrozumieć. Wiele jednak osób posiada więcej cech, które również są wypisane. Jeśli wydaje ci się, że możesz być taką osobą, to przeczytasz tutaj szereg zachowań, które bez mała od razu potwierdzą twoją tezę, lub zaprzeczą. Wystarczy zrobić przedstawiony na 31 stronie test. Pamiętaj, że wysoka wrażliwość to atut, a z tego podręcznika dowiesz się jak ją bardziej rozwinąć, by brać z niej garściami, czyli korzystać na możliwe sposoby. Znajdziecie tutaj bardzo wiele odpowiedzi w działach o życiu codziennym (gdzie wykonasz pewne ćwiczenia), dowiesz się dlaczego inni nie chcą ciebie zrozumieć i czemu w zamian za to wolą cię oceniać. Jak radzić sobie ze stresem i sprawić, by można go było odłożyć na później? Jak nauczyć się żyć w zgodzie ze sobą i nie przejmować się krytyką innych? Na podsumowanie zamieszczę wam mądry cytat:

,,Każdy jest geniuszem. Ale jeśli zaczniesz oceniać rybę pod względem jej zdolności wspinania się na drzewa, to przez całe życie będziesz myślała, że jest głupia".

Opisana ciepłym i prostym stylem z dużą ilością testów. Już samo przeczytanie jej takiej osobie pomaga:-)

Wysoka wrażliwość ? dar czy przekleństwo? Według mnie po części jedno i drugie. Rozwinięta empatia, artystyczna dusza, krytyczne myślenie, uważność, profesjonalizm, lepsza intuicja, dobre towarzystwo? WWO mają dużo zalet, lecz mają też cechy, które w znacznym stopniu utrudniają życie, w tym również moje. Nie znoszę w sobie tego, że przejmuję się wszystkim i wszystkimi, wchłaniam jak gąbka emocje innych. Przez to, że jestem dobrym słuchaczem, ludzie chętnie powierzają mi swoje problemy. Ciężko znoszę zmiany, nawet te na lepsze oraz nie umiem podejmować najprostszych decyzji. Jestem nadwrażliwa na dźwięki, intensywniej odczuwam zapachy, a w tłumie czuję się przebodźcowana. Płaczę, gdy jestem zła, gdy mnie coś wzruszy, gdy jestem szczęśliwa. Łzy są nieodzowną częścią mojego życia.

Dopiero około dwa lata temu, przez przypadek dowiedziałam się, dlaczego taka jestem, Wcześniej wyzywałam samą siebie od rozchwianych emocjonalnie, słabych osób. Jest to bardzo krzywdzące. Moje myślenie po przejrzeniu na oczy, zmieniło się diametralnie. Wysokiej wrażliwości się nie leczy, ale trzeba nauczyć się z nią żyć i zamienić ją w swój atut. Joanna Kozłowska w swojej książce w ciekawy sposób wprowadza czytelnika w temat. Ukazuje jak funkcjonować z nią w życiu codziennym, zawodowym, a także w kontaktach międzyludzkich. Dzięki tej pozycji dowiemy się, jak żyć w zgodzie z samym sobą, jaka praca będzie dla nas najodpowiedniejsza oraz jak tworzyć zdrowe relacje z innymi ludźmi.

Niemal każdą stronę zaznaczyłam kolorową karteczką, ponieważ czułam się, jakby autorka opisywała mnie i moje życie, jakby znała mnie od maleńkości. To jest coś niesamowitego. Teraz już stuprocentowo nie mam wątpliwości, że należę do ?wysoko wrażliwców?. Jeśli moja recenzja skłania Was do refleksji, jesteście świadomi tego co ja lub zagadnienie to jest Wam całkowicie obce, to gorąco zachęcam Was do zapoznania się z tematem. Prezentowana przeze mnie książka, będzie w tym celu idealna. Należy jednak pamiętać, że życie z wysoką wrażliwości, to nie jest ciągłe cierpienie, ból oraz lęk. Jeśli odczuwamy takie stany, koniecznie powinniśmy udać się do specjalisty.

Pozycja ta zawiera wiele ćwiczeń, które pomagają. Myślę, że spodoba się ona wielu osobom, gdyż zagadnienie to dotyczy wielu z nas. Często jednak mylone jest z depresją lub też jest lekceważone. Najgorsze, co można zrobić, to powiedzieć osobie WWO, by wzięła się w garść lub śmiać się z niej, że przeżywa coś, podczas gdy nic wielkiego się nie dzieje. Takie osoby naprawdę mocno czują, przeżywają i łatwo je zranić. Wiem, co mówię, gdyż sama, tak jak wspomniałam na początku, zmagam się z tym, co dnia.

Musimy polubić siebie i nasze życie, gdyż drugiego nie dostaniemy i tylko od nas zależy, co z nim zrobimy. Możemy zamknąć się w czterech ścianach i płakać albo możemy stawić czoła swoim demonom oraz postarać się je oswoić.